۷ مکان در منظومه شمسی با بیشترین احتمال برای حیات
با گسترش ماجراجویی های انسان به فراتر از سیاره ی زمین، ما به دنبال یافتن موجودات زنده در سایر مناطق هستیم تا ثابت کنیم که در این دنیا تنها نیستیم. البته تاکنون در این رابطه چیزی نیافته ایم. در ادامه به معرفی ۷ مکان در منظومه شمسی می پردازیم که احتمال حیات در آنها وجود دارد.
گویا آی تی – با در اختیار داشتن حجم رو به رشدی از داده ها، ما درک بهتری از آن پیدا کرده ایم که در کدام مناطق از منظومه ی شمسی باید بیشتر به دنبال نشانه های حیات بگردیم.
سِث شوستاک، یک فضانورد ارشد در موسسه ی تحقیقات هوش فرازمینی (SETI) احتمال می دهد که در چند منطقه در نزدیکی سیاره ی ما، حیات میکروبی وجود داشته باشد.
شوستاک این گونه توضیح می دهد:” حداقل ۷ منطقه در منظومه ی شمسی ما با این خصوصیات وجود دارد، که به دلیل پشتیبانی از حیات میکروبی، باید مقصد بعدی ما برای ارسال موشک های فضایی باشد.”
او هم چنین باور دارد که ما به احتمال زیاد این میکروب های فرازمینی را “زودتر” از کشف موجودات هوشمند فرازمینی پیدا خواهید کرد.
می توانید حدس بزنید که این ۷ منطقه کجا هستند؟
سیاره ی سرخ و قمرهای مشتری
سوشتاک می گوید، مریخ یکی از گزینه های بدیهی در این لیست است. ممکن است گونه های کمتر تکامل یافته ای از حیات در زیر خاک های این سیاره ی سرخ نهفته باشد؛ احتمالا این گونه ها ، در عمق ۳۰ متری (۱۰۰ فوتی) و یا حتی بیشتر از سطح وجود دارند؛ یعنی عمقی که ممکن است نشانه هایی از وجود آب هم در آن منطقه به چشم بخورد.
به جز مریخ، سه عدد از قمرهای مشتری گزینه های بعدی هستند.
یکی از آن ها، اروپا (Europa) نام دارد، که وجود اقیانوس ها در زیر سطح آن، امکان شکل گیری حیات میکروبی را فراهم می کند. موجوداتی که در این منطقه حضور دارند، از لکه های داغی که در بخش های پایین تر وجود دارند، در امان خواهند بود؛ به گفته ی شوستاک این موجودات مانند” آتش فشان های کوچکی هستند که انرژی لازم برای حیات را تأمین می کنند.”
دو قمر دیگر یکی گانیمد (Ganymede) است – بزرگترین قمر در کل منظومه ی شمسی که منابع آبی شبیه به اقیانوس های کره ی زمین دارد، اما این آب ها زیر یک لایه ی ضخیم از یخ به دام افتاده اند؛ و قمر دیگر کالیستو است که دارای اتمسفر و یک اقیانوس است.
قمرهای زحل و سیاره ای که دیگر سیاره به حساب نمی آید.
پس از آن، دو قمر از زحل قرار می گیرند که احتمالا حیات میکروبی را در خود جای داده اند.
یکی از آن ها تیتان است، که دریاچه های مایع آن از گاز طبیعی تشکیل شده است.
قمر دیگر انسلادوس (Enceladus) است که حتی نسبت به سایر مناطق، شرایط بهتری دارد. طبق اظهارات شوستاک، احتمال یافتن حیات میکروبی در این منطقه بسیار زیاد است، زیرا ” در این منطقه آب گرم مانند آتش فشان فوران می کند و به فضا فرستاده می شود. بنابراین نیازی نیست روی این سیاره فرود بیایید. و یا حتی آن را حفاری کنید.”
“شما می توانید بخش هایی از آن فوران ها را جمع آوری کرده و به زمین بیاورید، و شاید در این صورت موجودات فرازمینی را هم پیدا کنید.”
و در پایان، سیاره ی پلوتو، که چندی است سیاره بودن آن زیر سوال رفته است.
شوستک می گوید:”ممکن است زیر لایه ی سطحی پلوتو منابعی از آب مایع وجود داشته باشد. و هر جا که شما بتوانید آب را به صورت مایع پیدا کنید، احتمالا میکروب ها هم در آن منطقه یافت می شوند.”
اما او در ادامه توضیحمی دهد:” منظور من آن نیست که در پلوتو ساکنانی وجود دارد.”
این ۷ منطقه، از فرآیندهای آلی مناسبی برخوردار هستند که می تواند به عنوان غذا یا منبعی از انرژی و هم چنین شکلی از مایعات – و نه لزوما آب – به حفظ حیات میکروبی کمک کند.
“در این مناطق شما شرایطی را دارید که منبعی برای غذا و فرصتی برای ایجاد حیات را در اختیار شما می گذارد، و این تنها توضیح ساده ای از شیمی آلی است.”
هنگامی که از شوستاک پرسیده شد ما چه زمانی موجودات فرازمینی هوشمند را کشف خواهیم کرد، او پاسخ داد که باور دارد ما تا دو دهه ی آینده در این زمینه به موفقیت هایی دست خواهیم یافت.
“مناطقی بی شماری در سراسر دنیا وجود دارند. تنها در کهکشان راه شیری یک تریلیون سیاره وجود دارد. بعلاوه، ما توانسته ایم یک تریلیون کهکشان دیگر را هم بینیم که هرکدام از آن ها می توانند یک تریلیون سیاره داشته باشند. اگر چنین نباشد، انسان هایی که در اطراف ما هستند باید خیلی ویژه و خاص باشند.”