اینترنت مثل زمان, یک سفر است
بنا به دلایلی که می خواهم در ادامه بگویم, من اینترنت را واقعا دوست دارم: اینترنت با نیروی بی رحمانهای یک چیز بی اهمیت و کوچک را به چیزی بزرگ تبدیل می کند. گاهی اوقات هم نتایج اشتباهی را بوجود می آورد. زمانیکه دسته ای از کاراگاهان غیرحرفه ای فرد اشتباهی را در جریان بمب گذاری شهر بُستُن (Boston) دستگیر کردند, اینترنت چیز بدی بود. زمانیکه گروهی مردم جمع شدند تا پیتزایی را به پسر بچه ی دوساله ای که بیماری سرطان داشت, تحویل دهند, اینترنت چیز خوبی بود. اما غالبا به نظر می رسد که اینترنت اجتماعی یک مخزن بلادرنگ بزرگ برای زندگی روزمره می باشد.
در ادامه مطلب همراه با گویا آی تی باشید.
اینترنت به طرز باور نکردنی صمیمی است.
برخی از مردم می گویند که اینترنت ارتباطشان با دنیا و مردم را تحت الشعاع قرار داده است. من هم گاهی اوقات همچین فکری می کنم. اما این درست نیست, حداقل همیشه درست نیست. برخی از تجربیاتمان به طور دیگری دسته بندی می شوند. شاید نتوانیم بفهمیم مشتی از مردمی که ما را در روستایمان احاطه کردند از اجدادمان صمیمی تر بودند اما می توانیم هر زمان که خواستیم صمیمیت افکار ۳۰۰۰ آدم را با در آوردن چهارگوشی درخشان از جیبمان ببینیم.
قادر بودن به اینکه بتوانیم در یک نظر ببینیم صدها, هزاران یا میلیون ها آدم بطور ناخواسته فکر و نظری واحد دارند, ازقضا چیزی است که اینترنت را واقعا صمیمی و جذاب می کند. شاید صمیمی ترین چیزی که انسان ها تا کنون ساختند, همین باشد. قبل از اینترنت, بیشتر این افکار هیچگاه فرصت خارج شدن از ذهن کسی و ورود به اجتماع جهانی را نداشتند. توانایی اینکه بتوانیم آنها را در یک نظر ببینیم یک آگاهی جدید برای بشریت است و این خیلی عالیست.
نظر شما چیست؟ آیا شما هم با نویسنده هم نظرید؟
[منبع: theverge]