بازی رایانه‌ای

بازی رایانه ای

این مقاله ترجمه ای از یک کتاب آموزشی در رابطه با بازی های رایانه ای می باشد. در این مقاله ی مختصر سعی دارم به برخی از ویژگی های خوب و بد بازی های رایانه ای بپردازم. شاید این مطالب را همه ی شما بار ها و بارها شنیده یا دیده باشید، اما شاید در این مقاله که از کتابی روانشناسی برگرفته شده، بتوان عناصر جدیدتری در این زمینه یافت. پس با ما همراه باشید.

مقدمه :

 شاید بتوان در متن زیر، مناسب ترین تعریفی که  از واژه ی  یک “بازی های رایانه ای” وجود دارد را پیدا کرد.

“بازی رایانه‌ای نوعی سرگرمی تعاملی است که توسط یک دستگاه الکترونیکی مجهز به پردازشگر یا میکرو کنترلر انجام می‌شود. بسیاری از بازی‌های رایانه‌ای به دلیل تولید تصویر متحرک با قابلیت نمایش روی صفحه تلویزیون یا نمایشگر رایانه، بازی ویدیویینیز محسوب می‌شوند”

ویکی پدیا

شاید تعبیر فوق بهترین و کاملترین تعریف برای این کلمه نباشد و لی تا حدی می تواند این واژه را برای شما باز کند . بازی رایانه به تنهایی فاقد معنا و مفهوم است و با اجزایی الکترونیکی و رابط هایی, مانند کنسول های بازی معنا می گیرد . حال که  با واژه ی بازی های رایانه ای به طور مختصر اشنا شدید به بررسی واژه ی “بازی خور” می پردازیم

بازی خور , یک واژه ی    محاوره ای  است که از کلمه ی Gamer  (بازیکننده)گرفته شده , ولی واژه ی( Gamer)یک واژه ی ابهام زداست و می تواند معانی مختلفی را با خود حمل کند .

یک بازی کننده می تواند بازیکن فوتبال و یا هر رشته ی ورزشی دیگری باشد . واژه بازی کننده برای کلمه ی خارجی Gamer ترجمه ی مناسبی نیست و ما از این به بعد به این لغت “بازی خور ” می گوییم .

برای تبدیل شدن به یک بازی خور حرفه ای اصلا مهم نیست  چه مدت از زمان خود را صرف  بازی های مختلف می کنید , بلکه مهم این است که بازی را چگونه بازی می کنید و چقدر نسبت به قوانین و تعهداتی که بازی های مختلف از بازی خور ها می خواهند و انتظار دارند , پایبند هستید .

هدف

هر فرد برای انجام دادن بازی های متفاوتی هدفی را دنبال می کند  و به بیان ساده تر , برای رسیدن به هدف (از یک بازی) بازی را تا آخر پیش می برد.

بله , این درست است که هدف تمام افراد از انجام بازی های مختلف در وهله ی اول لذت بردن  و صرف کردن وقت خود است اما این دلیل نمی شود که هدف فرد از انجام این کار (بازی کردن) فقط و فقط این  امر بوده باشد.

افراد مختلف معمولا یکی از اهداف زیر را برای رفتن به سمت بازی های رایانه ای دنبال می کنند :

1)      میان پرده ها و داستان

برخی افراد هستند که به دلیل داستان بازی های رایانه ای به دنبال خرید ان بازی و بازی کردنش می روند  و  بازی ها را فقط برای دیدن میان پرده ها ی نمایشی  و شروع و پایان ان بازی می کنند . شاید به ظاهر کمی خنده دار باشد ولی باور کنید من با افرادی مانند این دسته برخورد داشته ام . این دسته از افراد وجه مشترکی را بین بازی های رایانه ای و فیلم های سینمایی می بینند و به همین دلیل است که از دید فیلم به یک بازی نگاه می کنند .

 

2)      اموزش

 

عده ای دیگر هستند که به جنبه ی مثبت بازی ها توجه دارند و برای یاد گیری به دنبال بازی های مختلف می روند .

مانند بازی های استراتژی و نقش آفرینی که نسبت به سبک ها و ژانر های دیگر بیشترین عناصر اموزشی را برای فرد به همراه دارند .

 به طور مثال به مقاله ی زیر که توسط دکتر رانکین (استاد دانشگاه ایونستون آمریکای شمال غربی) در مورد بازی های  نقش افرینی و استراتژیک  نوشته شده است توجه کنید :

 

 “این تحقیق با در نظر گرفتن عوامل تجربی و ذهنی بازیهای سه بعدی، به بررسی جوانب آموزشی بازی Ever Quest 2  به عنوان ابزاری در آموزش زبان انگلیسی می‌پردازد. ما با ترکیب جوانب مثبت بازیهای نقش آفرینی آن لاین که چندین نفره بازی (MMORPG) می‌شوند، و نیز روشهای آموزش زبان دوم، فضای آموزشی دیجیتالی را برای فراگیری زبان دوم فراهم می‌آوریم. به جای اینکه از نرم افزارهای قدیمی آموزش زبان استفاده شود، ما با استفاده از این بازی، شرکت کنندگان در این تحقیق را در یک فضای مجازی و معلق قرار می‌دهیم. سپس شرکت کننده یک هویت مجازی گرفته و در دنیای بازی، مشغول تعاملات اجتماعی می‌شود.  در این بازی زبان، عنصر اصلی در جهت پیشرفت و ارتقای کاراکتر و انجام مراحل بازی در یک دنیای مجازی است. نتایج اولیه نشان داد که بازی Ever Quest 2 در یادگیری لغت شرکت کنندگان  در سطح متوسط و پیشرفته تأثیر بسزایی دارد. وجود تعاملات با کاراکترهایی که بازی نمی‌کنند، 40% سطح واژگان زبان انگلیسی افراد را ارتقائ داد. همچنین در طول هشت جلسه بازی  مهارتهای های مکالمه افراد در اثر ارتباط با کاراکترهایی که بازی می‌شوند، تا 100%  افزایش یافت. این تحقیق نشان می‌دهد، که بازیهای نقش آفرینی آن لاین که چندین نفره بازی می‌شوند با  ایجاد انگیزه شرایط لازم، ابزاری قدرتمند در جهت بهبود دانش زبانی دانش آموزان سطوح متوسط و پیشرفته می‌باشد.“

 

3)      تبدیل کردن ارزو ها به واقیت ها

یکی دیگر از عواملی که باعث تحریک کردن فرد برای رفتن به سمت  بازی های رایانه ای در دنیای فاقد از حقیقت است تحقق بخشیدن به رویا ها و ارزوهایی است که فرد نتوانسته در دنیای واقعی انها را براورده کند و به انها برسد.

برخی افراد با انتخاب بازی های مورد علایق خود به دنیال آن چیزی هستند که در ذهن خود پرورش دادند و از رسیدن  به ان هدف در دنیای واقعی دلسرد شدند ,  به همین دلیل است که در دنیای مجازی به دنبال آن هستند و می خواهند به نوعی با رسیدن به هدفشان در این دنیا (مجازی) به ارامش دلخواه برسند.

به طور مثال به بازی The sims نگاه کنید .

4)      پرورش فکر

به نظر من مهمترین تاثیر و جنبه ی مثبت تمام بازی های رایانه ای این گزینه یعنی پرورش قدرت تفکر در هنگام بازی کردن است . بازی های بسیار زیادی ساخته شده که به طور مستقیم ذهن بازیکن را برای حل معماهای مختلف درگیر می کند و قابلیت های بازیکنان را نسبت به بازی مورد نظر می سنجد .

مانند بازی هایی چون شطرنج . دوز و کلک و بازی های بسیار معروف ویندوز که به واسطه ی ورق های مختلف یک بازی کاملا ساده و در عین حال اعتیاد اورد را ایجاد می کند.

برخی بازی های هستند که به طور غیر مستقسم بازی کن را وادار به فکر کردن می کنند .

مانند بسیاری از بازی های آرکید که در کنار عوامل جانبی  و محیطی , معماها و پازل ها را برای بازیکنان به ارمغان می اورند.

بازی بسیار زیبا و فوق العاده هنری The Limbo که برای شبکه ی لایو Xbox360 وجود دارد, بهترین مثال برای اینگونه بازی هاست.

دسته ی بعدی که نقش بسیار مهمی را نسبت به ژانر های مختلف ایفا می کنند , بازی های استراتژیک هستند که علاوه بر اموزشی بودنشان, می توانند به طور غیر مستقیم بازیکنان را به تفکر وا دارند . اینگونه بازی ها به مخاطبین می گویند که بدون برنامهی قبلی و تجزیه و تحلیل کردن ها , بازی ابدا پیش نخواهد رفت.

 

5)      تفریح و سرگرمی

حال به قسمتی می رسیم که بیشترین طرفداران را نسبت به سایر هدف های فوق دارد و درصد بیشتری  را در بین افراد مختلف شامل می شود.

کافی است فقط یک بار به گیم نت ها و مراکز ی که افراد مختلف برای بازی کردن بازی های مورد علاقه ی خود به انها رجوع می کنند ((در زبان محاوره ای به این گونه مکان ها ویدئو کلوب نیز می گویند)) بروید و تراکم افراد را در این گونه مکان ها ارزیابی کنید .

قطعا هدف این افراد پرورش فکر و تعلیم دیدن نیست . این افراد برای گذراندن وقت خود به این محافل روی می اورند و از بازی کردن در کنار دوستان خود لذت می بردند . از نظر من هیچ مشکلی در این قسمت دیده نمی شود تا زمانی که این هدف به سایر هدف های اصلی فرد ((مانند تحصیل و خانواده که یکی از مهمترین شاخص هاست )) لطمه بزند.

برخی افراد ساعت های متوالی از وقت خود را صرف بازی هایی می کنند که به خودی خود بی ارزش ترین هستند و هیچ جنبه ی مثبتی را برای فرد به همراه ندارند .

افراد کم کم به این مکان ها جذب می شوند و تاثیرش را در زندگی خود می بینند , ولی زمانی که به خود می آیند کار از کار گذشته است !!!