خداحافظی با کداک ، خالق عکاسی دیجیتال

شاید جالب باشد بدانید که تاریخچه عکاسی به قرن چهارم و پنجم قبل از میلاد برمی گردد که در آن زمان فیلسوفان چینی و یونانی پایه های اساسی فیزیک نور یا اپتیک و دوربین را بنا نهادند . بعد از آن لئوناردو داوینچی بود که اولین طرح های خود را از جزئیات تاریکخانه عکاسی در نسخه دست نویس آتلانتیس ، مجموعه یک هزارو ۲۸۶ از طرح ها و نوشته های خود شرح داد .

اساس تاریکخانه یک جعبه سیاه و مواد حساس به نور بود و منجر به تکامل عکاسی و پیدایش دوربین عکاسی شد . ناگفته نماند که نخستین طرح تاریکخانه دوربین بدون لنز در سال ۱۵۴۴ توسط گمافریسوس ده ریدیو ستاره شناس بود . او از این جعبه برای مطالعه روی کسوف استفاده می کرد.

تولید نخستین دوربین :

دوربین های داگروتایپ در سال ۱۸۳۹ توسط شرکت ژیرو در پاریس ساخته شد . این دوربین ها ۵۴/۵ کیلوگرم وزن و حدود ۵۰ دلار امروزی قیمت داشتند .

دوربین داگروتایپ اولین دوربین عکاسی جهان است که با هدف تجاری به تولید رسید . این دوربین جعبه چوبی در سپتامبر ۱۸۳۹ توسط آلفرد ژیرو  ساخته شد .

 

نخستین عکس رنگی :

جیمز کلرک ماکسول ، فیزیکدان انگلیسی در سال ۱۸۵۵ تئوری عکس رنگی با سه رنگ اصلی را مطرح کرد . بر اساس نظریه او نور مرئی از سه رنگ اساسی قرمز ، سبز و آبی تشکیل شده است . پس فیلمی از سه لایه ساخت که هر لایه آن نسبت به یکی از سه رنگ اولیه حساس بود و توانست نخستین عکس رنگی را در سال ۱۸۶۱ به ثبت برساند که تصویر یک روبان پشمی است .

ورود کداک به عرصه عکاسی :

جورج ایستمن در حالی که فقط ۲۳ سال داشت ، در سال ۱۸۷۸ قصد سفر به جزایر کارائیب را داشت و به همین دلیل لوازم عکاسی کرایه کرد که شامل یک دوربین سنگین ، سه پایه و چادر تاریکخانه شیمیایی بود . اما این دوربین انقدر گران و سنگین بود که از سفر منصرف شد . در خانه نشست و به این فکر کر که آیا امکان پیدایش دوربینی با خصوصیات کاملا متفاوت وجود ندارد ؟

از همان روز به مدت سه سال ، شب ها و در ساعات بیکاری مدام در آشپزخانه خود مشغول آزمایش موادی بود تا بتواند امولسیون ژلاتین را در جایگاه نگاتیو فیلم دوربین قرار دهد . سرانجام پس از یکسری آزمایش های مستمر در سال ۱۸۸۰ توانست ماشینی با قابلیت کارایی با نگاتیو خشک جهت تهیه عکس اختراع و به ثبت رساند .

یک سال بعد با کمک مالی دوستش هنری استرانگ شرکت « نگاتیو خشک ایسمتن » را تاسیس کرد . در سال ۱۸۸۴ فعالیت های این شرکت آنچنان زیاد شد که به یک کمپانی تولید فیلم تبدیل شد و جورج توانست فیلم های حلقه ای را جایگزین نگاتیوهای شیشه ای کند که با استقبال بسیار بی نظیری مواجه شد . سرانجام در سال ۱۸۹۲ کمپانی « ایستمن کداک» را افتتاح کرد ، شرکتی که با ظهور خود انقلاب بزرگی در صنعت عکاسی دنیا پدید آورد .

شرکت کداک با به کارگیری چند نوآوری دیگر توانست دوربین های سبک با کارایی بسیار ساده را با نام کداک وارد بازار کند . شعار این دوربین ها این بود که « تنها یک دکمه را فشار دهید ، ما بقیه کارها را انجام می دهیم ».

در مدت زمان بسیار اندکی دوربین های عکاسی کداک در سراسر جهان شهرت یافت و میزان تقاضای آن به شدت سرعت گرفت . کداک به ساخت دوربین های خود ادامه داد طوری که پیش از شروع قرن بیستم صد هزار دوربین تولید کرد . در این سال ماهانه حدود ۶۴۰ کیلومتر فیلم و کاغذ های عکاسی تولید می کرد .این شرکت همچنین شروع به تولید فیلم عکاسی برای صنعت سینما و اشعه ایکس کرد .

کداک در سال ۱۹۰۰ دوربین یک دلاری Broenie  را معرفی کرد که به خیلی از افراد جهان امکان عکاسی را داد .

تعداد کارمندان این شرکت در سال ۱۹۹۲ در جهان به ۵ هزار نفر رسید و نخستین شرکتی بود که سالانه سودی از سهام شرکت را به کارمندان خود پرداخت می کرد .

در سال ۱۹۱۹ با مرگ استرانگ ، ایستمن رئیس شرکت کداک شد . او انقدر انسان سخاوتمندی بود که در همین سال یک سوم سهم خود از شرکت کداک را که به پول امروز حدود ۱۲۵ میلیون دلار می شد به کارمندان هدیه کرد .

ورود کداک به سینما :

در سال ۱۹۲۳ کداک با معرفی فیلم ۱۶ میلی متری و دوربین های فیلمبرداری و پروژکتورهای ۱۶ میلی متری ،  خود را رسما وارد عرصه سینما کرد . در سال ۱۹۲۵ جورج که دیگر به سن ۷۱ سالگی رسیده بود ، ریاست کداک را به ویلیام استابر سپرد و خودش روی امور بشردوستانه متمرکز شد.

او به پول امروزی حدود ۳۷۵ میلیون دلار را به موسسه آموزشی و دانشگاهی چون MIT اهدا کرد . در سال ۱۹۲۹ این شرکت که با وجود ۲۰ هزار کارمند در جهان خود را به شرکت جهانی تبدیل کرده بود ، فیلم صوتی را به صنعت فیلم ناطق اهدا کرد .

در سال ۱۹۳۲ ایستمن در خانه اش خودکشی کرد و یادداشتی از خود به جا گذاشت : « کار من دیگر تمام شده است ، برای چه منتظر بمان ! » .

در سال ۱۹۳۳ کداک و وسترن الکتریک با همکاری هم و با ترکیب یک دوربین با یک تایمر الکتریکی صنعت عکاسی پر سرعت را پدید آوردند .

کداک در سال ۱۹۴۲ فیلم کداکالر را برای چاپ عکس تولید کرد که نخستین نگاتیو رنگی در جهان محسوب می شود  .

در سال ۱۹۴۹ عمارت ایستمن به موزه بین المللی عکاسی و فیلم تبدیل شد .

نیل آرمسترانگ و ادوین آلدرین زمانی که پا روی ماه گذاشتند با استفاده از دوربین و فیلم کداک از خود عکس گرفتند .

در سال ۱۹۷۲ ، کداک شروع به ساختن دوربین جیبی Instamatic کرد که فروش جهانی این محصول از مرز ۳ میلیارد دلار نیز گذشت .

تصویر برداری دیجیتال :

سال ۱۹۷۸ سال پر تحرکی برای کداک به شمار می رود زیار در این سال استیو ساسن و گرت لیوید ، دو محقق کداک اختراعی را که در سال ۱۹۷۵ به نام خود ثبت کرده بودن ، یعنی دوربین دیجیتال را به منصه ظهور رساندند که کمی بزرگتر از جعبه کفش بود . آنها چندین لنز دوربین های فیلمبرداری کداک و قطعات دیجیتالی موتورولا را با سنسورهای الکترونیکی CCD که تازه اختراع شده بودند با یکدیگر ترکیب کردند ، دوربین ساخته شده ۴ کیلوگرم وزن داشت .

این دوربین روی یک نوار کاست ، دیجیتالی عکس های سیاه و سفید می گرفت و تماشای عکس ها فقط با کمک ساسون و همکارانش ممکن بود .

کیفیت نمایش دوربین ۴ کیلوگرمی یک مگاپیکسل بود و برای گرفتن هر عکس دیجیتالی ۳۳ ثانیه زمان صرف می شد.

کداک باز هم دست به نوآوری دیگری زد ، چنانکه در سال ۱۹۸۴ خط تولید فلاپی دیسک را برای کامپیوتر های شخصی و کاست ویدئو آغاز کرد . دو سال بعد نیز دانشمندان این شرکت نخستین حسگر مگاپیکسلی در جهان را طراحی و تولید کردند . در سال ۱۹۸۷ نیز کداک با عرضه محصولاتی برای ثبت الکترونیکی و عکس قابل انتقال و قابل چاپ ، خود را وارد بازار عکاسی بدون فیلم یا همان « عکاسی دیجیتال » کرد.

این شرکت در سال ۱۹۹۱  سیستم دوربین دیجیتال حرفه ای اش را که از یک دوربین نیکون f-3  و حسگر کداک تشکیل شده بود و برای گرفتن عکس های الکترونیکی طراحی شده بود ، تولید کرد .

دوران سقوط:

این شرکت آمریکایی از سال ۲۰۰۳ به تدریج ۱۳ کارخانه و ۱۳۰ آزمایشگاه خود راتعطیل و ۴۷ هزار کارمند خود را از کار برکنار کرد .

کداک در این سال پنج استراتژی کسب و کار خود را برای تمرکز روی فناوری کسب و کار تجاری دیجیتال معرفی کرد . این پنج راهبرد شامل چاپ تجاری، نمایش ، تصاویر مربوط به پزشکی و سیستم های فیلمبرداری و عکاسی تجاری بودند .

در سال ۲۰۰۴ این شرکت با حذف ۱۲ هزار کارمندش تعداد آنها را به ۱۵ هزار نفر کاهش داد تا به چاپ تجاری اش سرعت بیشتری ببخشد .

یک سال بعد مدیر عامل شرکت برای چندمین بار تغییر کرد . این در حالی بود که میزان درآمدش حدود ۱/۳ میلیارد دلار کاهش یافت .

کداک که ده ها سال اسپانسر بازی های المپیک بود بعد از المپیک پکن در سال ۲۰۰۹ اعلام کرد که دیگر قادر به پرداخت پاداش سالانه کارمندان خود نیست .

در سال ۲۰۱۰درآمد این شرکت ۷/۲ میلیارد دلار افت کرد و ۶۸۷ میلیون دلار ضرر دید .

در سال ۲۰۱۱ کداک اعلام کرد که فروش دوربین های دیجیتالش را متوقف می کند و تنها به بازارهای پردرآمدش در جهان می پردازد . در اواخر ۲۰۱۱ کداک هشدار داد که ممکن است کار این شرکت در سال ۲۰۱۲ به جایی کشیده شود که اگر از فروش یک هزار و ۹۰۰ حق امتیاز تصویربرداری دیجیتالی پولی به دست نیاورد ، دیگر قادر به پرداخت صورت حساب ها و هزینه ای خود نخواهد بود .

مقامات این شرکت اعلام کردند که این شرکت وامی ۹۵۰ میلیون دلاری دریافت کرده که هزینه های آن را تا پایان روند قانونی ورشکستگی تامین می کند .  برآورد می شود روند یاد شده در سال ۲۰۱۳ به پایان برسد .

 در ۱۹ ژانویه سال ۲۰۱۲ ، این شرکت رسما اعلام ورشکستگی کرد .