مقایسه مشخصات فنی تویوتا پرادو و سانگ یانگ رکستون

در ادامه ی مقایسه ی میان خودروها این بار به سراغ دو خودروی تویوتا پرادو و سانگ یانگ رکستون رفته ایم. در ادامه با ما همراه باشید.

۱- تویوتا پرادو:

لندکروز یکی از قدیمی ترین محصولات تویوتا است اما نسخه ای از آن با نام پرادو عمر کمتری دارد. نسل اول پرادو در سال ۱۹۹۰ تولید شد و ۶ سال بعد در سال ۱۹۹۶ نسل دوم این خودرو نیز تولید گردید. در نسل دوم بود که پرادو به نسبت لندکروز اصلی ظاهر و شکل و شمایلی منحصر به فرد به خود گرفت و توانست از لندکروز اصلی استقلال یابد. در حال حاضر نسل چهارم پرادو عرضه می شود، نسل چهارمی که از سال ۲۰۰۹ روی خط تولید قرار گرفته است.

البته ناگفته نماند که همین نسل چهارم تا کنون از دو فیس لیفت بهره مند شده و فیس لیفت دومی همین اواخر صورت گرفته است. همچنین نکته ای که پیش از ذکر مشخصات پرادو می بایست گفته شود این است که پرادو عمدتاً در اروپا و آسیا مورد عرضه قرار می گیرد و نه در آمریکا.
البته که پرادو در بازارهای مختلف با پیشرانه های مختلفی عرضه می گردد. اما یک نسخه ی آن از موتوری ۴ سیلندر و ۲٫۸ لیتری برخوردار است که بهتر است بر روی آن تمرکز کنیم.
این پیشرانه قادر به تولید ۱۷۵ اسب بخار قدرت و ۴۵۰ نیوتن متر گشتاور است. مقدار نیرویی که توسط پیشرانه تولید می گردد از طریق یک گیرباکس ۶ سرعته اتوماتیک به چرخ ها انتقال داده می شود. شتاب صفر تا صد این شاسی بلند محبوب ۱۲٫۷ ثانیه است و حداکثر سرعت آن ۱۷۵ کیلومتر بر ساعت می باشد. مصرف سوخت ترکیبی نیز رقم قابل قبول ۷٫۴ لیتر در ازای هر صد کیلومتر است.
پرادو در بازار ایران از وضعیت خوبی برخوردار می باشد و در طی این سالیانی که در ایران حضور دارد توانسته محبوبیت خوبی در میان ایرانی ها از آنِ خود کند.

۲- سانگ یانگ رکستون:

در سال ۲۰۰۱ بود که شرکت سانگ یانگ خودروی رکستون را معرفی نمود. نسل اول این خودرو بر روی پلتفرم مرسدس بنز M ساخته شد و حتی با پیشرانه های مرسدس بنز نیز روانه ی بازار می شد. در سال ۲۰۰۶ بود که نخستین فیس لیفت برای نسل اول این خودرو صورت گرفت، اما این فیس لیفت عمدتاً بر روی ظاهر خودرو متمرکز بود. در سل ۲۰۱۲ باری دیگر سانگ یانگ رکستون فیس لیفت را تجربه کرد و این بار افزون بر تغییرات ظاهری از یک پیشرانه ی دو لیتری نیز برخوردار شد.

اما دست آخر همین چند ماه پیش بود که کار نسل اول این خودرو به اتمام رسید و نسل دوم توسط شرکت سانگ یانگ به طور رسمی معرفی شد.
در نسل دوم دیگر خبری از پلتفرم مرسدس بنز نیست و همچنین به سبب استفاد از فولاد با مقاومت بسیار بالا در ساختار و تشکیل آن به صورت ۴ فریمه به نسبت نسل قبلی از وزن بسیار کمتری برخوردار است. این در حالی است که در عین کاهش وزن، ابعاد افزایش یافته اند.
خودروی مورد نظر در دو نسخه عرضه می شود: یک نسخه پنج نفره و نسخه ی دیگر هفت نفره. نسخه ی پنج نفره دو ردیفی است و نسخه ی هفت نفره سه ریفی. افزون بر این سانگ یانگ رکستون به همراه دو پیشرانه ی دیزلی و بنزینی عرضه می شود و از آن جا که ما پیشرانه ی دیزلیِ پرادو را برای مقایسه انتخاب کردیم، لذا بهتر است پیشرانه ی دیزلیِ رکستون را برای مقایسه انتخاب کنیم.
پیشرانه ی دیزلی رکستون ۴ سیلندر و ۲٫۲ لیتری بوده و قابلیت تولید ۱۸۰ اسب بخار قدرت و ۴۲۰ نیوتن متر گشتاور را دارد. نیروی حاصل از این پیشرانه از طریق گیرباکس ۷ سرعته اتوماتیک به چرخ ها منتقل می شود.

در ارقام، می توان رکستون را بهتر از پرادو دانست. فی المثل، شتاب صفر تا صد این خودرو کمتر از پرادو است، یعنی ۱۱٫۹ ثانیه. همچنین حداکثر سرعت رکستون ۱۸۵ کیلومتر بر ساعت است و این درحالی است که، همانطور که در بالا گفتیم، حداکثر سرعت پرادو ۱۷۵ کیلومتر بر ساعت است.
از لحاظ مصرف سوخت وضعیت پرادو بهتر است، چرا که رکستون با دارا بودن مصرف سوخت ترکیبی ۸٫۱ لیتر در هر صد کیلومتر مصرف سوخت بیشتری به نسبت پرادو دارد.
برتری این دو را نه ما بلکه شما با توقعات خود از یک خودروی شاسی بلند تعیین کنید!