Intel و Micron حافظه های بسیار سریع طراحی کردند
اینتل در روزهای آخر IDF هم بی کار نیست و در برابر تبلیغات دیگر کمپانی ها و محصولات جالب و جدید کار خود را انجام می دهد. HMC یا Hybrid Memory Cube به معنی مکعب ترکیبی حافظه محصولی است که اینتل ازآن صحبت کرده است.
ابتدا در مورد چند هسته ای بودن آن صحبت می کنیم. همه می دانیم که دنیای وسایل تک هسته ای به پایان خود نزدیک می شود. اینتل پیش از این نیز با طراحی و تولید چند هسته ی پردازنده در قالب یک چیپ برای افزایش کارایی و سرعت، این حرف را عملی کرده است. موضوع به این سادگی نیست، طراحان چیپ اعتقاد دارند که برای افزایش کارایی باید طراحی کلی چیپ ها را متحول کرد. ده سال پیش DRAM ها عرضه شدند و مشکل سرعت را موقتا حل کردند. با افزایش فرکانس کاری DRAM نیز مشکلاتی که برای پردازنده های سریع تر بعدی وجود داشت حل شد. ابتکارات زیادی در طراحی و تولید DRAM ها صورت گرفته است اما افزایش سرعت کاری این حافظه های دیگر پاسخ گوی نیاز پردازنده های سریع آینده نخواهد بود و باید سراغ حافظه های موازی رفت.
اینتل و میکرون نمونه ی آزمایشی خود را نیز تولید کرده اند. این نمونه ی آزمایشی پهنای باندی برابر با 1 ترابیت در ثانیه دارد.مقدار مصرف انرژی آن تنها 10 میلی وات است. رکورد تکان دهنده ای است اما مساله ی اصلی هزینه ی تولید این محصول است که فعلا مقرون به صرفه نیست اما مثل هر تکنولوژی دیگری پیشرفت کرده و قیمت مناسبی پیدا خواهد کرد.
محصول همکاری اینتل و میکرون، یک طرح کانسپت در زمینه ی طراحی حافظه های DRAM موسوم به HMC است. HMC یک طرح نو در زمینه ی ساخت حافظه است که بازدهی انرژی را تا 7 برابر نسبت به حافظه های DDR3 امروزی کاهش داده و علاوه بر این کارایی و سرعت تا 10 برابر افزایش می یابد. در این روش چیپ های حافظه به صورت دسته ای روی هم قرار می گیرند و یک مکعب فشرده را تشکیل می دهند و سپس یک واسط پر سرعت برای انتقال بیت ها به صورت رفت و برگشتی به چیپ ها متصل می شود. وسایل مختلف الکترونیکی همچون تلویزیون ها، تبلت ها و گوشی ها می توانند از این تکنولوژی بهره ببرند همان طور که اولترابوک های اینتل از آن استفاده خواهند کرد.
کارمند ارشد اینتل Justin Rattner درباره ی پردازنده هایی با ولتاژ نزدیک به صفر صحبت کرده است، این پردازنده های از مدارهایی استفاده می کنند که برای کار کردن تنها به ولتاژ مورد نیاز برای شروع کار ترانزیستورها نیاز دارد و سپس با ولتاژی بسیار کم به کار خود ادامه می دهند. در واقع برای شروع کار ولتاژ از صفر به مقدار معینی رسیده و سپس افت شدیدی می کند و شاید تا زیر 10 میلی ولت کاهش یابد. ولتاژ بسیار کوچکی است! حتی با یک سلول خورشیدی در ابعاد یک تمبر پستی هم می توان چنین ولتاژی را تامین کرد.
منابع:
hothardware
xbitlabs