جدیدترین فناوری رادارگریزی در بمب افکن B-21
این بمب افکن جدید، با فناوری رادارگریز ارتقا یافته ای مهندسی شده و قادر است از تیررس پیشرفته ترین تجهیزات دفاعی هوایی جهان فرار کند.
گویا آی تی – به گفته مقامات ارشد نیروی هوایی آمریکا، این بمب افکن دوربرد دارای استقامت بالا و مجهز به رادارگریزهای نسل بعدی است، می تواند از پیشرفته ترین تجهیزات دفاع هوایی فعلی خود را پنهان نگه دارد و به هر جایی از جهان که لازم باشد حمله کند.
وقتی نیروی هوایی اولین بار شکل و شمایل کلی بمب افکن دوربرد جدید خود را به نمایش گذاشت، فرمانده نیروی هوایی ایالات متحده، دبورا جیمز به برنامه ریزی برای طراحی و مهندسی بمب افکنی اشاره کرده که بتواند از تیررس بهترین ودقیق ترین تجهیزات دفاعی هوایی دشمن دور بماند.
جیمز در مراسمی که برای نمایش تصاویر این بمب افکن جدید برگزار شده بود، گفت “پنجمین نسل پلت فرم های تهاجمی که دارای دقتی بسیار بالا هستند، به کشور ما قابلیت استفاده از تیراندازهای مجهز به حسگر شبکه ای را می دهد و ما را قادر می سازد هر هدفی را در هر جای جهان که باشد مورد حمله قرار دهیم؛ به گونه ای که دشمنانمان هرگز ندیده باشند”.
در حالی که مهندسان نیروی هوایی ایالات متحده می گویند بمب افکن نوظهور B-12 فناوری های رادارگریز جدیدی را به همراه دارد که باعث شده در فرار از تیررس نگاه دقیق ترین تجهیزات دفاع هوایی بهترین عملکرد را داشته باشد، رسانه های روسیه اخیرا گزارش هایی منتشر کرده اند که در آنها ادعا شده این فناوری رادارگریز در مقابل تجهیزات دفاعی هوایی روسیه بی فایده است. تجهیزات دفاع هوایی S-300 و S-400 ساخت روسیه را در میان بهترین های جهان جای می دهند؛ علاوه بر آن، National Interest گزارش داده که روسیه در حال حاضر روی سیستم S-500 کار می کند. این سیستم ، قادر است حتی اهداف پنهانی که در فاصله ۱۵۰ مایل قرار دارند را منهدم می کند.
با این وجود، جیمز معتقد است این بمب افکن جدید می تواند “با تهدیدات واقعی به خوبی مقابله کند”.
هر چند که جزئیات B-12 به طور رسمی اعلام نشده، اما افرادی که این هواپیما را دیده اند، می گویند در تصاویر این هواپیما، به هیچ وجه لوله های اگزوز آن دیده نمی شوند؛ این یعنی نیروی هوایی روش جدیدی برای انتشار گازهای حاصل از سوخت یا کاهش حرارت این هواپیمای رادارگریز خود پیدا کرده است.
نامگذاری این بمب افکن جدید، در یک مراسم رسمی که در آن جمعی از اعضای نیروی هوایی ایالات متحده، خانواده آنها و برخی از شرکت کنندگان دیگر حضور داشتند، انجام شد. آنها این بمب افکن را B-12 نامیدند.
نیروی هوایی با امضای قراردادی، امتیاز مهندسی و تولید این بمب افکن جدید را به شرکت نورث روپ گرومن واگذار کرد. LRS-B نسل بعدی هواپیماهای رادارگریز است که برای معرفی یک فناوری رادارگریز جدید و برای پرواز در کنار بمب افکن فعلی نیروی هوایی یعنی B-2 طراحی شده و قرار است در نهایت جایگزین آن گردد.
سال گذشته معاون نظامی نیروی هوایی ایالات متحده، ژنرال بانچ در مصاحبه با اسکات واریور گفت ” با LRS-B، می توانم از قاره آمریکای شمالی پرواز خود را آغاز کنم و تا مسافت های بسیار طولانی به پروازم ادامه دهم. وقتی سوار این هواپیما هستم هیچ نگرانی در مورد کسب مجوز فرود از پایگاههای مختلف ندارم و به هیچ وجه لازم نیست نگران آن باشم که کسی هواپیمای مرا هدف قرار داده و منهدم کند. این هواپیما قابلیت های بسیار بالایی دارد”.
به گفته مقامات ارشد نیروی هوایی، این ارگان قصد دارد این بمب افکن جدید را تا اواسط سال ۲۰۲۰ به مرحله بهره برداری برساند و تعداد ۸۰ تا ۱۰۰ دستگاه از این بمب افکن جدید را با قیمت حدود ۵۵۰ میلیون دلار به ازای هر هواپیما تا سال ۲۰۱۰ تولید نماید.
هر چند که اطلاعات زیادی در مورد فناوری رادارگریز جدید این هواپیما در دسترس عموم قرار نگرفته، اما منابع صنعتی توضیح داده اند که LRS-B به گونه ای طراحی شده که بتواند از پیشرفته ترین سیستم های رادار جهان خود را پنهان نگه دارد.
برای مثال، رادار نظارتی فرکانس پایین، به تجهیزات دفاعی دشمن اجازه می دهد تا بدانند یک هواپیما در مجاورت آنهاست، و رادارهای تعاملی فرکانس بالا، به تجهیزات دفاعی هوایی اجازه می دهند یک هواپیما که با سرعت در حال عبور است را هدف قرار دهند. آنچه در این بمب افکن جدید اعمال شده، نوعی از رادارگریزهای نسل بعدی است که بتواند از فناوری های رادار نظارتی و تعاملی فرار کند.
ایده طراحی یک بمب افکن که بتواند در هر نقطه از جهان پرواز کند، عملیات انجام دهد و به حرکت خود ادامه دهد؛ آن هم بدون اینکه دشمن آن را ببیند. بمب افکن های B-2 سالها بود این وظیفه را انجام می دادند، تا اینکه پیشرفت های تکنولوژیک در تجهیزات دفاعی هوایی باعث شد کار این بمب افکن در پنهان نگهداشتن خود دشوارتر شود.
هواپیمای بمب افکن جدید، به گونه ای طراحی شده که بتواند از تجهیزات دفاعی هوایی بسیار پیچیده ای که هر روز پیشرفته تر می شوند، فرار کند. این تجهیزات از پردازنده های سریع تر، شبکه های دیجیتال و حسگرهایی استفاده می کنند که هواپیماهای رادارگریز را حتی در طیف گسترده تری از فرکانس ها و در مسافت های طولانی تری ردیابی می کنند. این فرکانس ها شامل UHF، VHF و باند X می شوند.
فناوری رادارگریز
استفاده از فناوری رادارگریز با طراحی هواپیماهایی آغاز شد که دارای خطوطی روی بدنه خارجی خود بودند و خروج حرارت از آنها به گونه ای انجام می شد که از دید سیستم های رادار دشمن پنهان بمانند.
در عین حال، با پیشرفت فناوری های دفاع هوایی، توسعه دهندگان رادارگریز ها به سمت طرحهایی هدایت شدند که در آنها فقط یک ردیف از تیرها روی بدنه قرار بگیرد و به این ترتیب هواپیما بتواند از سیستم های دفاعی دشمن فرار کند؛ و خصوصا در مورد هواپیماهای جنگنده آینده اعمال شود. این هواپیمای رادارگریز جدید به احتمال زیاد از حسگرهای دوربرد و سریع، و قابلیت مانور بالا، به عنوان تاکتیک های دیگری علاوه بر رادارگریزی، برای فرار از سیستم های دفاع هوایی دشمن استفاده خواهد کرد. زیرا با پیشرفت مداوم فناوری های دفاعی، رادارگریزها هر روز به طور روزافزونی به چالش کشیده می شوند.
البته به گفته مقامات ارشد نیروی هوایی ایالات متحده، خود فناوری رادارگریز نیز در حال پیشرفت بوده و در مورد B-21 نیز اعمال شده است. طبیعتا آنها جزئیات بیشتری در این مورد نمی گویند.
بانچ می گوید “با گسترش تهدید ها، ما قادر خواهیم بود هواپیمای خود را تکمیل کنیم و هر هدفی را در معرض خطر قرار دهیم”.
هر چند تصویر جدیدی که برای LRS-B ارائه شده، شبیه B-2 های فعلی است، اما مقامات نیروی هوایی گفته اند فناوری رادارگریز به کار رفته در این بمب افکن جدید، قابلیت هایی بسیار فراتر از B-2 به آن اعطا خواهد کرد.
در عین حال، B-2 نیز با یک فناوری جدید به نام “سیستم مدیریت دفاعی” ارتقا می یابد. این سیستم B-2 را قادر می سازد تا مکان تجهیزات دفاع هوایی دشمن را بهتر تشخیص دهد.
پیش از امضای قرار داد با نورث روپ، نیروی هوایی ایالات متحده در طی فاز تحقیقاتی این پروژه با تعدادی از شرکت های دفاعی همکاری نزدیکی داشت. تاکنون، وزارت دفاع ایالات متحده ۱ میلیارد دلار برای ساخت این بمب افکن سرمایه گذاری کرده است.
به گفته بانچ، “ما موارد مورد نیاز را فراهم کرده ایم. در واقع این کار را (برای LRS-B) به گونه ای انجام داده ایم که بتوانیم با فناوری های کاملتری ماموریت های خود را انجام دهیم”.
این بمب افکن دوربرد، بر پایه فناوری هایی ساخته خواهد شد که نیروی هوایی ایالات متحده آنها را “معماری سیستم های باز” می نامد. معماری سیستم های باز، یک تکنیک مهندسی برای طراحی پلت فرم هایی است که بتوانند فناوری های جدید را به محض اینکه ظهور یافتند، به سرعت با هم ادغام کنند.
بانچ توضیح می دهد “ما در حال ساخت این هواپیماها با استفاده از معماری سیستم های ماموریت باز هستیم. هر زمان فناوری پیشرفت کرده و تهدید ها تغییر یابند، می توانیم یک مدل جدید طراحی نماییم. می توانیم یکی از اجزا را خارج کنیم و دیگری را متناسب با تهدید جدیدی که ایجاد شده جایگزین نماییم. اکنون توانایی آن را داریم که پلت فرم خود را رشد و پرورش دهیم”.
رهبران نیروی هوایی ایالات متحده گفته اند این هواپیما به احتمال زیاد برای انجام ماموریت های بدون سرنشین و همچنین با سرنشین طراحی خواهد شد.
به گفته مقامات ارشد نیروی هوایی، این هواپیمای جدید به گونه ای طراحی خواهد شد که به همه نقاط جهان دسترسی داشته باشد. در دستیابی به این هدف تا حدی هم از یک زرادخانه بزرگ از سلاح های دوربرد استفاده خواهد کرد. LRS-B به گونه ای مهندسی شده که سلاح های موجود، بمب های هسته ای و همچنین سلاح های نوظهور و آینده را با خود حمل کند.
بانچ می گوید ” ما به دنبال دستیابی به سیستمی هستیم که بتواند در آینده تکمیل شود. این امر مستلزم تصمیم¬گیری مقامات ملی است. به این ترتیب منبعی به دست خواهد آمد که هر گاه لازم باشد هدفی را در معرض خطر حمله قرار دهیم، از آن استفاده می کنیم”.