دنیای پر رمز و راز دستکاری در شبکه های اجتماعی

زمانی عجیب نبود که می شنیدیم تظاهرات ضد دولتی عظیم در خاورمیانه نام هایی نظیر “قیام توییتری” و یا “انقلاب فیسبوکی” به خود می گرفتند. امروزه این پلتفورم های شبکه های اجتماعی  بیشتر به خاطر احتمال دستکاری در نظرات عمومی و نفود در انتخابات شناخته می شوند نظیر انتخابات اخیر ریاست جمهوری آمریکا که با نام “اولین رئیس جمهور فیسبوکی” شناخته می شد.

گویا آی تی: ترامپ در مصاحبه در اخبار ۶۰ دقیقه ای CBS حین تایین صلاحیت جمهوری خواهان پیش از برنده شدن انتخابات گفته بود ” اینکه من در زمینه آمار و ارقام در فیسبوک، توییتر، اینستاگرام و غیره چنین قدرتمند هستنم به نظرم به من کمک کردن در تمام این رقابت ها پیروز شوم، جایی که آن ها خیلی بیشتر از من پول خرج می کنند.”

مدیر رسانه دیجیتال ترامپ در انتخابات، برد پارسکال گفته است که “فیسبوک گوریل ۳۰۰ کیلویی ما بود، یعنی ۸۰ درصد بودجه برای آن رفته بود.” به نظر می رسد که حالا علاقه ترامپ به فیسبوک از بین رفته است زیرا وی در توییتی که در سپتامبر ماه گذشته منتشر کرد گفته است “فیسبوک همیشه ضد ترامپ بوده است.”

هم اکنون دیگر توجه زیادی بر روی فعالیت ترامپ در شبکه های اجتماعی وجود ندارد و اغلب توجه به سمت نقش احتمالی فیسبوک و توییتر در دخالت روس ها در انتخاب متمرکز شده است کنگره آمریکا فیسبوک و توییتر را فراخوانده است تا اطلاعات دقیق در مورد اینکه چگونه ممکن است روس ها از آن ها برای تحت تاثیر قرار دادن انتخابات به نفع ترامپ استفاده کرده باشند را رو کنند.

اما علیرغم موضوع نسبتا علنی شده در آمریکا، استفاده فراگیر از اینگونه استراتژی های سیاسی در شبکه های اجتماعی از انتشار اطلاعات غلط برای تخریب حریف گرفته تا غیر همچنان این نوع تاکتیک ها برای عموم مردم ناشناخته هستند و به همان اندازه که تهاجمی هستند به چشم نیز نمی آیند. مردم در برابر این تاکتیک ها قرار دارند و اغلب حتی متوجه آن نیز نمی شوند.

با استفاده از دو گزارش که اخیرا از سوی انستیتو اینترنتی آکسفور (OII) و یک تحقیق مستقل دیگر منتشر شده است ، Newsweek راه های مخفی که فعال های سیاسی از طریق آن ها از شبکه های اجتماعی برای دستکاری افکار عمومی استفاده می کنند را مشخص کرده است که بر روی شش مثال گویا اشاره می کند: ایالات متحده آمریکا، آذربایجان، اسرائیل، چین، روسیه و بریتانیا.

این تحقیق نشان داد که چگونه “سربازان سایبری” (نامی که OII به این نیرو های سیاسی جدید داده است) از سوی ایالات، ارتش و احذاب سیاسی استخدام می شوند تا قدرت را تثبیت کنند و رقبا را از طریق ترکیبی از سرمایه های عمومی، قرارداد های خصوصی و افراد داوطلب تخریب می کنند و ربات ها (اکانت های جعلی که تظاهر می کنند انسان های واقعی هستند)

بیش از ۱,۰۰۰  مطلب در روز در شبکه های اجتماعی منتشر می کنند.

با ایجاد توهم حمایت از یک ایده یا کاندیدا، ربات ها با ایجاد اثر واگن وار (با تبدیل کردن یک چیز یا یک شخص به اینکه چیزی نرمال و یا دلپسند و مورد انتخاب به نظر برسد) حمایت واقعی جلب می کنند. همانطور که مدیر OII، فیلیپ هاوارد می گوید ” اگر شما از تعداد کافی از این ها، روبات ها و انسان ها استفاده کنید و هوشمندانه آن ها را هم متصل کنید، شما چیزی هستید که مورد تایید هستید. شما حقیقت خلق می کنید.”

در شبکه های اجتماعی، اجماع به سمت آن کس می رود که قوی ترین منابع را دارد و از آن استفاده می کند.

ایالات متحده: ظهور روبات ها

آمریکا نسبت به  کشور های دیگر طیف گسترده تری از فعال ها را شاهد است که می خواهند افکار عمومی را به صورت آنلاین دست کاری کنند که در این امر دولت ها، احذاب سیاسی و سازمان ها همگی در آن دخیل هستند.

در این گزارش، OII رقابت هیلاری کلینتون و ترامپ بر سر ریاست جمهوری را “حرکت ریزش آب” تلقی می کند که در آن دستکاری شبکه های اجتماعی در “بالاترین درجه” بود.

بسیاری از نیرو های دخیل به خوبی گزارش شده اند، حال چه صد ها هزار روبات بوده اند و یا سایت هایی نظیر Breitbart که داستان های متضاد بر حقیقت را منتشر می کنند. در ایالت میشیگان، در روز های پیش از انتخابات اخبار جعلی عموما در قالب نویسندگی حرفه ای منتشر می شدند. در حالی که شرکت هایی نظیر Cambridge Analytica و حرفه هایی که خود را در مدیریت انتخابات حرفه ای می دانستند برای ترامپ کار می کردند تا رای دهندگان مردد را مورد هدف قرار دهند، مخصوصا در فیسبوک.

در حالی که کمپین تبلیغاتی کلینتون نیز در این چنین تاکتیک هایی دست داشت و از داده های بزرگ و روبات های pro-Clinton در دست کاری آمار ارقام استفاده می کرد، تیم ترامپ موثر تر عمل کرد. به طور کلی، روبات های تبلیغاتی ترامپ در زمان های کلیدی کمپین نسبت به روبات های کلینتون ۵ برابر فعالیت بیشتر ایجاد کردند. این روبات های توییتری که اغلب ۰ عدد فالوور داشتند، پیغام های یکدیگر را کپی کرده و در کنار محتوی سیاسی به عنوان تبلیغ ارسال می کردند. آن ها عموما توییت های دن اسکاوینو، مدیر بخش شبکه های اجتماعی ترامپ را ریتوییت می کردند.

یکی از افراد رده بالای حذب جمهوری خواه به OII اعلام کرد که کمپین در شبکه های اجتماعی شبیه به “غرب وحشی” بوده است وی گفت ” همه چیز پیش می رود تا زمانی که کاندیدا شما بیشترین توجه را جلب کند” و این کار هم جواب داد : یک تحقیق در دانشگاه هاروارد به این نتیجه رسید که ترامپ به طور کلی نسبت به کلینتون ۱۵ درصد پوشش بیشتر در شبکه های اجتماعی جلب کرد.

تبلیغات هدفمند بر روی قشر خاصی از مردم نیز در استراتژی ترامپ نقشی مهم داشت. کلینتون ۲٫۵ برابر حضور بیشتر در تبلیغات های تلویزیونی داشت و ۷۳% از سهم تبلیغات دیجیتالی کشور را در اختیار داشت.

اما تیم ترامپ که در ماه های اخیر از سوی Cambridge Analytica بر روی زیر گروه های تبلیغاتی تمرکز کرد. در یک مثال معروف این بود که، سخنرانی معروف کلینتون در سال ۱۹۶۶ که چیزی به نام “ابر شکارچی” ها را تشریح می کرد به عنوان تبلیغی ضد کلینتونی مخصوصا به رای دهندگان افریقایی آمریکایی در فیسبوک نشان داده شد، جایی که جمهوی خواه ها امیدوار بودند که بتوانند رای دمکرات ها را خنثی کنند و باز هم این شیوه برای ترامپ جواب مثبت داد.

یکی از سخنگو های Cambridge Analytica به Newsweek گفته است که “همه می دانند که کمپین رئیس جمهور اوباما در سال ۲۰۱۲ در استفاده از میکروهدف گیری پیشتاز بود. اما داده های بزرگ و تکنولوژی های تبلیغاتی نوین امروزه در حال برپایی انقلاب در ارتباطات و بازاریابی هستند و Cambridge Analytica در خط مقدم این تغییر قرار دارد.”

” ارتباطات به جای به خطر انداختن دمکراسی آن را تقویت می کند” ما به  رای دهندگان اجازه می دهیم نگرانی هایشان شنیده شود و به کاندیدا های سیاسی کمک می کنیم که سیاسیت هایشان را از راه ارتباطات انتقال دهند.”

این سازمان می گوید که همکاری آن ها با کاندیدا های جناح راست آمریکا (نخست تد کروز و سپس ترامپ) کاملا تصادفی بوده است. سخنگو گفت “ما در سیاست فعالیت داریم ولی سیاسی نیستیم.”

این شرکت تا بخشی در اختیار خانواده رابرت مرسر قرار دارد که یکی از بزرگ ترین حامیان مالی ترامپ بوده است و در حالی که استفن کی. بانون بر روی صندلی هیئت مدیره این شرکت نشسته بود تا اینکه به عنوان استراتژیست ارشد کاخ سفید برگزیده شد (سپس پس از ۷ ماه از این سمت کنار گذاشته شد). طبق افشای مالی فدرالی بانون در ماه مارچ، وی قریب به ۵ میلیون دلار در شرکت سهام داشت. در ۱۱ اکتبر نیز، مشخص شد که کمیته اطلاعات خانگی از شرکت درخواست کرد تا اطلاعات در مورد نفود وی در روسیه را افشا کند.

اما دستکاری در شبکه های اجتماعی با انتخابات شروع نشد و با انتخاب به پایان هم نرسید. در سال ۲۰۱۱، دولت ایالات متحده یک شرکت روابط عمومی استخدام کرد تا یک “ابزار مدیریت شخصیت” طراحی کند تا بتواند در شبکه های اجتماعی برای مقاصد سیاسی پروفایل های جعلی ایجاد و مدیریت کند.

شرکت بریتانیایی Strategic Communications Laboratories (SCL) که مادر شرکت Cambridge Analytica است، سال هاست که مشتری دولت است و با وزارت دفاع کار می کند و نشریه واشنگتون  پست اعلام کرد که اخیرا این شرکت با دپارتمان ایالتی وارد کار شده است.

آگاهی مردم نسبت به روبات های “Sleeper” رو به افزایش است: اکانت هایی که تنها یک یا دو بار ترامپ را ریتوییت کرده اند و در حال حاضر هیچ فعالیتی ندارند و منتظر یک عمل فعال کننده (یک لحظه سیاسی کلیدی) هستند تا اطلاعات غلط را منتشر کرده و نظرات مخالف را سرکوب کنند.

امیلیو فررا، دستیار تحقیقاتی در دانشگاه کامپیوتر کالیفرنیای غربی دانشکده علوم کامپیوتر، حتی می گوید که احتمال دارد “بازار سیاهی برای روبات های سیاسی قابل استفاده دوباره وجود دارد” که می توان آن ها در موقع نیاز دوباره استفاده کرد. این نگرانی ها در این مورد وقتی که گزارشات نشان دادند که همان روبات هایی که به ترامپ کمک کردند در انتخابات امسال فرانسه برای امانوئل ماکرون مورد استفاده قرار گرفتند تایید شدند.

آذربایجان: “What-aboutism“

 طی سال ها، ترول های دولتی آذربایجان تبدیل به دستکاری های ایالتی از شبکه های اجتماعی تبدیل شده اند. رئیس جمهور ایلهام علیو برای ۱۴ سال گذشته رهبر این کشور بوده است و قدرت وی در حال محکم تر شدن است، در ماه فوریه سال جاری وی طی اقدامی بی سابقه همسر خود را نخست وزیر کشور کرد.

از حداقل سال ۲۰۱۰ وقتی که از اعضای اصلی تیم جوانان کشور (IRELI) خواسته شد تا نظرات و ایده های دولتی را به صورت آنلاین پخش کنند تا کنون شبکه های اجتماعی عضوی از استراتژی ریاست جمهوری وی بوده اند. با گسترش مرکز های آموزش ترولینگ در سراسر کشور (یکی از منابع می گوید ۵۲ مرکز در شهر ها و شهرستان های مختلف وجود دارند که با پول دولت اداره می شوند و در آن ها چند صد داوطلب جوان و وبلاگ نویس تبدیل به ترول های آموزش دیده می شوند.

نخست، آن ها به وبلاگ نویس شدن تشویق می شدند تا تصویری مثبت از کشور را نشان بدهند اما تمرکز کار به ندرت به سمت حمله های ایمیلی به نقاد ها، مدیریت صفحات ویکیپدیا و اداره کمپین های تبلیغاتی در شبکه های اجتماعی تغییر جهت داد. همانطور که ژنرال دبیر آینده این گروه در سال ۲۰۱۱ به آژانس ملی اخبار آنلاین، News.AZ اعلام کرد ” فعالیت و میزان کاربران اینترنتی در این مورد تصمیم گیرنده هستند. هدف ما تولید افرادی حوان است که می توانند در جنگ اطلاعاتی ما نقشی فعال داشته باشند.”

نفوذ IRELI به دلیل سیاست های داخلی در سال ۲۰۱۴ رو به زوال رفت اما شاخه جوانانان حذب آذربایجان نو (Yeni)میدان را به دست گرفت. سازمان های جوانان به عنوان نیروی های سایبری در سراسر جهان ترجیح داده می شوند زیرا آن ها ارزان بوده و با شبکه های اجتماعی آشنایی دارند و به راحتی با موقعیت سیاسی و یا بورسیه های تحصیلی از سوی دولت پاداش دهی می شوند.

در این مورد از Yeni، روش ها ها نسبت به گروه های پیشین سنگین تر هستند. زبان گفتاری آن ها خشن تر و ذلیل کننده تر است و بیشتر تاکید آن ها بر روی بزرگی مسئله است که به صورت روتین وار نویسنده ها و خبرنگار های مخالف را تهدید می کنند. به طور معمول جدال همیشگی با دشمن همسایه یعنی ارمنستان به صورت مباحث آنلاین در مورد نقص حقوق بشر با چیزی به نام “what-aboutism” در حال انجام شدن است.

آرزو گیبولا، نویسنده آذربایجانی و فعال سیاسی که در ترکیه زندگی می کند به Newsweek گفته است که “ترول های IRELI تحصیل کرده تر بودند اما ترول های دولت فعال تر و موثر تر شده اند، مخصوصا در توییتر. هر موقع که بحث آذربایجان در کنفرانسی مطرح می شود و فعالیتی آنلاین وجود دارد آن ها هشتگ ها را می دزدند و مطمئن می شوند که مبحث را تحت سلطه دارند.”

OII گزارش می دهد که این تاکتیک ها عمدتا موفق بوده اند و درگیری در مباحث سیاسی آنلاین افت کرده است اما گیبولا که خود نیز قربانی ترول ها بوده است می گوید که این همه ماجرا نیست. وی گفت “پلتفورم های شبکه های اجتماعی برای گروه های مخالف برای دور زدن قدرت علیو به صورت روز افزون ارزشمند تر می شوند. دسترسی به روزنه های رسانه های مخالف از ماه می تا کنون مسدود شده است.”

همچنین مدارک نگران کننده ای دال بر این وجود دارد که دولت در حال یافتن نقش هایی جدید برای شبکه های اجتماعی است. ماه گذشته، گزارشات حاکی از دستگیری ۶۰ نفر در آذربایجان طی تکذیب بی سابقه حقوق LGBT می دانند که پروفایل های جعلی برای یافتن آن ها ایجاد شده بودند.

چین: حذب “۵۰ سنت”

احتمالا می توان گفت که چین با شبکه ای عظیم متشکل از ۲ میلیون نفر که در حال تبلیغ احذاب هستند مرکز اولین و بزرگترین دستکاری سیاسی گسترده بوده است. آن ها را عمدتا با نام “حذب ۵۰ سنت” می شناسند، دلیل این اسم به این خاطر است که آن ها برای هر مطلب نصف یوان چینی دریافت می کردند.

تحقیقی که در دانشگاه هاروارد انجام شد تخمین زد که “دولت سالیانه نزدیک به ۴۴۸ میلیون کامنت را ساخته و منتشر می کند.” از ۴۳,۸۰۰  مطلب دولتی که مورد بررسی قرار گرفتند، ۹۹٫۳% به وسیله یکی از ۲۰۰ آژانس دولتی ایجاد شده بودند.

به جای ترول کردن رقبا و یا انتشار اطلاعات غلط، پکن از ارتش ترولر ها  را در اختیار دارد تا حین لحظات سیاسی کلیدی موجب حواس پرتی عموم شوند. یکی از تاکتیک های کلاسیک انتشار کامنت های احساسی یا اغراق آمیز برای تغییر دادن خشم مردم به سمت کاربری خاص و دور کردن نظر آن ها از مسئله اصلی است.

پرفسور جنیفر پن، یکی از افراد آکادمیک که در تحقیق هاروارد دخیل بوده است به Newsweek گفته است که “آن ها حین تظاهرات و یا قرار ملاقات احذاب سیاسی سعی می کنند با تولید محتوی مثبت نظر عموم را تغییر دهند، چیز که ما به آن مطالب cheerleading  می گوییم.  حین این بازه های زمانی، شار زیادی از فعالیت هماهنگ شده وجود دارد که می تواند   مباحث ارگانیک که به صورت آنلاین در حال انجام هستند را پنهان کند.”

استراتژی های چین در مورد شبکه های اجتماعی به تایوان هم رسید، کشوری که چین آن را جزوی از قلمرو خود می داند. کمی پس از انتخاب رئیس جمهور تایوان، سای اینگ ون در سال ۲۰۱۶، با موج عظیمی از کامنت ها در صفحه فیسبوکش مواجه شد که وی را در مورد استقلال جزیره تهدید می کردند. مشخص شد که بسیاری از این کامنت های تهدید آمیز از چین میانی ارسال شده بودند جایی که فیسبوک و توییتر بلوکه شده اند که نشان دهنده این است که این کار عملیاتی دولتی بوده است.

البته، هماطور که بلوکه شدن فیسبوک و توییتر نشان می دهد، قدرت و نفوذ دولت چین در اینترنت فراتر از ترول هاست. همچنین چین منفور ترین سنسورینگ اینترنت را دارد: فایروال بزرگ چین (The Great Firewall of China) که دسترسی به سایت های خبری خارجی، ابزار های اینترنتی (نظیر جستجوی گوگل) و اپلیکیشن های موبایلی را مسدود می کند.

امسال، با روی کار آمدن ۱۹ امین حذب کنگره که ترکیبی از افراد رده بالای حکومتی چین است، وزارت تبلیغات و اداره کل فضای سایبری با شدت بیشتری دست به عمل شدند و مقررات سخت تری نسبت به ۱۰ سال گذشته در زمینه سنسور کردن ارائه دادند.

اسرائیل: جنگی با تکنولوژی رده بالا برای سطوح اخلاقی بالا

با بیش از ۳۵۰ اکانت رسمی در شبکه های اجتماعی که طیف وسیعی از پلتفورم های آنلاین از توییتر تا اینستاگرام را پوشش می دهند و در سه زبان عبری، عربی و انگلیسی فعالیت دارند می توان گفت که اسرائیل یکی از حرفه ای ترین عملیات های آنلاین را دنیا دارد.

دانش آموزان داوطلب اغلب حضور فعال اسرائیل را شبکه های آنلاین را تشکیل می دهند که آن هایی که بیشترین فعالیت را دارند به آن ها به عنوان جایزه بورسیه اعطا می شود. بر خلاف آذربایجان و چین، استراتژی اسرائیل درگیری در مباحث و تقویت و یا حمایت از دولت با زبانی مثبت اندیش و اشاره به لیبرالیسم اسرائیل نسبت به دیگر همسایه ها است.

این نوع درگیری در بخش نظرات وبسایت ها، فروم های آنلاین و شبکه های اجتماعی اتفاق می افتد که هدف آن تقویت نگرش مردم نسبت به اسرائیل چه در کشور و چه خارج از کشور است. یکی از سیاست مدار های اسرائیلی با اشاره به حرکت بین المللی BDS که به دنبال ایجاد فشار سیاسی و اقتصادی به ارسائیل است اذعان داشت که “این کلید شکست دادن حرکت هایی است که قصد دارند اسرائیل را بایکوت، محروم و یا تحریم کنند.”

یک فرد رسمی دیگر که در این عملیات دخیل است به the Jeursalem Post گفت ” ما اطلاعات معتبر را بیرون می دهیم و مطمئن می شویم که اطلاعات همه گیر شوند. ما آن داستان های منفی که وجود دارند را بدون پاسخ نمی گذاریم و پیام های مثبت را منتشر می کنیم. کاری که ما می کنیم انقلابی است.”

اخیرا در آپریل سال جاری،  دولت اسرائیل یک نرم افزار را خریداری کرد که به آن ها این امکان را داد که نه تنها نظارت بزرگتری بر شبکه های اجتماعی داشته باشند بلکه بر اساس گزارشات Haaretz، می توانستند “یک ایده را در مباحث بر قرار در شبکه های اجتماعی، فروم های سایت های خبری و وبسایت ها بکارند.”

این سیستم همچنین لیستی از کاربران را ارائه می کند و نهایتا پتانسیل این را فراهم می کند که حامیان حرکت BDS و منتقدان شناخته شده اسرائیل را هدف قرار دهند.

روسیه: کارخانه های ترول

تقریبا در اوایل سال ۲۰۰۳، ادعا هایی در مورد تبلیغ کننده های روسی که به صورت مخفی وارد چت روم ها می شدند وجود داشت اما پس از افشاگری هایی در سال ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴، تصویری واضح تر از وسعت عملیات آنلاین روسیه مشخص شد. سم وولی، یکی از اعضای تیم تحقیقاتی تبلیغات محاسباتی OII به نشریه Guardian اعلام کرد که “روسیه موردی است که می بایست برای مشاهده اینکه چقدر یک رژیم اقتدارگرا از شبکه های اجتماعی برای کنترل مردم استفاده می کند به آن نگاه کرد.”

آژانس تحقیقات اینترنتی و Nashi تنها دو عدد از سازمان هایی هستند که ترول تمرین داده و به آن ها پول می دهند تا به مخالفان ولادامیر پوتین در روسیه و خارج از کشور حمله کنند. این حقیقت که مورد اول شرکتی خصوصی است و مورد دوم نیز حرکتی جوان محور است که از سوی کرملین حمایت می شود و ۱۵۰,۰۰۰ عضو قدرتمند دارند نشان دهنده این است که استراتژی کرملین تا چه حد پیچیده است.

برخی از سربازان سایبری پروفایل های آنلاین ساخته و وبلاگ ها را اداره می کنند تا تبلیغات را به سمت افراد غیر سیاسی حواله کنند. اما اغلب آن ها به خاطر پافشاری خشونت آمیزشان شناخته شده هستند. آن ها خبرنگار ها و مخالفان سیاسی را با این امید که یا آن ها را از فضای مجازی بر چینند و یا اینکه در ترس فرو ببرند مورد حمله قرار می دهند.

یک گزارشگر محقق از فنلاند که در مورد فعالیت های آنلاین آژانس تحقیقات اینترنتی نوشته است قربانی یکی از این کمپین های انتقام جو و خشونت آمیز شد. در حالی که رهبران Nashi لیستی از فعالان حقوق بشر را بر هدف قرار دادن ارائه می کنند و آن ها را “منفور ترین دشمن ها” تلقی می کنند.

طبق افشاگری های سال ۲۰۱۳، وبلاگ نویس هایی که از سوی آژانس تحقیقات اینترنتی استخدام می شوند می بایست ۶ اکانت فیسبوک را اداره کرده و روزانه حداقل سه مطلب منتشر کنند. آن هایی که در توییتر فعالیت دارند می بایست حداقل ۱۰ اکانت داشته و روزانه ۵۰ توییت منتشر کنند. هر یک از افراد بر اساس فالوور ها و میزان درگیری شان، اهدافی مختص و شخصی سازی شده دارند. آن ها اغلب در فضایی که “کارخانه ترول” نامیده می شود کار می کنند. این مکان ساختمان یا زیر زمینی است که در آن ها به صد ها کارمند هدف داده می شود. تخمین زده می شود که ۴۵ درصد از فعالیت توییتری در روسیه از سوی این نوع اکانت ها انجام می شود.

این عملیات جهانی است و تنها به حمایت از پوتین در خارج از کشور بسنده نمی کند بلکه بخشی از اهداف سیاسی- خارجی روسیه نیز به حساب می رود. یعنی اگر زبان انگلیسی این افراد ضعیف باشد برایشان یک ضعف تلقی می شود. نهایتا، تحقیقات Buzzfeed بر روی شبکه های ترولی روسیه نشان داد که چگونه معلم های انگلیسی از سوی این سازمان ها استخدام می شوند تا به سربازان سایبری اصول گرامری زبان را بیاموزند تا به درستی با مخاطبان غربی تعامل برقرار کنند.

طبق گزارشات The New York Times، کارگاه هایی نیز وجود دارند که “ادب آموزی” یا Politology نام دارد که وظیفه آن ها اطمینان حاصل کردن از این است که ترول ها در مورد مسائل فعلی روسیه روان و فصیح هستند.

بریتانیا: Brexit، روبات ها و داده های بزرگ

رفراندوم Brexit سال ۲۰۱۶ نیز فرصتی خوب برای برنامه ریزی هایی در مورد دستکاری در شبکه های اجتماعی پدید آورد. در ماه های پیش از رای گیری، به سختی یک سوم از ترافیک های توییتر از روبات های خودکار بوده است.

شایان ذکر است که روبات ها تنها مختص حرکت pro-Brexit نبودند. در نتایج پس از رای گیری، درخواست و اجتماع آنلاین برای رفراندوم دوم توانست در یک آخر هفته ۳٫۷ میلیون امضا حمع آوری کند. در حالی که این نخست این موضوع به عنوان تغییر نظر رای دهندگان تلقی می شود سپس مشخص شد که تقاضا بیش از ۴۲,۰۰۰ امضا از شهر واتیکان (با جمعیت ۸۰۰ نفر!) و تقریبا ۲۵,۰۰۰ امضا از کره شمالی (که در آن دسترسی به اینترنت به شدت محدود است) داشته است.

پروفسور سوزان باندوچی، دانشمند مسائل اجتماعی در دانشگاه Exeter به Newsweek گفت هاست که “تعیین میزان موثر بودن این استراتژی ها دشوار است. به عنوان مثال، مردم داستان های جعلی را نمی بینند و آن را مستقیما باور می کنند. این بخشی از فرآیند کار است و احذاب سیاسی بزرگ همچنان خودشان را به این فضا وقف می دهند.”

مردم تمایل دارند چیزی که آشنا به نظر می رسد را باور کنند از این رو هرچه بیشتر یک نظریه و ادعا و یا یک ماجرا را مشاهده کنند احتمال اینکه در دفعات بعدی آن را قبول کنند بالاتر می رود.

مستقل از موضوع رفراندوم، دولت بریتانیا برخی از تاکتیک را خود به کار می گیرد. در سال ۲۰۱۵، ارتش بریتانیا اعلام کرد که ۷۷ امین Brigade آن ها بر روی ” عملیات های غیر نظامی و روانی با استفاده از شبکه های اجتماعی نظیر فیسبوک و توییتر برای مبارزه با دشمن از طریق به کنترل گرفتن اطلاعات در عصر اطلاعات” تمرکز خواهند کرد.

هدف استفاده از “داستان سرایی پویا” برای مبارزه با تبلیغات های سیاسی منتشر شده از سوی سازمان های تروریستی است و در همین حین می توانند افکار عمومی را نیز شکل دهند.

در افشاگری های ادوارد اسنودن در سال ۲۰۱۴ وجود گروه اطلاعاتی تحقیقات تهدیدات مشترک (Join Threat Research Intelligence Group) نیز مشخص شد که به همین صورت هدف آن مبارزه با ترورسیم بود. اما با این حال، تاکتیک های این گروه طبق گفته های فرد افشاگر شامل “آپلود کردن ویدیو هایی در یوتیوب با پیغام های متقاعد کننده، ایجاد نام های مستعار آنلاین در فیسبوک و توییتر، وبلاگ ها و دیگر فروم ها و همچنین ارائه  منابع آنلاین گمراه کننده” می شد.

هماطنور که تصویری واضح تر از این نوع فعالیت ها در سراسر جهان افشا می شود، تهدیدی که آن ها بر جامعه دارند روشن تر شده و ابزار هایی که این افراد از آن ها استفاده می کنند در حال تبدیل شدن به هرچیزی هستند به جز ابزار های “اجتماعی”.

منبع