پژوهشگر ایرانی نظریه اینشتین در مورد سیاه چاله ها را ثابت کرد

پژوهشگر ایرانی نظریه اینشتین در مورد سیاه چاله ها را ثابت کرد
  • 1396/5/23
  • محمدرضا مرتضایی
  • 0

یک گروه آلمانی و چکی که پژوهشگری ایرانی را نیز در بین خود دارند اندازه ی جاذبه ی یکی از بزرگ ترین سیاه چاله های کهکشان راه شیری را اندازه گیری کردند.

گویا آی تی – این سیاه چاله به نام «کمان اِی» (Sagittarius A) در فاصله ی ۲۶ هزار سال نوری با جرمی ۴ میلیون برابر خورشید قرار دارد که دارای وسعتی به اندازه ی ۴۴ میلیون کیلومتر بوده و از جاذبه ای بسیار بالا برخوردار است. لازم به ذکر است که شناسایی سیاه چاله ها به صورت مستقیم ممکن نیست و منجمان وجود آن ها را با توجه به آثار آن ها بر دیگر ستاره ها شناسایی می کنند.
گروه آلمانی و چکی توانستند اندازه ی جاذبه ی سیاه چاله ی کمانِ اِی را اندازه گیری کنند تا باری دیگر نظریه نسبیت عام اینشتین مورد تأیید قرار گیرد.
این گروه در بررسی های خود از یک تکنیک تحلیلی جدید استفاده کرده اند. آن ها با اندازه گیری مدار ستاره های در حال گردش به دور این سیاه چاله درصدد برآمدند تا صادق بودن قوانین فیزیک کلاسیک یا همان فیزیک نیوتونی و قوانین نسبیت عام را بسنجند. این پژوهشگران در پایان بررسی یکی از این ستارگان موسوم به «S2» دریافتند که ستاره ی مورد نظر نه از قوانین فیزیک نیوتونی، بلکه از قوانین نسبیت عام پیروی می کند.
فاصله ی ستاره ی مورد نظر تا سیاه چاله ی کمان اِی ۱۷ سال نوری یعنی ۱۲۰ برابر فاصله ی خورشید تا زمین بوده و هر ۱۵٫۶ سال یک بار به دور این سیاه چاله در بیضوی ترین محور می گردد.
در طول بررسی، پژوهشگران یک سری تغییرات جزئی در مسیر حرکت این ستاره مشاهده کردند که این امر را فقط با اثرات نسبیتی ناشی از سیاه چاله می توان تبیین نمود. این همان موردی است که در مدار عطارد نیز قابل مشاهده است. و دقیقاً همین مشاهدات بود که در اواخر قرن نوزدهم باعث به چالش کشیده شدن قوانین فیزیک نیوتونی گردید و موجب شد دانشمندان به این نتیجه برسند که فیزیک نیوتونی و مخصوصاً نظریه ی گرانش آن ناقص است. افزون بر این، این همان موردی است که باعث سوق دادن اینشتین به سوی مطرح کردن نظریه ی نسبیت عام خود شد.
در رابطه با این موضوع، مرضیه پارسا پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار کرد: «مرکز کهکشان از جمله بهترین مکان ها جهت مطالعه ی حرکت ستارگان در یک محیط نسبی است. ما در طی پژوهش های خود شگفت زده شدیم از این که قادر بودیم متدهای مختلف را با دقت بالا برای ستاره های سریع به کار گیریم.»
گفتنی است که چنین پژوهشی قادر است مسیر را جهت مطالعات دیگر بر روی سیاه چاله های بزرگ هموار کند.
در سال آینده ستاره ی موسوم به «S2» کمترین فاصله را با سیاه چاله ی کمان اِی خوهد داشت و این فرصت را به دانشمندان خواهد داد که بتوانند با استفاد از ابزار «GRAVITY» که در شیلی نصب کرده اند، وضعیت آن را مورد بررسی قرار دهند.
ابزار «GRAVITY» که از سال ۲۰۱۶ مشاهدات مرکز کهکشان را انجام داده است، به وسیله ی یک کنسرسیوم بین المللی زیر نظر مؤسسه ی ماکس پلانک جهت فیزیک فرازمینی ساخته شده است. این وسیله می تواند در سال آینده جهت اندازه گیری مدار ستاره ی موسوم به «S2» استفاده شود.
پژوهشگران این امید را دارند که با پیدا کردن انحرافات بیشتری در مدار ستاره ی موسوم به «S2» کمک زیادی به اثبات نظریه های فیزیک مدرن داشته باشند.
البته این امکان نیز وجود دارد که با بررسی های بیشتر در نهایت پژوهشگران دریابند که نظریه ی اینشتین نیز به مانند فیزیک نیوتونی ناقص بوده است، اما این چیزی از هوش و قابلیت ذهنی اینشتین نمی کاهد.
این مقاله در نشریه علمی Jornal Astrophysical با عنوان «بررسی حرکات نسبیتی ستارگان در اطراف سیاه چاله های کلان جرم در مرکز کهکشان» مورد انتشار قرار گرفته است.

دیدگاه خود را وارد کنید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *