آمار تلفات بالای مرگ و میر به خاطر گوشی هوشمند در آمریکا (۱)

جنیفر اسمیت استفاده از واژه ی “تصادف” را دوست ندارد. او معتقد است این واژه بیشتر از واقعیت به شانسی بودن این وقایع تکیه داشته و مفهوم مجرم بودن افراد را در نظر نمی گیرد.
او اصرار دارد که در سال ۲۰۰۸ مادر او در هنگام بازگشت از خرید غذا برای گربه اش، در اثر “برخورد” اتومبیلش با یک اتومبیل دیگر کشته شده است. راننده ی مقابل، یک دانشجوی ۲۰ ساله بوده است که چراغ قرمز را در حالی که در حال صحبت کردن با تلفن همراه بوده است رد کرده است. این جوان بلافاصله اعتراف کرده است که این کار حواس او را پرت کرده و یکی از عوامل مهم در این رویداد مرگبار بوده است.

گویا آی تی – اسمیت که اکنون ۴۳ سال دارد می گوید “او بسیار پشیمان بود، و هرگز توضیحات خود در مورد این اتفاق را تغییر نداد.”
با این وجود در سوابق قانونی فدرال، مرگ یک فرد به حواس پرتی یا استفاده از تلفن همراه نسبت داده نمی شود. استفاده از تلفن همراه تنها به یکی از موارد ذکر شده در سوابق خلافی سالانه –یکی از ۳۷۲۶۲ مورد ثبت شده در آن سال – تبدیل می شود که اداره ی ایمنی بزرگراه های آمریکا (NHTSA) آن را ثبت می نماید. سه ماه بعد، اسمیث شغل خود را به عنوان یک دلال معاملات رها کرده و Stopdistractions.org را به عنوان یک گروه تبلیغاتی و حمایتی تشکیل می دهد؛ هدف او از این کار آن بود که مرگ دردناک مادرش را چیزی فراتر از یک اتفاق ساده نشان دهد.

اما او در رسیدن به این هدف بسیار ناموفق بود. نه سال بعد، مشکل قتل در اثر حواس پرتی حتی بدتر از قبل شده است.
در طول دو سال اخیر با گذشت چند دهه از روند نزولی کاهش مرگ و میر جاده ای، آمار کشته های ترافیکی آمریکا ۱۴٫۴ درصد افزایش داشته است. تنها در سال ۲۰۱۶ روزانه بیش از ۱۰۰ نفر در تصادف وسایل نقلیه کشته شده اند، و این آمار در دهه ی اخیر برای آمریکا بی سابقه بوده است.
با این حال قانون گذاران هنوز تصور درستی از علت افزایش مرگ و میر مربوط به تصادفات ندارند: افراد نسبت به گذشته مسافت های طولانی تری را رانندگی می کنند، اما این اختلاف خیلی زیاد نیست؛ در سال گذشته این میزان افزایش چیزی در حدود ۲٫۲ درصد بوده است. به طور کلی آمارها نشان می دهد که سرعت متوسط رانندگی و آمار مصرف نوشیدنی های الکلی اندکی بالا رفته است، اما این اختلاف هم آن چنان قابل توجه نیست. با توجه به مطالب ذکر شده کارشناسان می گویند این تغییرات ناچیز نمی تواند علت سر به فلک کشیدن تلفات جاده ای باشد.

اما در این رابطه سه نکته مهم وجود دارد که همه ی آن ها به بزرگراه ها مربوط نمی شوند. یکی از این سه مورد، همانطور که تاکنون احتمالا حدس زده اید افزایش آمار استفاده از تلفن همراه توسط رانندگان آمریکایی در حین رانندگی است. از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۶ درصد شهروندان آمریکایی که صاحب یک آیفون، گوشی اندروید یا دستگاهی مشابه بوده اند از ۷۵ درصد به ۸۱ درصد افزایش یافته است.
دومین نکته، تغییر شیوه ی استفاده از تلفن همراه در حین رانندگی است. این روزها، ما تقریبا حرف زدن عادی را کنار گذاشته ایم. ارسال پیامک، توئیتر، فیسبوک، و اینستاگرام به بخشی از شیوه های ارتباطی در روز تبدیل شده اند- که همه ی آن ها به توجهی فراتر از نگاه داشتن یک گجت در نزدیگی گوش خود یا پاسخ دادن به یک صدای کامپیوتری نیاز دارند. تا سال ۲۰۱۵، تقریبا ۷۰ درصد از آمریکایی ها از گوشی های خود برای ارسال تصاویر و دنبال کردن وقایع روز در رسانه های اجتماعی استفاده می کردند. تنها با گذشت دو سال، این آمار به ۸۰ درصد جهش یافته است.
و مورد آخر آنکه افزایش آمار مرگ و میر عمدتا در میان دوچرخه سواران، موتورسواران، و عابرین پیاده رخ داده است – که توجه نداشتن به حضور این دسته از افراد در راه های ارتباطی بسیار آسان تر از ندیدن یک اتومبیل SUV 4000 پوندی است، به ویژه زمانی که شما به جای تمرکز کردن روی مسیر، پس از مدتی نگاه کردن به گوشی سر خود را بالا می گیرید. سال گذشته ۵۹۸۷ عابر پیاده در اثر برخورد با وسایل نقلیه جان خود را از دست داده اند، که این آمار حدود ۱۱۰۰ نفر بیشتر از آمار مربوط به سال ۲۰۱۴ است و افزایشی ۲۲ درصدی را تنها در عرض ۲ سال نشان می دهد.

تنظیم کنندگان قوانین ایمنی راهنمایی و رانندگی و مجریان آن قطعا متوجه خطر پاسخ دادن به یک تماس یا تماس گرفتن در زمان هدایت یک وسیله نقلیه هستند. اما آن ها نمی دانند که این کار تا چه اندازه می تواند خطرناک باشد، زیرا جمع آوری داده ها در این مورد کار آسانی نیست. و با توجه به اینکه کاربرد گوشی همراه به مرور از تماس های صوتی ساده و پیام کوتاه به شبکه های اجتماعی رمزگذاری شده تغییر می کند، مقامات کمتر از گذشته از واقعیت های مسئله خبر دارند.
از میان تمام داده های سال ۲۰۱۵ NHTSA تنها ۴۴۸ مورد از مرگ ها مرتبط با تلفن همراه تشخیص داده شده اند – که تنها ۱٫۴ درصد از تمام تلفات جاده ای را در بر می گیرد. با این مقیاس، رانندگی در هنگام مصرف الکل ۲۳ برابر خطرناک تر و کشنده تر از استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی است، اگرچه مطالعات نشان داده اند که انجام هر دوی این فعالیت ها در پشت فرمان عملکرد راننده را به یک میزان مختل می کند. NHTSA هنوز باید داده های سال ۲۰۱۶ خود را تجزیه و تحلیل کند، اما این موسسه گفته است که مرگ و میر مرتبط با پرت شدن حواس راننده در سال گذشته با کاهش مواجه شده است.

دلایل بسیاری برای این ادعا وجود دارند که گوشی های همراه بسیار خطرناک تر از آن چیزی هستند که آمارهای NHTSA نشان می دهند. برخی از مهمترین شاخص ها در محدوده ی خود داده ها قرار دارند. در بیش از نیمی از تصادفات مرگبار در سال ۲۰۱۵، موتورسوارها در حال طی کردن مسیر مستقیم خود بوده اند و خبری از چهارراه ها، باران یا طوفان شدید یا ترکیدن چرخ ها نبوده است. ضمنا رانندگانی که در این تصادفات حضور داشته اند، برای هر چیزی که از اندازه ی یک اتومبیل هوندا آکورد کوچکتر بوده است بوق می زده اند، از جمله عابران پیاده یا دوچرخه سواران که بسیاری از آن ها بخشی از کناره ی جاده و یا حتی پیاده رو را اشغال کرده بودند. آمار مرگ و میر به شکلی غیر عادی در میان موتورسوارها (تا حدود ۶٫۲ درصد در سال ۲۰۱۶) و عابران پیاده (تا ۹ درصد) افزایش داشته است.
جنیفر اسمیث می گوید:” من فکر می کنم که در واقعیت آمار مرگ و میر مرتبط با گوشی های موبایل حداقل سه برابر اعدادی است که مقامات فدرال ارائه می کنند. همه ی ما به گوشی های تلفن همراه معتاد هستیم و میزان این اعتیاد هنوز در هیچ مطالعه ای مشخص نشده است.”
مطالعه ی اخیری که توسط انجمن غیردولتی ایمنی ملی انجام شده است نشان می دهد که تنها نیمی از تصادفات مرگبار مرتبط با استفاده از تلفن های همراه در داده های NHTSA و نظیر آن گنجانده می شوند. به عبارت دیگر، طبق اظهارات این انجمن، آمار NHTSA درباره ی مرگ و میر مربوط به پرت شدن حواس راننده بسیار کمتر از واقعیت است.

ادامه دارد ….