اکنون کشورهای زیادی در زمینه های نظامی و غیر نظامی از پهپاد ها استفاده می کنند و ایران از این قاعده مستثنی نیست و با وجود تجربه تحریم های اقتصادی در سال های گذشته، باز هم به دنبال توسعه و تولید پهپاد هایی است که بتواند نیاز نظامی کشور را برطرف کند. در این مقاله از وبسایت گویا آی تی با ما همراه باشید تا به بررسی وضعیت کنونی پهپاد های ایرانی، قابلیت و نقاط ضعف آن ها بپردازیم. همچنین در ادامه نگاهی به اینکه ایران از چه طریقی می تواند با بهبود تکنولوژی پهپاد های خود با رقبای خود در خاورمیانه و جهان مقابله کند.

پهپاد چیست؟

پهپاد، یک هواپیمای بدون سرنشین است. هواپیماهای بدون سرنشین به طور رسمی بیشتر به عنوان وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) یا سیستم های هواپیمای بدون سرنشین شناخته می شوند. اساساً، پهپاد یک ربات پرنده است که می تواند از راه دور کنترل شود یا به طور مستقل با استفاده از برنامه های پروازی کنترل شده با نرم افزار در سیستم های تعبیه شده خود، که در ارتباط با حسگرهای داخلی و یک سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) کار می کنند، پرواز کند.

پهپادها اغلب با ساز و کار ارتش نیز مرتبط بوده اند. آنها در ابتدا برای تمرین هدف ضد هوایی، جمع آوری اطلاعات و به عنوان سکو های تسلیحاتی مورد استفاده قرار گرفتند. پهپاد ها در حال حاضر نیز در طیف وسیعی از نقش‌ های غیر نظامی استفاده می شوند.

تاریخچه توسعه پهپادهای ایرانی

ایران علاوه بر برنامه موشکی می دانیم که توسعه و بهبود تکنولوژی پهپاد های ساخت ایران در سال های گذشته حتی با وجود تحریم های اقتصادی همه جانبه و فشار های بین المللی، از دستور کار خارج نشد. به طور کلی هدف از توسعه پهپاد های ایرانی، نیاز های استراتژیک ایران در آینده و حفط امنیت کشور و دفاع در برابر عوامل گوناگون است.

در همین راستا در سال ۱۳۷۵، مرکز تحقیقات هوا و فضای ایران با هدف کاهش واسبتگی نظامی و غیر نظامی ایران به تکنولوژی های خارجی، تاسیس شد. اهداف این مرکز شامل توسعه و گسترش پژوهش در زمینه هوافضا و تلاش برای رفع نیاز های تکنولوژیکی کشور، ایجاد زمینه مناسب برای ارتقای فعالیت‌ های پژوهشی در این حوزه و شناسایی و معرفی فناوری‌ های هوا فضایی و همکاری با سازمان ‌ها و نهاد های مربوط برای دستیابی به آخرین دستاورد های پژوهشی در زمینه توسعه پهپاد هایی بود که بتوان از آن ها حوزه های نظامی و غیر نظامی استفاده کرد. در سال های اولیه تاسیس این مرکز، پهپاد ها به عنوان یک تکنولوژی بسیار مهم در رابطه با دفاع از کشور تلقی می شدند و جزو اولویت های این مرکز تحقیقاتی به شمار می رفتند.

در ادامه این موضوع ۱۶ سال بعد، در سال ۱۳۹۱ اولین پهپاد ایرانی به نام «کارگاه» به طور عمومی معرفی شد. در سال های بعدی، این مرکز توانست از پهپاد های پیشرفته تر دیگری همچون شاهین، قاصد، حمزه و عماد رونمایی کند. همچنین، ایران به تولید پهپادهای بدون سرنشین برای اهداف مختلف اقتصادی، از جمله برای پایش و کنترل خطوط لوله و پیشگیری از دزدی نفت و گاز، نیز پرداخته است.

امکانات پهپاد های ایرانی

پهپاد های ایرانی دارای قابلیت‌ های مختلفی برای استفاده در بخش‌های مختلف نظامی و غیرنظامی هستند. همچنین، قابلیت سایر پهپادهای ایرانی در مقابله با تهدیدات نظامی مختلف، به ‌ویژه در محیط ‌های امنیتی نیز مورد توجه سایر رقبا در خاورمیانه قرار گرفته است. برخی از بارز ترین امکانات پهپاد های ایرانی عبارتند از:

دفاع از مرز های کشور

پهپاد های ساخت داشنمندان ایرانی، به‌ عنوان یکی از ابزار های کلیدی و بسیار مهم برای نظارت و بررسی هرچه دقیق تر بر مرز های کشور به کار می رود. با استفاده از پهپاد ها در این زمینه، ایران می تواند برای جلوگیری از ورود متجاوزان و افراد غیر مجاز به کشور، مرز های خود را کنترل کند..

کنترل و مانیتورینگ صنعت نفت و گاز

پهپاد های ایرانی می توانند از دزدی های نفت و گاز کشور از لوله های انتقال دهنده به طور فزاینده ای جلوگیری کنند. اب وجود دوربین های هوشمند، مسئولین مربوطه می توانند به صورت شبانه روزی نقاط مختلف لوله های انقال دهنده نفت و گاز کشور را مانیتورنگ کنند و در صورت بروز هر گونه تهدیدی به سرعت واکنش نشان دهد.

حمل و نقل و انتقال بار

پهپاد های ایرانی به عنوان یکی از بهترین وسایل برای حمل و نقل و انتقال بار های سبک در مناطقی با شرایط سخت و دشوار، مانند مناطق کوهستانی و بیابانی به کار می‌روند.

کاربرد های نظامی

پهپاد های ساخت ایران، تا به حال در زمینه های مختلفی به کار گرفته شده اند و یکی از اصلی ترین آن ها مربوط به نیروی هوا فضای ارتش ایران است که جزو مهم ترین وسایل تجهیزاتی در این زمینه به شمار می رود. پهپاد های ایرانی، در حفاظت از مرز های ایران، تشخیص و تعقیب اهداف مختلف، حمل و نقل مهمات و… مورد استفاده قرار می گیرند.

پهپاد های ایرانی در بحران‌ های اخیر جهانی

در سال ۲۰۱۹، به دستور دونالد ترامپ رییس جمهور وقت آمریکا پهپاد آمریکایی به نام RQ-4A Global Hawk ، به آسمان ایران فرستاده شد که پس از مشاهده آن در آسمان ایران این پهپاد توسط سامانه های پدافند هوایی مورد هدف قرار گرفت به سمت آن شلیک شد.

این اتفاق توانست برخی از قابلیت های پهپاد های ساخت ایران در دفاع از کشور را به دیگر رقبا نشان دهد. با این حال، در سال های اخیر برخی از پهپاد های ایرانی با مشکل مواجه شده اند و به طور مثال در سال ۲۰۲۰ پهپاد ایرانی به اسم کارگاه در منطقه ای که پرواز می کرد، در جنوب کشور و سواحل خلیج فارس از کار افتاد و سقوط کرد.

با توجه به قابلیت های پهپاد های ایرانی در حوزه های مختلف، به خصوص در زمینه نظامی، می توان پهپاد های ساخت ایران را به عنوان یکی از مهم ترین وسایل تجهیزاتی نیروی هوافضای ارتش جمهوری اسلامی شناخت. در ادامه، پهپادهای ایرانی با توجه به توانایی هایی که در زمینه های مختلف دارند می توان از آن ها به عنوان یک ابزار نظارتی برای کنترل بیابان ها، جنگل ها، مناطق دور دست و حفاظت از لوله های انتقال دهنده نفت و گاز که امکان محافظت حضوری از آن ها وجود ندارد، استفاده کرد.

با توجه به پیشرفت فناوری در حوزه ساخت پهپاد ها، انتظار می توان داشت که پهپاد های ایرانی در سال های آینده نیز با استفاده از فناوری های جدید دنیا، بتوانند بهترین عملکرد خودشان را در حوزه نظامی و مدنی داشته باشند.

افزایش قابلیت پهپاد های ساخت ایران به عنوان یکی از مهم ترین وسایل تجهیزاتی نیروی هوا فضای ارتش ایران، همچنین به عنوان یکی از بهترین ابزار های نظارتی برای کنترل بیابان ها، جنگل ها، مناطق دوردست و حفاظت از لوله های انتقال نفت و گاز ، می تواند به عنوان یکی از اولویت های اصلی دولت در حوزه توسعه فناوری ایران در سال های آینده در نظر گرفته شود.

کدام پهپادها در جنگ اوکراین و روسیه استفاده شد؟

در جنگ نظامی میان کشور های روسیه و اوکراین در سال گذشته، هر دو کشور از پهپاد های مختلفی به عنوان وسیله ای نظامی استفاده کردند و هر دو طرف از پهپاد هایی که هم مسلح و هم بدون سلاح بودند استفاده کردند. بیشترین تعداد پهپاد استفاده شده در این جنگ توسط کشور روسیه بود. ارتش نظامی کشور روسیه از پهپادهای مختلفی برای حمله به اوکراین استفاده کرده است و این پهپاد ها شامل پهپاد های بدون سرنشین، پهپاد های مسیلح و پهپاد های تفنگی هستند. برخی از پهپاد هایی که توسط روسیه مورد استفاده قرار گرفته اند، عبارتند از:

پهپاد Bayraktar TB2 ترکیه

این پهپاد توسط نیرو های روسیه مورد استفاده قرار گرفته است و در جنگ به عنوان یکی از موثرترین پهپاد های استفاده شده توسط ارتش روسیه شناخته می شود.

پهپاد Orlan-10 روسیه

این نوع پهپاد ساخت کشور روسیه است و بدون سلاح است و کاربرد آن برای ماموریت های محرمانه جاسوسی و نظارتی است.

پهپاد Kargu-2 ترکیه

این پهپاد یک پهپاد تفنگی است که توسط نیرو های روسیه در جنگ برای انجام عملیات ‌های کشتن هدف‌ های از راه دور استفاده می شود.

ارتش اوکراین نیز از پهبا دهای مختلفی از جمله پهپاد های Bayraktar TB2 ترکیه و پهپاد RQ-11B Raven آمریکا برای نظارت و جمع‌آوری اطلاعات در جنگ استفاده کرد.

روسیه در جنگ با اوکراین از کدام پهپاد های ایرانی و به چه تعداد استفاده کرد؟

تا جایی که در خبرها منتشر شده است، استفاده از پهپاد های ایرانی در جنگ اوکراین توسط روسیه، شایعه ای بیش نیست و این کشور با وجود پهپاد های پیشرفته نیازی به پهپاد های ایرانی ندارد. هر چند که دو کشور ایران و روسیه پهپاد های مختلفی را به یکدیگر صادر می کنند، اما در جنگ بین اوکراین و روسیه، پهپاد های استفاده شده از نوع دیگری بوده اند و از آن ها برای هجوم به اوکراین استفاده شده است.

ایران چند مدل پهپاد دارد؟

ایران در حال حاضر پهپاد های بدون سرنشین (UAVs) مختلفی در مدل های متفاوت برای کاربرد های نظامی و غیر نظامی تولید می کنند که این پهپاد ها عبارتند از:

پهپاد های مسلح

این پهپادها علاوه بر قابلیت ‌های پهپاد های بدون سرنشین، دارای امکاناتی همچون حمله به هدف با موشک و بمب هستند. مدل هایی مانند مهجور، ابابیل، رعد و صادق جزو پهپاد های مسلح ایرانی هستند.

پهپاد های تفنگی

این پهپادها دارای سلاح‌های تفنگی و نیروهای مسلح هستند و برای حمله به هدف ‌های مختلف از جمله خودرو های نظامی و پایگاه‌ های نظامی مختلف استفاده می‌شوند. پهپاد های هد هد و یاسیر از این نوع پهپاد ها هستند.

پهپاد های جنگ الکترونیکی

این پهپاد ها برای انجام عملیات جنگ الکترونیکی و مخابراتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. مدل‌ هایی مانند سیمرغ و شاهد۱۷۱ جزو این دسته به شمار می روند.

پهپاد های نام برده شده با توجه به توانایی ها و قابلیت‌ های مختلفی که دارند، برای انواع مختلف مأموریت ‌های نظامی و غیرنظامی، از جمله نظارت بر مناطق مرزی، جمع‌آوری اطلاعات، ارائه حمایت نظامی به دیگران، انجام عملیات های نظامی درجه دار و جاسوسی به کار می‌رود.

در سال های گذشته، ایران به علت داشتن توانایی در تولید پهپاد های باکیفیت و جدید به یکی از کشور های ممتاز در  حوزه پهپاد ها تبدیل شده است. برخی از پهپاد ها با کارایی بسیار بالا در عملیات های نظامی ایرانی و حتی عملیات های نظامی بین المللی مورد استفاده قرار گرفته اند.

یکی از پهپاد هایی که در سال‌ های اخیر توجه بسیاری را به سمت خودش جلب کرده است ، پهپاد شاهد ۱۲۹ است. این پهپاد دارای بال‌ های بزرگ و طولی است که باعث می‌شود بتواند در مدت طولانی در هوا بماند و به صورت مداوم اطلاعات را جمع‌آوری کند. پهپاد پیشرفته شاهد ۱۲۹ همچنین دارای قابلیت حمله به هدف‌ های نظامی با موشک‌ های مختلف است.

پهپاد کرار نیز از دیگر پهپاد های باکیفیت ساخت ایران است که در سال ۲۰۱۰ معرفی شد. این پهپاد دارای سرعت بالا، قابلیت حمله به هدف‌ های نظامی با موشک ‌های مختلف، و قابلیت جمع‌آوری اطلاعات است. کرار می تواند به صورت خودکار هدف را شناسایی کرده و به سمت آن حمله کند.

پهپاد فطروس، دارای قابلیت پرواز طولانی مدت، طول بال های بسیار بزرگ، توانایی تجهیز به موشک‌ های بالستیک و قابلیت جمع‌آوری اطلاعات است. پهپاد فطروس به صورت گسترده در عملیات ‌های نظامی ایران مورد استفاده قرار گرفته است.

یکی دیگر از پهپاد هایی که توسط ایران تولید شده است، پهپاد یاسر است. این پهپاد دارای امکاناتی همچون دوربین‌ های پیشرفته، قابلیت تشخیص و شناسایی هدف‌ های نظامی و غیرنظامی، و قابلیت جمع‌آوری اطلاعات است. پهپاد یاسیر به صورت گسترده در عملیات‌ های نظامی ایران مورد استفاده قرار گرفته است.

پهپاد ابابیل، یکی از پهپاد های پر کاربرد ایراین در سال های اخیر است که توانایی ‌هایی همچون جمع‌آوری اطلاعات، پوشش گسترده‌ای در مناطق مختلف، و قابلیت حمله به هدف ‌های نظامی و غیرنظامی با موشک ‌های مختلف را دارد.

پهپاد تلاش نیز یکی دیگر از پهپاد  های تولید شده توسط ایران است که دارای ویژگی‌هایی همچون محافظت از مناطق حساس، قابلیت حمله به هدف ‌های نظامی با موشک ‌های مختلف و توانایی جمع‌آوری اطلاعات به صورت گسترده است.

در کل، مدل‌ های پهپادی که توسط ایران تولید شده‌اند، شامل پهپاد هایی با قابلیت‌ های مختلف هستند که برای ماموریت ‌های نظامی، امنیتی، نظارتی و… استفاده می ‌شوند. در حال حاضر، ایران هم چنان در حال توسعه و بهبود قابلیت های  پهپاد های خود است تا بتواند با تکنولوژی ‌های پیشرفته جهانی رقابت کند و توانایی های خود را به رقبایش نشان دهد.

با توجه به نیاز های نظامی و امنیتی کشور می دانیم که مسئولین مربوطه همواره به دنبال توسعه و بهبود پهپاد های ایرانی هستند و به این دلیل جوانان ایرانی را به ساخت و… تشویق می کنند. به همین علت، ایران به سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه و همچنین فناوری‌ های مرتبط با پهپاد ها تا جایی که نتیجه لازم را دریافت کند ادامه خواهد داد.

یکی از آخرین پهپاد هایی که در ایران تولید شده است، پهپاد شاهد ۱۴۹ نام دارد که این پهپاد دارای بال ‌های بزرگی است و قابلیت پرواز بلند مدت از ویژگی های بارز آن استس. همچنین، این پهپاد توانایی ‌هایی مانند ارسال تصاویر و ویدیو های زنده، جمع‌آوری اطلاعات از طریق سیستم‌ های رادار و پردازش تصاویر و حمله به هدف‌های نظامی و غیرنظامی را دارد.

پهپاد کمن ۲۲، یکی دیگر از پهپاد هایی است که در  سال اخیر در ایران تولید شده و به سرعت در حال بروز رسانی و دریافت قابلیت های جدی توسط دانشمندان ایرانی است. این پهپاد دارای ویژگی ‌هایی همچون طول عمر باتری طولانی، دقت بالا در تصاویر و ویدیوها و قابلیت پرواز در ارتفاع بالا و طولانی مدت است. همچنین، پهپاد کمن ۲۲ قابلیت حمله به هدف‌های نظامی و غیرنظامی با موشک‌های مختلف را داراست.

در ادامه پهپاد هایی مانند مهاجر-۶، پهپاد هدهد-۴ و پهپاد پیروز در ایران تولید شده اند و مخصوص ماموریت های نظامی و امنیتی هستند و برای آن ها به کار می روند.

به طور کلی، ایران در حال توسعه و آپدیت کردن پهپاد های خود است و به همین دلیل از هیچ تلاشی در این زمینه دریغ نخواهد کرد.

همانظور که گفتیم پهپاد ابابیل، پهپاد فطروس و پهپاد صادق از جمله پهپاد هایی هستند که در ایران تولید شده اند و هر یک قابلیت منحصر به فرد خودش را دارد. برای مثال پهپاد ابابیل می تواند از توانایی خود برای حمله به هدف های نظامی و غیر نظامی استفاده کند و به صورت خودکار یا از راه دور با ابزار کنترل از راه دوری که در آن تعبیه شده است این کار را انجم دهد. همچنین پهپاد فطروس و صادق علاوه بر اینکه ویژگی بالا را دارند می توانند در ارتفاعات بالا و به صورت طولانی مدت پرواز کنند.

علاوه بر مواردی که گفته شد، پهپاد های دیگری در حال آزمایش هستند. به طور مثال، پهپاد جدید کروز نامیده شده است و قابلیت جدیدی دارد که ایران را یک پله به پیشرفت در این زمینه تبدیل کرده است و این ویژگی شامل دور زدن سیستم های پدافند هوایی و ردیابی است و به جز آن توانایی پرواز بلند مدت و حمله به هدف های متحرک و از راه دور را دارد.

در کل بخواهیم بگوییم، پهپاد های ایرانی از قابلیت‌های مختلفی برخوردار هستند و برای ماموریت‌های نظامی و امنیتی مورد استفاده قرار می‌گیرند.  همچنین پهپاد های ایرانی در دهه های اخیر در ماموریت های نظامی مختلفی در منطقه به کار گرفته شده اند و به طور مثال از آن ها در جنگ سوریه و عراق استفاده شد. این پهپاد ها توانستن نقش مهمی در تأمین امنیت و کمک به نیرو های دوست و فریب نیرو های دشمن داشته باشند. همچنین، پهپادهای ایرانی در مأموریت ‌های مبارزه با قاچاق کالا و مواد مخدر و همچنین در مانیتورینگ مرزهای کشور نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مثال دیگری از این دست شامل استفاده از پهپاد های ایرانی در عملیات ‌های نظامی علیه گروه‌ های تروریستی مثل داعش در عراق و سوریه و همچنین عملیات‌ های نظامی در افغانستان است. همچنین، در طول جنگ با عراق در دهه ۸۰، پهپاد های ایرانی نقش مهمی در کمک به نیرو های زمینی و تأمین اطلاعات جنگی بازی کردند.

به طور کلی، پهپاد های ایرانی از توانایی های بالایی برای استفاده در مأموریت‌ های نظامی و امنیتی برخوردارند. با توجه به پیشرفت تکنولوژی و تحقیقات در حوزه پهپاد ها، احتمالاً در آینده پهپاد های ایرانی نیز با قابلیت ‌های بیشتر و بهبود یافته معرفی خواهند شد.

مهمترین فعالیت های نظامی پهپاد های ایرانی چه بوده است؟

پهپاد های ایرانی در سال های گذشته ماموریت های نظامی منطقه ای مختلفی مورد استفاده قرار گرفته اند و عبارتند از:

عملیات‌ های نظامی علیه گروه‌ های تروریستی

پهپاد های ایرانی در عملیات‌ های نظامی علیه گروه ‌های تروریستی مانند داعش در عراق و سوریه و همچنین در مبارزه با تروریست ‌های جنبش طالبان در افغانستان به کار گرفته شده‌اند. این پهپاد ها توانستند با تأمین اطلاعات جنگی و پشتیبانی هوایی به نیروهای زمینی، موفقیت ‌های بسیاری را در مبارزه با گروه‌های تروریستی به دست آورند.

جنگ با عراق

در طول جنگ با عراق در دهه ۸۰، پهپاد های ایرانی نقش مهمی در کمک به نیرو های زمینی ایرانی و تأمین اطلاعات مورد نظر آن ها داشتند. این پهپاد ها با به دست آوردن اطلاعات زمینی از عراق و حمله به اهداف عراقی، نقش مهمی در موفقیت‌ های نیرو های ایرانی در جنگ با عراق داشتند.

مرزبانی و کنترل قاچاق

پهپاد های ایرانی در مأموریت ‌های مرزبانی و کنترل قاچاق کالا و مواد مخدر  هم استفاده شده اند و باز هم با فراهم کردن اطلاعات درباره فعالیت های مخفی قاچاقچیان و تشخیص مسیر های آن ها به نیرو های پلیس در دستگیری آن ها کمک های فراوانی کرده اند. همچنین، پهپاد ها در امنیت مرزی کشور و سایر زمینه های مربوط به آن نیز بسیار مفید واقع شده اند و نتایج رضایت بخشی را از خود در ماموریت های مختلف به جای گذاشته اند.

پهپاد های مدل «شاهد ۱۲۳» و «شاهین» از طرف نیروی هوا فضای سپاه پاسداران و ارتش ایران در جنگ علیه داعش در عراق و سوریه به کار گرفته شده اند و این پهپاد ها مانند همیشه با فراهم کردن اطلاعات جنگی از مناطق مختلف عراق و سوریه و حمله از راه دور به اهداف داعشی، نقش بسیار مهمی در پیروزی نیرو های عراقی و سوریه ای داشته اند. عمده فعالیت پهپاد «شاهین» در عملیات های مبارزه با گروهک های تروریستی در شمال و شمال غرب افغانستان نیز بوده است.

مشخصات و ویژگی های پهپادهای جنگی ایران چیست؟

مشخصات و ویژگی‌ های پهپاد «شاهد ۱۲۹» 

پهپاد «شاهد ۱۲۹» (Shahed 123)، یکی از پهپاد های تاکتیکی  و اصلی نظامی ارتش جمهوری اسلامی ایران است. این پهپاد در سال ۱۳۸۴ طراحی و تولید شده است و در اوایل سال ۱۳۹۲ وارد خدمت در نیروی هوا فضای سپاه پاسداران شد و از آن پس در عملیات مختلفی از آن استفاده شده است.

ویژگی‌ های فنی و ابعاد پهپاد «شاهد ۱۲۹» به شرح زیر است:

وزن: ۲۱۰ کیلو گرم

طول: ۶ متر

عرض: ۶.۵ متر

ارتفاع: ۱.۵ متر

محدوده پرواز: بیش از ۱۰۰ کیلومتر

سرعت: بیش از ۲۴۰ کیلومتر بر ساعت

ارتفاع پرواز: تا ۱۵۰۰۰ فوت (۴۵۷۲ متر)

زمان پرواز: بیش از ۳۰۰ دقیقه

توانایی ها: قابلیت حمل بمب، موشک و دوربین مبتنی بر اصول فناوری پهپاد های بدون سرنشین

پهپاد «شاهد ۱۲۹»، می ‌تواند در ماموریت ‌های مختلفی از جمله جمع ‌آوری اطلاعات، پشتیبانی ارتباطی، کنترل آتش و هدایت موشک‌ ها، جستجو و نجات، پیشگیری از تهدید های نظامی و انجام عملیات ‌های مبارزه با تروریسم و قاچاقچیان، به کار گرفته شود.

مشخصات و ویژگی ‌های پهپاد «شاهین» چیست؟

پهپاد شاهین یک پهپاد نظامی سبک و بدون سرنشین ایرانی است. این پهپاد برای عملیات های مختلفی از جمله بررسی و تجسس، تصویر برداری، محاسبه موقعیت هدف، هدایت پهپاد ها و موشک ها و همچنین بررسی محیط زیستی به کار می رود.

ویژگی ‌های فنی و ابعاد پهپاد «شاهین» عبارتند از:

وزن: ۸۵ کیلوگرم

طول: ۲٫۶ متر

عرض: ۳٫۲ متر

ارتفاع: ۱٫۲ متر

محدوده پرواز: تا ۵۰ کیلومتر

سرعت: تا ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت

ارتفاع پرواز: تا ۵۰۰۰ متر

زمان پرواز: حدود ۳ ساعت

توانایی حمل دوربین های هشومند مختلف از جمله دوربین نزدیکی، دوربین طیفی، دوربین حرارتی و دوربین نوری

این پهپاد می تواند با کنترل از راه دور به صورت یکپارچه با سیستم های مانیتورینگ و کنترل پهپاد های بیشتری هماهنگ شود و از طریق این سیستم ها تحلیل داده ها و تصاویر به دست آمده از پهپاد شاهین صورت می گیرد. همچنین این پهپاد در نسخه های مختلفی از جمله نسخه های جنگ الکترونیکی و نسخه های نظامی برای ماموریت های مختلف تا به امروز به کار گرفته شده است.

مشخصات و ویژگی‌ های پهپاد «ابابیل» چیست؟

پهپاد “ابابیل” یک پهپاد بدون سرنشین و سبک نظامی ایرانی است که معمولا برای ماموریت های تجسسی، مراقبتی، نظارتی و بررسی میدان جنگ به کار می‌ رود. ویژگی ‌های فنی و ابعاد این پهپاد شامل موارد زیر است:

وزن: ۴۵ کیلوگرم

طول: ۳٫۰۸ متر

عرض: ۳٫۸ متر

ارتفاع: ۱٫۱۲ متر

محدوده پرواز: تا ۱۶۰ کیلومتر

سرعت: تا ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت

ارتفاع پرواز: تا ۵,۰۰۰ متر

زمان پرواز: تا ۴ ساعت

قابلیت حمل دوربین های مختلف از جمله دوربین نزدیکی، دوربین طیفی، دوربین حرارتی و دوربین نوری

پهپاد “ابابیل” با سیستم مکان‌ یابی جی‌ پی ‌اس، مجهز به یک دوربین نوری و یک دوربین حرارتی است. این پهپاد توسط یک موتور پرتابی با سرعتی تا ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت می تواد پرتاب ‌شود و با یک فرستنده رادیویی به راهنمایی اپراتور از راه دور کنترل می‌شود.

پهپاد “ابابیل” در جریان جنگ داخلی در سوریه، نبرد با تروریست های داعش و القاعده در مناطق مرزی با پاکستان و نیز جنگ در یمن مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین این پهپاد در عملیات های نظامی در خلیج فارس و دریای عمان نیز به کار رفته است.

مشخصات و ویژگی‌های پهپاد «شاهد ۱۴۹» چیست؟

پهپاد «شاهد ۱۴۹»، یک پهپاد هواپیمایی بدون سرنشین (UAV) ایرانی است که توسط شرکت صنایع هواپیمایی ایران در سال های اخیر ساخته شده است. این پهپاد برای ماموریت ‌های جاسوسی و نظامی ارتش ایران استفاده می ‌شود و توانایی انجام ماموریت‌ های مختلف از جمله مراقبت از مرزهای کشور، جمع‌آوری اطلاعات، طبقه ‌بندی اهداف و هدایت موشک ‌ها را دارد.

مشخصات و ویژگی‌ های اصلی پهپاد «شاهد ۱۴۹» عبارتند از:

وزن: ۱۶۰ کیلوگرم

برد: ۲۰۰ کیلومتر

سرعت: ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت

مدت پرواز: ۲۴ ساعت

ارتفاع پرواز: تا ۴۰۰۰ متر

پهپاد «شاهد ۱۴۹» دارای دو موتور الکتریکی با توان ۳۰۰ وات است و با استفاده از تکنولوژی‌ های پیشرفته جی پی اس ، ال ان اس و باند C می‌ تواند در ارتفاعات بالا و با دقت بالا پرواز کند.

این پهپاد دارای سیستم‌ های ضد نفوذ، ردیابی و ارتباطاتی بسیار پیشرفته است و می‌ تواند به‌ صورت اتوماتیک و یا کنترل دستی توسط اپراتور کنترل شود.

این پهپاد با استفاده از دوربین‌ هایی با قدرت بزرگنمایی بالا، تصاویر با کیفیت بالا از مناطق هدف را به اپراتور ارائه می‌دهد.

پهپاد شاهد ۱۴۹ به راحتی می‌تواند به سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت حرکت کند و در زمان نزدیک به دقیقه‌ای وارد منطقه هدف شود.

این پهپاد دارای قابلیت طبقه‌ بندی اهداف است و با استفاده از سیستم ‌های هوشمند و پردازش تصویر، قادر به شناسایی هدف و جستجوی دقیق در مناطق مختلف است.

پهپاد شاهد ۱۴۹ قابلیت حمل بار و تجهیزات مختلف را نیز داراست، به طوری که می‌تواند به صورت نظامی و یا مدنی مورد استفاده قرار گیرد.

این پهپاد دارای قابلیت تفکیک و جداسازی موشک‌های هوایی و دریایی است و می‌تواند برای هدایت موشک‌ها به‌کار رود.

در کل، پهپاد شاهد ۱۴۹ یک پهپاد پیشرفته و قدرتمند است که برای ماموریت‌ های نظامی و تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پهپاد با قابلیت ‌های پیشرفته‌ ای که داراست، در تامین امنیت و دفاع از کشور و نیز در بررسی و جستجوی مناطق مختلف جهت ماموریت‌های مدنی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مشخصات و ویژگی‌ های پهپاد صاعقه چیست؟

پهپاد صاعقه یکی از جدیدترین پهپاد های ایرانی است که برای استفاده در ماموریت ‌های نظامی و امنیتی طراحی و تولید شده است. در ادامه به مشخصات و ویژگی ‌های این پهپاد اشاره خواهیم کرد:

ابعاد: طول ۲ متر و بالاترین قطر ۲۰ سانتی‌متر

وزن: ۵ کیلوگرم

محدوده پرواز: ۲۰ کیلومتر با سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت

مدت پرواز: حدود ۳۰ دقیقه

سیستم کنترل: تله‌دستی

سیستم دید: دوربین‌های RGB و  FLIR

قابلیت ‌ها: پهپاد صاعقه دارای قابلیت انجام ماموریت ‌های جاسوسی ، نظارتی و حمله‌ای است. همچنین می ‌توان این پهپاد را برای ماموریت‌های نجات و امداد، شناسایی و تعقیب مواد مخدر، کنترل کردن آتش‌سوزی و کنترل مرزهای کشور استفاده کرد.

با توجه به مشخصات فنی پهپاد صاعقه، این پهپاد قابلیت‌ های مناسبی را برای انجام ماموریت‌های نظامی و امنیتی ارائه می‌دهد.

قابلیت های نظامی و تخریبی پهپاد صاعقه چیست؟

پهپاد صاعقه یک پهپاد حمله‌ای است که با قابلیت‌ های تخریبی قوی طراحی شده است. ویژگی‌های نظامی و تخریبی این پهپاد عبارتند از:

۱. سرعت بالا: پهپاد صاعقه با سرعتی بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت حرکت می کند که این سرعت باعث می شود تا پهپاد در کمترین زمان ممکن به مقصد خود برسد.

۲.دقت بالا: پهپاد صاعقه با استفاده از دوربین های پیشرفته، اطلاعات دقیقی از محل هدف و موقعیت آن به دست می‌آورد. این ویژگی به پهپاد اجازه می دهد که به طور دقیق در محل هدف نفوذ کرده و مأموریت خود را به درستی انجام دهد.

۳.حمل انواع مهمات: پهپاد صاعقه قابلیت حمل انواع مهمات حمله‌ای مانند موشک، بمب، موشک پیشرفته هدایت شونده و … را دارد. این ویژگی باعث می شود تا پهپاد صاعقه بتواند به طور موثری در عملیات‌ های نظامی استفاده شود.

۴.توانایی هدایت دقیق: پهپاد صاعقه با دارا بودن سیستم هدایت پیشرفته، اجازه می دهد که پهپاد به طور دقیق در محل هدف نفوذ کرده و اقدامات لازم را انجام دهد.

۵.نفوذپذیری بالا: پهپاد صاعقه با داشتن بدنه‌ی مقاوم و مقاومت بالا در برابر حملات دشمن، قابلیت نفوذ به محیط هدف را داراست.

۶.قابلیت تشخیص و پرهیز از موانع: پهپاد صاعقه با استفاده از  حسگرهای تشخیص و پرهیز از موانع، می‌ تواند بدون رهگیری رادارها پرواز کند.

مشخصات و ویژگی‌ های پهپاد فطروس چیست؟

پهپاد فطروس یک نوع از پهپاد های مختص شناسایی و نظارتی متوسط برای استفاده در ماموریت‌های تحقیقاتی و پایشی است که در ایران طراحی و تولید شده است. مشخصات و ویژگی‌ های این پهپاد شامل موارد زیر است:

ابعاد: ارتفاع ۱۰۰ سانتی‌ متر و بال طول ۱۹۰ سانتی‌ متر

وزن: ۲۸ کیلوگرم

محدوده پرواز: ۵۰ کیلومتر

مدت پرواز: ۹۰ دقیقه

سقف پرواز: ۵۰۰۰ متر

سرعت: ۱۰۰ کیلومتر در ساعت

سیستم‌ ها: دوربین و لیزر گیتار برای تصویربرداری و تشخیص اهداف، سیستم موشکی برای حمل موشک ‌های خطرناک، سیستم ‌های مخابراتی و کنترلی برای کنترل پهپاد

پهپاد فطروس به دلیل اندازه کوچک و وزن سبک آن، برای مأموریت ‌های نظارتی، امنیتی و پایشی کاربرد دارد. علاوه بر این، با استفاده از سیستم ‌های دوربین و لیزر گیتار موجود در این پهپاد، می ‌توان اهداف را به دقت تصویر برداری کرد و تشخیص داد. علاوه بر این، پهپاد فطروس می‌تواند موشک‌ هایی با ویژگی نفوذ انتخابی به اهدافی که توسط سیستم‌ های پهپاد تشخیص داده شده‌اند بفرستد.

ویژگی های نظامی پهپاد فطروس چیست؟

این پهپاد برای مأموریت های جاسوسی و نظامی طراحی شده است. برخلاف پهپادهای دیگری که به صورت کوتاه مدت عمل می کنند، فطروس یک پهپاد با توانایی ساعت پرواز بالا است و می تواند در طولانی مدت در هوا بماند.

مشخصات فنی پهپاد فطروس عبارتند از:

وزن: ۱۷۰۰ کیلوگرم

بال بلندی: ۲۶ متر

برد بال: ۱۶٫۸ متر

سرعت: ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت

محدوده پرواز: ۲،۰۰۰ کیلومتر

ارتفاع پرواز: ۲۵،۰۰۰ پا (۷،۶۲۰ متر)

زمان پرواز: تا ۳۰ ساعت

در حالت نظامی، فطروس می تواند به صورت خودکار یا دستی به هدف حمله کند و با موشک‌ های جنگی، موشک‌ های ضد نفوذ و بمب ‌های پر شده به هدف آسیب برساند. همچنین، فطروس می تواند به عنوان یک برنامه برای ارسال داده ‌ها و تصاویر به سایر وسایل ارتباطی مورد استفاده قرار گیرد.

آینده صنعت پهپاد ایران چه خواهد بود؟

در حال حاضر صنعت پهپاد در ایران رو به رشداست و به نظر می رسد این روند در آینده این ادامه دار خواهد بود و همچنین با توجه به نیاز های امنیتی و نظامی ایران  و کشور های دیگر به نظر می ‌رسد که توسعه و بهبود تکنولوژی پهپاد های جدیدی مانند پهپاد‌ های هوشمند با هدف مشخص، پهپاد های جنگی الکترونیکی، پهپاد های بالا دستی و پهپاد های بزرگ تر و پیشرفته‌ تر به منظور حمل بار و انجام ماموریت‌ های بزرگتر و پیچیده‌ تر ادامه خواهد داشت.

همچنین ، با توسعه تکنولوژی ‌های پردازش تصویر، ماشین لرنینگ و هوش مصنوعی، پهپاد های هوشمند و خودکار به طور فزاینده ای در آینده استفاده خواهند شد. با این تفاسیر، قطعا صنعت تولید پهپاد ایران نیز در آینده به سمت توسعه پهپاد های بدون سرنشین حرکت خواهد کرد و در این زمینه شاهد پیشرفت های به سزایی خواهیم شد.

به علاوه، با توجه به تلاش‌ های انجام شده در راستای توسعه پهپاد های نظامی ایرانی، احتمالا در آینده نزدیک شاهد معرفی پهپاد های جدید و پیشرفته‌ تر از نسل‌ های قبلی خواهیم بود. از آنجایی که صنعت پهپاد دنیا به سمت ادغام با دیگر فناوری ‌های روز دنیا مانند هوش مصنوعی، ماشین لرنینگ، واقعیت افزوده و… در حال حرکت است،  متخصصان انتظار دارند که پهپاد های آینده از قابلیت ‌های بیشتری در جمع‌ آوری داده‌ های جنگی، پردازش و تحلیل آن‌ ها، پشتیبانی از تصمیم‌گیری ‌های بیشتر و اتصال به سیستم ‌های دیگر برخوردار باشند.

به طور خلاصه، با توجه به پیشرفت ‌های چشمگیر و روز افزون در صنعت پهپادهای ایرانی، احتمالا در سال های آینده شاهد استفاده از پهپادها در امور نظامی و دیگر حوزه‌ ها به دلیل امنیت و کارایی‌ بالای آن ها هستیم.

کدام کشورها در دنیا پهپاد تولید میکنند؟

تعداد زیادی ایز کشور های دنیا در صنعت پهپاد سازی حضور دارند و برخی از کشور های پیشرو در این حوزه شامل ایالات متحده آمریکا، روسیه، اسرائیل، ترکیه، چین و انگلستان هستند. همچنین کشورهای دیگری نیز مانند کانادا، فرانسه، ژاپن، هند، پاکستان، کره جنوبی، ایران، امارات متحده عربی، برزیل و آلمان نیز در این حوزه فعالیت مشغول به فعالیت هستند. این کشورها پهپاد های متفاوتی را برای کاربرد های مختلفی مانند نظامی، تجاری، صنعتی و حتی تفریحی تولید می کنند.

همانطور که گفته شد در حال حاضر بسیاری از کشورها در سراسر جهان در زمینه توسعه و تولید پهپاد فعالیت می کنند. برخی از کشورهایی که در این زمینه فعالیت دارند عبارتند از:

ایالات متحده آمریکا

به عنوان یکی از پیشروان این صنعت، آمریکا دارای تعداد بیشماری از پهپاد های مختلف است که برای کاربرد های نظامی، تجاری و علمی استفاده می شوند.

روسیه

روسیه یکی دیگر از کشورهایی است که در حوزه پهپاد فعالیت دارد و در این زمینه پیشرفت های قابل توجهی در دهه های اخیر داشته است.

چین

چین نیز یکی از کشور های پیشرو در زمینه توسعه پهپادهاست. در سال های اخیر، چین به طور فزاینده ای در زمینه تولید و استفاده از پهپاد ها فعالیت دارد.

اسرائیل

اسرائیل نیز یکی دیگر از کشور های پیشرو در زمینه توسعه پهپاد هاست و در این زمینه دارای تکنولوژی های پیشرفته ای است که با دیگر کشور ها آن ها را به اشتراک گذاشته است.

انگلستان

انگلستان نیز یکی از موفق ترین کشورهایی است که در زمینه توسعه پهپاد فعالیت دارد و در این زمینه توانسته است موفقیت های قابل توجهی کسب کند.

فرانسه

فرانسه نیز یکی دیگر از کشورهایی است که در حوزه پهپاد فعالیت دارد و توانسته است پهپاد هایی با توانایی های بالایی را تولید کند.

ایران

در سال های اخیر، ایران نیز توانسته است در زمینه توسعه و تولید پهپادها موفقیت هایی کسب کند و اکنون دارای تکنولوژی های پیشرفته ای در این زمینه است و با نشان دادن قدرت پهپاد های خود تواسنته است توجه سایر قدرت های منطقه و جهانی را نیز به سوی خودش جلب کند.

آیا ایران جایگاه خوبی در صنعت پهپاد دارد؟

باید بگوییم بله، ایران در حال حاضر یکی از کشور های پیشرو و اصلی در  صنعت پهپاد در منطقه خاورمیانه است. ایران از دهه ۱۳۸۰ شروع به تولید پهپادهای مختلفی کرده و در حال حاضر می تواند به تنهایی هر نوع پهپادی تولید کند. پهپاد های ایرانی توانسته اند در جنگ های مختلفی در منطقه و حتی در خارج از منطقه شرکت کنند و بسیار موفق عمل کنند. این پهپاد ها توانسته اند به عنوان یکی از اثر بخش ترین، بخش های نیرو های مسلح ایران عمل کنند و در تداوم امنیت و دفاع از  ایران حرف اول را بزنند.

احتمالا می دانید که ایران به دلیل تحریم های بین المللی نمی تواند از پهپاد های خارجی استفاده کند و در همین راستا توانسته در صنعت پهپاد ها توسعه خوبی داشته باشد و به همین علت تولید پهپاد های ایرانی برای نیروهای مسلح و سایر ارگان های فعال در این زمینه نقشی کلیدی است. با توجه به قابلیت های بالای ایران در تولید پهپاد های مختلف و تجربه های موفقی که این پهپاد ها در جنگ ها داشته اند می توانیم بگوییم که  ایران در صنعت پهپاد توانسته در سال های اخیر در جایگاه بسیار خوبی قرار گیرد و همچنین می تواند در آینده نقش مهمی در این زمینه داشته باشد.

مقایسه پهپاد های ایرانی با پهپادهای امریکایی

در ادامه سه پهپاد ایرانی با سه نمونه پهپاد مشابه امریکایی را برای مقایسه آورده ایم:

پهپاد صاعقه (Ra’ad) ایران در مقابل پهپاد پردازش گراند کنترل امریکایی MQ-9 Reaper

وزن: صاعقه ۱۰۰ کیلوگرم، MQ-9 Reape r ۴۶۴۰ کیلوگرم

بلندی: صاعقه ۵۰۰۰ متر، MQ-9 Reaper  ۱۰۶۶۸ متر

محدوده پرواز: صاعقه ۵۰ کیلومتر، MQ-9 Reaper  ۱۸۵۰ کیلومتر

زمان پرواز: صاعقه ۱۰ ساعت، MQ-9 Reape r ۲۷ ساعت

بار حمله: صاعقه ۲۰۰ کیلوگرم، MQ-9 Reaper  ۱۶۰۰ کیلوگرم

پهپاد شاهد (Shahed) ایران در مقابل پهپاد پردازش گراند کنترل امریکایی RQ-4 Global Hawk

وزن: شاهد ۲۸۰ کیلوگرم، RQ-4 Global Hawk  ۱۳۲۲۰ کیلوگرم

بلندی: شاهد ۴۰۰۰ متر، RQ-4 Global Hawk  ۱۹۸۱۰ متر

محدوده پرواز: شاهد ۲۰۰ کیلومتر، RQ-4 Global Hawk  ۱۴۸۰۰ کیلومتر

زمان پرواز: شاهد ۷ ساعت، RQ-4 Global Hawk ۳۴ ساعت

بار حمله: شاهد ۳۵ کیلوگرم، RQ-4 Global Hawk ۱۵۵۰ کیلوگرم

مقایسه پبهاد ابابیل با پهپاد Raven

وزن و اندازه:

وزن پهپاد ابابیل حدود ۲۸ کیلوگرم و اندازه آن ۳/۳ در ۱/۳ متر است. در مقابل، وزن پهپاد Raven ۴/۲۶ کیلوگرم و اندازه آن ۱/۳ در ۱/۲۶ متر است

دوربین:

پهپاد ابابیل دارای دوربین هایی با قابلیت زوم است که امکان جمع آوری تصاویر با کیفیت بالا از محل ‌های دورافتاده را فراهم می کند. پهپاد Raven همچنین دارای دوربین با قابلیت زوم است، اما دقت آن در برابر دوربین های پهپاد عبابیل کمتر است.

سرعت و برد:

سرعت پهپاد عبابیل حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت و برد آن ۱۰۰ کیلومتر است. در مقابل، پهپاد Raven با سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت و برد ۱۰ کیلومتر، محدودیت هایی در پهپاد را ایجاد می کند.

مقایسه پهپادهای ایرانی با پهپادهای اسرائیل

همانطور که می دانید ایران کشوری است که در دهه اخیر تحریم های بین المللی تاثیرات بسیار زیادی روی صنعت تولید آن و از جمله صنعت تولید پهپاد نیز گذاشته است و با این حال ما در ادامه برخی از پهپاد های ایرانی را با پهپاد های اسرائیلی مقایسه خواهیم کرد.

مقایسه پهپاد حمزه با پهپاد Hermes 900 اسرائیل

پهپاد حمزه از نوع پهپاد مسلح است و می‌تواند موشک ‌های بالستیک را تشخیص داده و با  توجه به این ویژگی از برخی مناطق زمینی می تواند دفاع کند. این پهپاد قابلیت پرواز به ارتفاع ۳۰۰۰۰ فوت و با سرعت ۱۰۰۰ کیلومتر بر ساعت را دارد.

پهپاد Hermes 900 اسرائیل نیز یک پهپاد مسلح است که از قابلیت‌های شناسایی و جمع‌آوری اطلاعات بالا برخوردار است. این پهپاد قابلیت پرواز به ارتفاع ۳۰۰۰۰ فوت و سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت را دارد.

مقایسه پهپاد قاصد با پهپاد Heron اسرائیل

پهپاد قاصد یک پهپاد است که برای پشتیبانی نیرو  های زمینی در عملیات‌های نظامی و جمع‌آوری اطلاعات استفاده می شود و نقش بسیار مهمی دارد. این پهپاد قابلیت پرواز به ارتفاع ۱۵۰۰۰ فوت و سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت را دارد.

پهپاد Heron اسرائیل یکی از پهپاد های موفق این کشور در عملیات‌های نظامی است. این پهپاد قابلیت پرواز به ارتفاع ۳۵۰۰۰ فوت و سرعت ۲۰۰ کیلومتر بر ساعت را دارد.

کشور های برتر در تولید پهپاد های جنگی

آمریکا یکی از کشورهای برتر در صنعت پهپاد است و به دلیل داشتن تکنولوژی های بسیار بالا، پهپاد هایی با قابلیت ‌های خیلی پیشرفته تولید می کند. پهپاد های آمریکایی مثل MQ-9 Reaper و RQ-4 Global Hawk، از نظر اندازه، دقت و برد، از بسیاری از پهپاد های دیگر  در دنیا جلو زده اند.

اسرائیل نیز یکی از پیشگامان در زمینه تولید پهپاد است و مجهز به فناوری ‌های خاصی است که به آنها امکان تولید پهپاد هایی با ویژگی ‌های منحصر به فرد مانند قابلیت‌های نظامی بالا را می‌دهد. پهپادهای اسرائیلی مانند Hermes 900 و Heron TP، به عنوان پهپاد هایی با برد بالا و قابلیت‌ های جاسوسی و نظامی قدرتمند، شناخته شده‌اند.

در مقایسه با دو کشوری که معرفی شد، باید انتظار داشت که ایران به دلیل تحریم ‌های بین ‌المللی و فشار های سیاسی، پیشرفت کمتری در تولید پهپاد های بسیار پیشرفته داشت. با این حال، پهپاد های ایرانی مثل شاهد، ابابیل و صاعقه، از توانایی های راضی کننده ای برخوردار هستند و ماموریت های نظامی بسیاری خودشان را ثابت کرده اند.

قابلیت ها  و ویژگی های منحصر به فرد صنعت پهپاد ایران

به عنوان کشوری که تقریبا دو دهه است تحت تاثیر تحریم های بین المللی است و محدودیت های بسیاری در دسترسی به تکنولوژی های نظامی دارد، ایران توانسته است پهپاد هایی با ویژگی های منحصر به فرد  تولید کند و در این زمینه پیشرفت قابل توجهی داشته باشد. برخی از ویژگی ها و قابلیت های منحصر به فرد پهپاد های ایرانی عبارتند از:

۱- قابلیت ارسال و دریافت تصویر با کیفیت بالا: پهپاد های ایرانی می توانند تصاویری با کیفیت بالا را به زمین ارسال کرده و اطلاعات دقیقی از مناطق مورد نظر را برای ارتش و… جمع آوری کنند.

۲- قابلیت حمل مهمات و انجام عملیات نظامی: پهپاد های ایرانی قادر به حمل مهمات نظامی و انجام عملیاتی مانند بمباران هدف های از دور و هدف یابی دقیق هستند.

۳-  توانایی کارکرد در شرایط مختلف: پهپاد های ایرانی با قابلیت ‌هایی مانند پرواز در ارتفاعات مختلف، قابلیت کار در شرایط آب و هوایی مختلف و مقاومت در برابر اشعه‌ی UV و مواد شیمیایی سخت، می ‌توانند در شرایط مختلف عمل کنند.

۴-  قابلیت استفاده در عملیات نظامی و غیرنظامی: پهپاد های ایرانی در عملیات نظامی و غیرنظامی، مانند عملیات نجات و نظارت، آتش نشانی و محیط زیست، قابل استفاده هستند.

۵- طراحی و ساخت داخلی: پهپاد های ایرانی با طراحی و ساخت داخلی تولید شده اند که به کشور امکان تحریم از سوی کشور های دیگر را نمی‌ دهد و همچنین در توسعه و پیشرفت این صنعت نیز مؤثر بوده است.

۶- مستقل بودن از کشورهای خارجی: یکی از ویژگی‌ های اصلی صنعت پهپاد ایران این است که این صنعت بیشتر به مستقل بودن در تولید پهپاد های مختلف شهرت دارد. به دلیل تحریم ‌های بین‌المللی و محدودیت‌هایی که برای ایران در دسترسی به فناوری‌های مورد نیاز وجود دارد، صنعت پهپاد ایران همواره به دنبال تولید تجهیزات و تکنولوژی‌ های مورد نیاز خودش بوده است. این مستقل بودن باعث شده تا ایران بتواند با محدودیت ‌های مالی و فنی زیادی که داشته، پهپاد هایی با توانایی های بسیار بالا و کارآمد تولید کند.

با توجه به این ویژگی ‌ها و قابلیت ‌های متفاوت، صنعت پهپاد ایران به شدت در حال توسعه است و ایران در حوزه تولید پهپاد به عنوان یکی از کشورهای پیشرو جهان شناخته می‌شود.

درباره صنعت پهپاد، می‌ توانیم بگوییم که هم چنان در حال توسعه است. یکی از چالش ‌های اصلی این صنعت، مشکلات فنی و نرم ‌افزاری است که ممکن است باعث عملکرد نامناسب پهپاد ها شود. با این حال، صنعت پهپاد ایران با توجه به تواندی هایی که در خود دیده است، می‌ تواند در آینده از دید دفاعی و امنیتی بسیار مؤثر باشد.

جمع بندی

در این مقاله از وبسایت گویا آی تی، به بررسی صنعت پهپادهای ایرانی و تکنولوژی های آنها پرداختیم. ابتدا با معرفی تاریخچه و تکامل صنعت آغاز کردیم و سپس به معرفی مدل‌های مختلف پهپادهای ایرانی و کاربرد های آن ها پرداختیم.

در  ادامه این مقاله ما نگاهی به آینده صنعت پهپاد ایران داشتیم که این صنعت به دلیل پتانسیل بالایی که در زمینه نظامی، کشاورزی، نظارت بر محیط زیست و سایر زمینه‌ ها دارد، می تواند از رشد بالایی برخوردار باشد.

با توجه به نیازهای روزافزون به تکنولوژی پهپادها، به نظر می ‌رسد که صنعت پهپاد های ایران در آینده‌ای نزدیک به توسعه بیشتری خواهد رسید و این مورد می‌ تواند به گسترش کاربرد های آن در بسیاری از زمینه ‌های مختلف کمک کند.

نظر شما در مورد برنامه پهپادهای ایرانی و توسعه این صنعت در کشور ایران چسیت؟

نوشته برنامه پهپادی ایران چه ویژگی هایی دارد و پهپادهای ایرانی برای چه منظوری ساخته شده اند؟ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

وحشت جهانی از مکان سقوط قطعات موشک منفجر شده چین در فضا

پنجشنبه هفته گذشته چین از تکمیل ایستگاه فضاییی خود موسوم به تیانهی خبر داد و برای تجهیز این ایستگاه فضایی موشکی ۲۱ تنی با ۱۰۰ وت ارتفاع و ۱۶ فوت عرض را روانه فضا کرد اما این موشک در انجام ماموریت خود ناکام ماند و در اواسط مسیرش به یکباره منفجر شد.

کارشناسان معتقدند به واسطه اینکه موشک مذکور به اندازه کافی از جو زمین فاصله نگرفته بود، اجزای منفجر شده این موشک به زودی بر روی مناطقی از زمین فرود خواهند آمد و این احتمال وجود دارد که این اجزا بر روی مناطق شهری فرود بیاید و منجر به تلفات سنگینی شود.

در حال حاضر پیش بینی می شود شهرهای نیویورک، پکن، مادرید و کشور زلاندنو در تیررس فرود اجزا منفجر شده این موشک قرار داشته باشند اما بر طبق گفته کارشناسان هوافضا هیچ قطعیتی در این خصوص وجود ندارد.

این موشک با سرعت ۵ مایل در ثانیه در حال باگشت به سطح زمین است و ظر چند روز آینده احتمالاً اخبار ناگواری در خصوص برخورد آن با برخی از مناطق شهری در مین خواهیم شنید.

البته با توجه به اینکه بیشتر مساحت زمین را آب تشکیل داده برخی نی معتقدند احتمال اینکه قطعات این موشک در اقیانوس فرود بیاید بسیار بیشتر از این است که روی مناطق شهری بیفتند.

نوشته احتمال برخورد اجزای موشک منفجرشده چینی با ایران چقدر است؟ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

این مسئله باعث شده تا سازمان های هوا فضایی و از جمله آنها سازمان ناسا تحقیقات خود را به منظور یافتن کره ای دیگر برای ادامه زندگی بشر آغاز کنند. یکی از جذاب ترین اخبار حوزه فضا مربوط به برنامه ریزی سازمان ناسا برای سفر به مریخ در سال ۲۰۳۳ است. خبری که به نظر عده زیادی از مردم چیزی بیشتر از یک مانور تبلیغاتی نیست.

بزرگ ترین مشکل پیش روی سازمان ناسا در پروژه انتقال انسان به کره مریخ، در دست نبودن اطلاعات کافی در مورد سطح این کره است. به زبانی ساده تر باید بگوییم که اطلاعات عینی دانشمندان در مورد این کره فقط به عکس های ثبت شده از آن محدود شده است. دانشمندان ناسا برای کسب اطلاعات تکمیلی در مورد احتمال حیات پذیری مریخ نیازمند مطالعه نمونه هایی از سنگ و خاک سطح این کره هستند.

در ماه آوریل سال جاری میلادی سازمان ناسا و نیز آژانس فضایی اروپا با تشکیل پروژه ای مشترک تحقیقات خود را به منظور ارائه راه کار هایی برای دسترسی به نمونه های عینی برداشت شده از سطح کره مریخ آغاز نمودند.

این هفته شاهد پیشرفت عظیمی در روند این پروژه بودیم. اخیرا خبری منتشر شده است که طبق آن آژانس فضایی اروپا طی قرار دادی به ارزش ۵٫۳ میلیون دلار وظیفه طراحی فضاپیمایی را به شرکت ایرباس سپرده است که نقش آن حمل و نقل نمونه های برداشت شده از سطح کره مریخ به زمین خواهد بود.

انتشار این خبر بزرگترین پیشرفت صورت گرفته در مورد سفر انسان به فضا خواهد بود. هیچ فضاپیمایی تا به امروز نتوانسته تا پس از سفر به کره مریخ به زمین بازگردد.

کاوشگر Mars 2020 قرار است در سال ۲۰۲۰ به منظور مطالعه حیات پذیری و قابل سکونت بودن کره مریخ به این کره فرستاده شود و فضاپیمای ایرباس نیز وظیفه باز گرداندن نمونه های استخراج شده توسط این کاوشگر را بر عهده خواهد داشت. خود کاوشگر Mars 2020 بعد ها و توسط فضاپیمایی جداگانه به سطح زمین باز می گردد.

هنوز نام مشخصی برای فضاپیمای ایرباس در نظر گرفته نشده اما برخی از شایعات از آن به عنوان Fetch Rover یاد می کنند؛ کار برای طراحی و تولید این فضاپیما آغاز شده و سایت اجرای این پروژه نیز در شمال شهر لندن است.

سم جیماه وزیر علوم بریتانیا در این باره می گوید:

طراحی اولین فروند از فضاپیمای حمل و نقل نمونه های فضایی شرکت ایرباس آغاز شده؛ هدف از انجام این پروژه انتقال نمونه های برداشت شده از یک سیاره دیگر به زمین است؛ هدفی که تا به امروز میسر نشده بود.

اگر همه چیز طبق برنامه شرکت ایرباس پیش برود؛ انتظار داریم تا این فضا پیما تا سال ۲۰۲۶ به فضا پرتاب شود. بن بویز یکی از مدیران ارشد شرکت ایرباس نیز در مورد این پروژه می گوید:

این فضا پیما نسبتا کوچک و وزنی در حدود ۱۳۰ کیلوگرم خواهد داشت؛ اما وظیفه این فضاپیمای کوچک بسیار مهم و حیاتی است. این فضا پیما باید مسافت بسیار طولانی را به مریخ سفر کرده و پس از بارگیری محموله خود به زمین بازگردد. این فضاپیما مسیر سفر خود را به صورت خود مختار تعیین خواهد کرد و می تواند تصمیمات لازم در این بحث را بدون نیاز به اپراتور تعیین کند.

نحوه عملکرد پروژه

کاوشگر Mars 2020 پس از رسیدن به سطح کره مریخ در سال ۲۰۲۰، عملیات جست و جو را آغاز کرده و پس از رفتن به نقاط مورد نظر سطح کره مریخ را حفاری می کند. پس از حفاری نمونه های خاک و سنگ برداشت شده را در کانتینر های مخصوصی انبار کرده و آنها را در نقاط تعیین شده قرار خواهد داد.

۶ سال پس از ورود کاوشگر Mars 2020 به کره مریخ؛ فضاپیمای ایرباس در نقاط از پیش تعیین شده بر روی سطح کره مریخ فرود می آید. سپس کاوشگر Mars 2020 نمونه های استخراج شده را به طرف محل فرود فضاپیمای ایرباس حمل کرده و آنها را درون این فضاپیما قرار می دهد. در قدم بعدی فضاپیمای ایرباس کره مریخ را ترک کرده و نمونه های استخراج شده از این کره سرخ رنگ را به زمین باز می گرداند.

فناوری لازم برای پروژه مذکور بسیار پیچیده بوده و بسیاری از این آنها در حال طی مراحل تحقیق و توسعه هستند. در نتیجه زمان بندی تعیین شده برای انجام این پروژه ممکن است مقداری تغییر کند. به گفته آقای بویز یکی از فناوری های در نظر گرفته شده برای فضاپیمای ایرباس مربوط به شناسایی هوشمند بصری است. این فناوری فضاپیمای ایرباس را قادر می سازد تا کانتینر های حاوی نمونه های استخراجی کره مریخ را از فاصله ای بسیار دور تشخیص داده و به صورت خودکار آن ها را از روی سطح بر دارد.

دانشمندان امیدوارند تا با مطالعه نمونه های واقعی از سنگ و خاک کره مریخ، اطلاعات روشنی را در مورد وضعیت جوی و نیز میزان احتمال سکونت پذیری این کره به دست آورند.

فضا نوردی بریتانیایی به نام تیم پیکه که تجربه اقامت های کوتاه مدتی را در ایستگاه فضایی در سابقه کاری خود دارد در این باره می گوید:

عصر جدیدی در مطالعات هوافضایی در حال شکل گیری است. امروز سازمان های فضایی مختلف در حال انجام پروژه هایی مشترک و جاه طلبانه به منظور دریافت اطلاعات بیشتر در مورد منظومه شمسی و کمک به ادامه حیات بشر هستند.

نوشته ایرباس در حال طراحی فضاپیمایی برای حمل نمونه های سطح کره مریخ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

چهار سال پیش سازمان ناسا از کشف اولین سیاره قابل سکونت با ابعاد و شرایطی شبیه به کره زمین خبر داد؛ این سیاره خارج از منظومه شمسی و به طور دقیق ۵۰۰ سال نوری از سیاره ما فاصله دارد؛ در اولین گزارشات دانشمندان سازمان ناسا آمده است که این سیاره قابل سکونت و یا Kepler 186f، مانند زمین خودمان دارای فصول متنوعی است.

تا به اینجای کار دانشمندان معتقدند که Kepler 186f در حال دوران به دور ستاره ای کوتوله بوده و جهت دوران این سیاره نیز در جهت صورت فلکی ماکیان انجام می پذیرد؛ شاید برای شما خیلی مهم نباشد که این سیاره در چه جهتی حرکت دورانی خود را انجام می دهد، اما این مسئله از نظر دانشمندان سازمان ناسا بدین معنی است که سیاره Kepler 186f دمایی معتدل دارد و حتی ممکن است شاهد تجمع آب در سطح آن ( مانند دریا و دریاچه) نیز باشیم.

تحقیقات اولیه دیگر انجام شده بر روی مطالعه سطح این سیاره حاکی از این است که Kepler 186f، سطحی از جنس سنگ و خاک  و شبیه آنچه که در زمین خودمان می بینیم دارد.

اخیرا دانشمندان دانشگاه فناوری جورجیا تحقیقاتی را به منظور محاسبه نحوه و سرعت گردش به دور خود و گردش به دور ستاره کوتوله این سیاره را محاسبه کرده اند؛ نتیجه تحقیقات این محققین نشان می دهد که سرعت گردش به دور خود و گردش به دور ستاره کوتوله در سیاره Kepler 186f کاملا یکنواخت و مناسب است و بر همین اساس انتظار داریم تا فصول مختلف سال در این سیاره شبیه به فصول سیاره خودمان باشد.

سرعت دوران یکسان و قابل اطمینان یکی از مهم ترین فاکتور های دانشمندان برای تعیین میزان حیات پذیری سیاره های تحت مطالعه است؛ پروفسور گنگیجه لی از دانشگاه فناوری جورجیا پس از توضیح اهمیت سرعت و شتاب حرکت دورانی یک سیاره، وجود شوک هایی در شتاب حرکت دورانی سیاره مریخ را عامل اصلی خشکی  و برهوتی سطح آن می داند.

وی در ادامه توضیحات خود در مورد دلیل عدم وجود حیات بر روی کره مریخ می گوید: عدم وجود نظم در جهت و سرعت حرکت دورانی کره مریخ در دوره های زمانی طولانی مدت،  باعث بخار شدن آب موجود در سطح این سیاره و نهایتا خشک شدن اتمسفر آن شده است؛ نتیجه تحقیقات پروفسور لی در ماه می سال میلادی جاری در نشریه هوافضایی The Astronomical منتشر شده است؛ دانشگاه فناوری جورجیا هفته گذشته اطلاعات تکمیلی بیشتری را در مورد مقاله چاپ شده منتشر کرد که در ادامه به آن می پردازیم.

به گفته مسئولان دانشکده هوافضای این دانشگاه، تحقیقات تکمیلی انجام شده در مورد سیاره قابل سکونت Kepler 186f به کشف سیاره مشابه دیگری به نام Kepler 62f منجر شده است.

Kepler 62f در مقایسه با Kepler 186f فاصله بیشتری با سیاره ما دارد؛ اما مانند سیاره ما دارای ثبات در جهت و سرعت حرکت دورانی است؛ مسئله ای که می تواند وجود فصول مختلف در این سیاره و نیز وجود منابع آبی در آن را برای ما تضمین نماید.

وجود ثبات در سرعت و جهت حرکت دورانی کره زمین به دو دلیل تاثیر دیگر سیارات موجود در منظومه شمسی و تاثیر گرانشی کره ماه بر زمین اتفاق می افتد؛ نداشتن ماه مهم ترین دلیل عدم وجود ثبات در سرعت و جهت حرکت دورانی کره مریخ و در نتیجه آن عدم وجود نشانه ای از حیات در سطح آن است.

تا به اینجای کار هنوز مشخص نیست که دو سیاره Kepler 186f و Kepler 62f تحت تاثیر چه عواملی دارای ثبات دورانی اند و آیا اساسا این تاثیر دیگر اجرام آسمانی بر آنها است که این ثبات را پدید آورده و یا خیر.

هنوز نمی دانیم که آیا این دو سیاره کره ماهی برای خود دارند و یا خیر، اما تا به اینجا کار ثبات حرکت دورانی آنها در طول بازه های زمانی بلند مدت ( چند میلیون ساله)  برای دانشمندان ثابت شده است.

هنوز شواهد زیادی مبنی بر وجود منابع آبی در سطح این دو کره وجود ندارد اما با گذشت زمان، امیدواریم تا بتوانیم تا اطلاعات زیادی در این مورد به دست آوریم.

هنوز نمی توانیم تخمین دقیقی در مورد زمان مطالعه دقیق این دو سیاره داشته باشیم؛ تلسکوپ فضایی نسل بعد سازمان ناسا و یا تلسکوپ فضایی جیمز وب هنوز در مراحل ابتدایی طراحی قرار دارد و از برنامه های زمانی تعریف شده برای این پروژه عقب افتاده است.

ناسا زمان شروع به کار این تلسکوپ پیشرفته فضایی را اوایل سال ۲۰۲۱ عنوان کرده است؛ ممکن است در آن زمان بتوانیم برای اولین بار طلوع و غروب آفتاب بر روی این دو سیاره را ببینیم.

نوشته کشف دو سیاره قابل سکونت با شرایط و ابعادی شبیه به کره زمین اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

موشک هایی که از سال ۲۰۰۵ تا کنون در ایران رونمایی شده اند و مورد آزمایش قرار گرفته اند دقیقا یکی از مهم ترین ادوات نظامی هستند که موجب شده اند دید بیگانگان نسبت به این کشور کمی هراس آلود باشد.

قدرت نظامی موشکی به گونه ای رو به پیشرفت بوده که در هر برهه زمانی موشکی، برتر و پر قدرت به دست متخصصان این مرز و بوم ساخته شده و در نهایت مورد آزمایش قرار گرفته است. در این مطلب قصد داریم به بررسی و معرفی موشک عماد به عنوان قدرت موشکی برتر ایران بعد از شهاب ۳ و سجیل اشاره کنیم.

معرفی مشخصات موشک عماد

موشک عماد اولین موشک دوربرد بالستیک ایرانی است که توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طراحی و ساخته شده است. اصطلاح بالستیکی بودن به این معنی است که موشک هایی که با این صفت شناخته می شوند، قادرند با قدرت پیشرانه خود، تا ارتفاع بسیار بالایی حرکت کنند و بعد با کمک جاذبه زمین، و به صورت سقوط آزاد به سمت هدف ادامه مسیر دهند.

این سقوط آزاد کاملا هدایت شده است. وضعیت موشک های بالستیک به گونه ای است که گاهی از مدار زمین خارج می شوند و به کمک ابزارهای کمکی به سقوط آزاد خود وارد می شوند.

موشک عماد به عنوان اولین موشک دوربرد ایرانی، قادر است تا لحظه رسیدن به هدف، توسط مجریان خود کاملا تحت کنترل باشد.

رفتار موشک عماد در مقابل سامانه های ضد بالستیک اسرائیل

با توجه به این که اسرائیل تا کنون سامانه هایی برای مقابله با موشک های بالستیک داشته است، از قوی ترین آن ها می توان به ” ختس” یا ” پیکان ۳ ” اشاره کرد. این سامانه ها ضد موشک بالستیک هستند و قادرند چنین موشک هایی را خنثی کنند. اما در بیان ویژگی های موشک عماد به این موضوع اشاره شده که موشک عماد قادر است از سد این سامانه ها نیز رد شود و به ماموریت خود به خوبی پایان دهد. این خبر دقیقا همان چیزی است که توانسته ذهن بیگانگان را به خود مشغول کند.

مشخصات فنی موشک عماد

وقتی صحبت از موشک عماد می شود، بهترین راه شناخت این موشک دور برد بررسی ویژگی های آن است. در ادامه این مطلب به بررسی جزئی مشخصات فنی موشک عماد خواهیم پرداخت

برد موشک عماد چقدر است؟

اولین چیز که در معرفی موشک عماد بیان شد، قضیه دور برد بودن آن است. اما این دور برد بودن به چه میزان است؟

سردار امیرعلی حاجی زاده میزان بُرد این موشک را ۱۷۰۰ کیلومتر اعلام کرد. با این حساب، موشک عماد سومین موشک دوربرد ایران است که قرار است قدرت نظامی ایران را تثبیت کند. از طرفی برخی از نهاد ها برد این موشک را تا ۲۵۰۰ متر ذکر کرده اند که اگر این گزینه درست باشد، می توان گفت که موشک عماد از نظر دور برد بودن، در رده اول و قبل از سجیل و شهاب ۳ قرار می گیرد که هر کدام دارای برد ۲۰۰۰ کیلومتر هستند.

سوخت موشک عماد از چه نوعی است؟

هر چند در مورد تکنولوژی و ساخت موشک عماد چیزی تا کنون بیان نشده و این موضوع محرمانه مانده اما برخی اطلاعات در باره آن به وضوح بیان شده است. برای مثال، سوخت موشک عماد به صورت سوخت مایع در نظر گرفته شده که این خود نوعی پیشرفت در پیشرانه های موشکی ایران بوده است.

وزن موشک عماد چقدر است؟

اولین سوالی که ممکن است با شنیدن نام موشک دوربرد و قابل کنترل و هدایت در سقوط آزاد، از خود بپرسید، این است که وزن این موشک چقدر است؟ وزن موشک یاد شده به میزان ۷۵۰ کیلوگرم، گزارش شده است.

درصد خطای موشک عماد چقدر است؟

یکی از مهم ترین چیزها در ساخت موشک عماد این بوده که بتوان آن را تا لحظه رسیدن به هدف کنترل و هدایت کرد به گونه ای که درصد خطای آن بسیار کم باشد. طی آزمایش های صورت گرفته میزان خطای این موشک را یک چهارم موشک دوربرد شهاب ۳ ذکر کرده اند. همچنین گفته شده که موشک عماد قادر است که هدف را با دقت خطای ۱۰ متر! مورد اصابت قرار دهد که این رقیم بی نظیر است. این ویژگی هاست که موشک عماد را به عنوان دقیق ترین موشک ایرانی دوربرد می شناسند.

سامانه هدایت موشک عماد چگونه است؟

قطعا برای اینکه بتوان این موشک را روانه جو زمین کرد و در ادامه آن را تا رسیدن به هدف، هدایت کرد، نیاز به سامانه هدایتی دارد. گفته شده که سامانه هدایتی، به صورت لیزری ، تلوزیونی ، راداری ، باله ای بوده و تا لحظه رسیدن به هدف در کنترل مجریان آن خواهد بود.

سکوی پرتاب موشک عماد چگونه است؟

موشک عماد به گونه ای ساخته شده که بتوان از آن تحت هر شرایطی مورد استفاده قرار داد. مهم ترین عامل در کنترل و هدایت بهتر، تنوع سکوی پرتاب است که برای این موشک به صورت متحرک و ثابت، لحاظ شده است.

مجری ساخت موشک عماد

پروژه موشک عماد، از ابتدا توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و نیروی هوافضای سپاه طراحی و ساخته شده است. معمولا در نام گذاری موشک ها از نام های نظامی استفاده می شود، اما هر چند ایران در مورد نام گذاری این موشک، ادعایی نداشته، اما یک رسانه لبنانی علت نام گذاری دقیق ترین موشک دوربرد ایران به عماد، اذعان داشته که به دلیل شهادت شهید عماد مغنیه این نام بر موشک مورد نظر نهاده شده است.

این موشک از سال ۱۳۹۴ رونمایی شده و هم اکنون در خدمت انحصاری کشور ایران است. موشک عماد اولین موشکی است که پس از توافق هسته ای ساخته و رونمایی شد و موجب قدرت نمایی ایران در مقابل اسرائیل و بیگانگان بوده است.

موشک عماد از زبان بیگانگان

تا کنون هر چه تعریف از موشک عماد به میان آمد بیان ویژگی ها و مشخصات آن با توجه به عرق وطنی ایرانی مان بود. اما برای شناخت بهتر این موشک می توان به جملاتی از افرادی بسنده کرد که با شنیدن ویژگی های این موشک دچار رعب و وحشت شده اند:

«اوزی رابین» کارشناس موشکی اسرائیلی در مورد این موشک جدید به رویترز گفت: «عماد نشانگر جهشی بزرگ در بحث دقت است؛ این موشک در دماغه خود مجهز به سامانه هدایت و کنترل پیشرفته‌ای است.»

هر چند بیان این جمله نشان از قدرت سیستم موشکی ایران نسبت به اسرائیل دارد، اما انتشار اخبار مختلف از خبرگزاری های متعدد در زمینه آزمایش موفقیت آمیز موشک عماد، می تواند نشانه دیگری برای قدرت نمایی این موشک باشد به طوری که علاوه بر اعتراف موفقیت آمیز آزمایش موشک عماد در انواع رسانه ها، خبرگزاری فرانسه در این باره نوشت:

ایران روز یکشنبه اعلام کرد با موفقیت موشک جدید بالستیک تولید داخل را آزمایش کرده است. گفته می‌شود این نخستین موشکی است که می‌تواند به صورت هدایت شونده تمام اهداف را بزند.

توضیحی که در انتهای خبر اشاره به دقت موشک عماد دارد، نشان از این دارد که عماد چیزی فراتر از موشک های کنونی است.

موشک عماد و شهاب ۳

موشک شهاب ۳ یکی ازمهم ترین سامانه های موشکی ایران است که به عنوان موشک بالستیک میان برد شناخته می شود. در اولین آزمایش هایی که برای موشک شهاب ۳ انجام شده است این موشک، قادر بود تا برد ۱۳۰۰ کیلو متر ماموریت خود را انجام دهد. بعد از تست و آزمایش های متعدد و البته بعد از ارتقا موشک شهاب ۳ نیز در زمره موشک های دوربرد قرار گرفت چرا که قادر است تا فاصله ۲۱۰۰ کیلومتری، هدف را مورد اصابت قرار دهد.

این موشک که از سال ۲۰۰۳ تا کنون در خدمت ایران است، به عنوان زیر بنایی برای ساخت موشک عماد به حساب آمده است.

قدرت تخریبی موشک شهاب ۳

با بیان مشخصات این موشک ها، خوب است بدانید که ما برای انهدام اسرائیل و شهرهای آن به چند موشک نیاز داریم. گزارش زیر، اطلاعات دقیقی است که در رابطه با تخریب اسرائیل بیان شده است:

مساحت اراضی اشغالی به طور کلی ، ۲۰۷۰۰ کیلومتر می باشد که میتوان آن را با ۴۶۰ موشک سجیل و ۸۲۸ موشک شهاب ۳ با خاک یکسان کرد .
مساحت حیفاء : ۸۶۴ کیلومتر مربع است که با ۲۰موشک سجیل و ۳۵ موشک شهاب۳ ویران کرد .
مساحت تل آویو : ۱۷۶ کیلومتر مربع که با ۵ موشک سجیل و ۸ موشک شهاب۳ با خاک یکسان می شود.

نوشته موشک عماد: قدرت، مشخصات، برد و قدرت تخریب اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

هارپ چیست؟

هارپ مخفف عبارت High Frequency Active Auroral Research Program است که در واقع داستان پشت پرده آن از این قرار است که در سال ۱۹۹۳ آمریکا یک پژوهش بر روی لایه یونوسفر، در جو زمین قرار داد تا از طریق آن بتواند به برخی اهداف غیر نظامی و امنیتی برسد. البته این پروژه به دو صورت مورد بررسی قرار می گیرد که بخش عظیمی از توجه ها به بخش نظامی و نابود گری آن جلب شده است.

برای این که با ماهیت هارپ بیشتر آشنا شویم لازم است که با برخی اصطلاحات و زمینه ها و بستر های این پژوهش در ابتدا آشنا شویم.

یونوسفر در پروژه هارپ چیست؟

لایه یونوسفر در پروژه هارپ بستر آزمایشات صورت گرفته به شمار می آید. به طور کلی یونوسفر ناشناخته ترین و دور ترین لایه جو زمین است، که به صورت لایه لایه، در امتداد اتمسفر و غیره قرار دارد. دانشمندان محقق در این پروژه قصد داشته اند طی دو دهه کاری کنند که بتوانند از قدرت این لایه استفاده کنند از آن به عنوان یک آزمایشگاه طبیعی استفاده کنند.

زیر ساخت های پروژه هارپ چیست؟

همانطور که گفته شد اساس فعالیت هارپ بر این گونه است که بتوانند تاثیراتی بر لایه یونوسفر ایجاد کرده و از قدرت این پدیده طبیعی در جو زمین استفاده کنند. برای این که این تاثیر گذاری بهتر و بیشتر باشد، در محدوده ی وسیعی از زمین آنتن های خاصی به صورت  ۱۸۰ برج آنتن آلومینیومی به ارتفاع ۵۰/۲۳ متر قرار داده شده است تا امواج مافوق کوتاه ELF/ULF/VLF را با ۳٫۶ مگاوات ERP تولید کرده و از منطقه آلاسکا ( محل قرار آنتن ها ) به یونوسفر ارسال کنند.

البته قرار نیست که همه این انرژی ها جذب شوند، بلکه تنها در محدوده  ۱۰۰ تا ۳۵۰ بخشی از این انرژی ها جو زمین دریافت می شود و با شتاب الکترونیکی ایجاد شده، یونوسفر گرمتر و گرم تر می شود.

مثلا در تصویر زیر می توانید آن چه که توضیح داده شد را به صورت فرضی مشاهده کنید:

اهداف پروژه هارپ از واقعیت تا شایعات

برای اینکه بتوانیم از اهداف این پروژه سر در بیاوریم، سری به وب سایت هارپ زدیم. در این وب سایت، به وضوح اعلام شده که هدف از این پروژه و تحقیق این است که شناخت بهتری از این لایه یعنی یونوسفر صورت بگیرد و بتوان از قدرت آن در زمینه های غیر دفاعی استفاده کرد.

اما در کنار ادعای مجریان هارپ، بسیاری از کارشناسان معتقدند که می توان از قدرت یونوسفر و این پروژه برای تغییرات آب و هوایی، زلزله، جنگ ها و ویرانی های لحظه ای استفاده کرد که چیزی تا حد بمب اتم، آن را خطرناک نشان می دهد.

به طور کلی این پروژه می تواند تاثیرات منفی بر روی ارتباطات رادیویی، و تجهیزات فضاپیماها و راکت‌ها داشته باشد و بدین ترتیب با در هم ریختگی شبکه‌های الکتریکی و خط لوله‌های نفت و گاز سلامتی مردم را دچار تهدید کند.

چرا برای مطالعه یونوسفر پروژه هارپ ابداع شد؟

همانطور که می دانید، چیزهایی که بر بالای سطح زمین رخ می دهد، به وسیله ماهواره ها و بالن ها مورد مطالعه قرار می گیرند اما برای این که بتوان از یونوسفر اطلاعاتی کسب کرد و پتانسیل های آن را بدست آورد، استفاده از هیچ کدام از این دو روش یعنی بالن ها و ماهواره ها سازنده نبود.

بالن ها برای این که بتوانند در بررسی خود برای یونوسفر موفق شوند با یک مانع بزرگ روبرو بودند و آن هم میزان رقیق بودن جو یونوسفر برای بالن ها بود که این شرایط مانع از این می شد که بتوانند ماموریت خود را به خوبی انجام دهند

از طرفی ماهواره ها برای این که در مدار قرار بگیرند، باید برای ان ها نیز شرایطی جمع شود که بتوانند به خوبی از پس وظیفه خود برآیند. اما با اینکه جو یونوسفر برای بالن ها رقیق است، همین میزان برای ماهواره ها بسیار غلیظ است و این هم مانعی دیگر است که ابزارها را برای محققان بی کاربرد می کند.

به همین دلیل محققان تصمیم می گیرند با استفاده از امواج و ایجاد پروژه هایی که از طریق سطح زمین مدیریت می شوند، و با امواج کار می کنند این سطح را مورد بررسی قرار دهند.

تحقیقاتی که از طریق هارپ صورت گرفته کدامند؟

هر چند تا کنون گمانه زنی های مثبت و منفی در مورد هارپ و استفاده از آن در اذهان وجود داشته و برخی از آن ها رسانه ای شده اند اما دستاورد های هارپ تا کنون به صورت زیر بوده اند:

• بررسی و مشاهده خطوط پلاسما و بررسی جزییات آن
• تحقیقات در مورد الکترون های تحریک شده و ثبت مشاهدات و تجربیات در مورد این پدیده در هارپ
• ایجاد یک پروژه حرارت دهی، ژیروفرکانس و بررسی و تحقیق در مورد آن هاست.
• بررسی میزان محو گشتن انعکاس های رادیویی به دلیل بی نظمی و هرج و مرج در چگالی الکترون ها در لایه f
• بررسی و ردیابی ذراتی که با سرعت بالا در حرکت هستند.
• بررسی واکنش های ذرات در حال حرکت
• بررسی و مشاهده پدیده طبیعی غروب خورشید و نوع نور آن در سطح زمین هنگام غروب
• بررسی های جالب در مورد سوسو های نور هنگامی که این انوار از طریق حرارت ایجاد می شوند
• بررسی امواج vlf و ELF و دریافت اطلاعات جالب در مورد این دو موج
• بررسی شهاب سنگ ها و برداشت های علمی رادیویی در این باره
• بررسی رادار های فرازمینی
• بررسی دقیق فرستنده های طیف گسترده که در سال ۲۰۰۹ انجام شدند
• مطالعه روی یونوسفر به دلیل بارش های شهابی
• دریافت اطلاعات جالب در مورد تاثیرات شهاب باران بر روی یونوسفر
• کیفیت سیگنال های GPS و بررسی اختلالات یونوسفر، بر میزان کیفیت سیگنال جی پی اس
• ایجاد ابرهای متراکم در بالای جو زمین
• ایجاد ابرهای باران زا و کنترل بارش

استفاده از هارپ برای وقوع زلزله

در زمانی که کسی فکر نمی کرد که بتوان از هارپ جهت امواج زلزله ساز استفاده کرد، یک وب سایت ونزوئلایی، یک خبر منتشر کرد، که این خبر به قدری مهم بود که توسط پرس تی وی نشر داده شد اما چیزی از صحت و تایید آن بیان نشد. طی این خبر، گفته شد که نیروی دریایی آمریکا، قصد داشته با کمک پروژه هارپ امواج زلزه سازی را به سمت ایران هدایت کند تا یک زلزله بزرگ را در ایران رقم بزند، اما اشتباها امواج ایجاد شده هائیتی را به جای ایران مورد اصابت قرار می دهد و زلزله یاد شده در آن جا شکل می گیرد.

از طرفی با این فرضیه گفته شده که برخی توطئه های لرزشی دیگر مثل زلزله سیچوان در چین و زلزله ۶٫۵ ریشتری کالیفرنیا توسط همین پدیده مدیریت شده است.

البته در این باره هنوز چیزی با سند اثبات نشده اما نمی توان گفت که این موارد گفته شده ۱۰۰ درصد شایعه است و به قصد ایجاد رعب و وحشت بیان شده است.

سلاح های الکترومغناطیسی بر پایه هارپ چیستند؟

گفته شده که با توجه به استفاده هایی که می توان از هارپ کرد، می توان تداخل های الکترونی ایجاد کرد، و با این راهکار، سلاح های الکترومغناطیسی ایجاد کرد. با کمک این سلاح ها می توان تاثیراتی روی زمین ایجاد کرد، که قدرت تخریبی آن، بیش از قوی ترین سلاح های دیگر است.

این سلاح ها می تواند در لحظه، تجهیزات الکتریکی در خانه ها را از کار بیندازند و بعد هم خانه ها را به انفجار بکشانند و به طور کامل آن ها را نابود کنند ان هم در یک چشم به هم زدن.

نوشته هر آنچه باید در رابطه با “هارپ” بدانید اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی‌تی – طبق بیانیه ی کمپانی سازنده، این شیء درخشان که “ستاره ی بشریت” نامیده شده است برای منعکس کردن نور خورشید و “تشویق افراد برای فکر کردن به جایگاه خود در کیهان” ساخته و طراحی شده است.

اما برخی فضانوردان از این موضوع خشنود نیستند.

کالب ای. شارف، مدیر مرکز اخترزیست شناسی کلمبیا در دانشگاه کلمبیا معتقد است اگرچه این شیء “یک جسم جالب و سرگرم کننده به نظر می رسد، حضور آن در فضا قدری مرا می ترساند.”

او می افزاید فضا همین حالا هم به اندازه ی کافی با نورهای مصنوعی آلوده شده است و این موضوع نظارت بر رویدادها را برای فضانوردان دشوار تر کرده است.

ستاره ی بشریت توسط پیتر بِک، بنیان گذار و مدیراجرایی کمپانی Rocket Lab ساخته شده است. Rocket Lab هفته ی گذشته این ماهواره را همراه با چند ماهواره‌ی کوچک دیگر، توسط یک موشک از سکوی پرتاپ مخصوص کمپانی در نیوزیلند به فضا فرستاده است.

پیتر بِک در وبسایت پروژه این گونه توضیح داده است:” صرف نظر از آن که شما در این جهان ثروتمند یا فقیر، و در جنگ یا صلح هستید، همه ی انسان ها می توانند در آسمان شب، ستاره ی درخشان بشریت را در حال چرخش در مدار زمین ببینند.”

البته، همانطور که برخی دانشمندان در توئیتر به آن اشاره کرده اند، نگاه کردن به ماه یا ستاره های دیگر نیز می تواند پیام مشابهی برای انسان ها داشته باشد.

برای مثال جان فاهرتی، یک اخترفیزیک شناس معروف به این کار چنین واکنش نشان داده است:

“شما باید چقدر مغرور باشید تا تصمیم بگیرید یک ستاره ی تقلبی بسازید و قصد داشته باشید تا با آن بیش از یک ستاره ی واقعی روی افراد اثر گذار باشید؟؟؟  این کار بیشتر شبیه به یک شیرین کاری برای به دست آوردن شهرت است. واقعا در چه دنیای بدی زندگی می کنیم!!”

کمپانی Rocket Lab هنوز پاسخی به این توئیت نداده است.

ستاره ی بشریت، که از پانل های فیبر کربن با خاصیت انعکاس نور ساخته شده است، توسط افراد مختلف یک “توپ دیسکو”و “زباله ی فضایی” نامیده شده و حتی به تاس بازی Dungeons & Dragons نیز تشبیه شده است. مایکل ای. بروان، یکی از فضانوردان موسسه ی فناوری کالیفرنیا این شیء را یک “گرافیتی فضایی” نامیده است.

اما همه ی کارشناسان معتقدند ارسال چندین ماهواره به مدار زمین، آن هم تنها در پرتاب دوم از یک سکوی پرتاب خصوصی کاری بی سابقه بوده است که Rocket Lab موفق به انجام آن شده است.

بِرَد تاکِر، یک اختر فیزیک شناس در دانشگاه ملی استرالیا گفته است:” تاکنون تنها نهادهای دولتی یا گروه های خصوصی برای ارسال اجسام به فضا اقدام کرده و همیشه از زیرساخت های دولتی استفاده می کرده اند. حتی SpaceX هم از سکوهای پرتاب ناسا استفاده می کند.”

در حقیقت این کمپانی توانسته است پرتاب ماهواره ها را بسیار ساده تر و کم هزینه تر کند و با توجه به این نکته، پرسش مطرح شده آن است که آیا در آینده فضا بیشتر از پیش در هم ریخته و آلوده خواهد شد؟

جانتان مک داول، یکی از اخترفیزیک شناسان در مرکز اختر فیزیک هاروارد-اسمیتسونین در مصاحبه ای تلفنی گفته است:”این یکی از نگرانی های اصلی ماست.” البته او معتقد است “حواشی ایجاد شده در مورد این خبر اندکی اغراق آمیز است” و فضا همین حالا هم با حضور ماهواره های مختلف و گوناگون کمی در هم ریخته است، با این حال هنوز هم صحبت های بسیاری برای پرتاب هزاران ماهواره ی دیگر در دنیا مطرح است.

در حال حاضر ماهواره های فعال بسیاری در حال چرخیدن به دور زمین هستند: طبق آمار منتشر شده از انجمن دانشمندان نگران محیط زیست یا UCS در همین لحظه بیش از ۱۷۰۰ شیء در فضا به دور زمین می چرخند. ارسال ماهواره های کوچکی که برای مشاهده ی شرایط سیاره ی زمین استفاده می شوند، باعث رشد سریع این تعداد ماهواره ها در فضا شده اند.

ماهواره های ارتباطی نیز یکی دیگر از انواع مهم اشیاء فضایی هستند: در سال ۲۰۱۶ شرکت های مختلف در ایالات متحده برای دریافت لایسنس کمیته ی ارتباطات فدرال و ارسال ۸۷۳۱ ماهواره ی ارتباطی به خارج از مدار زمین ثابت یا کمربند کلارک اقدام کرده اند که ۴۴۲۵ عدد از آن ها برای SpaceX و تقریبا ۳۰۰۰ برای بوئینگ است.

دکتر مک داول معتقد است هرچه که آسمان روشن تر و شلوغ تر شود،” انجام فعالیت های ستاره شناسی و فضایی از سیاره ی زمین دشوار تر می شود و این یکی از مهم ترین نگرانی هایی است که دانشمندان در این باره مطرح می کنند- آن ها معتقدند باید تا حدودی به تاریکی آسمان احترام گذاشته شود.”

دکتر مک داول می گوید ماهواره ی “ستاره ی بشریت” در آسمان شب به خوبی “قابل رؤیت” است، البته این شیء فضایی نه به اندازه ی ماه، اما حداقل به اندازه ی پر نور ترین ستاره ها درخشان خواهد بود.

قرار است این ماهواره در مداری نزدیک تر از مدار ایستگاه فضایی بین المللی که حدود ۲۰۰ مایل از سطح زمین فاصله دارد به دور زمین بچرخد.

طبق اظهارات سخنگوی Rocket Lab حدود نه ماه دیگر، ستاره ی بشریت ارتفاع خود را از دست می دهد و با ورود به اتمسفر زمین از بین می رود. این اتفاق از اضافه شدن شیء مذکور به حجم ۷۵۰۰ تنی زباله های فضایی در مدار زمین جلوگیری خواهد کرد.

دکتر ماک داول می گوید:” این شیء درخشان چیزی شبیه به کوره ای است که در نهایت خود را پاکسازی کرده و اثری از خود به جای نمی گذارد.”

این توپ درخشان در هر قسمتی از کره ی زمین که از آسمان آن عبور کند قابل مشاهده است و یک ردیاب آنلاین هر لحظه مسیر آن را نشان می دهد. ستاره ی بشریت تا اواسط ماه مارس برای ساکنان آمریکا قابل مشاهده نخواهد بود. برای بررسی موقعیت این ماهواره می توانید به این وب سایت مراجعه کنید.

در این فاصله اگر به پیدا کردن و مشاهده ی یک شیء درخشان ساخته ی انسان در آسمان علاقه مند هستید، می توانید به دنبال ایستگاه فضایی بین المللی باشید. این ماهواره ی فضایی نیز نور خورشید را انعکاس می دهد و برای چشم غیر مسلح قابل رؤیت است. برای یافتن آن و اطلاعات بیشتر می توانید به وب سایت ناسا مراجعه کنید.

نوشته هنرنمایی در فضا با ارسال ماهواره ی درخشان “ستاره ی بشریت” اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – بابک نوری محقق ایرانی در این زمینه اظهار کرد: در حال حاضر به جای استفاده از ضد یخ آسفالت در روزهای سرد سال از شن و نمک در معابر استفاده می‌شود در حالیکه محصولات ضد یخ معابر، وارداتی بوده است ولی شرکت ما این محصولات را بومی‌سازی کرده است.

وی افزود: با وجود این ضدیخ‌ها دیگر لزومی ندارد که هر سال شهرداری‌ها و فرودگاه‌ها، آسفالت معابر را تعویض کنند و این محصولات در مقایسه با شن و نمک بسیار هم ارزان تر هستند.

نوری اظهار داشت: بال‌های هواپیما قطعات متحرکی دارند که در زمان نشستن هواپیما در باند فرودگاه ممکن است قطرات شبنم روی این قطعات نشسته و یخ بزند که ضد یخ مانع از یخ‌زدگی می‌شود.

این محقق ایرانی در رابطه با عملکرد ضد یخ گفت: این ماده را با الهام از رفتار سوسک صحرایی تولید کردیم چرا که وقتی قطرات شبنم بر روی سوسک صحرایی می‌افتد، ماده‌ای از خودش ترشح می‌کند که موجب تبخیر آب خواهد شد.

وی اضافه کرد: پایین بودن قیمت این محصول نسبت به نمونه خارجی از دیگر مزایای این محصول است.

نوشته بومی‌سازی ضدیخ هواپیما با الهام از رفتار سوسک صحرایی اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی‌تی – درست مانند سیاره ی زمین، خورشید تنها نیمی از کره ی ماه را روشن می کند. ماه در مداری به دور زمین می چرخد و در نتیجه ی آن، ما در روزهای مختلف، بخش متفاوتی از سمت روشن شده ی ماه را می بینیم.

ماه کامل هنگامی رخ می دهد که ما تمام قرص ماه را در آسمان روشن می بینیم. این اتفاق هر ۲۹٫۵ روز، هنگامی رخ می دهد که ماه نسبت به موقعیت زمین، دقیقا مقابل خورشید قرار می گیرد. ۳۱ ژانویه ی امسال، در تقویم قمری یکی از روزهایی است که ما ماه را به طور کامل می بینیم.

ماه گرفتگی یا خسوف چیست؟

مدار چرخش ماه به دور زمین حدود ۵ درجه نسبت به مدار زمین انحراف دارد. به این ترتیب در بیشتر مواقع ماه اندکی بالاتر یا پایین تر از مدار زمین، همراه با آن به دور خورشید می گردد. اما در هر بار چرخش ماه، این کره دو بار از صفحه ی مدار سیاره ی ما عبور می کند.

اگر این عبور از صفحه ی مدار زمین همزمان با یک ماه کامل باشد، ماه از سایه ی زمین در فضا عبور می کند و یک ماه گرفتگی کامل رخ می دهد. از آن جایی که ماه در این شرایط باید پشت زمین قرار داشته باشد، ماه گرفتگی تنها در زمان کامل بودن ماه رخ می دهد.

برای آنکه بتوانید این پدیده را مشاهده کنید، باید در بخشی از کره ی زمین باشید که در آن شب است؛ این ماه گرفتگی در آسیا، استرالیا، اقیانوسیه و آمریکای شمالی بهتر قابل مشاهده است.

اما اگر آن را از دست دادید نگران نباشید، چرا که به طور متوسط در هر سال دو ماه گرفتگی رخ می دهد. برای مثال ماه گرفتگی دیگری در ۲۱ ژانویه ی ۲۰۱۹ رخ خواهد داد.

ماه آبی که در حقیقت سرخ است

هنگامی که یک ماه گرفتگی رخ می دهد به نظر می رسد ماه کم نور است، زیرا در واقع از سایه ی زمین (Umbra) می گذرد. البته زمانی که ماه کاملا در سایه قرار دارد، به طور کامل تاریک نمی شود؛ بلکه به دلیل فرآیندی به نام پراکندگی ریلی یا Rayleigh scattering ماه قرمز به نظر می رسد.

مولکول های گاز اتمسفر زمین طول موج های آبی تر نور خورشید را پراکنده می کنند، در حالی که طول موج های قرمز تر از آن عبور می کنند.

به همین دلیل است که ما آسمان را آبی و طلوع و غروب خورشید را نارنجی یا قرمز می بینیم. زمانی که خورشید در وسط آسمان قرار دارد، نور قرمز به طور مستقیم به زمین می رسد در حالی که نور آبی در تمام جهات پراکنده می شود و به همین دلیل هنگامی که اطراف را نگاه می کنید، بیشتر با رنگ آبی مواجه می شوید.

در هنگام غروب، زاویه ی خورشید در آسمان نسبت به افق کمتر است و این نور قرمز به طور مستقیم وارد چشم شما می شود در حالی که نور آبی از امتداد دید شما دور شده و پراکنده می شود.

در هنگام وقوع یک ماه گرفتگی، نور خورشیدی که از اطراف سیاره ی زمین عبور می کند از اتمسفر عبور کرده و به سوی ماه انعکاس داده می شود. به این ترتیب نور آبی فیلتر شده و ماه در زمان وقوع یک ماه گرفتگی، بیشتر قرمز به نظر می رسد.

ماه کاملی که در ۳۱ ژانویه در آسمان مشاهده خواهید کرد، یک ماه آبی است. برای مفهوم ماه آبی دو تعریف متفاوت وجود دارد. نخستین تعریف مربوط به زمان هایی است که در طول یک ماه، کره ی ماه برای دومین بار به طور کامل در آسمان دیده می شود. از آن جایی که مدت زمان بین دو ماه کامل ۲۹٫۵ روز است، وقوع دو ماه کامل در طول یک ماه امکان پذیر است.

در ماهی که گذشت، ما شاهد یک ماه کامل بوده ایم و رویداد ۳۱ ژانویه، دومین ماه کامل در این ماه خواهد بود و به همین دلیل “ماه آبی” نامیده می شود. با این تعریف، “ماه آبی” بعدی در ماه مارس رخ خواهد داد و به نظر می رسد که فوریه ی امسال، ماه کاملی را در آسمان مشاهده نخواهیم کرد.

تعریف دوم ماه آبی، مربوط به وقوع سومین ماه کامل در فصلی است که در آن چهار ماه کامل رخ  می دهد و این اتفاق هر ۲٫۷ سال یک بار پیش می آید. زمستان امسال ما تنها سه ماه کامل را تجربه می کنیم، بنابراین طبق این تعریف، ماه کامل ۳۱ ژانویه یک “ماه آبی” نیست.

علاقه مندان به مشاهده ی “ماه آبی” با این تعریف، باید تا ۱۸ ماه می ۲۰۱۹ صبر کنند.

یک ابر ماه بسیار بزرگ

در پایان باید اشاره کرد که اتفاقات مذکور، با یک ابر ماه یا Supermoon همراه است. مدار کره ی ماه شکلی کاملا دایره ای ندارد و این یعنی فاصله ی آن از زمین در طول مسیر چرخش به دور سیاره تغییر می کند.

نزدیک ترین نقطه به زمین در مدار ماه، “حضیض” یا “Perigee” نامیده می شود. اگر ماه در حین عبور از این نقطه کامل باشد این رویداد ابر ماه نام دارد.

این همان اتفاقی است که در نخستین روز سال جاری میلادی، ۱ ژانویه، رخ داد و در ۳۱ ژانویه نیز تکرار خواهد شد.

نزدیک بودن ماه باعث می شود این سیاره بسیار بزرگتر و پرنورتر از شرایط عادی دیده شود، اما این تنها اختلافی است که از زمین قابل مشاهده است. تشخیص تفاوت ابر ماه با یک ماه کامل معمولی معمولا دشوار است، مگر آنکه همزمان به تصاویر ثبت شده از ماه در این دو شرایط نگاه کنید.

در سنت ها و فرهنگ های قدیمی به ماه در شرایط مختلف اسامی متفاوتی را اختصاص می دادند. از آن جایی که در رویداد پیش رو ما شاهد یک ماه آبی بزرگتر و پر نور تر با ظاهری قرمز زنگ هستیم، شاید باید آن را ابر ماه کامل بنفش بنامیم!

البته ماه در این رویداد بنفش رنگ نخواهد بود و و شنلی هم آن را نخواهد پوشاند (اشاره به نام Supermoon که Superman را با شنل مخصوص خود به ذهن می آورد)- اما قطعا ۳۱ ژانویه ی امسال، زمان خوبی برای خیره شدن به آسمان شب و لذت بردن از آن است.

نوشته آنچه که باید راجع به ماه گرفتگی و ابرماه ۳۱ ژانویه بدانید اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – نام  این سیستم جدید Station Explorer for X-ray Timing and Navigation Technology یا به اختصار SEXTANT (تکنولوژی ناوبری و زمان سنجی به وسیله اشعه ایکس) است که نام آن از یک دستگاه ناوبری قدیمی گرفته شده که در قرن ۱۸ استفاده می شده است. این سیستم از تکنولوژی اشعه ایکس برای رصد تپ اخترها در میلی ثانیه استفاده می کند؛ مانند GPS ها که از ماهواره استفاده می کنند.

Jason Mitchell مدیر پروژه SEXTANT در مرکز Goddard Space Flight می گوید: “این دستاورد بزرگی در زمینه اکتشاف فضایی است.”

وی می افزاید: “به عنوان اولین وسیله برای ناوبری اتوماتیک به وسیله اشعه ایکس به صورت همزمان، ما رهبر این راه هستیم.”

تپ اخترها ستاره های نوترونی هستند که نیروی مغناطیسی زیادی دارند و با سرعت زیاد در حال چرخش هستند که این امر به خاطر سقوط و انفجار هسته ستاره اتفاق می افتد. زمانی که می چرخند، پرتوهای الکترومغناطیسی از خود ساطع می کنند و اگر بیننده در مکان درست قرار داشته باشد، می تواند مانند یک فانوس دریایی فضایی به عنوان راهنما از آن استفاده کند.

این ستاره ها به طور قابل ملاحظه ای منظم هستند و به عنوان تپ اخترهای میلی ثانیه ای، می توانند صدها دور در ثانیه بچرخند. نظم آن ها مانند چرخش ساعت اتمی است.

این روند به ساختن SEXTANT منجر شد. به خاطر نظم تپ اخترها و به خاطر مکان ثابت آن ها در فضا، می توانند مانند سیستم ردیاب جهانی مورد استفاده قرار بگیرند.

SEXTANT مانند یک GPS عمل می کند که از حداقل ۳ ماهواره سیگنال دریافت می کند که تمام آن ها مجهز به ساعت اتمی هستند. گیرنده، تاخیر زمان هر ماهواره را اندازه می گیرد و آن را به مختصات فضایی تبدیل می کند.

پرتوهای الکترومغناطیسی ساطع شده از تپ اخترها در طیف اشعه ایکس به راحتی قابل مشاهده هستند. به همین دلیل مهندسان ناسا در SEXTANT از اشعه ایکس استفاده کرده اند.

برای این کار یک رصدخانه (در اندازه یک ماشین ظرفشویی) را به ایستگاه فضایی بین المللی وصل کرده اند. نام این دستگاه Neutron-star Interior Composition Explorer یا به اختصار NICER است که دارای ۵۲ تلسکوپ اشعه ایکس و سنسورهای تشخیص سیلیکون برای مطالعه ستاره های نوترونی (مانند تپ اخترها) است.

مهندسان NICER را برای محکم نگه داشتن ۴ تپ اختر هدایت می کنند: J021+4232، B1821-24، J0030+0451 و J0437-4715؛ به طوری که می توان پالس های آن ها را به طور دقیق برای آینده پیش بینی کرد.

طی دو روز، NICER 78 بار تپ اخترها را اندازه گیری کرد و داده ها را به SEXTANT منتقل کرد. SEXTANT از این اندازه ها برای محاسبه مکان NICER در مدار دور زمین در ایستگاه فضایی بین المللی استفاده کرد.

این اطلاعات به منظور ردیابی مکان NICER در مقیاس ۱۶ کیلومتری با داده های GPS مقایسه شد. در عرض ۸ ساعت، سیستم موفق به محاسبه مکان NICER شد و تا پایان آزمایش زیر آستانه ۱۶ کیلومتری قرار داشت.

Luke Winternitz معمار سیستم SEXTANT می گوید: “این روند بسیار سریع تر از فرصت دو هفته ای ما برای آزمایش بود. می دانستیم که این سیستم کار می کند، اما انجام آزمایش نشان داد که سیستم می تواند به صورت اتوماتیک عمل کند.”

سال ها طول می کشد که این تکنولوژی برای ناوبری فضایی در فضاپیماها توسعه پیدا کند، اما به هر حال این ایده عملی شد.

اکنون تیم ناسا در حال بهبود این سیستم است. آن ها نرم افزار را برای آزمایش بعدی در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ به روز می کنند. همچنین امیدوارند که بتوانند اندازه، وزن و مصرف برق وسایل را کاهش دهند.

در آخر باید اضافه کرد که SEXTANT می تواند برای ردیابی مکان ماهواره های سیاره ای دور از GPS زمین مورد استفاده قرار بگیرد. علاوه بر این در ماموریت های فضایی مانند ماموریت ناسا برای مریخ به انسان ها کمک می کند.

Mitchell در آخر اضافه می کند: “موفقیت این آزمایش، پایداری سیستم ناوبری با اشعه ایکس را به عنوان یک سیستم اتوماتیک جدید ثابت می کند. ما یک نسخه کامل از این تکنولوژی را نشان دادیم که می تواند ناوبری فضایی را در منظومه شمسی یا هر جای دیگر بهبود ببخشد.”

نوشته تکنولوژی جدید ناسا برای ناوبری فضایی اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – ژاپن در حال بررسی گزینه های مختلفی از جمله خرید جت جنگنده بوئینگ EA-18G موسوم به Growler است. این هواپیمای جنگنده قادر به ارسال امواج رادیویی بسیار بزرگ به منظور ایجاد اختلال در سیستم های راداری و ارتباطی دشمن است. ضمنا EA-18G امکان حمل و پرتاب موشک برای انهدام تاسیسات راداری را نیز دارد.

وزرات دفاع ژاپن قصد دارد در پایان سال ۲۰۱۸ و در زمان بازبینی برنامه های دفاعی، خرید چند فروند جنگنده EA-18G بین سال های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ را در دستور کار قرار دهد.

طبق اظهارات واحد تکنولوژی وزارت دفاع ژاپن، تجهیزات دفاعی الکترونیکی بردی چند صد کیلومتری دارند. در صورت نیاز ژاپن به منظور از کار انداختن پایگاه های موشکی و تاسیسات راداری دشمنان، جنگنده های مذکور را بر فراز آب های بین المللی تا نزدیکی سواحل کره شمالی به پرواز در خواهد آورد.

خرید جت های جنگی EA-18G سبب تقویت یکی از استراتژی های دفاعی ژاپن موسوم به «توان ضد دستیابی» خواهند شد که هدف آن، مقابله با دست اندازی های هواپیماها و کشتی های جنگی چین به سواحل آب های این کشور است. چین هم در راستای عملی کردن اهداف نظامی خود در قالب برنامه ”نیروهای پشتیبانی استراتژیک“ به منظور تقویت بنیه دفاعی قصد استفاده از جت های جنگنده الکترونیکی را دارد.

ژاپن به دنبال خرید تجهیزات نظامی است که می توان از آنها برای حمله به تاسیسات دشمن استفاده کرد. برای مثال قرار است این کشور در سال ۲۰۱۸، مجموعه ای از موشک های هوا به زمین را از نروژ خریداری کند. با این کار ژاپنی ها قادر به هدف قرار دادن اهدافی با فاصله ۵۰۰ کیلومتری خواهند بود. البته این کشور برنامه هایی برای تولید داخلی موشک های کروز را هم دارد.

احتمالا ژاپن ناوهای هلیکوپتر بر کلاس ایزوموی خود را تغییر کاربری داده و آنها را تبدیل به ناوهای هواپیمابر کند؛ برای این منظور عرشه ناوها برای بلند شدن و فرود جت های جنگنده بهینه سازی خواهند شد. برخی از مسئولان ژاپنی هم طرح خرید جنگنده های نامرئی F-35B برای استفاده در این ناوها را پیشنهاد داده اند. شناسایی این جنگنده پیشرفته بسیار دشوار بوده و در مقایسه با سایر هواپیماهای هم رده، برای بلند شدن نیازمند باند پرواز کوتاه تری است.

ژاپن این ادعا که قصدش از خرید جنگنده ها تقویت توان هجومی و حمله به سایر کشورهاست را رد کرده و خود را وفادار به سیاست صرفا دفاعی می داند. در این رابطه وزیر دفاع این کشور صراحتا اعلام کرده که تنها هدف، تقویت توان دفاعی است.

ژاپن یادآور شده برای حمله به پایگاه های دشمنان از توان نظامی هم پیمان اصلی اش یعنی امریکا استفاده خواهد کرد و تنها در صورت بروز اختلافات شدید میان هم پیمانان، مجبور به استفاده از تجهیزات دفاعی برای مقابله با متعرضان به آب و خاک خود خواهد بود. حجم تجهیزاتی که ژاپن با عنوان ادوات دفاعی خریداری می کند پیوسته در حال افزایش اند و بهتر است خط مشی های کاملا شفافی برای جداسازی آنها از ابزارهای تهاجمی در نظر گرفته شود.

نوشته ژاپن به دنبال جت های جنگنده الکترونیکی اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – بر طبق اعلام ناسا، یخ های جزایر یخچالِ P44 از چند ماه پیش به شدت در حال ذوب شدن اند. این یخ ها، ۱۶۰ فوت روی آب و ۸۰۰ فوت زیر آب هستند و بر طبق اعلام کارشناسان ناسا به سبب نزدیک تر شدن قطب جنوب به اقیانوس ها، چنین اتفاقی می تواند بسیار خطرآفرین باشد.
اریک رینوت، کارشناس آب و هوای دانشگاه کالیفرنیا، در این باب می گوید: «این گونه به نظر می رسد که در سال های آینده خشکسالی های بسیار شدیدی را تجربه خواهیم کرد. همچنین سطح آب اقیانوس ها بسیار افزایش خواهد یافت و حتی ممکن است این امر موجب آن شود که چند قاره و کشور غرق شده و حتی از روی نقشه حذف شوند».

نوشته ناسا از خطری جدید برای کره زمین خبر داد اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – این شرکت، مون اکسپرس نام دارد. شرکتی که مدت زیادی است که در حیطه ی تحقیقات فضایی به فعالیت می پردازد. این شرکت از اوایل سال ۲۰۱۷ بود که به این کار پرداخت و به ازای هر یک کیلوگرم از خاکستر مردگان، سه میلیون دلار برای هزینه ی ارسال از دریافت کرد. البته با توجه به آن که این مورد ممکن است در میان مردم مورد استقبال قرار گیرد، احتمال افزایش هزینه وجود دارد و احتمالاً در آینده شاهد افزایش این قیمت و افزایش تعداد کسانی که خاکسترشان به سطح ماه می رسد خواهیم بود.

نخستین کسانی که خاکسترشان به فضا برده شد

نخستین بار اندیشه ی دفن شدن در فضا در ذهن شخصی به نام «نیل آرجونز» پیدا شد. این شخص در سای ۱۹۳۱ در یکی از مقالات خود به این موضوع اشاره داشت. اما بعدها در سال ۱۹۶۵ بود که این ایده به صورت فیلم به نمایش درآمد.
نخستین کسی که در فضا خاک شد، «جین رادنبری» بود. این فیلمنامه نویسِ آمریکایی در سال ۱۹۹۲ خاکسترش به فضا برده شد و در آن جا مورد خاکسپاری قرار گرفت. البته بعدها اندکی از خاکستر او را به زمین بازگرداندند تا در آزمایشگاه ناسا نگهداری کنند.

پس از جین رادنبری، در سال ۱۹۹۷، ۲۴ نفر دیگر که در یک حادثه ی هوایی کشته شده بودند، خاکسترشان به فضا برده شد. پس از این ۲۴ نفر نیز خاکستر «تیموتی لری»، یکی از نویسندگان آمریکایی، به فضا برده شد تا او نیز در زمره ی کسانی قرار گیرد که در فضا دفن شده اند.
پس از این نیز، خاکستر شخصی به نام «دکتر یوجین شومیکر» به ماه برده شد. این شخص، یک زمین شناس آمریکایی بود و به سبب پیشنهاد دوستش «کارولین پورکو» قرار بر آن شد که خاکسترش به ماه برده شود. دست آخر ناسا این مأموریت را بر عهده گرفت و به همراه خودِ شخصِ «پورکو» به ماه رفتند و دکتر شومیکر را در ماه دفن کردند تا او نیز کسی باشد که در فضا دفن شده است.

البته حیوانات نیز از این داستان بی بهره نماندند. همین سه سال پیش بود که قرار شد حیواناتی که به هر طریق در مأموریت های فضایی شرکت داشته اند، خاکسترشان در مدار زمین و یا در ماه پخش شود. البته دو سال پیش از این تصمیمِ جالب، این ماجرا برای یک سگ پلیس به اجرا در آمده بود. این سگ در یک مأموریت جان خود را از دست داده بود و به همین دلیل در سال ۲۰۱۲ خاکستر او به فضا ارسال شده و در مدار زمین پخش شد. البته ناگفته نماند که در همان دوران سروصدای زیادی مبنی بر جعلی بودن خاکستر این حیوان برپا شد. عده ای برآن بودند که خاکستری که در فضا پخش شده خاکستر این سگ نبوده است. جالب آن که مأمورِ مسئولِ این کار بعدها به جرم آن که خاکستر را تعویض کرده محاکمه شد.

شرکت های جدیدی که ارسال خاکستر را انجام می دهند

شرکتی با نام «بهشت فضایی»، در ماه مه سال ۲۰۱۷ به صورت رسمی تأسیس شد تا مسئولیت ارسال خاکستر مردگان به ماه، مریخ و در کل مدار زمین را بر عهده داشته باشد. به واسطه ی این شرکت، خاکستر مردگان توسط موشک فالکون ۹ به فضا ارسال می شود، بنابراین برای ارسال خاکستر مردگان می بایست به کالیفرنیا، که مقر این موشک است، مراجعه شود.

جز شرکت بهشت فضایی، شرکتی دیگر نیز با نام «سلستیک» این کار را انجام می دهد. این شرکت بیشتر برای کسانی تأسیس شده که از توانایی مالی کمتری برخوردارند. به عنوان مثال، این شرکت از ۲ الی ۳ کیلوگرم خاکستر هر مرده، صرفاً ۱ الی ۷ گرم از آن را به فضا ارسال می کند تا هزینه بسیار کمتر از آن چیزی شود که شرکت های دیگر دریافت می کنند. همچنین امکان آن که افراد پیش از مرگ به این شرکت مراجعه کنند و نام خود را در زمره ی کسانی که پس از مرگ خاکسترشان به فضا ارسال می شود قرار دهند نیز وجود دارد. به این ترتیب، افراد می توانند پیش از مرگ هزینه ی ارسال خاکستر خود را پرداخت نمایند تا پس از مرگ بار پرداخت هزینه به دوش بازماندگان نیفتد.

فارغ از این موارد، شرکتی دیگر با نام «الیسیوم اسپیس» وجود دارد که قصدِ آن کرده که خاکستر افرادی که به هر طریقی به انسان ها خدمت کرده اند و همچنین به فضا علاقه داشته اند را به فضا برده و برای دو سال به دور زمین بگرداند. جالب آن که در طول این دو سال، بازماندگان این افراد به واسطه ی اپلیکیشن گوشی قادر به مشاهده ی مسیر حرکت خاکستر هستند. بعد از آن که این دو سال به اتمام رسید، کپسولی که حاوی خاکستر افراد است به زمین وارد شده و همچون یک ستاره ی دنباله دار می سوزد.

افراد مشهوری که خاکسترشان به فضا برده خواهد شد

از افراد مشهوری که خاکسترشان به فضا برده شده یا قرار است برده شود می توان به «ماژل برت» اشاره داشت. این شخص، که همسر جین رادنبری است، همواره آرزو داشت که همچون همسرش او نیز در فضا دفن شود. از همین رو قرار است ۱۰ سال پس از مرگش، یعنی در سال ۲۰۱۸، خاکستر او نیز به فضا برده شود.

به «ویلیام ردپوگ» نیز می توان اشاره داشت. این شخص یکی از فضانوردانی است که در برخی از مأموریت های فضایی حضوری پررنگ داشته و به همین دلیل ناسا نام او را نیز در زمره ی کسانی که قرار است در فضا دفن شوند قرار داده است.
لیجی ماتسوموتویِ نقاش نیز در وصیتنامه ی خود ابراز داشته که مایل است که بخشی از خاکسترش در فضا پخش شود. این نقاش ژاپنی هنوز زنده است، اما احتمالاً آرزوی او برآورده خواهد شد. در کل، به جز افراد مشهور، تا کنون ۳۰۰ کپسول خاکستر برای ارسال به فضا جمع آوری شده است.

افراد مشهوری که خاکسترشان به فضا فرستاده شده

فارغ از این اشخاص، ۱۰ سال پیش خاکستر «جیمز دوهان» توسط شرکت سلستیک به فضا برده شد. خاکستر «جرارد کیچن اونیل» نیز به فضا فرستاده شده. او یکی از فیزیکدانان و فعالان هوافضا بود که توانست مؤسسه ای برای پژوهش در مورد فضا احداث کند. کار این مؤسسه عمدتاً بر روی ساخت لوازم فضایی جهت انتقال انسان ها به فضا متمرکز بود.
از دیگر افراد مشهوری که خاکسترشان به فضا فرستاده شده و می توان آن ها را دفن شده ی فضا نامید، می توان به «گوردون کوپر» اشاره داشت. این شخص مهندس هوافضا بود و در زمره ی هفت فضانوردی که برنامه ی فضایی مرکوری را اجرا کردند قرار داشت.
در آخر می بایست به «کلاید تامبا» اشاره کرد. این ستاره شناس و نویسنده ی آمریکایی، همان کسی بود که سیاره ی پلوتو و ۱۴ سیارک دیگر را کشف کرد.

نوشته معرفی افرادی که در فضا دفن شده اند اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – بر طبق گفته های رییس بخش فضای پارک در آژانس فضایی اروپا، لوئیزا اینوچنتی، حتی زباله های کوچک نیز خطرناک اند چرا که با سرعت زیادی حرکت می کنند و می توانند پس از برخوردار با هر شئ دیگر و یا حتی یک ماهواره، موجب انفجار و تولید یک زباله ی بزرگ شوند.

لازم به ذکر است که هر ساله حدوداً ۲۰۰ نفر از کارشناسان در مرکز تکنولوژی فضایی هلند به بحث در باب زباله های فضایی می نشینند و به دنبال راه چاره برای این مشکل می گردند.

لوئیزا اینوچنتی در مورد چاره ی از میان بردن زباله های فضایی می گوید نخستین مرحله جلوگیری از آلوده سازی است و پس از آن می بایست برای پاکسازی فضا کاری کرد.

مهندسان اروپایی پروژه ای با عنوان ای-دی اوربیت را با هدف ایجاد امکان مشاهده ی ماهواره های سرگردان در فضا و خارج ساختن آن ها از مدار طراحی کرده اند. یکی از مهندسان آژانس فضایی اروپا به نام خسوس خیل فرناندز می گوید که در طراحی این پروژه از رباتی استفاده شده است که به وسیله ی دوربینی که بر روی بازوی آن نصب شده قادر است حرکت به دور ماهواره ای که قرار است از مدار خارج شود را شبیه سازی نماید. پس از آن که امکان جا به جا کردن آن ماهواره برای دانشمندان محرز شد، از بازوهای این ربات استفاده می شود تا حلقه ی آداپتور پرتاب ماهواره گرفته شود. بدین ترتیب ماهواره ی مورد نظر با استفاده از دست های ربات گرفته، از مدار خود خارج و به زمین برگردانده می شود. با استفاده از این مکانیزم می توان ماهواره های سرگردان در فضا را در محل بازگشت منهدم نمود.

جمع آوری زباله های فضایی با به تور انداختن آن ها

یکی دیگر از روش های مورد استفاده در این پروژه برای جمع آوری زباله های فضایی، به تور انداختن آن هاست. کارشناس دینامیک این پروژه، میشل لاوانیا نحوه ی عملکرد این روش را به کار ماهیگیران تشبیه می کند. تورهای مورد استفاده برای جمع آوری زباله های فضایی بسیار بزرگ هستند و در نتیجه این امکان برای دانشمندان وجود خواهد داشت که به هنگام جمع آوری زباله های فضایی از آن ها فاصله ی کافی داشته باشند و با استفاده از آن تور بتوانند قطعات بزرگ سرگردان در فضا را تحت کنترل خود در آورند. از آن جا که زباله های فضایی دارای حرکتی آزاد هستند، کاملا داخل تور گرفتار آمده و از کار می افتند. پس از آن می توان این زباله های فضایی را در فضا جا به جا کرد و به محل مورد نظر منتقل نمود.

محققان در مورد برخورد زباله های سرگردان در فضا با ایستگاه فضایی بین المللی می گویند که چنین رخدادی باعث آسیب دیدن و تخریب لایه خارجی ایستگاه شده و جسم سرگردان نیز در اثر آن متلاشی می گردد. بدین ترتیب یک توده ی بزرگ از ذرات کوچک پیرامون ایستگاه شکل می گیرد که توسط لایه ی دوم آن جذب می شود.

با پرتاب روزافزون ماهواره های جدید به فضا ضرورت جمع آوری و انهدام زباله های فضایی بیش از پیش احساس می شود. هم اکنون در حدود ۲ هزار ماهواره و تجهیزات مرتبط با آن ها، چه در مدارهای پایینی زمین و چه در نقاط دورتر از آن، در فضا سرگردان هستند. ماهواره هایی که دورتر از مدارهای پایینی زمین قرار دارند، پس از پایان عمر مفید خود در مدار گورستان زباله های فضایی قرار می گیرند، اما ماهواره های نزدیک به زمین پس از آن که مأموریت خود را به انجام رساندند بازگردانده می شوند تا از قطعات آن ها در طراحی ماهواره های جدیدتر استفاده گردد.

برخی از زباله های فضایی، مانند صفحه های خورشیدی، نیز در جو زمین می سوزند و نابود می شوند. این در حالی است که برخی دیگر از زباله ها از عناصر محکم تری مانند تیتانیوم و فولاد ساخته شده اند و در نتیجه باید قبل از آن که به زمین برخورد کنند، برای جمع آوری آن ها از فضا چاره ای اندیشید.

مهندسانی که طراحی ماهواره را بر عهده دارند در این فکر هستند که بعد از این ماهواره ها را به صورتی طراحی کنند که پس از پایان عمر مفید خود، منهدم شوند. این طرح اگرچه بسیار مؤثر به نظر می رسد اما باز هم خطر برخورد در مدار را کاملا مرتفع نمی سازد.

نوشته حجم زباله های فضایی چقدر است و سرانجام آنها چیست؟ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – این کاربر بر این عقیده است که فردی که در تصویر مربوط به فرود آپولو ۱۷ به ماه دیده می شود تنها یک کت ساده به تن دارد و نه لباس فضا نوردی. ادعای دیگرِ این کاربر این است که نمی بایست پرچمی که در تصویر وجود دارد با باد تکان بخورد چرا که در ماه چنین اتفاقی نمی تواند رخ دهد.

پیش از این نیز کسانی که مخالف سفر به ماه هستند گفته بودند که آن سنگ هایی که به نام سنگ های کره ی ماه به ما نشان داده شد، در واقع سنگ های کره ی ماه نبودند بلکه سنگ های قطب جنوب بودند. البته که بعدها آزمایش ها نشان دادند که این ادعا غلط است و این سنگ ها مربوط به قطب جنوب نیستند.
در آخر ذکر این نکته لازم می نماید که این آپولو ۱۷ نیست که برای نخستین بار به ماه سفر کرده، بلکه آپولو ۱۱ و نیل آرمسترانگ و باز آلدرین نخستین کسانی بودند که بر روی ماه گام نهادند.

نوشته ماجرای صحت یا عدم صحت تصاویر مربوط به فرود آپولو ۱۷ بر روی کره ی ماه اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – در نهم فوریه سال ۱۹۶۹ میلادی شهر اورت نخستین مکانی بود که اولین بوئینگ ۷۴۷ بعد از بلند شدن این هواپیما از روی مسیر پروازی جدید در کارخانه ویژه ساخت این مدل در اورت واشنگتن در آن فرود آمد. شرکت بوئینگ ۴ ماه بعد در طی یک همایش رسانه ای با حضور مهمانداران و اولین مشتریان این خط هوایی پرده از بوئینگ ۷۴۷ برداشت. اگر تمایل به بازدید از شهر اورت دارید می توانید با مراجعه به موزه پرواز در سیاتل از این شهر بازدید کنید. برای دسترسی آنلاین به این موزه می توانید از این آدرس دیدن کنید.

طرح های مختلف ۷۴۷

بوئینگ در زمان توسعه مدل ۷۴۷ طرح های مختلفی را در دست داشت. برای مثال آنها هواپیماهای دو طبقه (دو مدلی که در سمت راست خانم در تصویر قرار دارند) و همچنین مدلی که کابین خلبان را زیر طبقه مسافران قرار می داد (نمونه سمت چپ در تصویر) را مد نظر داشتند. به این مدل آخر لقب ”مورچه خوار“ داده بودند. نهایتا طراحی قرمز و سفید رنگ که در قسمت وسط و پایین تصویر قرار دارد انتخاب شد.

۷۴۷-۱۰۰

وجه تمایز اولین مدل جامبوجت وجود یک لژ فوقانی مسافران بود که از ۳ پنجره بهره می برد. بعدها بوئینگ امکان تعویض این گزینه و جایگزینی آن با صندلی های بیشتر (و همچنین پنجره های اضافه) را هم ارائه کرد. اولین پرواز ۷۴۷ برای روز ۲۲ ژانویه ۱۹۷۰ از مسیر خطوط هوایی سراسری امریکا (Pan Am) به مبدا نیویورک و مقصد لندن زمان بندی شده بود. بوئینگ ۷۴۷ موسوم به Clipper Young America آماده بلند شدن از باند فرودگاه بود که ناگهان دمای یکی از موتورهای آن به شدت بالا رفت و مسافران مجبور به استفاده از هواپیمای دیگری برای رسیدن به مقصد شدند.

لژ فوقانی معروف

همان طور که پیش تر هم اشاره شد یکی از ویژگی های برجسته‌ ۷۴۷-۱۰۰ لژ طبقه فوقانی بود که مسافران درجه یک می توانستند در آن به راحتی استراحت کرده، نوشیدنی های مورد علاقه شان را بنوشند و با یکدیگر گفتگو کنند. اما نکته جالب این طبقه: شما برای ورود به این طبقه باید از یک پلکان مارپیچ شکل که بعدها نمادی از این مدل بوئینگ شد بالا می‌ رفتید.
به زودی سایر خطوط هواپیمایی هم متوجه شدند با اضافه کردن طبقه فوقانی امکان کسب درآمد بیشتر وجود دارد و به همین خاطر پروسه ساخت لژهای درجه یک شروع شد. امروزه طبقه فوقانی فضایی اختصاصی است که به کلاس تجاری موسوم شده است هر چند خطوط هواپیمایی ویرجین آتلانتیک این فضای موجود در ۷۴۷ها را به کلاس اکونومی (کم هزینه ترین شیوه سفر با هواپیما) اختصاص می دهد. برخی از خطوط هواپیمایی که از هواپیماهای ایرباس A380 استفاده می کنند لژ درون پروازی را مجددا برپا کرده و البته آن را در اختیار مسافران ویژه خود قرار داده اند.

۷۴۷-۲۰۰

دومین مدل ۷۴۷ از سال ۱۹۷۱ وارد خطوط شد. این مدل از نظر طراحی بیرونی کاملا شبیه مدل قبلی است اما در درون، دارای موتورهای قدرتمندتری بود و برای پروازهای دراز مدت، ظرفیت مخزن سوخت آن افزایش پیدا کرده بود.

۷۴۷SR

مدل ۷۴۷SR SR معنای Short Range یا فاصله کوتاه است زمانی ساخته شد که خطوط هواپیمایی ژاپن ایرلاینز و همچنین شرکت آنا (بزرگترین شرکت هواپیمایی ژاپن) تقاضای یک هواپیمای پر ظرفیت که مناسب مسیرهای کوتاه و پر تردد داخلی باشد را از شرکت بوئینگ کردند. بوئینگ برای کاهش فشاری که در نتیجه افزایش نرخ بلند شدن و فرود هواپیما ایجاد می شد اقدام به کمتر کردن ظرفیت مخزن سوخت کرده و در عوض ساختار بال ها، دماغه هواپیما و ارابه فرود را مستحکم تر کرد. اولین پرواز این هواپیما در سال ۱۹۷۳ انجام شد.

۷۴۷SP

یکی از معدود هواپیماهای تجاری که عمدا کوتاه ساخته شد مدل ۷۴۷SP بود؛ این هواپیما برای مسیرهای بسیار طولانی که میزان مسافران آن به تعداد استاندارد مدل ۷۴۷ نمی رسید ساخته شد. ۷۴۷SP سال ۱۹۷۶ وارد خطوط شد و تقریبا ۱۵ متر کوتاه تر از مدل ۷۴۷-۱۰۰ بود و ۹۰ مسافر کمتر از میزان ظرفیت استاندارد بوئینگ جا به جا می کرد.
خطوط هوایی سراسری امریکا این مدل را در مسیر نیویورک به توکیو که فاصله ای نزدیک به دوازده هزار کیلومتر به کار گرفت. این هواپیما در صورت خالی بودن از مسافر می توانست مسافت بیشتری را بپیماید. در سال ۱۹۷۶ یک فروند ۷۴۷SP موفق به پیمایش بدون توقف مسافتی نزدیک ۱۶۰۰۰ کیلومتر از سیاتل تا کیپ تاون شد. تنها ۴۵ فروند از این مدل ساخته شد.

۷۴۷-۳۰۰

در این مدل که سال ۱۹۸۳ خدمت رسانی خود را شروع کرد طبقه بالایی ۷ متر بزرگ تر شد (خطوط هوایی سنگاپور از این هواپیما با نام ”Big Top“ یاد می کرد). پله مارپیچ تبدیل به یک پله مستقیم ساده شد و البته سرعت سیر هواپیما هم اندکی افزایش پیدا کرده بود. این مدل به واسطه اشتیاق بوئینگ برای عرضه سریع تر مدل ۷۴۷-۴۰۰، عمر کوتاهی داشت.

۷۴۷-۴۰۰

موفق ترین مدل ۷۴۷ که ۶۹۴ فروند از آن ساخته و از سال ۱۹۸۹ وارد خطوط هواپیمایی جهان شد. این مدل در خطوط هوایی برتیش ارویز به پروازهای خود ادامه خواهد داد (این شرکت ناوگان بزرگی از هواپیماهای ۷۴۷ را در اختیار دارد) و البته سایر شرکت ها از جمله ویرجین آتلنتیک، تایی ارویز، KLM، قنطاس و لوفت هانزا هم حداقل تا سال ۲۰۲۰ از آن استفاده می کنند.
طراحی مدل ۷۴۷-۴۰۰ تقریبا به طور کلی متحول شد و شاهد بهبودهایی مثل اضافه شدن بالچه ها، طراحی داخلی جدید، پرواز در مسیرهای طولانی و بدنه سبک تر هواپیما هستیم. با شیشه ای کردن کابین خلبان موقعیت مهندسی پرواز حذف شد. آخرین مدل از این هواپیما در سال ۲۰۰۵ به شرکت China Airlines فروخته شد.

۷۴۷-۸ Intercontinental

آخرین مدل مسافربری جامبوجت در سال ۲۰۱۱ وارد آسمان ها شد و سال بعد رسما خدمات رسانی خود را شروع کرد (مدل باربر ۷۴۷-۸ اولین پروازش را در سال ۲۰۱۰ انجام داد). این مدل دارای کابین خلبان و فناوری موتور جدید مبتنی بر مدل ۷۸۷ بود و بال های آن بازطراحی شده و فضایی بیشتری برای مسافران در نظر گرفته شده بود. طول نسبتا زیاد دماغه که باعث شده اندازه این مدل ۷۶ متر شود، موجب شده این مدل طولانی ترین هواپیمای مسافربری جهانی لقب بگیرد. این مدل در حال حاضر در خطوط هوایی لوفت هانزا، Air China، Korean Air و چند خط هوایی باربری دیگر به کار گرفته شود.

۷۴۷ Freighter

مدل ۷۴۷ به عنوان یک هواپیمای باربری یکی از موفق ترین مدل های ساخته شده توسط بوئینگ است. در حقیقت تنها دلیلی که باعث شده کابین خلبان در این مدل در طبقه دوم تعبیه شود، باز شدن دماغه هواپیما شبیه یک در برای آسان تر کردن بارگیری است.

۷۴۷ Combi

در مدل ۷۴۷ Combi مسافران در نیمه جلویی هواپیما و بار در نیمه عقبی قرار می گرفتند. یک دیواره این دو قسمت را از یکدیگر جدا می کرد و محموله ها از طریق یک در بسیار بزرگ در سمت چپ و پشت بال بارگیری می شدند (در تصویر به سختی می توان این در را که بخشی از آن در عبارت ”Asian Group“ حک شده روی بدنه هواپیما قرار گرفته را مشاهده کنید). Combi این امکان را برای شرکت های هواپیمایی فراهم می کرد که استفاده بهینه تری از فضای هواپیما کنند.

خانه‌ ۷۴۷

زمانی که بوئینگ قصد طراحی ۷۴۷ را داشت با یک مشکل بزرگ مواجه بود: این شرکت هیچ ساختمان بزرگی که فضای کافی مورد نظر برای ساخت این مدل را داشته باشد در اختیار نداشت. بعد از انتخاب یک مکان که با شهر اورت ۳۰ دقیقه فاصله داشت و آماده سازی یک فضای ۴ میلیون یارد مکعب، ساخت یک کارخانه جدید در سال ۱۹۶۷ به اتمام رسید. زمان بسیار کوتاه بود و بوئینگ از قبل سفارش ۲۵ فروند جت را از شرکت خطوط هوایی سراسری آمریکا دریافت کرده بود به همین خاطر این شرکت همزمان با ساخت اولین مدل آموزشی کابین هواپیما (Mockup)، کار آماده سازی کارخانه را تمام کرده بود.
کارخانه اورت با مساحتی معادل ۴۷۲٫۳ میلیون فوت مکعب (۴٫۳ میلیون فوت مربع یا ۹۸٫۳ جریب)، همچنان بزرگ ترین ساختمان جهان محسوب می شود. این سازه آن چنان بزرگ است که گاهی اوقات درون آن ابر تشکیل می شود و بوئینگ برای حل این معضل یک سیستم تهویه هوا بسیار بزرگ در آن نصب کرده است. تعداد کارکنان ساختمان اورت بیش از ۳۰ هزار نفر هستند، البته نه فقط در بخش ساخت مدل ۷۴۷-۸، بلکه در در بخش های ساخت مدل های ۷۷۷ و ۷۸۷ Dreamliner. امکان بازدید عمومی از این ساختمان هم فراهم است.

Dreamlifter

هواپیمای Dreamlifter که نمونه ای تغییر یافته از مدل ۷۴۷-۴۰۰ بود فضایی معادل ۶۵ هزار فوت مکعب برای حمل محموله ها دارد (قسمت انتهایی هواپیما درست مثل یک در بزرگ دور خورده و باز می شود تا امکان دسترسی به محل قرارگیری بارها فراهم شود). بوئینگ از ۴ هواپیمای Dreamlifter استفاده می کند که اولین آنها در سال ۲۰۰۷ برای حمل بال ها و قسمت های مختلف بدنه هواپیمای ۷۸۷ Dreamliner به کارخانه های مونتاژ نهایی در ایالت واشنگتن، چارلستون و کارولینای جنوبی پرواز کرد. شرکت ایرباس هم اقدام به ساخت هواپیمای مشابهی کرده که Beluga نام دارد.

هواپیمای حمل شاتل های فضایی

شاید مشهورترین جفت ۷۴۷، دو فروند ۷۴۷-۱۰۰ای بودند که برای حمل شاتل های فضایی ناسا از فردگاه ها، از جمله پایگاه نیروی هوایی ادواردز در کالیفرنیا، به مرکز فضایی کندی در فلوریدا مورد استفاده قرار گرفتند. آخرین این پروازها در سپتامبر ۲۰۱۲ انجام شد و طی آن یکی از این هواپیماها اقدام به شاتل فضایی Endeavour را به فرودگاه بین المللی لس آنجلس منتقل کرد.

Air Force One

منحصر به فردترین ۷۴۷ها در سال ۱۹۸۷ میزبان رئیس جمهور امریکا بودند. دو فروند ۷۴۷-۲۰۰ که نام VC-25 برای آنها انتخاب شده بود، تمام چیزهایی که رئیس جمهور این کشور در طی سفرهای خارجی به آنها نیاز داشت در این دو هواپیما وجود داشت.
هر کدام از این هواپیماها دارای یک اتاق خواب اختصاصی و دفتر کاری برای رئیس جمهور امریکا، یک اتاق ارتباطات، محل برگزاری کنفرانس، یک گالری بزرگ، بخش پزشکی و محلی برای اسکان کارمندان و اصحاب رسانه بودند. سیم کشی این هواپیماها برابر امواج الکترومغناطیسی هسته ای بسیار مقاوم بوده و دارای ابزارهایی الکترونیکی برای مختل سازی رادارها بودند و البته امکان سوخت گیری آنها در حال پرواز هم میسر بود. اما بر خلاف آن چه که شاید در فیلم ها دیده باشید هیچ خبری از محفظه مخصوص فرار نیست (حداقل تا کنون هیچ خبر رسمی در این مورد منتشر نشده است).

بوئینگ E-4

بوئینگ E-4 که توسط نیروی هوایی امریکا به کار گرفته می شود یکی از هوابردهای پیشرفته ای است که ماموریت آن خدمت به عنوان یک وسیله فرماندهی سیار برای رئیس جمهور، وزارت دفاع و رهبران ارشد نظامی طی بحران ها یا وضعیت های اضطراری است.
در حال حاضر ۴ فروند E-4 وجود دارد که تمام آنها مدل هایی بازسازی شده از بوئینگ ۷۴۷-۲۰۰ هستند. هر کدام از این هواپیماها دارای تجهیزات ارتباطی سراسری بوده (یک آنتن ماهواره ای در برآمدگی پشت طبقه فوقانی تعبیه شده است)، که در برابر انفجارات هسته ای مقاوم است؛ ضمنا این هواپیما قابلیت سوخت گیری حین پرواز را هم دارد.

۷۴۷ Global Supertanker

تنها هواپیمای منحصر به فردی که صرفا یک نمونه از آن در جهان وجود دارد ۷۴۷ Supertanker بوده که تبدیل به قدرتمندترین ابزار شناخته شده برای مبارزه با آتش شده است. سرعت این هواپیما ۹۶۵ کیلومتر بر ساعت بوده و قادر به پرتاب ۱۹۲۰۰ گالن ماده تاخیرانداز آتش، آب یا ژل ضد آتش در مناطق شعله ور شده است؛ زمان بارگیری مواد در این هواپیما تنها ۳۰ دقیقه است. این هواپیما در اصل یکی دیگر از مدل های ۷۴۷-۴۰۰ است که در سال ۱۹۹۱ به شرکت Japan Airlines فروخته شده و در سال ۲۰۱۲ اقدامات لازم برای تغییر کاربری آن انجام شد. این هواپیما هم اکنون ”The Spirit of John Muir“ نامیده می‌شود. «جان مویر» یکی از چهره های برجسته و پیشگامان حفاظت طبیعت در امریکا بود.

SOFIA 747SP

SOFIA واژه‌ اختصاری برای عبارت Stratospheric Observatory for Infrared Astronomy با ترجمه فارسی ” رصدخانه استراتوسفری نجوم مادون قرمز“ است. هواپیمای سوفیا در واقع یکی از مدل های دستکاری شده ۷۴۷SP با یک تلسکوپ ۲۰ تنی است که با استفاده از در تعبیه شده در پشت باله چپ هواپیما به رصد آسمان می پردازد. در این برنامه مشترک که با همکاری ناسا و مرکز هوافضای آلمان انجام می شود فضانوردان از یک تلسکوپ برای مشاهده طیف های مادون قرمز قابل مشاهده با کمترین تداخلات اتمسفری استفاده می کنند.

بوئینگ YAL-1

در دماغه‌ این مدل ۷۴۷-۴۰۰ اشعه های لیزر نصب شده است. وزرات دفاع امریکا در طراحی این بوئینگ مشارکت داشته و اقدام به نصب یک توپ لیزری موسوم به COIL در آن کرد که هدف آن انهدام موشک های بالستیک، در مرحله دوم پرتاب، بود. اولین پرواز این هواپیما در سال ۲۰۰۲ انجام شد و بعد از انجام چند تست در سال ۲۰۱۴ کنار گذاشته شد.

Japanese Air Force One

دولت ژاپن هم از دو ۷۴۷ برای مسافرت های برون مرزی امپراطور، نخست وزیر و سایر مقامات رسمی استفاده می کند. از این دو بوئینگ هم مثل بوئینگ های امریکا می توان به عنوان دفتر کار هوایی و مرکز فرماندهی با امکانات خواب استفاده کرد.
البته این دو فروند هواپیما در سال ۲۰۱۹ با دو مدل ۷۷۷ تعویض خواهند شد. ضمنا بوئینگ ۷۴۷هائی برای روسای بحرین، کویت، عربستان سعودی، امارات متحده عربی و چند مقام خصوصی بسیار ثروتمند دیگر هم خواهد ساخت.

نوشته داستان ۷۴۷: وداع با جامبوجت ۷۴۷ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – ناسا در حال طراحی نوعی هواپیما است که می تواند از برخورد هوا با بدنه ی خود برای تولید جریان برق استفاده کند. این جت مسافری جریان هوایی برخورد کرده با بدنه ی خود را جمع آوری کرده و از آن برق تولید می کند.
هواپیمای مذکور علاوه بر این قابلیت قدرت پیشرانه ی بیشتری دارد و در حدود ۱۰ درصد نیز کارآمدتر است. این هواپیما با مصرف سوختی مشابه هواپیماهای قبلی قادر است تا فاصله ی بیشتری را پرواز کند.

اگرچه ظاهر این هواپیما مشابه هواپیماهای دیگر است، با این حال موتور آن تا حدودی متفاوت از آن هاست. موتور این هواپیما برای به کار افتادن به ۳ مگاوات برق احتیاج دارد. این موتورها بر روی بال های هواپیما نصب شده اند و  ۵۵ درصد نیروی لازم سفر و همچنین ۸۰ درصد نیروی لازم برای بلند شدن هواپیما را تأمین می کنند. بخش دیگر نیروی مورد نیاز برای حرکت و برخاستن هواپیما از طریق توربوفن BLI که روی دم هواپیما نصب شده است فراهم می گردد.

نوشته طراحی هواپیمایی که از هوا برق تولید میکند اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – ارزش قرار ذکر شده در حدود ۲۶٫۳ میلیون دلار است. این قرارداد می تواند جنگ های هوایی را دچار تحول چشم گیر نماید.
این سلاح قرار است بنا به تصمیم آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی هوایی آمریکا، تا سال ۲۰۲۱ روی یک جت جنگی تاکتیکی نصب شده و مورد آزمایش قرار گیرد. این سلاح قسمتی از برنامه ی SHiELD یا همان برنامه ی «تثبیت لیزر پر انرژی دفاع از خود» است که هدف از آن گسترش سیستم های لیزر هوابرد می باشد.
پیش از این نیز از لیزر در سلاح های جنگی استفاده شده بود. همزمان با شروع برنامه دفاع استراتژیک آمریکا در حدود سال های ۱۹۸۰ برای اولین بار از لیزرهای آزمایشی روی هواپیماها استفاده شد. اما این سلاح ها بسیار بزرگ بودند و لازم بود که روی هواپیمای ۷۴۷ نصب شوند. با این حال توسعه ی سلاح های لیرزی و استفاده از لیزرهای فیبر نوری جامد تا حد بسیاری این حوزه را دچار تحول کرد.

شرکت لاکهید مارتین در اوایل سال ۲۰۱۷ با استفاده از سیستم زمینی ATHENA توانست با متمرکز کردن اشعه ی لیزر شتاب دهنده ی ۳۰ کیلو وات، ۵ پهپاد که دارای طولی برابر ۳ متر بودند را بسوزاند. لیزرهای مورد استفاده در این سلاح ها در حقیقت دارای ماژول های فیبر لیزری هستند. این ماژول ها حاوی یک عنصر نادر نظیر یتربیم، اربیوم یا نئودیمیم است. فیبرهای نوری استفاده شده در این لیزرها دارای انعطاف پذیری هستند و می توانند چندین هزار متر طول داشته باشند اما فضای زیادی را اشغال نکنند.
عضو ارشد سیستم های سلاح لیزری در شرکت لاکهید مارتین، دکتر راب افضل در این خصوص می گوید که در اوایل سال ۲۰۱۷ این شرکت یک لیزر کلاس ۶۰ وات را بر روی یک نفربر ارتش زمینی ارتش آمریکا نصب کرده است. وی این اقدام را چالشی متفاوت برای قرار دادن سلاح لیزری بر روی پلتفرم های کوچکتری مانند جت جنگی می داند و دستیابی به چنین فناوری ای را بسیار هیجان انگیز توصیف می کند.
این سلاح های لیزری در حال حاضر آماده ی راه اندازی و بهره برداری هستند و می توانند بر روی هواپیماها، کشتی ها و وسایل نقلیه ی زمینی مورد استفاده قرار گیرند.

نوشته تجهیز جنگنده های آمریکا به سلاح های لیرزی قوی تر اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

لازم به ذکر است که زیردریایی ها نیز از INS استفاده می کنند و با استفاده از آن می توانند حتی تا شش ماه در زیر دریا بمانند و در هر زمان که بخواهند، جایگاه و موقعیت خود را بفهمند.
البته به جز GPS، برخی هواپیماها از سیستم های دیگری برای تعیین موقعیت برخوردارند. البته بسیاری کارشناسان GPS را بهتر از سایرین می دانند اما در عین حال سیستم های دیگر نیز به وفور استفاده می شوند. یکی از آن ها VOR نام دارد و دیگری ADF. VOR و ADF حتی قادر به فعالیت در وسط دریا و اقیانوس هم هستند.
ولیکن به جز VOR و ADF، سیستمی دیگر وجود دارد که به سبب دارا بودن طولانی ترین دامنه ی پردازش، آن را بهتر از این دو می دانند. این سیستم NDB نام دارد و قادر به تنظیم بر روی یک ایستگاه رادیویی معمولی نیز هست.

آن هنگام که هواپیما فاقد ADF باشد، خلبان تا خط ساحلی پرواز می کند و در آن جا با تماس با مرکز کنترل ترافیک هوایی می تواند از طریق VOR موقعیت خود را دریابد و در مسیر خود پیش برود. اما دلیل عدم تماس خلبان پس از غیر فعال شدن GPS با مرکز کنترل ترافیک هوایی چیست؟ چرا چنین کاری را انجام نمی دهد؟ پاسخ این است که امواج با فرکانس رادیویی در اقیانوس بهتر کار می کنند و متأسفانه فرکانس های نرمال قادر به انجام فعالیت خود در اقیانوس نیستند.
در واقع زمانی که GPS بر روی زمین غیر فعال شود خلبان می تواند از VOR استفاده کند. تمامی خلبان ها پیش تر طریقه ی کار با VOR را یاد می گیرند و در صورتی که خلبانی قادر به کار با VOR نباشد این امکان برای او فراهم است که با مرکز کنترل ترافیک هوایی ارتباط برقرار کند و از طریق آن ها موقعیت خود را ردیابی نماید.
سوای این روش ها، روشی دیگر نیز وجود دارد که اندکی قدیمی است. این روش، که با نام ناوبری کور می شناسندش، با استفاده از فاکتورهایی همچون مسیر پرواز و یا سرعت هواپیما، قادر به محاسبه ی مسافت باقی مانده است. ناوبری کور با استفاده از تقسیمِ فاصله بر سرعت می تواند زمان پرواز را به دست آورد و با استفاده از زمان باقی مانده مقصد و نتیجتاً مکان هواپیما را تخمین زند.

جالب است بدانید که پیش از استفاده از GPS و VOR و موارد از این قبیل، خلبان ها مجبور بودند برای تعیین موقعیت خود یا از همان ناوبری کور استفاده کنند و یا از نشانه های زمینی مانند دریاچه و جنگل و … . بدِ قصه آن جا بود که هیچ کدام از نشانه های زمینی وجود نداشته باشند. در آن صورت خلبان می بایست از جهت وزش باد استفاده کند و بر اساس آن بتواند به خط ساحلی برسد.

نوشته قطع شدن GPS هواپیما چه حوادثی را در پی دارد؟ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

۱۰٫ TCR-2:

TCR-2، که نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۶۴ تجربه کرد، از دو موتور توربوجت برخوردار بود و به همین سبب قادر به پرواز با سرعت ۲٫۳۵ ماخ بود! TCR-2 به وسیله ی شرکت هوا فضای انگلیسی BAC ساخته شد اما هیچ زمان نتوانست به طور عملی و رسمی مورد استفاده قرار گیرد. جالب است بدانید که این بمب افکن به سبب طراحی بدنه ی خود می توانست حتی به سرعت ۳ ماخ نیز برسد.

۹٫ F-14 تامکت (TomCat):

این جنگنده، در سال ۱۹۷۰ نخستین پرواز خود را تجربه کرد. تامکت، که تولید شرکت آمریکایی گرومن بود، در دوره ی خود بهترین و پیشرفته ترین جنگنده به حساب می آمد. علاوه بر این، پیشرفته ترین کامپیوتر در جهان مخصوص این هواپیما بود به گونه ای که در آن از اولین ریزپردازنده ی جهان، ریز پردازنده ای ۲۰ بیتی، استفاده شده بود.
تامکت از دو موتور توربوفن برخوردار بود و به لطف این دو موتور قادر به رسیدن به سرعت ۲٫۴ ماخ بود!

۸٫ F-111 آردوارک (Ardvark):

F-111 آردوارک، که برای نخستین بار در سال ۱۹۶۴ پرواز کرد، همچون یک جنگنده ی بمب افکن، جنگنده ی رهگیر و هواپیمای تهاجمی شناخته می شد و البته توانایی انجام این کارها را نیز داشت. این هواپیما، که توسط شرکت آمریکایی داینامیکس ساخته شده بود، از دو موتور توربوفن برخوردار بود. این دو موتور می توانستند تا سرعت ۲٫۵ ماخ را برای هواپیما به همراه داشته باشند. گفتنی است که F-111 آردوارک از بال های متغیر برخوردار بود و می توانست در شرایط گوناگون، موجب تغییر زاویه ی پس گرایی بال ها شود.

۷٫ F-15 ایگل (Eagle):

F-15 ایگل، که نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۷۲ تجربه نمود، برخوردار از هواپیمای تهاجمی، چندمنظوره و همچنین جنگنده های برتری هوایی می باشد. این سری هواپیماها، که ساخته ی شرکت آمریکایی مک دانل داگلاس هستند، از دو موتور توربوفن برخوردار بودند و به واسطه ی این نوع موتور می توانستند تا سرعت ۲٫۵ ماخ نیز پرواز کنند. در مورد خانواده ی F-15 ایگل نکته ای جالب و مورد توجه وجود دارد و آن این است که این خانواده در تمامی نبردهای هوایی تاکنون ۱۰۵ پیروی داشته و هیچگونه شکستی نداشته است و به همین سبب به آن عنوان موفق ترین جنگنده ی تاریخ داده اند.
در آخر ذکر این نکته لازم است که F-15 به عنوان اولین هواگرد تاریخ، در سال ۲۰۰۰ توانست آریه فازی فعال APG-63 (V) 2 دریافت کند.

۶٫ میگ- ۲۵:

میگ-۲۵ جنگنده ای رهگیر مربوط به دوران جنگ سرد است و نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۶۴ تجربه کرد. میگ-۲۵ را به عنوان سریع ترین جنگنده ای که تا به حال قادر به انجام خدمت بوده می شناسند. این هواپیمای ساخت شوروی، از دو موتور توربوجت R-15B-300 برخوردار بود و به واسطه ی این دو موتور می توانست تا سرعت ۳٫۲ ماخ نیز برسد! این سرعت موجب وارد آمدن فشار زیادی به بدنه و موتور می شد و می توانست موجب سقوط هواپیما شود.
بعدها میگ-۲۵ مورد بازسازی یا بهتر بگوییم بهسازی واقع شد و تحت نام میگ-۳۱ در سال ۱۹۸۱ توانست نخستین پرواز خود را تجربه کند. میگ-۳۱ به جای دو موتور توربوجت از دو موتور توربوفن برخوردار بود و با استفاده از رادار آرایه فازی می توانست تا سرعت ۲٫۸۳ ماخ را نیز تجربه کند.

۵٫ XB-70 والکیری (Valkyrie):

این هواپیما نیز مربوط به دوره ی جنگ سرد است و نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۶۴ تجربه کرده است. XB-70 والکیری بسیار بزرگ و سنگین بود اما در عین حال از سرعت بسیار بالایی برخوردار بود. XB-70 والکیری، که ساخت شرکت آمریکایی نورث امریکن اویشن بود، با وجودی که بیش از ۲۴۶ تن وزن داشت، می توانست تا سرعت ۳٫۱ ماخ را نیز تجربه کند. لازم به ذکر است که والکیری را به عنوان سریع ترین بمب افکن تاریخ می شناسند.

۴٫ X-2 استارباستر (Star Buster):

این هواپیما با وجودی که یکی از قدیمی ترین هواپیماهای این فهرست است اما از سرعتی فوق العاده برخوردار بوده است. X-2 استارباستر، که نخستین پروازش را در سال ۱۹۵۵ تجربه کرده است، با استفاده از موتور راکتی خود می توانسته است تا سرعت ۳٫۲ ماخ را نیز تجربه کند!

۳٫ A-12:

این هواپیما،که با نام اکس کارت (OXCART) نیز شناخته می شود، تنها یک سال در آمریکا، آن هم برای سازمان سیا، خدمت کرد. A-12، که نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۶۲ تجربه کرد، قادر به رسیدن به سرعت ۳٫۳۵ ماخ بوده است. البته در همان دوران جنگنده ای با نام YF-12 بر طبق A-12 طراحی شده بود که البته هیچ گاه به کار گرفته نشد. YF-12 نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۶۳ تجربه نمود.

۲٫ SR-71 بلک برد (Black Bird):

اس آر ۷۱، که به عنوان سریع ترین هواپیمای سرنشین دار عملیاتی تاریخ از آن یاد می شود، نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۶۴ تجربه کرد. این هواپیما دارای رکورد بلندترین پرواز پیوسته و طولانی مدت نیز هست، با پروازی در ارتفاع ۲۶ هزار متری! سرعت این هواپیما در یکی از عملیات های خود در کشور لیبی به ۳٫۵ ماخ رسید و به همین سبب سریع ترین هواپیمای سرنشین دار عملیاتی در تاریخ شناخته شد.

۱٫ X-15:

اما رتبه ی اول این فهرست از آنِ هواپیمای تولید شرکت نورث امریکن اویشن با نام X-15 می باشد. این هواپیما، رکورددار بلندترین پرواز تاریخ است با ارتفاع ۱۰۸ هزار متری و به همین سبب گاه به آن هواپیمای فضایی گفته می شود. X-15 از یک موتور راکتی ساخت شرکت ری اکشن موتورز برخوردار بود و توانست در سال ۱۹۶۷ سریع ترین پرواز یک هواپیمای سرنشین دار در تاریخ را به نام خود کند، با سرعت ۶٫۷۲ ماخ، یعنی چیزی حدود ۷۲ هزار کیلومتر بر ساعت!
به این ترتیب X-15 نه تنها رکورد بلندترین پرواز تاریخ بلکه رکورد سریع ترین پرواز تاریخ، البته در میان هواپیماهای سرنشین دار، را در چنگ خود دارد. هواپیمای X-15 که این رکوردها را عموماً به لطف موتور تک راکتی خود، یعنی XLR99-RM-2 به دست آورده است، نخستین پرواز خود را در سال ۱۹۵۹ تجربه کرد.

نوشته معرفی پر سرعت ترین هواپیماهای نظامی تاریخ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی -البته برخی از این کارها، مثلاً تماشای فیلم، آن هم روی یک صفحه نمایش کوچک معمولاً تجربه ی آنچنان جذابی برای مسافران هواپیما نیست و افرادی که زیاد به صورت هوایی سفر می کنند اغلب این ادعا را تأیید می نمایند. در طول سفرهای هوایی احساسات انسان برانگیخته می شوند و حتی ممکن است یک فیلم کمدی نیز آن ها را به گریه اندازد. این موضوع توجه برخی از محققان را به خود جلب کرده و آنان را به انجام تحقیقاتی در این خصوص سوق داده است.
در یک نظرسنجی ۱۵ درصد مردان و ۶ درصد زنانی که در فرودگاهی در لندن حضور داشته اند ابراز نموده اند که در صورت تماشای یک فیلم در هواپیما بیشتر از زمانی که در منزل هستند، احتمال دارد به گریه بیافتند. این موضوع تا جایی شناخته شده است که حتی برخی از شرکت های هواپیمایی قبل از آغاز یک فیلم در هواپیما به مسافران هشداری در مورد سلامت عاطفی می دهند.
ممکن است علت این امر آن باشد که مسافران به هنگام سفر، از خانه دور هستند و به نحوی غمگین اند و یا دستخوش هیجان سفر می باشند. اما مسئله به همین جا ختم نمی شود. شواهد نشان می دهد که پرواز به خودی خود باعث می شود تا در روحیه ی مسافران تغییراتی ایجاد گردد. محققان دریافته اند که زمانی که انسان در یک محفظه ی فلزی تا ارتفاع ۳۵ هزارپا بالا می رود احساساتش به طرز عجیبی تغییر می کنند.

نوشته تأثیر سفرهای هوایی بر بدن و مغز انسان اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – این سیاره پس از بررسی های بسیار بر روی داده های به دست آمده از رصدخانه ی آژانس فضایی اروپا در کشور شیلی مورد کشف قرار گرفت. در این بررسی ها از ۱۲ تلسکوپ با نام آرایه رصدی NGTS استفاده شده است. این تلسکوپ ها اجرام فضایی را با دقت بسیار بیشتری نسبت به تلسکوپ های فضایی مورد رصد قرار دادند.

ستاره ای که سیاره ی کشف شده به دور آن می گردد از نوع کوتوله سرخ M است و همان طور که گفته شد جرم و اندازه ی آن نصف خورشید است. ستاره کوتوله سرخ ستاره ای است که در دو رده ی M و K قرار می گیرد و عموماً ستاره ای سرد، سرخ و کوچک است. دمای سطح این ستاره ها کمتر از ۳۵۰۰ درجه کلوین می باشد. این ستاره ها ۵۰ برابر تاریک تر از خورشید هستند. نوعی از ستاره های کوتوله که کمتر از ۰٫۰۷۵ درصد جرم خورشید را دارند کوتوله ی قهوه ای نام دارد.
همین امر است که فرضیه های گذشته را مورد تردید قرار می دهد، چرا که اکنون مشاهده شده است که یک سیاره ی بسیار بزرگ حول یک ستاره ی کوچک در حال گردش می باشد. تا پیش از این گمان می رفت که که ستاره هایی مانند ستاره ی کوتوله سرخ M قادر نیستند تا سیاره های نوع غول گازی همانند مشتری به وجود آورند و آن را در مدار خود حفظ نمایند.
دانشمندان سیاره کشف شده را NGTS-1b نامگذاری کرده اند. این سیاره پس از آن که از مقابل ستاره میزبان خود عبور کرد، در زمین مشاهده شد. جرم این سیاره در حدود ۸۰ درصد جرم سیاره مشتری است و در فاصله ی اندکی از سیاره ی مربوط به خود واقع شده است. فاصله ی NGTS-1b تا ستاره ی خود نزدیک به سه درصد فاصله ی کره ی زمین تا خورشید و دمای آن ۵۳۰ درجه ی سانتی گراد است.

دکتر دنیل بیلیس، یکی از دانشمندان این تیم می گوید که کشف چنین سیاره ی غول پیکیری که به دور ستاره ی نسبتاً کوچکی می گردد دانشمندان بسیاری را شگفت زده کرده است. او سیاره ی NGTS-1b را نخستین سیاره فراخورشیدی ای می داند که انسان توانسته است آن را با استفاده از تلسکوپ مورد رصد قرار داده کشف کند و البته تلاش برای یافتن موارد مشابه بیشتر در حال انجام است.
نکته ی جالب در مورد ستاره های کوتوله ی قرمز این است که اجرام اطراف این ستاره های می توانند بهترین گزینه ها برای حیات موجودات فرازمینی باشند. این ستاره ها بیشتری ستاره های موجود در جهان هستند. ۷۰ درصد از ستاره های موجود در جهان را کوتوله های قرمز تشکیل می دهند. هر کدام از آن ها احتمالاً دارای سیاره ای هستند که در ناحیه ی زیست پذیر این ستاره ها واقع شده اند و درست در همان نواحی است که احتمال وجود حیات برخی موجودات فرازمینی وجود دارد.
در حال حاضر ستاره شناسان در حال مطالعه و بررسی های بیشتر برای کشف سیاره های مدارگرد در اطراف ستاره های کوتوله قرمز هستند. تحقیقات انجام شده توسط فضاپیماهای کپلر در نیمی از این ستارگان سیاره های صخره ای یافته اند که اندازه ی آن ها در قیاس یا زمین از نصف تا چهار برابر است.

چندی پیش دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا از مدل های رایانه ای استفاده کردند تا دریابند که ستاره های کوتوله قرمز احتمالاً بتوانند دنیایی مشابه زمین را تشکیل دهند. این دانشمندان دریافتند که سیاره های موجود در نواحی زیست پذیر این ستاره ها آن قدر گرم هستند که بتوانند آب مایع داشته باشند. حتی برخی از دانشمندان احتمال وجود ذخایر آب در این سیاره ها را در حدود ۲۵ درصد بیشتر از آبی تخمین می زنند که در زمین وجود دارد.
نتایج این تحقیقات در ماهنامه انجمن سلطنتی نجوم به انتشار رسیده است.

نوشته سیاره ای که تمام نظریه های ستاره شناسان را نقض کرد اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – به تازگی، اسکات کلی، کسی که در سال ۲۰۱۵ توانست رکورد طولانی ترین مأموریت فضایی را از آنِ خود کند، در حساب توئیتر خود ویدئویی منتشر کرده و به واسطه ی آن از کاربران خواسته که پرسش هایشان را از او بپرسند تا او در اولین فرصت پاسخ دهد. دو مورد از پرسش ها و البته پاسخ های آن ها از سوی اسکات کلی جالب تر از دیگران بودند. یک پرسش در مورد این بود که بدترین اتفاقی که ممکن است در فضا برای یک فضا نورد رخ دهد چه اتفاقی است؟ پاسخ اسکات به این پرسش، چیزی نبوده است جز مرگ عزیزان. او بر آن است که آن هنگام که انسان در حال سفر در فضا است بدترین اتفاق مرگ عزیزان است زیرا در آن وضعیت نمی توان به نزد آن ها رفت.
دومین پرسش، که جالب تر از پرسش اول است، در باب «بوی فضا» بوده است. اسکات اینگونه به این پرسش پاسخ داده که در داخل ایستگاه بوی زباله به مشام می رسد و در کلیتِ جوِ حاکم، بوی فلز سوخته.
گفنتی است که اسکات در حال حاضر هنوز در حال پاسخ گفتن به مردم عادی است.

نوشته فضا چه بویی دارد؟ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – کابینه ی ترامپ اولویت های ناسا را از مستقر شدن روی سیاره ی مریخ به کره ی ماه تغییر داده است، و ایلان ماسک مدیرعامل اجرایی SpaceX اعلام کرده است که پروژه ی BFR یکی از عوامل کلیدی در ایجاد یک پایگاه روی کره ی ماه خواهد بود.

به دنبال این تصمیمات، شرکت Biglow Aerospace و اتحاد پرتاب های فضایی (ULA) هفته ی گذشته اعلام کردند که در طراحی یک سکونت‌گاه بادی با یکدیگر همکاری خواهند کرد. این سکونت گاه تا پایان سال ۲۰۲۲ به فضا پرتاب خواهد شد و در نهایت به عنوان یک ایستگاه فضایی روی کره ی ماه عمل خواهد کرد.
کمپانی Bigelow Aerospace در حال طراحی دو ماژول قابل گسترش B330 است، در حالی که ULA قرار است موشک Vulcan 562 را برای ارسال این ماژول به مدارهای کم ارتفاع زمین بسازد. حجم یک ماژول B330 در حدود یک سوم ایستگاه فضایی بین المللی است.
پس از آنکه موشک Vulcan، B330 را به مدارهای کم ارتفاع زمین ارسال کرد، ساختار آن از باد پر می شود و Bigelow آن را به تجهیزات دیگری مجهز می کند و مجموعه ای از آزمایش ها را روی آن انجام می دهد.

به محض آنکه این سکونت گاه آماده و مستقر شود، پرتاب های دیگری برای تأمین ۳۵ تن سوخت محرکه ی کریوژنیک برای ماژول انجام می شود. سپس همه ی بخش های این سکونت گاه به جایگاه نهایی آن، یعنی در مداری با فاصله ی اندکی از کره ی ماه انتقال داده می شود.
رئیس کمپانی Bigelow Aerospace در بیانیه ای گفته است:”همه ی ما در مورد این پروژه ی ULA در ارتباط با استقرار انسان روی کره ی ماه هیجان زده هستیم. برنامه ی ما برای استقرار روی کره ی ماه مکملی برای طرح های دیگری است که با هدف زندگی در مریخ دنبال می شوند.”
این طرح برای ناسا و آمریکا فرصت موفقیت های مالی بزرگ و هیجان انگیزی را ایجاد می کند که می تواند در مدتی کوتاه محقق شود. در سال ۲۰۲۲ به راحتی می توان این ایستگاه را برای حمایت از طرح های ملی برای بازگشت به ماه مورد استفاده قرار داد.

اما ایالات متحده ی آمریکا تنها کشوری نیست که برای کره ی ماه برنامه دارد.
روسیه و چین هم قصد دارند پیمانی چند ساله را برای کاوش های فضایی امضا کنند که جست و جوهای فضایی گسترده و هم چنین کاوش روی کره ی ماه را پوشش می دهد و قرار است روسیه در پروژه ی Deep Space Gateway برای ساختن یک ایستگاه فضایی در کره ی ماه با ناسا همکاری کند.
در ابتدای امسال، سازمان ملی فضایی چین (CNSA) و آژانس فضایی اروپا تمایل خود را برای همکاری در پروژه ی ایجاد یک پایگاه بین المللی در کره ی ماه، به نام “دهکده ی کره ی ماه” تا سال ۲۰۲۰ ابراز کردند.
پال اِی. ویستندال، مدیر ارتباطات رسانه ای آژانس هوایی اروپا (ESA) در آن زمان اینگونه سخت گفت:” چینی ها برنامه های بسیار جاه طلبانه ای برای کره ی ماه دارند.”
او افزود:” شرایط فضا از زمان رقابت های فضایی دهه ی ۶۰ بسیار تغییر کرده است. ما می دانیم که برای کاوش و جست و جو در فضا با اهداف صلح آمیز به همکاری بین المللی نیاز داریم.”
از زمانی که بشریت کره ی ماه را به عنوان یک مکان مناسب برای کاوش به شمار آورد مدت بسیاری می گذرد. صرف نظر از آن که چه کسی در تحقق این هدف موفق شود، اکنون زمان هیجان انگیزی برای سفرهای فضایی است.

نوشته به رسمیت شناخته شدن طرح استقرار انسان روی کره ی ماه اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – WiBotic Power Pad، یک ایستگاه فرود ۳ فوت در ۳ فوت و مجهز به یک شارژر داخلی است که تقریباً می‌تواند به هر هواپیمای بدون سرنشینی متصل شود و جالبتر آنکه شرکت سازنده ادعا کرده است این پد در برابر تغییرات آب و هوایی نیز بسیار مقاوم است و می‌تواند در هر نقطه ای از کره زمین نصب شود. بدین ترتیب بدون حضور و کمک انسان، هواپیماهای بدون سرنشین سریعاً به صورت خودکار شارژ می‌شوند و به پروازهای منظم خود ادامه می‌دهند.

Power Pad برای پروازهای طولانی بسیار کاربردی است؛ مثلاً اگر مأموریت یک هواپیمای بدون سرنشین بررسی مساحت بزرگی از زمین باشد، می‌تواند چندین و چند بار متوقف و به طور منظم شارژ شود.
البته هیچ خبر موثقی درباره قیمت و زمان ورود این پد به چرخه تولید در دست نیست، اما در عین حال شرکتهای متعددی که به کاهش زمان تعویض باتری در هواپیماهای خود نیاز دارند، به خرید آن علاقه نشان داده اند.

نوشته شارژر بی سیم، ابتکاری نو در صنعت هواپیماهای بدون سرنشین اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – این یافته ی جدید و خاص با توجه به قرائت های فضاپیمای MAVEN در مأموریت اتمسفر مریخ و تکامل آن به دست آمده است، که نشان می دهد چگونه میدان های مغناطیسی محلیِ این سیاره ی سرخ نسبت به میدان مغناطیسی کلی که در اطراف زمین وجود دارد متفاوت رفتار می کند.
طبق اظهارات دانشمندان مرکز پروازهای فضایی Goddard متعلق به ناسا، تعامل بین میدان های مغناطیسی در بادهای خورشیدی و بسته های مغناطیسی باقی مانده روی مریخ احتمال باعث می شوند که ذرات باقی مانده در اتمسفر این سیاره راه فراری به فضا پیدا کنند.

جینا دیبراسیو، یکی از اعضای تیم تحقیقاتی می گوید:” ما متوجه شدیم که دنباله ی مغناطیسی مریخ، در منظومه ی شمسی بی همتا است.”
“این دنباله، مشابه دنباله ی مغناطیسی کشف شده در زهره، سیاره ای که هیچ میدان مغناطیسی مخصوصی ندارد و یا حتی مانند میدان مغناطیسی زمین نیست. سیاره ی زمین توسط میدان مغناطیسی مخصوصی که از داخل ایجاد می شود احاطه شده است، اما میدان مغناطیسی کشف شده حالتی ترکیبی از این دو نوع میدان مغناطیسی است.”
تصور می شود که بادهای خورشیدی که ناشی از گازهای رسانای الکتریکی منتشر شده توسط خورشید هستند، میلیاردها سال پیش بخش عمده ای از اتمسفر مریخ را از اطراف آن پراکنده کرده و از بین برده اند.

اکنون این بادها دنباله ای مغناطیسی را در پشت این سیاره ایجاد کرده اند و با مناطق باقی مانده از میدان مغناطیسی در برخی بخش های مریخ ترکیب شده اند.
بادهای خورشیدی میدان های مغناطیسی خود را حمل می کنند و اگر به منطقه ای در مریخ برخورد کنند که میدانی در جهت خلاف داشته باشد، پدیده ای به نام اتصال مجدد مغناطیسی را ایجاد می کند. در همین نقطه است که چرخش نامرئی میدان مغناطیسی رخ می دهد.
دیبراسیو می گوید:” مدل ما پیش بینی کرده است که اتصال مجدد مغناطیسی موجب می شود این دنباله ی مغناطیسی با زاویه ی ۴۵ درجه از میدان مغناطیسی اولیه ی حمل شده توسط باد خورشیدی تغییر جهت بدهد.”

“هنگامی که ما این پیش بینی ها را با داده های MAVEN در مورد جهت میدان های مغناطیسی مریخ و بادهای خورشیدی مقایسه کردیم، نتایج با یکدیگر هم خوانی داشتند.”
این بازاتصالی میدان مغناطیسی می تواند اتمسفر بسیار نازک مریخ را بیشتر و بیشتر به فضا فراری دهد، چرا که یون های باردار الکتریکی در لایه ی بالایی اتمسفر این سیاره به میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط دنباله پاسخ می دهند.”
ناسا معتقد است دنباله ی مغناطیسی کشف شده باعث می شود که این ذرات با استفاده از انرژی ایجاد شده در اثر بازاتصالی مغناطیسی، مسیری برای جریان یافتن به خارج از جو سیاره داشته باشند – مانند یک نوار کشی کشیده شده که با رها کردن ناگهان به نقطه ی اولیه ی خود باز می گردد.
از آن جایی که فضاپیمای MAVEN پیوسته مدار خود در اطراف خورشید را تغییر می دهد، توانسته است نقشه ای از میدان های مغناطیسی مریخ و هم چنین نقشه ای از چگونگی چرخش و نوسان دنباله ی مغناطیسی در اثر بادهای خورشیدی تهیه کند.

در مرحله ی بعد محققان می خواهند قرائت های دریافت شده از دستگاه‌های MAVEN به جز مغناطیس سنج را بررسی کنند تا بتوانند با اطمینان بیشتری تأیید کنند که میدان های مغناطیسی متصل شده در کاهش و نابودی اتمسفر مریخ سهیم هستند، و تعیین کنند که این اثراگذاری تا چه اندازه است.
اگر ما در چند دهه ی آینده تصمیم مستقر شدن روی این سیاره ی سرخ را داشته باشیم، به همه ی این اطلاعات نیاز خواهیم داشت و کمبود اطلاعات یکی از موانع اصلی این پروژه ی عظیم است.

دیبراسیو می گوید: “مریخ یک سیاره ی واقعا پیچیده و در عین حال جالب است.”
مطالب بیان شده در جلسه ی سالانه ی جامعه فضانوردان آمریکا در علوم سیاره ای در ایالت یوتا ارائه شده است.

نوشته کشف یک دنباله ی مغناطیسی بزرگ و عجیب در پشت مریخ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – به گزارش ایندپندنت، کارشناسان از سقوط یک آزمایشگاه فضایی خبر می دهند که به زودی با زمین برخورد خواهد کرد.

جاناتان مک دویول – استاد فیزیکدان دانشگاه هاروارد، می گوید این ایستگاه فضایی چینی با سرعت زیادی در حال سقوط است و در چند ماه آینده در اواخر سال ۲۰۱۷ یا اوایل سال ۲۰۱۸ به زمین می رسد.

ایستگاه Tiangong 1 در سال ۲۰۱۱ به عنوان یکی از امیدهای بزرگ و جاه طلبانه چین به فضا فرستاده شد. این ایستگاه به دلیل نمایش قدرت چین به عنوان یک ابرقدرت جهانی، راه اندازی شد.

آژانس فضایی این کشور، این ایستگاه را با نام “کاخ آسمانی” می خواند و تاکنون ماموریت هایی را هم انجام داده است. اما سال گذشته دانشمندان آژانس فضایی چین اعلام کردند که کنترل آزمایشگاه را از دست داده اند و اکنون به سمت زمین در حرکت است.

اعلام این خبر موجب نگرانی هایی برای ساکنین زمین شده است. البته بعید به نظر می رسد که این ایستگاه با کسی تصادف کند و احتمال دارد در دریا سقوط کند. اما هنوز نگرانی هایی در مورد برخورد این آزمایشگاه با جایی نزدیک محل زندگی افراد وجود دارد.

پیش بینی دقیق درباره جایی که قرار است این کپسول بزرگ فرود بیاید، بسیار سخت است. در حال حاضر مهندسان کنترل کپسول را از دست داده اند و حتی یک فشار جزیی آب و هوایی می تواند این کپسول را از قارهای به قاره دیگر ارسال کند.

نوشته “کاخ آسمانی” چین در حال سقوط و برخورد با زمین! اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – تحقیقات انجام شده بر روی این ابر دربردارنده ی متیل الکل توسط تلسکوپ های رادیویی مرلین در انگلستان انجام شده اند. تیمی که بر روی این پروژه کار می کرد ناحیه ای به نام W3OH را مورد بررسی قرار داد. این ناحیه با فروپاشی گرانشی یک ابر گازی ستارگانی تشکیل می شود. در مشاهدات این تیم فیلامنت های گازی بسیار بزرگی رویت شدند که به صورت میزر منتشر می شوند. این مولکول های گازی در حال تقویت شدن می باشند و می توانند پرتوهای تابش مایکروویو را به شکل انتشارات لیزری نور ساطع نمایند. بزرگترین این فیلامنت ها ۴۶۳ کیلومتر طول دارد.
همانگونه که قرص های شبیه به قرص های برافزایشی پیرامون ستاره های جوان می چرخند، ابر گازی مشاهده شده نیز در اطراف یک ستاره مرکزی در حال چرخش است. این در حالی است که فیلامنت های میزر در مرزهای شوک قرار گرفته اند و در این مرزها گازها در حال برخورد می باشند.
محقق اصلی این تیم تحقیقاتی، دکتر لیزا هاروی اسمیت در مورد این تحقیق می گوید که اکتشاف این تیم از این جهت جالب توجه است که بعضی از دیدگاه های مورد پذیرش در مطالعات ستاره شناسی و نجوم را به چالش می کشد. علت این امر آن است که تا پیش از کشف فیلامنت های ذکر شده تصور می شده است که این میزرها کانون های بسیار کوچک روشن و یا اشیایی نقطه مانند هستند و با هاله ای از انتشارات کم نور محاط شده اند.

همان طور که گفتیم این تحقیقات با استفاده از تلسکوپ های مرلین انجام شدند. این تلسکوپ ها اخیراً ارتقا یافته اند و از زمان ارتقای آن ها محققان موفق شدند تا میزرهای اتانولی را با حساسیت بیشتری تصویر نمایند. گذشته از این با استفاده از این تلسکوپ ها محققان توانستند تصویری کامل از کل تابش در پیرامون منابع میزری تهیه نمایند.
در تحقیق ذکر شده، تیم جوردل بانک به صورت سه بعدی حرکت ناحیه ی شکل گیری ستاره ی W3OH را مشاهده کردند و توانستند برخی از خصوصیات فیزیکی آن مانند مقاومت، دما، فشار و جهت میدان های مغناطیسی را اندازه گیری نمایند.

دکتر هاروی اسمیت در این مورد افزود که همچنان سؤالات بسیاری در مورد نحوه ی شکل گیری و تولد ستارگان پرجرم وجود دارد چرا که مراکز شکل گیری این ستارگان پوشیده از گرد و غبار است. تنها تابشی که در طول موج رادیویی قرار دارد می تواند از این مراکز فرار کند. البته تلسکوپ های مرلین در حال تلاش برای کسب فرصتی هستند تا بتوانند این مراکز را به صورت دقیق تر بررسی کنند و اتفاقاتی که در آن ها می افتد را مورد مشاهده قرار دهند.
در مراکز تشکیل ستاره ها فعل و انفعالات بسیاری بین مولکول ها رخ می دهد و در نتیجه طول موج ها متفاوتی از این مناطق منتشر می شوند. تحقیقات آینده در مورد میزرها به گونه ای برنامه ریزی شده اند تا بتوانند در فرکانس های متفاوتی صورت گرفته و به تکمیل تحقیقات در مورد منشأ شکل گیری ستارگان پرجرم کمک نمایند.
در انتها دکتر اسمیت گفت که اگرچه کشف ابری الکلی با وسعتی نزدیک به ۳۰۰ میلیارد مایل جذابیت بسیاری دارد، با این حال این الکل، یعنی متانول بر خلاف اتانول چندان مناسب مصرف انسان نیست!

نوشته شناسایی نوعی الکل در فضا اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – با استفاده از موقعیت یاب تلفن هوشمند، پهباد HIRO Healthcare Integrated Rescue Operation می تواند با تماس اضطراری پرواز کند و نقش یک دکتر را در محل حادثه داشته باشد.
دکتر Italo Subbarao یکی از سازندگان دستگاه می گوید که این پهباد با استفاده از یک دوربین در روی یک عینک، فرد مراقب در محل را در روند کمک به بیمار راهنمایی می کند.
Subbarao می گوید:”این یک تکنولوژی است که به فرد یاد می دهد که چگونه عینک هوشمند، دستکش ها و گوشی را استفاده کند. دکتر در پشت صفحه نمایش می نشیند و می تواند وضعیت اورژانسی را تحت نظر بگیرد.”
این پهباد با تجهیزات ضروری مانند شریان بند، بانداژ و دارو به محل می آید.
Subbarao توضیح می دهد: “داروها در صندوق هایی قرار دارند که قفل هستند و از راه دور کنترل می شوند. ما همچنین تجهیزات تشخیص را در اختیار داریم که می توانیم به وسیله آن ها علائم حیاتی بیمار را رصد کنیم.”
عینک های مخصوص و گوشی، فرد حاضر در صحنه را به یک دکتر وصل می کند و یک دوربین در وسط عینک تعبیه شده است که تصویر را به پورتال دکتر انتقال می دهد.
ویدیو معرفی توسط مرکز Osteopathic Medicine یک حادثه فرضی و شیوه کمک به فرد حادثه دیده را نشان می دهد.
تعامل و راهنمایی هم زمان بین فرد و دکتر وجود دارد.
Subbarao می گوید::”دکتر توانایی کنترل از راه دور موقعیت را دارد و همچنین می تواند درمان های ضروری را بر روی بیمار انجام دهد.”
هنگامی که دکتر تشخیص بدهد، صندوق های قفل شده را باز می کند. در واقع می توان گفت این دستگاه مانند یک آمبولانس کوچک از راه دور است که با ارائه تصویر می تواند عملیات پزشکی مختلفی را انجام دهد.
تکنولوژی پهباد هنوز در حال بهبود است تا این که سازندگان مطمئن شوند که می تواند مسافت بیشتری را با تجهیزات بیشتر طی کند. همچنین بر روی امنیت و ارتباط ماهواره ای تمرکز ویژه ای وجود دارد.
در حال حاضر HIRO در حال پرواز آزمایشی است و انتظار می رود که در اوایل سال آینده عرضه شود.

نوشته رونمایی از پهپادی جدید برای کمک رسانی به مجروحین در زلزله و سیل اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

گویا آی تی – در ماه اکتبر، امکان مشاهده ی اورانوس به شکل یک نقطه ی آبی در آسمان با چشم غیر مسلح برای همگان وجود دارد. افزون بر این، ونوس، مریخ، و زحل نیز در ماه جاری در آسمان قابل مشاهده هستند و چنان که پیش بینی ها می گویند، امکان مشاهده ی بارش شهاب سنگ ها نیز وجود دارد.

بر اساس گزارش ناسا، در نوزدهم اکتبر، یعنی ۲۷ مهر ماه، اورانوس در آسمان با چشم غیر مسلح به صورت فلکی Pisces قابل مشاهده است.
در سیزدهم مهر ماه نیز مریخ و ونوس در آسمان قابل مشاهده خواهند بود و زحل در بیست و سوم اکتبر، یعنی ۱ آبان، خود را نشان خواهد داد و سرانجام آن که در بیستم اکتبر، یعنی ۲۸ مهرماه، بارش شهاب سنگ نیز امکان رؤیت خواهد داشت.

نوشته ۲۷ مهرماه؛ سیاره اورانوس را با چشم غیر مسلح ببینید اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.