ناسا سرانجام بزرگترین و قدیمی ترین سیاه چاله فضا را کشف کرد
ناسا، سیگنالهایی از جنس پرتو گامای قوی از مجموعه ای از کهکشانهای بسیار قدیمی دریافت کرده است. این پرتوهای گاما از اشیایی به نام بلازار (BLAZAR) ساطع می شوند. این اشیا، یکی از بزرگترین و قدرتمندترین سیاه چاله هایی که تاکنون دیده ایم را احاطه کرده اند.
گویا آی تی – این کشف، درک ما از شیوه کنار هم قرار گرفتن سیاه چاله ها در اولین لحظات شکل گیری جهان را تغییر خواهد داد، زیرا این سیگنالها از کهکشانهایی می رسند که وقتی جهان فقط ۱٫۴ میلیارد سال سن داشت، شکل گرفته اند. یعنی زمانی که زمین یک دهم سن امروزش را داشت.
این سیگنالهای پرتو گاما، ۱٫۴ میلیارد سال بعد از انفجار بزرگ تولید شده اند، ولی تازه امروز به تلسکوپهای ما رسیده اند. این سیگنالها به ما اجازه می دهند به زمانهای گذشته برگردیم و چیزهای بیشتری در مورد بلازارهای عظیم و بسیار قدیمی و سیاه چاله های مربوط به آنها دریابیم.
بلازارها در مرکز کهکشانهای بسیار فعال و بزرگ بیضوی شکلی قرار دارند که حاوی سیاه چاله هایی فوق العاده چگال هستند. جرم این سیاه چاله ها، یک میلیون برابر خورشید ما یا بیشتر از آن است.
وقتی ماده در این سیاه چاله ها سقوط می کند، جت های بسیار قدرتمندی از انرژی را ساطع می کند، که با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت می کنند.
وقتی این جت های انرژی به سمت زمین حرکت می کنند، می توانند بینشی از داخل سیاه چاله هایی که آنها را شکل داده اند، به دست دهند. این حقیقت که بلازارهای تازه کشف شده در مسافت های بسیار دور قرار دارند، بدان معناست که اکنون می توانیم یکی از قدیمی ترین سیاه چاله هایی که تاکنون یافته ایم را مطالعه کنیم.
روپش اوجا، یک ستاره شناس از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، می گوید “این بلازارهای دور افتاده علی رغم آنکه بسیار جوان هستند، میزبان یکی از چگالترین سیاه چاله های شناخته شده می باشند”.
“آنها در زمینه اولین چالش های تاریخ کیهان شناسی، ایده هایی در مورد شکل گیری و رشد سیاه چاله های فوق چگال به ذهن می رسانند، و ما می خواهیم تعداد بیشتری از این بلازارها را بشناسیم تا این شناخت، به درک بهتر فرآیند شکل گیری و رشد آنها کمک کند”.
انرژی بلازار ورودی، توسط تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی ناسا دریافت شد. این انرژی، از پنج کهکشان به دست ما رسیده که وقتی جهان فقط ۱٫۴ میلیارد سال سن داشت، شکل گرفتند.
هر چند که پرتوهای گاما با چشم غیرمسلح دیده نمی شوند، اما همیشه به مقدار بسیار زیادی در جهان جریان دارند.
نمی توانیم به طور دقیق بگوییم این اطلاعات زمینه ای که به شکل پرتوهای گاما به ما رسیده اند، از کجا می آیند. کهکشانهای بلازار، یکی از معدود منابع شناخته شده ای هستند که میتوان برای این پرتوها در نظر گرفت.
بلازارها برای ابزارهای علمی ما به شکل اشیای روشن و نورانی ظاهر می شوند، زیرا جت های انرژی نورانی آنها دقیقا به سمت سیاره ما حرکت می کنند. قدیمی ترین نوری که تاکنون دیده ایم، از بلازاری رسیده که پیدایش آن به زمانی که جهان ۲٫۱ میلیارد سال سن داشته بر می گردد.
پیشرفت هایی که اخیرا در زمینه دقت داده های به دست آمده از ماهواره ها و تلسکوپ ها حاصل شده، مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج این تحلیل ها نشان می دهند اکنون می توانیم بیش از هر زمان دیگری به عمق فضا برویم و کهکشانهای قدیمی تر را ببینیم. تلسکوپ فضایی فرمی نیز در حال حاضر روی مجموعه ای از این کهشکان ها مطالعه می کند.
سیاه چاله های موجود در قلب این پنج بلازار جدید، زمانی شکل گرفته اند که جهان بسیار جوان بوده است. آنها فوق العاده قدرتمند هستند، و انرژی ساطع شده از هر یک از آنها، بیش از ۲ تریلیون برابر انرژی خارج شده از خورشید ماست.
یکی از اعضای تیم تحقیقاتی، داریو گاسپارینی از مرکز داده های علمی آژانس فضایی ایتالیا، می گوید “سوالی که اکنون مطرح می شود، آن است که این سیاه چاله های عظیم چگونه در آن جهان بسیار جوان شکل گرفته اند. ما نمیدانیم چه مکانیزم هایی باعث توسعه سریع آنها شده است”.
تلاش برای شناخت آن مکانیزم ها، یکی از گامهایی است که محققان باید در آینده طی کنند، اما دانشمندان ناسا می خواهند به بلازارهای دیگری که شبیه بلازارهای فعلی هستند نگاه کنند تا طیف گسترده تری از داده ها را در مورد شکل گیری آنها به دست آورند.
یکی از این محققان، مارکو آجلو از دانشگاه کلمسون در کارولینای جنوبی، می گوید “ما فکر می کنیم تلسکوپ فرمی فقط نوک کوه یخ را دیده است. آنچه این تلسکوپ دیده، نمونه کوچکی از یک مجموعه کهشکان است که قبلا با پرتوهای گاما شناسایی نشده بودند”.
یافته های این پژوهش در دست بررسی متخصصان قرار دارد، و به انجمن فیزیک آمریکا ارائه شده است. این یافته ها در نشریه Astrophysical Journal Letters منتشر شده اند.