از تحول در بازی های ویدئویی تا جراحی مجازی

این روزها کاترین کوچنبکر  (Kathrine Kuchenbecker ) در حال آزمایش جلیقه ای است که او ودانشجوهایش در آزمایشگاهی ساخته اند تا بازی های ویدئویی و آموزش های نظامی را واقعی تر کند.

برای شبیه سازی ضربه گلوله، این جلیقه به یک حسگر محرک پیستونی به نام سونولوئید مجهز است که در قسمتی که ممکن است گلوله برخورد کند، با پوست کاربر تماس پیدا می کند.

کاترین کوچنبکر در این باره می گوید: « برخورد این حسگر با بدن، هنگامی که گلوله فقط روی نمایشگر دیده می شود، بازی یا ازمایش را واقعی تر می کند»

آرزوی کوچنبکر این است که بتواند رابطه انسان و رایانه را هر چه بیشتر واقعی و ملموس کند. نظر او این است که وقتی در محیط مجازی با شیئی رو به رو می شوی باید بتوانی تمام برجستگی هایش را لمس کنی، یا صدای قروچ قروچ پوست شکلات را به طور واقعی درک کنی.

کوچنبکر همچنین به وسیله یک سنسور شتاب دهنده و چند سنسور دیگر می خواهد درد یا سوزش حاصل از بریدگی را هم روی بدن شبیه سازی کند. همچنین او یک مدل ریاضی برای درک عکس العمل های بدن و پوست در این گونه مواقع طراحی کرده تا نتایج کارش دقیق تر و علمی تر باشد.

پدر کوچنبکر یک جراح بود. کوچنبکر از وا این طور می گوید: « در زمان پدر من جراحی مجازی وجود نداشت و  یادگرفتن همیشه روی بیمار واقعی اتفاق می افتاد که برای تازه کارها همیشه با استرس و خطر همراه بود». در صورت پیشرفت و به نتیجه رسیدن این طرح، در حالی عمل جراحی مجازی صورت می گیرد که تفاوتی با واقعیت ندارد، اما خطاها دردسرساز نخواهند بود.

کاترین کوچنبکر سال گذشته وسیله ای به نام وروتاچ ( Verro Touch )  را ساخت که حتی به لرزش دست حساس است و به جز جراحی برای تمرین کارهای ظریف هم می تواند مفید باشد. او معتقد است پیشرفت تحقیقات آنها می تواند در بسیاری علوم دیگر به کار آید یا به مشتریان اینترنتی این فرصت را بدهد که کالای خود را کاملا برانداز کنند.

منبع:

http://www.infoniac.com/hi-tech/latest-invention-tactile-gaming-vest-makes-3d-shooter-game-more-realistic.html

http://haptics.seas.upenn.edu/index.php/Research/VerroTouch