نقد و بررسی مشخصات فنی تویوتا پرادو VX و GX

تویوتا پرادو که یک خودروی SUV شهری به حساب می‌آید و در اندازه متوسط چهارچرخ متحرک با موتور هشت سیلندر به بازار عرضه می‌شود. پرادو در اروپا با نام لندکروز و در آمریکا نیز با نام Lexus GX470 به مشتریان ارائه می‌گردد.

گویا آی تی – پرادو بر پایه پلت‌فرم تویوتا J120 ساخته شده است و مدل‌های قبلی نیز بر مبنای پلت‌فرم J70.J90 ساخته شده بودند. تمام پرادوها از ویژگی‌ سیستم تعلیق مستقل جلو برخوردار هستند.
پرادو در سه مدل GX، GXL (این مدل وارد بازار ایران نشد) و VX به بازار عرضه شده است که دارای موتورهای چهار لیتری و شش لیتری بنزینی و یک موتور دیزل سه لیتری است. این خودرو در بعضی از کشورهای اروپایی به عنوان ون‌های اقتصادی با فاصله محوری کوتاه‌تر به منظور باربری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نسل اول
نسل اول پرادو که با عنوان SUV شهری در سال ۱۹۸۴ عرضه گردید با نام لندکروز و لندکروز۲ شناخته می‌شد، بدنه کوتاه‌تر و سقف کروکی و ثابت از ویژگی‌ها آن بود. لندکروز در دو نوع موتور بنزینی ۲۳۶۶ سی‌سی‌ و ۲۴۶۶ سی‌سی و یک موتور دو لیتری دیزل عرضه شد. گیربکس و موتور این خودرو با ۴RUNNER مشترک بود و در کارخانه هینو که کار ساخت خودروهای نیمه سنگین را انجام می‌داد، تولید شد. در آپریل ۱۹۹۰ تغییرات در لندکروز صورت گرفت که بخش عمده‌ای از آن مربوط به طراحی جلو پنجره و درب موتور بود، در این تغییرات چراغ‌های جلو که گرد بود به ضورت چهارگوش درآمد.
در این زمان نام پرادو برای همیشه ثبت گردید ولی در دوره قبل با نام باندرا شناخته می‌شد. پرادو در واقع مشتقی از لندکروز است که به عنوان یک خودروی SUV شهری استفاده . در این نسل مدل‌های هیبریدی پرادو نیز به بازار عرضه گردید، که علاوه بر استفاده از موتور الکتریکی از موتور بنزینی نیز استفاده می‌کرد. این نسل از پرادو دارای فنربندی قابل تنظیم است که با استفاده از یک دکمه سفتی کمک فنر به حالت نرم‌تر درمی‌آمد. در این نسل موتورهای ۴/۲، ۷/۲، ۸/۲ و ۳ لیتری با سیستم تعلیق و ترمزهای بروزتر روانه‌ی بازار شد.

نسل دوم (سال‌های۱۹۹۰ تا ۲۰۰۲)
در ماه می سال ۱۹۹۶ دیگر از پلت‌فرم سری ۷۰ که کوچک‌تر بود استفاده نشد و بجای آن از پلت‌فرم سری ۹۰ که بزرگ‌تر بود استفاده می‌شد. فنربندی این مدل مشابه با تویوتا کرولا و هایلوکس بود. نسل دوم به صورت استاندارد به ترمز ABS مجهز بود و دارای صفحه نمایش به صورت آپشن بود. در ادامه تغییرات، این نسل در سال ۱۹۹۹ دارای مه‌شکن داخل سپر شد و سال ۲۰۰۰ موتور سه لیتری دیزل را عرضه کرد. مدل‌های هشت نفره این خودرو نیز با نام TX به بازار عرضه شد. از جمله امکانات استانداردی که روی پرادوها نصب می‌شدند می‌توان اشاره کرد به به پنل چوبی، آینه شیشه عقب، ریل سقفی و زیر آرنجی. در سال ۲۰۰۲ پلت‌فرم سری ۹۰ جای خود را به سری ۱۲۰ داد.

نسل سوم (سال‌های ۲۰۰۲ به بعد)
از سال ۲۰۰۲ به بعد پرادو بر روی پلت‌فرم سری ۱۲۰ ساخته می‌شود و به عنوان یک خودروی SUV لوکس شناخته می‌شد. نسل سوم پرادو اولین بار در اروپا با موتور چهار لیتری، V6 عرضه شد. از آنجا که پرادو یک SUV لوکس بود آمار سرقت بالایی داشت به همین دلیل ایموبلایزر به صورت استاندارد بر روی آن نصب گردید. این خودرو با موتور توربودیزل نیز عرضه می‌شود که ۱۳۱ اسب‌بخار توان دارد و بدون توربودیزل هم ۹۵ اسب‌بخار قدرت دارد. سری ۱۲۰ از سیستم تعلیقی مشابه با هایلوکس، Fjcruiser و ۴Tunner استفاده می‌کند. یک SUV مشابه پرادو در چین ساخته می‌شود که Dadi shuttel نام داشته و ظاهری شبیه پرادو دارد، اما در عین حال مهندسی کاملا متفاوتی دارد.
پس از قطع واردات خودرو به کشور در اوایل دهه ۷۰ شمسی، خودروهای داخلی شاسی‌بلند از جمله پاترول فاتح بازار شدند. اما پس از آن، تولید پاترول به علت مصرف بالای سوخت کاهش یافت و واردات خودرو نیز دوباره از سر گرفته شد، در این میان تویوتا توانست با محصول پرادوی خود بازار پاترول‌سواران را به دست آورد، چرا که خاطره تویوتا لندکروز که پرادو کوچکترین نسل آن است در ذهن‌ها باقی مانده بود.
اما اکنون پرادو در بازار دیگر تنها نیست و رقیبان بسیاری پیدا کرده است. در ادامه این خودرو را با رقیبانش مقایسه می‌کنیم.

مزایا و معایب
پرادو طراحی ظاهری جذابی داشته و توانسته جایگاه خوبی را در بازار ایران به دست آورد، تنها ایرادی که این خودرو دارد و در اکثر خودروهای ژاپنی وارداتی نیز دیده می‌شود، کوچ بودن جاپلاکی برای نصب پلاک‌های ایران است. در بعضی از مدل‌ها زاپاس روی درب عقب قرار و در بعضی دیگر در زیر خودرو قرار دارد.
مدل‌های پنج‌در، بدنه‌ی کشیده‌تری داشته و دارای چهار‌در ورودی است، به همین دلیل در کلاس SUVهای خانوادگی قرار می‌گیرد و مدل سه‌در آن نیز که ظاهر اسپرت‌تری دارد برای جوانان و خانواده‌های کم جمعیت مناسب است، مشتریان این مدل عمدتا جوانان هستند.
پرادو به ویژه در نسخه سه در شش سیلندر که قدرت بالاتری نیز دارد، از سواری نرم و جذابی برخوردار است. مصرف لنت پرادو چهار سیلندر کمتر از نسخه شش سیلندر است که علت آن قدرت بالاتر موتور در نسخه شش سیلندر است. صندلی های این خودرو مناسب بوده و فضای بار آن حتی در مدل سه ‌در نیز قابل قبول است و بدون خواباندن صندلی ردیف دوم نیز جادار می‌باشد. از نظر سواری پرادو را می‌توان به سه دسته تقسیم نمود.

• سواری شهری: سیستم تعلیق و فرمان نرم پرادو در سواری شهری رانندگی لذات‌بخشی را به ارمغان آورده است. بطور مثال برای خیابان‌های تهران که مسیری Offrowd به حساب می‌آید کمک‌ها می‌توانند ضربات را به خوبی دفع کنند. صدای موتور در دورهای پایین به داخل کابین راه نمی‌یابد و کابین عایق‌بندی خوبی در مقابل سروصدای خارج دارد و صدای موتور در دورهای پایین در داخل کابین شنیده نمی‌شود. مشکل خاصی در هنگام رانندگی با پرادو در شهر به ویه در نسخه سه در وجود ندارد. به کمک سنسور دنده عقب و آینه‌های بزرگ جانبی شما می‌توانید به راحتی در کوچه‌ها، خیابان‌های باریک دور زده یا پارک کنید. مصرف سوخت پرادو به علت داشتن سیستم متغیر باز و بسته شدن سوپاپ‌ها (VVT-I) مناسب اشت.
• سواری جاده‌ای: در جاده‌ها و سرعت‌های بالا به خصوص در سراشیبی‌ها و مسیرهای پر پیچ و خم و کوهستانی، توقع زیادی نباید از نمونه چهار سیلندر داشته باشید، البته باز هم نمونه سه در چابک‌تر از نمونه پنج‌در عمل می‌کند. این خودرو در سرعت‌های بالای ۱۴۰ کیلومترکمی از پایداری‌اش کاهش می‌یابد، البته اکثر خودروهای شاسی‌بلند به دلیل ارتفاع زیاد با این مسئله مواجه هستند و پرادو هم از این قاعده مستثنی نیست.
• سواری Offroad: در این بخش به علت ناهمواربودن مسیرها، نرمی فنربندی، فرمان و در مانورها پر قدرت‌بودن فرمان بسیار خوب عمل می‌کنند. ارتفاع زیاد برای چنین خودروهایی به منظور عبور از مسیرهای سنگ‌‌لاخی بسیار کمک خوبی است. نسخه‌های چهار سیلندر برای گذشتن از این مسیرها کمی ضعیف به نظر می رسد اما موتور شش سیلندر با قدرت ۲۴۰ اسب‌بخار مناسب خواهد بود. وجود دنده کمک با داشتن چهار حالت (LL – N – HL – H) که H برای مسیرهای معمولی و رانندگی روزمره، HL برای رانندگی در سرعت‌های بالا همراه با قفل دیفرانسیل مرکزی، N برای خلاص چهار چرخ، LL برای عبور از سرازیری‌ها و سراشیبی‌های تند به شما کمک خواهد کرد.

تجهیزات و امکانات
پرادو با دو نوع موتور چهار سیلندر ۲۷۰۰ سی‌سی و شش سیلندر ۴۰۰۰ سی‌سی به بازار ایران آمد. نمونه چهار سیلندر دارای گیربکس اتوماتیک چهار سرعته و حداکثر توان ۱۶۰ اسب‌بخار در ۵۲۰۰ دور است، این مدل که با دو نوع سه‌در و پنج‌در عرضه می‌شود GX نام دارد و دارای تجهیزاتی از قبیل کولر اتوماتیک، فرمان هیدرولیک قابل تنظیم (که در نمونه پنج‌در تلسکوپی می‌باشد) کیسه هوا راننده و سرنشین جلو، ترمزABS، ریل سقفی، چراغ ترمز سوم، گارد محافظ سپر، رینگ آلومینیومی، تودوزی پارچه‌ای، سیستم دزدگیر ایمبولایزر، سیستم صوتی رادیو سه موج+ کاست+ CD به همراه شش بلندگو، برف پاک‌کن تناوبی جلو و عقب، آینه بغل برقی کرمی جمع‌شو، چراغ‌مه‌شکن‌ جلو، آنتن برقی، رکاب بغل، زاپاس بند عقب دارای کلید، خط‌کشی بدنه، گرمکن صندلی راننده و سرنشین، سنسور پارک عقب( چهار عدد)، تنظیم‌کننده نور چراغ جلو، تزیینات داخلی چوبی، صندلی‌های جلو برقی، بال عقب و گرمکن شیشه عقب است و در مدل سفارشی امکانات دیگری همچون تزئینات چوبی پانل جلو، غربیلک فرمان چوبی و چرمی ، بلوتوث و کفپوش طرح جدید نیز وجود دارد.
نمونه شش سیلندر دارای گیربکس اتوماتیک پنج سرعته و ۲۴۰ اسب‌بخار قدرت را در ۵۲۰۰ دور تولید می‌کند. این مدل (VX) نیز با دو نوع اتاق عرضه می‌شود. این مدل علاوه بر امکانات مدل GX دارای تجهیزاتی از قبیل روکش صندلی چرم، سیستم صوتی رادیو و موج، شش بلندگو، کروز کنترل و سانروف نیز می‌باشد که در مدل سفارشی فرمان چوبی، روکش لاستیک عقب، تزیین دور چراغ‌های عقب و یخچال نیز عرضه می‌کند.
در مدل s-ویژه که مدل فول کامل است امکانات دیگری از قبیل ایربگ راننده، سرنشین جلو، جانبی (ردیف جلو) و پرده‌ای، ترمز ABD، شیب‌سنج، قفل دیفرانسیل، خفه‌کن موتور و استارتر نیز مجهز است.

پرادو در برابر رقیبان
تویوتا پرادو در میان SUVهای هم‌رده خود از سواری خوب و قابل قبولی برخوردار است. در بازار ایران این خودرو با رقبای مانند پاجرو، سانتافه، سورنتو، مورانو، لکسوس RX350 و BMW-X3 روبرو می‌باشد که البته سورنتو و سانتافه قیمت کمتری دارد و لکسوس و BMW هم قیمت بیشتری دارند، بنابراین هر کدام مشتریان خاص خود را دارند.
در این بین مورانو و پاجرو رقبای اصلی پرادو محسوب می‌شوند، البته پرادو در این رقابت از نظر ارزان ‌بودن قطعات، فراوانی و در دسترس ‌بودن آنها، پرادو نمره خوبی را کسب کرده و توانسته خدمات بهتری را نسبت به این دو رقیب به مشتریان ارائه دهد. اگر چه از نظر دینامیکی عملکرد بهتری نسبت به پاجرو دارد ولی مورانو رقیب سرسخت‌تری است که به این راحتی‌ها تسلیم نمی‌شود.
در نهایت می‌توان گفت پرادو جایگاه مناسبی در بازار داشته و حتی از بازار دست دوم خوبی نیز به خوبی استفاده می‌کند و نسبت به دو رقیب اصلی خود افت قیمت کمتری دارد.