بازبینی بازی No Man’s Sky
مدتی از انتشار بازی پر سر و صدای No Man’s Sky می گذرد عنوانی که ساخت و گسترش آن ۵ سال به طول انجامید و مدتها قبل از انتشار توجه بسیاری را معطوف به خود نمود. حال با نگاهی اجمالی به این اثر در خدمت شما خواهیم بود، با گویا آی تی همراه باشید.
در ابتدا همراه سفینه ای روی سیاره ای نامعلوم پا به دنیای بازی خواهید گذاشت. سیاره ای که شما به عنوان اولین نفر کاشف آن خواهید بود. اگر آن سیاره به اندازه کافی مهمان نواز باشد، اولین اهداف کلیدی بازی که تعمیر سفینه و جمع آوری منابع است را به راحتی سپری خواهید نمود. سپس نخستین مسئله ای که به صورت غریزی به ذهن خطور می کند، این است که کجا هستید و چه باید کنید؟ سؤالی که بازی جوابی به آن نمی دهد! پس یا سیاره پیش رو را بیشتر جست و جو خواهید کرد و یا اگر همانند بنده فکر کنید با سفینه به فضا خواهید رفت، تا از بالا نگاهی کلی به جهان پیرامون خود داشته باشید. جهانی که به گفته سازنده بازی ۱۸ کوانتیلیون و به بیان ساده تر ۱۸ با ۱۸ صفر مقابلش، سیاره دارد! آنجاست که واقعا احساس تنهایی و کوچک بودن می کنید. احساسی که سازنده بازی به قصد در شما ایجاد کرده و ممکن است به همین دلیل بخش مولتی پلیر یا چند نفره این بازی فاقد جذابیت باشد، چرا که همبازی های شما میلیون ها سال نوری از شما دورتر و در سیاره دیگری خواهند بود و امکان اینکه در این دنیای ژرف همدیگر را بیابید عملا غیر ممکن است. البته شاید این مورد در نگاه اول نقطه ضعف بازی تلقی گردد اما هدف سازنده ایجاد ذهنیت اکتشاف ناشناخته ها در شماست حسی که در هنگام تنهایی در انسان به اوج خود میرسد. بازی برای اینکه شما را به جست و جوی بیشتر ترغیب کند امکان نام گذاری روی سیاره ها و موجودات زنده ای که برای اولین بار دیده می شوند را به شما می دهد به این صورت که فرد دیگری اگر آن موجود و یا سیاره را بعد از شما ملاقات کرد نامی که شما بر آن گذاشتید را مشاهده خواهد کرد نامی که برای همیشه در سرور بازی ذخیره خواهد شد. جهان بازی با یک الگوریتم از پیش تعیین شده ای ساخته شده که اطمینان حاصل کند در هنگام اکتشاف با سیاره ای کاملا متفاوت و با موجوداتی منحصر به فرد رو به رو خواهید شد، مسئله ای که بعد از یک هفته از انتشار بازی مورد نقد بسیاری از منتقدان حرفه ای به دلیل ناکارامدی الگوریتم و تکراری شدن محیط سیارات قرار گرفته است. اما به نظر برای قضاوت نباید خیلی شتابزده عمل کرد چرا که الگوریتم مولد المان های سازنده این جهان مجازی نشان از توجه به المان های جزئی در ساخت دارد. البته شاید بهتر باشد برای درک این مسئله به دنیای واقعی بازگردیم. در این جهان بسیاری از ستاره ها و سیارات در ظاهر و با یک نگاه کلی شبیه به هم هستند ولی جزئیات هیچ کدام یکی نیست. تعداد بسیار بسیار کمی مانند زمین ویژگی منحصر به فرد خاصی مانند حیات در خود دارند و اگر به عنوان یک بیگانه به یک باره با زمین رو به رو شوید کاملا حیرت زده خواهید شد. پس به اکتشاف خود ادامه دهید شاید شما اولین نفری باشید که با ناشناخته ای فوق العاده حیرت انگیز و کمیاب روبه رو خواهد شد، اما مسلماً آن حیات نخواهد بود!
در بازی No Man’s Sky اختیار، حرف اول و آخر را می زند و مانند عرف رایج، بازی برای شما مأموریتی را دیکته نمی کند. عنوانی کاملا سند باکس که می توان مدت ها در جهان تقریباً نامحدود آن سیر کرد و یا به هسته مرکزی جهان سفر کرد و یا کل مدت بازی را در چند سیاره اطراف خود سپری نمود و به جمع آوری تمامی منابع سیاره و یا حتی انقراض گونه خاصی از حیات دست زد!
با اینکه فارغ از اکتشاف -که هسته مرکزی عنوان No Man’s Sky است- مبارزه و تجارت نیز برای سرگرمی بیشتر در بازی گنجانده شده، اما بازی آن طور که از پیش به نظر می رسید عنوانی عامه پسند و کاملا سرگرم کننده با جلوه های گرافیکی فوق العاده در مقام مقایسه با بزرگان این عرصه نیست. همچنین به همان تعداد که هوادار کسب کرده و شاید هم بیشتر، منتقدان سفت و سخت نیز دارد؛ اما مسئله مسلم آن است که استودیوی کوچک و کم آوازه Hello Games با ۱۰ نفر ایده پرداز سبک خاص و جدیدی را به جهان بازی های ویدئویی معرفی کرد که می تواند شروعی بر یک عصر جدید باشد عصری که در آن بازی را خود بازی کنندگان تعریف و گسترش خواهند داد. چه بسا روزی اهداف، قوانین، مأموریت ها و مسیر یک بازی را خود شما رقم بزنید.