معرفی ۳۰ خودروی پر سرعت در ۷۱ سال اخیر
در هر زمان تنها یک خودرو وجود دارد که سریع ترین در زمان خود است و آن دسته خودرو ها از اوایل سال های ۱۹۰۰ که اولین رکورد های سرعت زده شدند، همواره نظر مردم و رسانه ها را خود جلب کرده اند. در این مقاله نگاهی به سریع ترین خودرو های تولیدی در ۷ دهه گذشته می اندازیم یعنی از سال ۱۹۴۶ تا به امروز.
ما از جنگ جهانی دوم به بعد را انتخاب کردیم زیرا داده های کافی برای اظهار نظر در خصوص عملکرد خودرو ها پیش از جنگ جهانی دوم در دست نمی باشد.
۷۰ سال اخیر را به راحتی می توان در این مقاله تشریح کرد زیرا پس از جنگ جهانی دوم تکنولوژی به خوبی پیشرفت کرد و گرفتن زمان رکورد برای خودرو ها بسیار دقیق تر شد. ما چند کاندیدا از خودرو های پس از جنگ نیز در این مقاله قرارداده ایم که بر اساس قوانین و مقرراتی که خودتان می توانید لحاظ کنید در زمان عرضه شان سریع ترین خودرو های تولیدی بودند.
تمام این مسائل در لیست بندی این خودرو ها دردسر هایی ایجاد کرده است اما به جهت جامع بودن و سادگی کار ما هر خودرویی که خودمان مد نظر داشته و کاندید مناسبی برای این لیست می دانستیم را در اینجا قرار دادیم. در لیست زیر می توانید به ترتیب خودرو های شرکت کننده را مشاهده کنید.
اولین تست رکورد سرعت برای یک خودروی تولیدی پس از جنگ جهانی دوم توسط خودروی دو در Healy Elliott در سال ۱۹۴۶ انجام شد. با رسیدن با سرعت ۱۰۴٫۶۵ مایل بر ساعت این خودرو توانست اولین دارنده رکورد سرعت در عصر جدید رکورد دار این عنوان باشد. عنوانی که به سرعت پس از عرضه اولین خودروی تولیدی که در سال ۱۸۹۴ به بازار آمد و حداکثر سرعت ۱۲ مایل بر ساعت داشت رو به بالا رفت.
۱۹۴۶ | Healey Elliott | 104.65 mph (169 km/h)
طراح، راننده و کار آفرین انگلیسی دونالد هیلی آخرین طراحی خود یعنی Healy Elliot ۲٫۴ لیتری را در دسامبر ۱۹۴۶ به ایتالیا برد که در آنجا تست سرعت توسط مجله The Motor Magazine انجام می گرفت. خودروی او توانست مسیر یک چهارم مایل را با سرعت ۱۰۴٫۶۵ مایل بر ساعت طی کند و در نتیجه لقب سریع ترین خودروی تولیدی آن زمان را از آن خود کرد.
۱۹۴۶ | Alfa Romeo 6C 2500 Super Sport | 106 mph (171 km/h)
بدون شک آلفا رومئو ۶C 2500 سوپر اسپرت یکی از سریع ترین خودرو های دنیا پس از جنگ جهانی بوده است که در سال ۱۹۴۶ به تولید رسید. با وجود اینکه این خودرو از سال ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۶ به طور رسمی در حال تولید بود ولی به مدت دو دهه در حال توسعه و تکامل بوده و بسیاری از مسابقات ۲۴ ساعت لمانز را برده و یکی از سریع ترین خودروی های جاده ای پیش از جنگ جهانی دوم محسوب می شد.
در سال ۱۹۴۶ اینگونه ادعا می شد که این خودرو توانایی حداکثر سرعت ۱۰۶ مایل بر ساعت را در مدل ۱۱۰ اسب بخاری معمولی داشته اما با بسیاری از انواع ابزار های بدنه ای و استایل های اضافی که به آن متصل شد باعث شد که مدل پس از جنگ آن سرعت ۱۰۴ تا ۱۱۰ مایل بر ساعتی داشته باشد. قیمت بسیار بالای آن باعث شده بود که تنها افراد معدود و بسیار ثروتمندی از جمله پادشاه فاروک، علی خان و شاهزاده راینیر موناکو و ستاره های سینمایی ای از جمله ریتا هایورث، تارون پاور توانایی خرید آن را داشته باشند. خودرو هایی که در تصویر بالا مشاهده می کنید همگی اخیرا در مزایده به فروش رفته اند.
۱۹۴۷ | Healey Elliott | 110.8 mph (178 km/h)
پس از دریافت انتقاد هایی در خصوص اینکه کیفیت سوخت در بریتانیا با آنچه در ایتالیا مورد استفاده قرار گرفته است تفاوت داشته و کیفیت پایین تری دارد هیلی مجبور شد خودرو را به یک اتوبان بسته در بلژیک ببرد و در تستی تحت نظارت و با استفاده از سوخت بریتانیایی به رقم ۱۱۰ مایل بر ساعت دست پیدا کند. تصاویری که مشاهده می کنید همگی متعلق به خودرویی هستند که در اکتبر ۲۰۱۳ به قیمت ۳۳ هزار دلار به فروش رفته اند. در واقع این خودرو تنهایی خودروی این لیست با قیمتی بسیار پایین است زیرا بیشتر خودرو های این لیست هم اکنون قیمتی بیش از یک میلیون دلار دارند.
۱۹۴۸ | Talbot Lago T26 Grand Sport | 124 mph (200 km/h)
در مسابقاتی که پس از جنگ صورت گرفتند قطعا خودرو های بسیار سریع تری نسبت به هیلی الیوت وجود داشتند که به صورت رسمی رکورد شان به ثبت نرسیده بود. در این میان می توان به آلفا رومئو ۶C 2500 سوپر اسپرت، دلاژ D6S-3L، دلاهای ۱۳۵CS و تالبوت لاگو T26 گرند اسپرت اشاره کرد.مدل چهار در تالبوت لاگو T26 توانست به سرعت ۱۰۵ مایل بر ساعت (۱۶۹ کیلومتر بر ساعت) دست پیدا کند در حالی که مدل گرند اسپرت توانست رقم ۱۲۴ مایل بر ساعت (۲۰۰ کیلومتر بر ساعت) را به ثبت برساند و در مسابقات ۲۴ ساعت لمانز به جایگاه نخست راه پیدا کند و در بار دیگر نیز در سال ۱۹۵۱ به مقام دومی دست یافت.
در مدل road guise اولیه تالبوت لاگو با موتور ۴۴۸۳ سی سی شش سیلندر قادر به تولید ۲۴۰ اسب بخار توان موتور بود در حالی که در مدل جدید در سال ۱۹۵۰ این میزان به ۲۶۰ اسب بخار برای مدل کوپه افزایش پیدا کرد. بدون شک دوران اوج این شرکت قبل از جنگ بوده که در آن زمان مشغول به تولید خودرو های مسابقه ای موفق و گران ترین خودرو های اسپرت جاده ای بوده است.
۱۹۴۹| Jaguar XK120 | ۱۲۴٫۶ mph (201 km/h)
در ۳۰ ام ماه می سال ۱۹۴۹ جگوار از مدل جدید XK120 (120 نهایت سرعت خودرو به مایل می باشد) رونمایی کرد و سپس آن را برای ثبت سرعت به پیست جابک در بلژیک برد و در آنجا موفق به ثبت رکرد سرعت کمی بیشتر از ۱۳۲ مایل بر ساعت شد. در این خودرو که چندان هم واژه خودوی تولیدی برایش مناسب به نظر نمی رسید جگوار شیشه های جلو را حذف و آن را با شیشه های کوچک تر مسابقه ای جایگزین کرد و همچنین گلگیر های عقب نیز چرخ های عقب را پوشانده بودند. اگر درون کاپوت خودروی ذره ای شباهت با آن چیزی که در بیرون شاهد هستیم داشته باشد قطعا نمی توان نام این خودرو را تولیدی نامید.
احتمالا می توان اظهار داشت که XK120 در دسترس ترین ابر خودروی تاریخ بوده است. بی شک تا چندین سال پس از عرضه این خودرو همچنان سریع ترین خودروی دنیا بوده که به صورت صفر کیلومتر قیمتی بالغ بر ۱۲۰۰ پوند داشته و ۱۲۰۰۰ مدل از آن در سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۴ به فروش رفت. مدل معمولی XK120 قادر بود به سرعت ۱۲۰ مایل بر ساعت دست پیدا کند و سریع ترین مدل معمولی آن ۱۲۴٫۶ مایل بر ساعت را در آزمایشی در مجله The Motor در نوامبر ۱۹۴۹ به ثبت رساند.
۱۹۵۳ | Pegaso Z-102 | 151 mph (243 km/h)
اغلب از این خودرو با نام فراری اسپانیایی یاد می کنند. پاساگو Z-102 در سال ۱۹۵۱ با انواع مختلفی از موتور V8 عرضه شد. مدل معمولی ۲٫۵ لیتری حداکثر سرعت ۱۲۰ مایل بر ساعت (۱۹۲ کیلومتر بر ساعت) را داشت اما مدل ۳٫۲ لیتری دنده ای DOHC V8 آن که توان ۳۶۰ اسب بخاری فوق العاده ای را دارا بود و می توانست به سرعت ۱۵ مایل بر ساعت دست پیدا کند و بدنه ای داشت که وزن نهایی آن به ۱۰۰۰ کیلوگرم می رسید. اینگونه گمان زده می شود که تنها ۸۶ مدل از Z-102 در سال های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۸ تولید و به فروش رسیده اند که در این میان تنها ۱۹ عدد از آن ها مدل قوی تر ۳٫۲ لیتری بوده اند.
۱۹۵۵ | Mercedes-Benz 300 SL | 140 mph (225 km/h)
مرسدس بنز ۳۰۰ SL با در های باله ای معروف اش برای نخستین بار در نمایشگاه خودروی نیویورک به عنوان یک خودروی کوپه دو سرنشین در سال ۱۹۵۴ معرفی شد. در مارچ سال ۱۹۵۵ این خودرو به عرضه در آمد و دو سال بعد نیز برادر رودستر (بدون سقف) آن نیز به بازار عرضه شد.
این خودرو در واقع مدل جاده ای از مدل W194 مرسدس بنز بود که در فصل مسابقات خودرو های اسپرت در سال ۱۹۵۱ تولید کرده بود. هر دوی این خودرو ها به مدل W196 فرمول یک مرتبط بوده اند و شهرت مسابقه ای راننده های کارخانه مرسدس بنز یعنی استرلینگ ماس و خوان مانوئل فرانجیو موفقیت این خودرو ها در بازار ایالت متحده را تضمین کردند. ۸۰ در صد از ۳۲۵۸ خودروی تولید شده (۱۴۰۰ مدل با در های باله ای و ۱۸۵۸ مدل رودستر) در آمریکا به فروش رفتند که از این بین ۲۹ عدد مدل تماما آلومینیومی نیز به چشم می خورد که از مدل های دیگر بسیار گران تر بوده اند و همچنان نیز از دوست داشتنی ترین مدل های این سری هستند.
حداکثر سرعتی که برای این خودرو به ثبت رسید ۱۴۰ مایل بر ساعت (۲۶۰ کیلومتر بر ساعت) بوده است اما در صورت قرار دادن سیستم final drive ratio می تواند با آن به سرعت ۱۶۰ مایل بر ساعت نیز دست پیدا کرد.
۱۹۵۸ | Aston Martin DB4 | 141 mph (227 km/h)
استون مارتین DB4 در سال های ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۳ تولید و به فروش رسید که موتوری ۳۶۷۰ سیسی DOHC شش سیلندر با توان خروجی ۲۴۰ اسب بخاری داشت و طبق آزمایش های مجله Autocar در سال ۱۹۶۱ توانست به حداکثر سرعت ۱۴۱ مایل بر ساعت دست پیدا کند. البته مدل بعدی این خودرو به دلیل حضور در فیلم جیمز باند به شهرت بیشتری رسید.
۱۹۵۹ | Aston Martin DB4 GT | 152 mph (245 km/h)
DB4 GT مدل سبک تر و قوی ت DB4 به حساب می آمد و در سپتامبر ۱۹۵۹ معرفی شد. در دسامبر ۱۹۶۱ Autosport سرعت نهایی این خودرو را ۱۵۲ مایل بر ساعت (۲۴۵ کیلومتر بر ساعت) اعلام کرد. بدنه آلومینیومی این مدل باریک تر بود، فاصله دو محور آن کوتاه تر و موتور ۳۷۵۰ سی سی آن توان تولید ۳۰۲ اسب بخار را داشت. خودرویی که در بالا به نمایش گذاشته شده است آخرین خودروی تولید شده از این سری می باشد. مدل فوق که DB4GT مدل ۱۹۶۰ ملقب به “جت” می باشد در حراجی می ماه سال ۲۰۱۳ بون هامزدر کارخانه نیو پرت پاگنل استون مارتین به قیمت ۳ میلیون و ۲۴۹ هزار و ۵۰۰ پوند به فروش رسید.
۱۹۶۰ | Aston Martin DB4 GT Zagato | 153.5 mph (247 km/h)
استون مارتین DB4 GT Zagato در اکتبر ۱۹۶۰ و در نمایشگاه خودرو لندن معرفی شد. این مدل در واقع مدل سبک تر ۳۱۴ اسب بخاری از DB4 GT بود که از طراحی زاگاتو بهره می برد. این مدل توانست سرع ۱۵۳٫۵ مایل بر ساعت (۲۴۷ کیلومتر بر ساعت) را به ثبت رسانده و سریع ترین خودروی تولیدی زمان خود بشود. البته از آن جایی که تنها ۱۹ عدد از آن ساخته شده است بحث تولیدی بودن این خودرو همچنان در هاله ای از ابهام به سر می برد.
۱۹۶۲ | Ferrari 250 GTO | 158 mph (254 km/h)
محترم ترین خودروی این لیست فراری ۲۵۰ GTO است که همچنین رکورد دارد گران ترین خودروی به فروش رفته در حراجی را نیز در دست دارد (۳۸ میلیون و ۱۱۵ هزار دلار).
این مدل از قراری برای شرکت در رقابت های قهمرانی جهان FIA GT کلاس سه لیتری در سال ۱۹۶۲ تولید و در تعدا بسیار محدودی در سال های ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۴ تولید و عرضه شد. پسوند GTO خلاصه Gran Turismo Omologato یا به انگلیسی همان Grand Touring Homologated بر می گردد. در سال ۶۲ تا ۶۳ تنها ۳۷ عدد از این خودرو تولید شد و در سال ۱۹۶۴ سری II از این خودرو معرفی شد که تفاوت ظاهری اندکی با مدل قبلی داشت. تنها سه مدل از سری دوم تولید شدند و چهار مدل از سری اول بدنه سری دوم را دریافت کردند. با این اوصاف تعداد کل GTO های تولیدی به ۳۹ رسید. در هر دو سال فراری توانست لقب سریع ترین خودروی دنیا را با سرعت ۱۵۸ مایل بر ساعت از آن خود کند.
۱۹۶۳ | Studebaker Avanti | 168.24 mph (270.76 km/h)
استادبیکر آوانتی یک خودروی اسپرت بسیار قوی بوده است که در واقع تلاش آخر شرکت استادبیکر برای عرضه ای خودروی نوآورانه برای ماند در بازار بوده است. این خودرو که بدنه از جنس فایبر گلاس سبک وزن داشت مجهز به قلب تپنده ۴۷۰۰ سی سی V8 استادبیکر شده بود که در مدل اولیه R1 توان خروجی ۲۴۰ اسب بخار داشت اما مدل R2 مجهز به سوپرشارژر پکستون شده بود که قدرت آن را به ۲۹۰ اسب بخار می رساند. فیلمی تبلیغاتی که از سوی استادبیکر منتشر شد تلاش های این خودرو برای ثبت سرعت را نشان می دهد که نهایتا در سال ۱۹۶۳ موفق به ثبت سرعت ۱۶۸٫۲۴ مایل بر ساعت شد.
۱۹۶۵ | Iso Grifo GL 365 | 161 mph (259 km/h)
ایسو گریفو خودروی گرند توری بود که به صورت محدود در ایتالیا و توسط ایسو آتوویکول (Iso Autoveicoli S.p.A) در سال های ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۴ تولید شد. طراحی آن بر عهده جیوگرتو جیوگیارو در برتون بود و قطعات مکانیکی آن نیز توسط جیوتو بیزارینی، مهندس ارشد فراری که وظیفه توسعه و ساخت فراری ۲۵۰ GTO را نیز بر عهده داشت فراهم آورده شد. مدل های اولیه این خودرو از موتور ۵٫۴ لیتری V8 شورلت کروت به همراه جعبه دنده دستی ۴ سرعته بورگ-وارنر استفاده می کردند. این موتور قریب به ۴۰۰ اسب بخار نیرو تولید می کردند و خودروی ۱ تنی را به حداکثر سرعت ۱۶۱ مایل بر ساعت (۲۵۹ کیلومتر بر ساعت) می رساندند. مدل های پسین آن از موتور ۴۵۴ شورلت استفاده می کردند که به حداکثر سرعت ۱۷۱ مایل بر ساعت دست یافتند.
۱۹۶۴ | Ferrari 500 Superfast | 171 mph (275 km/h)
این مدل که در نمایشگاه خودرو ژنو در سال ۱۹۶۴ پرده برداری شده آخرین مدل از خودرو های جاده ای فوق العاده خاص فراری بود و در تعداد بسیار محدودی (۳۶ عدد) تولید شد. از مالکان فراری ۵۰۰ Superfast می توان به رضا شاه پهلوی، باربارا هاتون، پیتر سلرز اشاره کرد. خودروی فوق به صورت سفر توسط پرنس سدرالدین آقا خان خریداری شده بود و اخیرا در مزایده به قیمت ۳ میلیون و ۲۵ هزار دلار به فروش رفت.
۱۹۶۵ | AC Cobra MkIII 427 | 165 mph (266 km/h)
در سال ۱۹۶۵، ای سی کبرا MK III 427 توسط مجله Car & Driver مورد آزمایش قرار گرفت و به سرعت ۱۶۵ مایل بر ساعت (۲۶۶ کیلومتر بر ساعت) دست یافت.
۱۹۶۷ | Lamborghini Miura P400 | 171 mph (275 km/h)
فروچیو لامبورگینی، موسس لامبورگینی سیاست مسابقه ممنوع بسیار قاطعی داشت. از نظر او مسابقه دادن بسیار گران و کوته فکرانه بود و عقیده داشت که شرکت او می بایست به جای دویدن به دنبال مدال و جام های قهرمانی خودرو های جاده ای خاص و بسیار قدرمند بسازد. اولین محصول این دیدگاه او نمایش شاسی میورا در Turin سال ۱۹۶۵ و دریافت تعدادی پیش خرید برای خودرویی که حتی بدنه ای نداشت بود! در سال بعد نسخه کامل خودرو به نمایش در آمد، میورا توسط مارسلو گاندینی در برتون طراحی شد و اولین خودروی لامبورگینی بود که نام یک گاو جنگنده را یدک می کشید. با موتور V12 385 اسب بخاری آن که حجم چهار لیتری داشت و فضای جلویی ناچیز و آیرودینامیک بالا این خودرو به راحتی توانست سریع ترین خودروی تولیدی جهان شود.
۱۹۶۸ | Ferrari 365 GTB/4 Daytona | 174 mph (280 km/h)
سوگولی ۱۲ سیلندر ۳۵۲ اسب بخاری برلینتای فراری در اکتبر ۱۹۶۸ و در نمایشگاه خودروی پاریس به نمایش در آمد و به افتخار پیروزی ۱-۲-۳ تیم فراری در مسابقات ۲۴ ساعته دایتونا، این مدل “دایتونا” لقب گرفت. قوانین امنیت جاده ای جدید در آمریکا چراغ جلو های مخفی را ممنوع اعلام کرد از این رو فراری و پینینفارینا چراغ های تاشو و همچنین مدلی جدید تر از این خودرو به نام ۳۶۵ GTB/4 دایتونا را تولید کردند که در مدل پایه توان رسیدن به ۱۷۴ مایل بر ساعت (۲۸۰ کیلومتر بر ساعت) را داشت.
۱۹۷۴ | Lamborghini Countach LP400 | 179 mph (288 km/h)
اغلب سورپرخودرو های مدرن طراحی پایه شان را مدیون جهش و پیشرفت خارق العاده در طراحی خودرو که در لامبورگینی کونتاش LP400 روی داد هستند. کونتاش توسط برتون در سال ۱۹۷۱ طراحی و لامبورگینی نیز آن را تولید کرد. این اولین خودروی تولیدی لامبورگینی بود که مجهز به در های قیچی شکلی بود که بعد ها تبدیل به نشان تجاری این شرکت شدند. با موتور مرکزی ۳۹۲۹ سی سی ۱۲ سیلندر خورجینی، کونتاش توان تولید ۳۷۰ اسب بخار نیرو را داشت و به حداکثر سرعت ۱۷۹ مایل بر ساعت (۲۸۸ کیلومتر بر ساعت) دست پیدا می کرد.
۱۹۸۲ | Lamborghini Countach LP500 | 182 mph (293 km/h)
در سال ۱۹۸۲ لامبورگینی کونتاش LP500 S عرضه شد که موتور بزرگتر ۴۷۵۴ سی سی، اسب بخار بیشتر و حداکثر سرعت ۱۸۲ مایل بر ساعت (۲۹۳ کیلومتر بر ساعت) داشت.
۱۹۸۴ | Ferrari 288 GTO | 188 mph (303 km/h)
همه فراری ۲۵۰ GTO افسانه ای می شناسند و از قیمت نجومی ای که طلب می کند باخبر اند. GTO در تعداد بسیار محدودی تولید شد و آن قدر با تناسب، قدرتمند و خوش رکاب اند که امروزه به قیمت بیش از ۳۰ میلیون دلار نیز به فروش می رسند. فراری بی دلیل از نام GTO برای دومین بار در این خودرو استفاده نکرده است. ۲۸۸ GTO یک خودروی بی نظیر بود که برای مسابقه تولید شده بود اما وقتی که FIM گروه مسابقه ای مورد نظر ۲۸۸ GTO را منسوخ اعلام کرد هرگز نتوانستیم بفهمیم در پیست مسابقه چه عملکردی از خود نشان می دهد. بهترین(!) مشکل این خودرو این بود که به هیچ وجه به نادری ۲۵۰ GTO نبود، در مقایسه با ۳۶ نسخه تولیدی ۲۵۰ GTO، ۲۷۲ مدل از این خودرو تولید شدند. درست است که این خودرو به خاص بودن ۲۵۰ GTO نمی رسد و حتی کمتر از آن در بازار بوده است(۲۵۰ در سال های ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۴ تولید و عرضه شد در حالی که این مدل تنها در سال ۱۹۸۴ تا ۸۵ تولید شد) اما از مدل پیشین خود خوش سیما تر و بسیار سریع تر بوده است (۱۸۸ مایل بر ساعت یا ۳۰۳ کیلومتر بر ساعت). قیمت ۲۸۸ GTO در مزایدات از سال ۲۰۱۲ تا کنون به طور چشم گیری افزایش یافته است.
۱۹۸۶ | Porsche 959 | 197 mph (317 km/h)
با وجود اینکه این خودرو زمانی لقب سریع ترین خودروی تولیدی را یدک می کشید اما مهم ترین مشخصه های ۹۵۹ چیز های دیگری از جمله اینکه این خودرو اولین پورشه ای بود که دو دیفرانسیل داشت و نوآوری های بسیاری به همراه داشت که تا به امروز در محصولات پورشه به کار می روند بوده است. پورشه ۹۵۹ دقیقا همان چیزی برای مردم دهه ۸۰ میلادی بود که مکلارن F1 برای مردم دهه ۹۰ بود: بسیار پیشرفته از نظر تکنولوژی ساخت و بهترین سوپرخودروی دوره ی خود. تنها ۳۳۷ عدد از آن ساخته شده اند که ۳۷ عدد شان مدل های اولیه و پیش از تولید هستند که هر یک از آن ها صرف نظر از اصلاحات بازاری تبدیل به سرمایه گذاری بلند مدت (به دلیل افزایش قیمت آن با گذشت زمان) می شوند. در سال ۱۹۸۶، یک پورشه ۹۵۹ توانست به سرعت ۱۹۷ مایل بر ساعت (۳۱۷ کیلومتر بر ساعت) دست پیدا کند.
۱۹۸۷ | Ruff CTR| 212.5 mph (342 km/h)
روف CTR دو توربوشارژی بر پایه پورشه ۹۱۱ و با موتور ۳٫۲ لیتری شش سیلندر تخت پورشه که تیون شده و ظرفیت اش به ۳٫۴ لیتر رسیده و توان تولید ۴۶۹ اسب بخار را دارد، پنل های بدنه آن سبک تر شده و محافظ معلق زدن نیز در آن نصب شده و سیستم تعلیق و ترمز گیری آن نیز ارتقا یافته است تولید شده است. در آپریل ۱۹۸۷ این خودرو توانست در رقابت سریع ترین خودرو های جهان مجله ی Road & Track برنده شود و لقب سریع ترین خودروی تولیدی جهان را از آن خود کند. روف CTR موفق شد مسیر ربع مایل را در ۱۱٫۷ ثانیه طی کند و نهایت سرعت آن نیز ۲۱۱ مایل بر ساعت (۳۴۰ کیلومتر بر ساعت) اندازه گیری شد.
۱۹۸۷ | Ferrari F40 | 202.6 mph (326 km/h)
فراری F40 به قصد سریع ترین بودن در دنیا به بازار عرضه شد اما هرگز در خارج از خاک ایتالیا سرعتی بیش از ۲۰۰ مایل بر ساعت برای آن به ثبت نرسید.
۱۹۹۰ | Vector W8 | 242 mph (389 km/h)
وکتور W8 یک ابر خودروی آمریکایی بود که در سال های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۳ تولید شد و دارای بدنه ای از جنس مواد بکار رفته در محصولات هوا فضا بود. تنها ۱۹ عدد از این خودرو تولید شدند و به قیمت ۴۴۸ هزار دلار به فروش رسیدند. این خودرو ها دارای شاسی-بدنه ای آلومینیومی که با چسب ایپاکسی چفت و بست شده بود و کفی ای با طراحی مشبک لانه زنبودی بود و موتوری آلومینیومی رودک ۳۶۵ cu. In. مجهز به دو توروبو شارژر بود می توانست ۶۲۵ اسب بخار نیرو تولید کند. میزان تقویت توربو ها توسط راننده میان ۸ تا ۱۴ psi قابل تنظیم بود. طبق ادعا های صورت گرفته در آن زمان W8 حداکثر سرعت ۲۴۲ مایل بر ساعت (۳۸۹ کیلومتر بر ساعت) داشت.
۱۹۹۲ | Jaguar XJ220 | 217.1 mph (349.4 km/h)
در سال ۱۹۸۸، مدل مفهومی XJ220 در نمایشگاه بین المللی خودرو در بریتانیا رونمایی شد که موتوری ۱۲ سیلندر خورجینی با دو دیفرانسیل داشت، درست مشابه پورشه ۹۵۹٫ به دلیل بازخورد های مثبت، جگوار با پیش پرداخت ۵۰ هزار پوندی (۹۶ هزار دلار در آن زمان) درخواست پیش خرید آن را قبول می کرد. نهایتا ۱۵۰۰ نفر خودرو را سفارش دادند و وعده تحویل خودرو نیز به سال ۱۹۹۲ موکول گردید. مدل تولیدی XJ220 به جای موتور ۱۲ سیلندر دو دیفرانسیل، به موتوری ۵۴۲ اسب بخاری V6 با دو توربوشارژر مجهز شد. همانطور که از نامش پیداست، XJ220 با هدف سرعت ۲۲۰ مایل بر ساعت تولید شد اما با این حال تحت شرایط از پیش تعیین شده نهایت سرعتی که کسب کرد ۲۱۷ مایل بر ساعت در پیست دایره ای ناردو در ایتالیا بود.
۱۹۹۳ | McLaren F1 | 230 mph (370 km/h)
در عصر مدرن مکلارن اف ۱ یکی از قابل توجه ترین ابر خودرو های دنیا محسوب می شود. منطق پشت این ادعا هم در موتور کاملا بی غل و قش آن،(همچنان هم سریع ترین خودروی بدون توربو شارژر یا هرگونه بوستر از این قبیل می باشد) ساختار کمپوزیت که در نوع خود اولین بوده و موفقیت در تست های رانندگی جاده ای و مسابقه ای آن نهفته است. با ارزش ترین مکلارن اف ۱ موجود مدل LM است که تنها ۵ عدد از آن تولید شده و یکی از آن ها در مزایده به قیمت ۱۳ میلیون ۷۵۰ هزار دلار به فروش رفته است. با حداکثر سرعت ۲۳۰ مایل بر ساعت، مکلارن اف ۱ توانست تا یک دهه پس از عرضه سریع ترین خودروی تولیدی در بازار بماند. تنها ۱۰۹ عدد از آن تا به حال تولید شده است.
۱۹۹۴ | Dauer 962 Le Mans | 251.4 mph (404.6 km/h)
دوئر ۹۶۲ لمانز یک خودروی اسپرت تولید محدود بود که در سال های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ بر پایه پروشه ۹۶۲ تولید شد و مانند فراری ۲۵۰ GTO نیز بر پایه قوانین و شرایط وضعیت پیست مسابقه طراحی شده بود. این خودرو که توسط شرکت دوثر ریسینگ آقای جوچن دوئر تولید شده بود یک نسخه مسابقه ای داشت که توانست در سال ۱۹۹۴ با حمایت پورشه برنده مسابقات ۲۴ ساعته لمانز شود. بدنه مدل جاده ای آن با فیبر کربن و پنل های کولار جایگزین شده بود، در کابین کوچک و باریک اش یک صندلی دوم تعبیه شده بود و در زیر کاپوت آن نیز موتور تیون شده Type-935 2994 سی سی ۶ سیندلر تخت پورشه به همراه دو توربوشارژر قرار گرفته بود که توان تولید ۷۳۰ اسب بخار نیرو را داشت.
۲۰۰۵ | Koenigsegg CCR | 240.7 mph (387.37 km/h)
با صرف نظر از خودروی مسابقه ای دوئر، مکلارن اف ۱ توانست تا یک دهه یکه تاز سرعت در جهان بماند. اما در ۲۸ فوریه سال ۲۰۰۵، کونیخسگ CCR موفق شد در پیست ناردو ایتالیا به سرعت ۳۸۸ کیلومتر بر ساعت برسد و تمامی رقبا را کنار گذاشته و پادشاه سرعت جهان شود.
۲۰۰۵ | Bugatti Veyron 16.4 | 253.8 mph (408.47 km/h)
فولکس واگن مقدار بسیار زیادی پول، زمان و تلاش صرف توسعه و ساخت بوگاتی ویرون ۱۰۰۱ اسب بخاری که سرعتی بالغ بر ۲۵۳ مایل بر ساعت داشت کرد . این خودرو توانست به راحتی کونیخسگ CCR را پشت سر بگذارد و گران ترین، سریع ترین و قوی ترین خودروی تولیدی دنیا شود. سریع ترین سرعت به ثبت رسیده توسط بوگاتی ویرون ۱۶٫۴ ، ۲۵۳٫۸۱ مایل بر ساعت (۴۰۸٫۴۷ کیلومتر بر ساعت) بوده است.
۲۰۰۷ | SSC Ultimate Aero TT | 256.15 mph (412.23 km/h)
در سپتامبر سال ۲۰۰۷ شلبی سوپر کارز (SSC) موفق شد با اولتیمت آئرو تی تی که موتوری دو توربوشارژر V8 با توان ۱۱۸۳ اسب بخار داشت رکورد جهانی سرعت را بشکند. اولین تلاش آن ها سرعت ۲۵۷٫۴۱ مایل بر ساعت را به ثبت رساند (۴۱۴٫۳۱ کیلومتر بر ساعت) و در تست دوم این میزان به ۲۵۴٫۸۸ مایل بر ساعت (۴۱۰٫۲۴ کیلومتر بر ساعت) کاهش یافت که نهایتا سرعت میانگین ۲۵۶٫۱۵ مایل بر ساعت برای آن احتساب شد.
۲۰۱۰ | Bugatti Veyron Super Sport | 267.8 mph (431.072 km/h)
بوگاتی ویرون ۱۶٫۴ سوپر اسپرت ۱۱۸۳ اسب بخاری توانست باری دیگر در سال ۲۰۱۰ با سرعت ۲۶۷٫۸ مایل بر ساعت (۴۳۱٫۰۷۲ کیلومتر بر ساعت) بار دیگر رکورد را بشکند. جالب توجه ترین نکته در خصوص سوپر اسپرت بازسازی مدل اصلی ویرون برای هماهنگی با موتور و سرعت جدید موتور آن بوده است. در این خودرو موضوع تنها افزایش اسب بخار آن نبود بلکه بوگاتی تمام جوانب ویرون را ارتقا داد تا خودرو با افزایش سرعت همچنان عالی و بی نقص عمل کند. بوگاتی ویرون گرند اسپرت نقطه اوج هنر بوگاتی بود. در سال ۲۰۱۳ این خودرو رسما در رکورد گینس به عنوان سریع ترین خودروی جاده ای به ثبت رسید.
۲۰۱۳ | Hennessey Venom GT | 265.7 mph (428 km/h)
در اپریل سال ۲۰۱۳، هنسی ونوم GT توانست با سرعت ۲۶۵٫۷ مایل بر ساعت توجه همگان را به خود جلب کند. این خودرو توسط شرکت تکزاسی که در زمینه تیون خودرو فعالیت دارد بر روی شاسی لوتوس اکسیژ و موتور V8 آمریکایی ساخته شده است.
در زیر کاپوت ونوم GT یک موتور ۷ لیتری V8 با دو توربوشارژر بلبرینگی، سیلندر های آهنی با سری های آلومینیومی، سیستم تزریق سوخت چند زمانه و مولتی پورت که نهایتا توان تولید ۱۲۴۴ اسب بخار نیرو و ۱۱۵۵ پوند بر فیت گشتاور را داشت که نیرو را به گیربوکسی دستی ۶ سرعته ساخت شرکت Ricardo انتقال می داد.
هنسی ادعا می کند این خودرو ۲۷۸ مایل بر ساعت (۴۴۷٫۵ کیلومتر بر ساعت) سرعت دارد و نبود پیستی مناسب و مستقیم را در رسیدن به سرعت بیشتر مقصر می داند.
هنسی سرعت ۲۶۵٫۷ را برای این خودرو به ثبت رساند و رکورد پیشین بوگاتی را رد صلاحیت کرد. جان هنسی موسس شرکت می گوید: ” در حالی که بوگاتی توانست به سرعت ۲۶۷٫۷ مایل بر ساعت برسد، بوگاتی محصولات اش را به سرعت ۲۵۸ مایل بر ساعت محدود می کند از این رو سرعت ۲۶۵٫۷ مایل بر ساعت ونوم GT سریع ترین هایپر خودروی موجود برای عموم می باشد.”
۲۰۱۴ | Hennessey Venom GT | 270.49 mph (435.3 km/h)
در ۱۴ فوریه سال ۲۰۱۴، هنسی برای باری دیگر با ونوم GT به دنبال ثبت رکورد رفت. این بار در مسیر۳٫۲ مایلی فرود آمدن شاتل های فضایی در مرکز فضایی کندی در فلوریدا. هنسی توانست مسیر یک سمته را با سرعت ۲۷۰٫۴۹ مایل بر ساعت (۴۳۵٫۳۱ کیلومتر بر ساعت) را برای GT 2014 به ثبت رساند اما نتوانست رکوردی به ثبت برساند زیرا برای ثبت رکورد باید دو دور در خلاف جهت و در طی یک ساعت مسیر را طی می کرد که ناسا اجازه این کار را به آن ها نداد.
منبع: newatlas