پشتيباني زميني شاتل فضايي

در اين پست با قسمتهايي از عمليات پرتاب يك شاتل آشنا ميشيد كه تا حالا كمتر ازشون مطلع بوديد.

اين پست به خيلي از سوالات ذهن شما جواب ميده.براي همين هم هست كه در اين سايت قرارش دادم.

ساختماني سوله‌مانند در مركز فضايي كندي قرار دارد كه به [ساختمان مونتاژ وسيله يا vab] معروف است (تصوير 1). سه بخش مختلف شاتل فضايي قبل از پرتاب در اين ساختمان مونتاژ مي‌شوند. سپس بر روي وسيله ترابري كه به [كراولر] معروف است، قرار داده شده و با سرعت 1.6 كيلومتر بر ساعت به سمت سكوي پرتاب حمل مي‌شود  (تصوير 2).

در مركز فضايي كندي يك باند فرود ويژه براي مدارگرد در نظر گرفته شده است. طول اين باند 4575 متر بوده و از هر طرف نيز 305 متر باند اضافه (براي احتياط) دارد. عرض آن نيز 91 متر است. باند در راستاي شمال غربي به جنوب شرقي قرار دارد. مشابه چنين باندي در [پايگاه هوايي ادواردز] نيز وجود دارد كه در حدود 8 كيلومتر طول دارد .
ترجيح آن است كه مدارگرد بر روي باند فرود مركز فضايي كندي فرود آيد، اما در صورت اضطرار (مثلاً نامناسب بودن آب و هوا) فرود بر روي پايگاه‌هاي ديگري نظير پايگاه ادواردز نيز انجام مي‌شود و بعد شاتل بر پشت يك هواپيماي بوئينگ747 بهينه‌سازي شده به مركز فضايي كندي منتقل مي‌شود .
عمليات ارتباط و كنترل زميني شاتل فضايي نيز از مركز فضايي كندي انجام مي‌شود (تصوير 3).