ماموریت جدید ناسا برای نجات زمین؛ انحراف مسیر سیارک ها

ماموریت جدید ناسا برای نجات زمین؛ انحراف مسیر سیارک ها
  • 1396/4/17
  • محمدرضا مرتضایی
  • 0

ناسا قصد دارد یک مأموریت آزمایشی جاه طلبانه را در مورد تغییر مسیر یک سیارک، انجام دهد. این سیارک در صورت رها شدن می تواند زمین را به خطر بیندازد.

گویا آی تی – این آژانس فضایی می خواهد با انجام یک آزمایش، مشخص کند که آیا می تواند مسیر سنگ های تهدید کننده زمین را برای جلوگیری از نابودی هر آنچه که برای ما مهم است، تغییر دهد، و اعلام کرده است که این کار را با طرح آزمایش دوگانه تغییر مسیر سیارک (DART) انجام می دهد- با این طرح، چنین مأموریت هایی از سطح توسعه مفهومی خارج شده و به فاز طراحی مقدماتی وارد می شوند.

آزمایش اشاره شده – که قرار است در سال ۲۰۲۴ آنجام شود، – اولین آزمایش در این نوع بخصوص است، و نشان خواهد داد که آیا عملیات های قهرمانانه ای که در داستان های علمی تخلیل نظیر آرماگدون وجود دارند، می توانند پیشنهادی واقع گرایانه برای دفاع از زمین، در برابر برخوردهای سطحی فاجعه بار باشند؟
لیندلی جانسون، یکی از افسران حفاظت سیاره ای در ناسا، می گوید:” پروژه DART نخستین مأموریت ناسا برای نشان دادن مفهومی با عنوان تکنیک برخورد جنبشی – یعنی ضربه زدن به سیارک برای تغییر مسیر آن – برای دفاع از زمین در برابر برخوردهای احتمالی شهاب سنگ ها و سیارک ها در آینده است. ”

” این گام تصویب شده می تواند پروژه را برای انجام یک آزمایش تاریخی روی سیارکی پیش ببرد که خطری هم ندارد.”
بر اساس خبرهای منتشر شده در یک روز بعد از روز سیارک ها (سی ام ژوئن)- که رویدادی سالانه برای ارتقاء سطح آگاهی عمومی نسبت به خطراتی که اشیاء نزدیک به زمین (NEO ها) ایجاد می کنند است و توسط دانشمندان برگزار می شود- این فاز از مأموریت شامل اقدامات و آمادگی هایی برای برخورد یک سیستم سیارک دوگانه به نام دیدیموس (Didymos) با فضاپیمای DART است که در انیمیشن فوق، به تصویر کشیده شده است.
دیدیموس، در سال ۱۹۹۶ کشف شده است و شامل دو قطعه سنگی – یک سیارک بزرگ (دیدیموس A) با ابعادی در حدود ۷۸۰ متر (۲۵۶۰ فوت) و یک شیء کوچکتر (دیدیموس B) با ابعاد ۱۶۰ متر (۵۲۵ فوت) است.

این سیستم دوگانه، در ماه اکتبر ۲۰۲۲، تا اندازه ای به زمین نزدیک می شود، پیش از آن که مجددا در سال ۲۰۲۴ باز گردد. با بازگشت آن در سال ۲۰۲۴، برنامه ناسا، پرتاب فضاپیمای خودکار DART است – که اندازه آن به زحمت به ابعاد یک یخچال می رسد)- به طوری که این فضاپیما با دیدیموس B برخورد کند.
تام استاتلر، یکی از دانشمندان طرح DART می گوید:” سیارک دوقلو، می تواند یک آزمایشگاه طبیعی بسیار مناسب برای این تست باشد.”
“این واقعیت که دیدیموس B حول دیدیموس A می چرخد، باعث می شود که ما بتوانیم نتایج برخورد را بهتر پیش بینی کرده و اطمینان حاصل کنیم که این آزمایش، مدار این دو سیارک به دور خورشید را تغییر ندهد.”

برخورد با سرعتی شگفت انگیز رخ خواهد داد- با سرعتی در حدود ۶ کیلومتر در ثانیه (۷/۳ مایل در ثانیه)، که در حدود ۹ برابر سریعتر از شلیک یک گلوله از تفنگ است.
اگر چنین واقعه ای شبیه نوعی مجادله بین داوود و جالوت به نظر می رسد ( منظور آن است که مقیاس دو شیء برخورد کننده تناسب چندانی با هم ندارند)، به آن دلیل است که واقعا به همان اندازه ناگوار است. – اما با وجود اینکه فضا پیمای تقریبا به درد نخور DART در صورت برخورد با یک سیارک نه چندان بزرگ، به کلی نابود می شود، دانشمندان ناسا محاسبه کرده اند که این ضربه به اندازه ای محکم خواهد بود و می تواند سرعت این سنگ رها شده در فضا را تا حدی کاهش دهد.
حتی اگر این سیارک، با این برخورد بخش بسیار ناچیزی از سرعتش را از دست بدهد، این تغییر می تواند برای تغییر دادن مدار دیدیموس B حول دیدیموس A کافی باشد، و به عنوان یک آزمایش موردی واقعی نشان دهد که برخوردهای اجسام در فضا، در شرایط واقعی، چگونه رخ می دهند و در مقایسه با شبیه سازی های کامپیوتری انجام شده، که با اطلاعات ناقص انجام می شوند، چه تفاوت هایی دارند.

یکی از اعضای تیم، به نام اندی چنگ، از آزمایشگاه فیزیک کاربردی آنتونی هاپکینز، این گونه توضیح می دهد: ” از آن جایی که ما اطلاعات زیادی راجع به ساختار داخلی یا ترکیب سیارک ها نداریم، باید این آزمایش را روی یک سیارک واقعی انجام دهیم.”
دانشمندان ناسا قادر خواهند بود این برخورد و پیامدهای پس از آن را با توجه به مشاهدات زمینی مطالعه کنند. اگر همه چیز مطابق برنامه پیش برود، پس از آنکه فضاپیمای DART وظیفه خود را انجام داد، ما اطلاعات بسیاری را در مورد اثر گذاری برخوردهای جنبشی در فیزیک به دست می آوریم، و متوجه خواهیم شد که آیا تغییر مسیر سیارک ها و شهاب سنگ ها، می تواند پیشنهادی مناسب برای دفاع از سیاره زمین، در هنگام وقوع این نوع برخوردهای سیاره ای پیش بینی شده باشد.
با توجه به تعداد بسیار زیاد اشیاء موجود در نزدیکی زمین، و آماده نبودن ما برای وقوع چنین برخوردهایی، قطعا هرچه زودتر بتوانیم اطلاعاتی در این مورد کسب کنیم، بهتر خواهد بود.

دیدگاه خود را وارد کنید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *