از سرگیری پروژه توسعه هواپیمای دو بدنه ی Aurora D8 توسط ناسا
در ماه فوریه، ناسا اعلام کرد قصد دارد از برنامه “افق های جدید حمل و نقل هوایی” برای احیای مجدد برنامه X-plane که باعث پیشرفت حمل و نقل هوایی پس از جنگ شده بود، استفاده کند.
گویا آی تی – در حال حاضر این سازمان یک قرارداد شش ماهه به ارزش ۲٫۹ میلیون دلار با شرکت ماناسس، یعنی موسسه علوم پرواز شفق قطبی در ایالت ویرجینیا، امضا کرده تا یک نسخه نمایشی از هواپیمای تجاری مادون صوت Aurora D8 بسازد. D8، که آن را “تغییردهنده ی الگوها” می نامند، برای بهبود قابل توجه عملکرد هواپیماها تا سال ۲۰۲۷ طراحی شده است.
طبق گزارش موسسه Aurora، در ساخت D8 از هواپیمای معروف بوئینگ ۷۰۷ که در سال ۱۹۵۸ ساخته شد، الهام گرفته شده است. این هواپیما نه تنها امکان سفر یک روزه در جهان را برای عموم مردم فراهم کرد، بلکه در طراحی آن از بال های لوله ای استفاده شد. این طراحی ، هواپیماهای مسافربری را از نو تعریف کرد. این هواپیمای جت تجاری موفق، بالهای جاروبی رو به پشت آن، مخازن سوختی که در بالها تعبیه شده بود، و موتورهای خاصش، استانداردهایی را به وجود آورد که در همه هواپیماهای تجاری مدرن باید لحاظ شوند. در واقع همه این هواپیماها، اقتباسی از بوئینگ ۷۰۷ هستند.
متاسفانه شرکت Aurora مدعی شده که هواپیماهای مبتنی بر بوئینگ ۷۰۷، به قانون بازده نزولی رسیده اند و نرخ بازده سوخت آنها هر ساله فقط ۱٫۵ درصد بهبود می یابد. D8 به گونه ای طراحی شده که این مشکل را نداشته باشد. یعنی روش طراحی یکپارچه ی ۷۰۷، در این هواپیما هم به کار رفته، اما عملکرد آن بر اساس برنامه N+3 ناسا تنظیم شده تا یک هواپیمای تجاری مافوق صوت و مادون صوت پیشرفته تولید شود.
D8، بعد از آنکه طراحی اصلی اش یعنی مارک درلا، با یک گام به عقب رفتن ، در واقع یک گام رو به جلو در عرصه طراحی هواپیما برداشت، به این نام نامیده شد. D8 به جای استفاده از یک بدنه باریک، از بدنه “دو حبابی” استفاده کرده که از دو بدنه مشابه چسبیده به هم شکل گرفته است. بدنه این هواپیما، شبیه بوئینگ ۳۷۷ استراتوفرایتر دهه ۱۹۴۰ است. فقط در نمونه جدید، دو بخش بدنه در کنار هم گذاشته شده اند تا یک بدنه دو- راهرویی خیلی عریض به دست آید.
این طراحی، نه تنها فضای داخلی هواپیما را نسبت به بوئینگ ۷۳۷-۸۰۰ بیشتر کرده، بلکه به بدنه اجازه می دهد به عنوان یک ایرفویل عمل کرده و به صعود راحت تر هواپیما کمک کند. در کنار مواد کامپوزیت به کار رفته در ساخت بدنه، موتورهای بای پس تعبیه شده در آن نیز که در قسمت عقب بدنه کار گذاشته شده اند، بازده محوری را به دلیل “بلعیدن لایه مرزی (BLI)” بهبود می بخشند. به این ترتیب می توان هواپیمایی با بالهای کوچکتر داشت که در مجموع سبک تر شده و با ترکیب بدنه سبکتر و رانش بهتر موتور، درگ آن کاهش یافته است.
شرکت Aurora می گوید D8 برای پرواز با سرعت ماخ ۰٫۷۶۴ (۵۸۲ مایل در ساعت، ۹۳۶ کیلومتر در ساعت) با ۱۸۰ مسافر، و در یک مسافت ۳۰۰۰ nm (3500 مایلی، ۵۵۰۰ کیلومتری) طراحی شده است. همچنین اعلام کرده که طراحی این هواپیما پتانسیل آن را دارد که مصرف سوخت را تا ۷۱ درصد کاهش دهد، سر و صدای هواپیما را تا ۶۰ EPNdB کم کند، و انتشار LTO NOx را در مقایسه با بهترین کلاس هواپیماهای باریک بوئینگ ۸۰۰ – ۷۳۷ کمتر نماید.
شرکت Aurora در بخشی از قرارداد خود با ناسا، متعهد شده که با ساخت یک X-plane نمایشی در مقیاس ۱:۲، که سه سال زمان خواهد برد، قطعات آزمایشی هم بسازد. Aurora می گوید که D8 تا سال ۲۰۲۷ می تواند وارد خدمات تجاری شود.