آیا زمان خداحافظی با GPS فرا رسیده است؟

آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی، به فناوری جدیدی برای ردیابی دست یافته است.

گویا آی تی – غیرقابل اعتماد بودن GPS در برخی از موقعیت ها، دولت ایالات متحده را بر آن داشت تا یکی از اولویت های اصلی خود را توسعه یک فناوری ردیابی موقعیت زمان واقعی بداند. سیگنال های این فناوری جدید، در نقاط کور ناپدید نمی شود و نمی توان آنها را مسدود کرد.
طبق اسنادی که در روز سه شنبه در مورد تحقیقات آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (DARPA) منتشر شد، این آژانس در حال دستیابی به یک فناوری “اساسا” جدید برای ساخت یک سیستم پیشرفته تر ردیابی موقعیت و ناوبری است که از GPS دقیق تر و قابل اعتماد تر باشد.

آژانس مذکور که بخشی از وزارت دفاع ایالات متحده می باشد، معتقد است این فناوری جدید تعیین موقعیت زمان واقعی، موجب برتری ارتش ایالات متحده بر رقبایش می شود. فناوری GPS نیز مزیت های استراتژیکی به همراه داشت، اما خالی از خطا نبود. چرا که می توانست توسط مخالفان مسدود شود یا در برخی از نقاط جهان از دسترس خارج گردد.
در سندی که منتشر شده آمده است “نیاز به توانمندی در انجام عملیات موثر در مناطقی که GPS غیرقابل دسترس و غیر قابل اعتماد بوده یا به طور بالقوه توسط دشمنان انکار می شود، تقاضا برای قابلیت های زمان بندی و ناوبری جایگزینی که به اندازه کافی دقیق باشند را به وجود آورد”.
فراتر از ملاحظات نظامی، GPS تاثیر قابل ملاحظه ای بر افراد، کسب و کارها و اقتصادها داشته است. GPS در ارائه محتوای سفارشی و خدمات لازم به کاربران تلفن همراه و همچنین در تحویل به موقع کالاهای مختلف، بسیار کمک کرده است. اما این فناوری به اندازه کافی انعطاف پذیر نیست و آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده می خواهد با کمک الگوریتم ها جایگزینی برای آن بسازد که انعطاف پذیرتر و قابل تنظیم تر از آن باشد.

انواع جدیدی از دستگاههای خودشامل، در حال توسعه هستند و می توانند موقعیت، زمان و جهت حرکت را بهتر ردیابی کنند. این موارد، جنبه های بسیار مهم عملکرد GPS هستند. DARPA در حال توسعه ساعت های بسیار دقیق، شتابسنج ها و ژیروسکوپ های خودکالیبره، و ابزارهای ناوبری دقیقی است که می توانند بدون تکیه بر منابع خارجی در بازه های زمانی طولانی موقعیت ها را ردیابی کنند.
DARPA درحال تحقیق روی فناوری های جدیدی است که می توانند ردیابی در زمان واقعی را از طریق چند منبع امکان پذیر کنند. این آژانس در حال توسعه حسگرهایی است که “از سیگنالهای فرصتی” مانند سیگنالهای تلویزیونی، رادیویی، دکلهای مخابراتی، ماهواره ها و حتی رعد و برق برای ردیابی زمان واقعی استفاده کنند. این فناوری که “موقعیت یابی و ناوبری با همه منابع” (ASPN) نامیده می شود، مشکلات مربوط به تعیین موقعیت در ساختمانها، در میان شاخ و برگ های عمیق درختان، در زیرآب یا زیر زمین را کمتر می کند. قبلا دسترسی به GPS در این موقعیت ها محدود بود.

بدون شک DARPA اولین گیرنده های GPS را نیز در فعالیت های خود در نظر می گیرد. این گیرنده ها در دهه ۱۹۷۰ به اندازه “یک بسته با وزن ۵۰ پوندی” بودند، اما تا سال ۱۹۹۱ اندازه آنها به قدری کاهش یافت که به گیرنده ای به اندازه یک بسته سیگار که با باتری کار می کند، تبدیل شد. گیرنده های GPS اکنون به اندازه ای کوچک هستند که با میکرومدارها ادغام شوند؛ که البته به لطف پیشرفت های موجود در تولید و فناوری به این اندازه رسیده اند.
البته این پیشرفت ها بدان معنا نیست که GPS به این زودی ها کنار گذاشته می شود. معمولا چندین سال یا چندین دهه طول می کشد تا تحقیقات DARPA به محصولات واقعی تبدیل شوند. به احتمال زیاد، ارتش ایالات متحده پیش از آنکه این فناوری به دست کاربران برسد، آن را بارها امتحان می کند.