آموزش هنر عکاسی – جلسه دوم

سلام

با درس دوم از سری آموزش­های هنر عکاسی در خدمتتون هستیم.

در جلسه اول از آموزش هنر عکاسی با مفاهیم شاتر، آپرچر و دیافراگم آشنا شدیم. حال قصد داریم به مفهوم دیگری به نام ایزو بپردازیم. ولی قبل از آن نیاز است توجه شما را به نکته ای جلب کنم.

شاتر و دیافراگم (اپرچر) با هم رابطه دارند به اینگونه که اگر نیاز به ثبت عکسی با سرعت شاتر بالا دارید باید از دیافراگم (اپرچر) بازتر استفاده کنید که نور بیشتری وارد دوربین شود و اگر شرایط نوری ضعیف است بسته به نوع عکسی که می­گیرید یا سرعت شاتر را کم می­کنید یا دیافراگم را باز می­کنید.

همه این مهارت ها به مرور زمان و با تمرین کسب می­شود.

ایزو (ISO):

ایزو تعیین کننده میزان حساسیت فیلم ویا سنسور تصویر دوربین عکاسی است. یعنی هرچه عدد ایزو بزرگتر باشد میزان نور بیشتری در در عکس ثبت می­شود. دقیقا این قابلیت دوربین نیز همانند چشم انسان است، زمانی که شما وارد یک اتاق تاریک می­شوید یا از یک فضای آفتابی وارد فضای یک ساختمان می­شوید در اولین نگاه همه جا را تاریک می­بینید. کم کم حساسیت چشم به نور بیشتر می­شود و شما میتوانید محیط اطراف خود را نظاره کنید.

ایزو هم زمانی که محدودیت در سرعت شاتر یا باز بودن اپرچر (دیافراگم) داشتید به کمک شما می­آید و با بالاتر بردن حساسیت سنسور تصویر و یا فیلم عکاسی نور مورد نیاز خود را ثبت می­کنیم.

بطور مثال فرض کنید قصد دارید عکسی از کهکشان راه شیری را در زمینه طبیعت ثبت کنید. بدلیل اینکه موقعیت اجرام آسمانی نسبت به ما دارای حرکت است و همجنین نوری که از آن اجرام به ما می­رسد کم است ما به اجبار باید زمان نوردهی حدود 25 الی 30 ثانیه را با یک دیافراگم باز انتخاب کنیم ولی با این حال نوری که به سنسور تصویر یا فیلم عکاسی ما می­رسد کافی نیست.

چاره کار بالا بردن میزان حساسیت سنسور یا فیلم عکاسی است. چون اگر بخواهیم زمان نوردهی را به بیشتر از 30 ثانیه افزایش دهیم به دلیل متحرک بودن اجرام آسمانی عکسی تار خواهیم داشت.

اما بخاطر داشته باشید که با بالا رفتن حساسیت، میزان نویز ثبت شده در عکس شما نیز افزایش می­یابد، پس بی دلیل از ایزوهای بالا استفاده نکنید و تا جایی که برای شما امکان دارد با تغییر سرعت شاتر و دهانه دیافراگم به نوردهی مطلوب دست پیدا کنید.

انواع دوربین:

دوربین از زمان اختراعش تا به امروز ابداعات زیادی را به خود دیده و روز به روز تکامل یافته است.

در درجه اول دوربین­ها به دو دسته اصلی آنالوگ و دیجیتال دسته بندی می­شوند.

دوربین­های آنالوگ که در گذشته کاربرد بیشتری داشتند برای ثبت عکس­های خود از فیلم­های عکاسی استفاده می­کردند که پس از ثبت عکس برای قابل استفاده شدن به صورت عکس­هایی که ما می­شناسیم نیاز به فرایند ظهور داشتند.

عیب اینگونه دوربین­ها این بود که عکاس تا زمان ظهور عکس بطور قطع از ثبت آن به همانگونه که انتظار داشت مطمئن نبود و برای حساسیت­های مختلف نیاز به تهیه نگاتیوهای (فیلم عکاسی) مختلف بود.

اما امروزه شما با تهیه یک حافظه برای دوربین خود می­توانید هزاران عکس تهیه و بر روی آن ذخیره کنید و حتی در همان لحظه عکس­های گرفته شده را ببینید. همه این قابلیت­ها و قابلیت های دیگر که در ادامه با آنها آشنا می­شویم را مدیون دوربین­های دیجیتال هستیم. پس در جلسات بعد نیز با ما همراه باشید تا مطالب بیشتری درباره عکاسی را یاد بگیریم.