از عواقب منفی دائم پیام دادن به دوستان چه می دانید؟

با پیدایش تلفن های هوشمند، فرهنگ ما نیز به طور چشمگیری تغییر کرده است. ما می توانیم با پیام دادن به دوستانمان، شک هایمان را به یقین تبدیل کنیم. و هم چنین می توانیم با دریافت لایک در پست های فیس بوک و اینستگرام، حس مورد قبول واقع شدن داشته باشیم.

گویا آی تی – اما وابستگی شدید به دستگاه ها، دلیل تغییر احساسات ما به شمار می رود. یکی از نتایج جانبی این ارتباطات فوری، از بین بردن توانایی ما درتحمل عدم اطمینان است.
ثابت شده که تحمل نکردنِ عدم قطعیت زمینه ساز بسیاری از مشکلات روانی است.

روانشناسان وابستگی بیش از حد شخص به تلفن را به عنوان یک رفتارِ امنیت گرایانه برای کاهش اضطراب در لحظه تعبیر کرده اند.
اما با گذشت زمان، همین رفتارهای امنیت گرایانه خود باعث ایجاد اضطراب می شوند چرا که مردم دیگر نمی توانند ترس های خود را آزاد کنند. هم چنین این شرایط مشکلات جدی تری را برای کودکانی به دنبال دارد، که توانایی انعطاف پذیری و قابلیت تغییرشان با این چنین رفتارها مختل می شود.
متاسفانه برخی از برنامه ها مانند، مسنجر یا تنظیماتِ خواندنِ آیفون، فرستنده را از آنلاین بودن شخص یا دیده شده پیام توسط او، مطلع می کند.
ما باید خودمان و نوجوانانمان را آماده کنیم تا ترس هایی از قبیلِ ترس از ترک شدن یا ترس از ترد شدن را کنار بگذاریم و در همین راستا، یادگیری مواجه با عدم اطمینان، برای مدیریت سلامت روانمان ضروری است.

عدم قطعیت برایمان خوب است

تحقیقات، گروهی از افراد مبتلا به بیماری روحی را مورد بررسی قرار داد و ثابت کرد افرادی که از انواع بیماری های روحی رنج می برند، در مقایسه با افرادی که از این مشکلات رنج نمی برند، توانایی کم تری در تحمل عدم قطعیت دارند.
و هرچه فرد توانایی کم تری برای تحمل عدم قطعیت داشته باشد، احتمال ابتلا به مشکلات روانی در آن فرد بیشتر است.
این قضیه در بزرگسالان مشاهده است. تحقیقات منتشر نشده ی ما نیز، نشان داده که این ارتباط در کودکان نیز وجود دارد.
ما می دانیم که عدم قطعیت در زمینه های مثبتی از قبیل روابط جدید یا مطالعه ی یک کتاب هیجان انگیز که به آرامی منجربه آشکارشدن یک اتفاق جدید می شود، احساساتمان را افزایش می دهد.

اعلان برنامه و اموجی ها در این مکانیزم دخیل هستند. صدایی را تصور کنید که هنگام دریافت پیام از یکی از دوستان نزدیکتان از تلفنتان می شنوید یا اعلانی که روی تلفنتان می بینید. اینها در تمرکزمان اختلال ایجاد کرده و توجه مان را به گوشی جلب می کند.
در مقابل، عدم اطمینان و قطعیت در زمینه هایی مانند از دست دادن شغل، ترک شدن توسط کسیکه دوستش داریم یا ترس از قبول نشدن در امتحان باعث بی ثباتی ما می شود.
این قضیه تمایل مارا برای از بین بردن هرچه سریع ترِ عدم اطمینان افزایش می دهد.
تلفن های هوشمند و برنامه های رسانه ای اجتماعی به ما این امکان را می دهند تا در مواجه با موقعیت های نگران کننده، بجای مقابله با آنها به تنهایی، با دیگر افراد برای اطمینان بیشتر ارتباط برقرار کنیم.
بنابراین هنگامیکه وضعیت نگران کننده ای بوجود می آید، شخص به این باور می رسد که برخی از توانایی هایش در مدیریت شرایط، بخاطر اطمینانی است که از دیگران دریافت کرده است نه افزایش اعتماد به نفس.
آنها هم چنین اعتقاد دارند برای مقابله با این شرایط، حتما به موبایلشان نیاز دارند.

مدیریت عدم اطمینان

توانایی بیشتر در تحمل عدم اطمینان، توانایی فرد را برای مقابله با نگرانی افزایش می دهد. روانشناسان برای درمان اضطراب، فرد را تشویق می کنند تا بدون اطلاع از نتایج یک وضعیت خاص، منتظر بمانند و ببینند چه اتفاقی می افتد.
از بیمار می خواهند بدون دریافت اطمینان از دوستان نزدیک و خانواده اش، از این اتفاقات در زندگی شان استقبال کنند.
فرد با تحمل عدم اطمینان به تدریج می آموزد که تلاش کمتری برای کنترل موقعیت کند و هم چنین در شرایط عدم شناخت کافی در این موقعیت ها، صبر بیشتری داشته باشد.
این نوع درمان شناختی رفتاری، به عنوان بهترین درمان اختلالات اضطرابی شناخته شده است. تجربه ی حس برانگیختگی هنگام مواجه با عدم قطعیت در مورد موضوعی مهم توسط فرد، طبیعی است.
و استفاده از تلفن برای درمیان گذاشتن این نگرانی با دیگران، مانع از خود مدیریتی می شود. اغلب متوجه نمی شویم که بعد از گذشتن مدت زمان کمی، احساس ناخوشایند از بین می رود.
به خاطر داشته باشید که هرخبری، خبرخوبی نیست و در برابر تمایل به پیام زدن به دوستانتان مقاومت کنید.
اگر اتفاق ناخوشایندی افتاد، بهتر است که با کسی حرف بزنیم و در مورد وضعیتی که باعث ناراحتی مان شده کمی فکر کنیم، مخصوصا هنگامیکه مسئله اهمیت زیادی دارد.
با این حال، بهتر است از این گزینه به عنوان اولین آپشن برای مدیریت شک و تردید استفاده نکنیم.
به گفته ی روانشناسان، نگرانی منجربه نگرانی بیشتر می شود و صحبت کردن درباره ی نگرانی، نتیجه را تغییر نمی دهد.
صبر کردن و کنترل تمایلِ مدیریت کردن وضعیت، یکی از راه حل های کلیدی برای غلبه بر اضطراب است.

کمک به کودکان در زمینه ی عدم اطمینان

برای کمک به کودکان در این زمینه، باید صبر خودمان را در تحمل عدم قطعیت به آنها نشان دهیم. زمان هایی در طول شب یا روز ، تلفنتان را خاموش کنید. یا عمدا آن را در خانه جا بگذارید.
اگر دوستی دارید که مدام با گوشی خود کار می کند، از او بخواهید که به شما بپیوندد. زمان هایی را در طول روز برای کودکانتان تعیین کنید که تلفنشان را کنار بگذارند.
ما باید به خودمان ثابت کنیم که بدون تلفن همراه نیز می توانیم زندگی کنیم.