نگاهی بر لامبورگینی اونتادور اس ۲۰۱۷

اگر لامبورگینی جدید، اونتادور S، حرفی برای گفتن داشته باشد( که معمول ترینش محیا کردن وسیله ای پر زرق و برق برای رفتن از نقطه ی الف به ب است)، این است که به جهان ثابت کند که سوپر اسپرت های لامبورگینی همانقدر که به اصالت و جوهره ی کار توجه می کنند به سلیقه نیز توجه دارند.

اونتادور اصلی (LP700-4 ) که یک سوپر اسپرت تماشایی است با شاسی فیبر کربن و پیشرانه ی ۶٫۵ لیتری ۱۲ سیلندر که قادر به تولید ۶۹۰ اسب بخار است راهی جاده ها می شود. بدون هیچ اغماضی اونتادور مناسب ترین لامبورگینی برای کسانی است که فکر می کنند هوراکان صرفا یک آئودی R8 در لباس طراحی ایتالیایی است.

اما برخلاف طراحی های سرکش و قدرتمند میورا، کونتاش، دیابلو و مورسیه لگو، اونتادور در ثبت رکوردها حرفی برای گفتن نداشته است. مسلما اونتادور سریع، پرسر و صدا و سرکش بوده است. اما همچنین سنگین و کند است. علاوه بر این فرمان پذیری آن بیشتر به سمت امنیت رفته تا لرزش و لگد زدن و وحشی بودن.

نمونه ی محدود شده ای این محصول با پسوند SV که در سال ۲۰۱۵ روانه ی بازار شد ثابت کرد که با کمی حقه ی دینامیکی و مقداری قدرت اضافه اونتادور می تواند این پتانسیل را داشته باشد که در صنعت تولید سوپر خودروها انقلابی ایجاد کند، درست از زمان تاسیس شرکت از سال ۱۹۶۳٫

با کم کردن ۵۰ کیلو از وزن، افزایش قدرت از ۶۹۰ اسب بخار به ۷۴۰ اسب بخار، اضافه کردن ضریب متغیر بحث برانگیز EPAS فرمان پذیری دینامیکی(Dynamic Steering) و بهبود بخشیدن آیرودینامیک، لامبورگینی توانست تا به زمان دور مسابقه ای پورشه ۹۱۸ اسپایدر برسد. برای یک ماشین پایبند به موتور ۱۲ سیلندر پر سر و صدا که توانست ماشینی با موتور هیبرید با قیمتی حدود سه برابر قیمت خودش واقعا بد نیست.

برای اونتادور S جدید لامبورگینی چندی از آموخته هایش در SV را بکار برد-که فرمانپذیری دینامیکی را نیز شامل می شود- و با وجود افزایش قدرت به ۷۳۰ اسب بخار علاوه بر این سوپر اسپرت جدید باید چهار چرخ فرمانپذیر را دارا باشد، همچنین سیستم تعلیق، آیرودینامیک و سیستم کنترل بطور کامل تغییر پیدا کرده است. و بطور تحسین برانگیزی این تغییرات بر وزن پایه ی اتومبیل هیچ تاثیری نداشته است که همان ۱۵۷۵ کیلوگرم برای لامبورگینی در حالت پایه می باشد. برای درک بهتر این مفهوم، لامبورگینی هوراکان با این مقیاس ۱۴۲۲ کیلوگرم است.

کار مهندسی یا یک اثر هنری؟

با توجه به سنگینی، این اتومبیل هنوز چسبندگی آیرودینامیکی و افزایش چابکی بدلیل سیستم فرمانپذیری ۴ چرخ لامبورگینی را دارا می باشد که نمایانگر این است که شرکت سازنده میخواهد حواس منتقدانی که توجه شان به نقطه ضعف های دینامیکی اتومبیل است را پرت کند. لامبورگینی همچنین دو حالت رانندگی دیگر نیز به این کلاس اضافه کرده که در زیر و بالای حالت جاده می آیند، حالت اسپرت و حالت مسابقه ای که اصطلاحا به آن Ego می گویند.

شواهد حاکی از آن است که بروزرسانی های سری S بیشتر در زمینه ی فرمانپذیری بوده است. حداکثر سرعت ۳۵۲ کیلومتر بر ساعت همچون سابق باقی مانده و ۰ تا ۱۰۰ نیز ۲٫۹ ثاینه که با LP700-4 یکسان است. سرعت ۲۰۱ کیلومتر بر ساعت در ۸٫۹ ثانیه از بقیه ی ۰ تا ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت فقط ۲۴٫۲ ثانیه زمان می گیرد. بدون شک اونتادور S خودوریی بشدت سریع است و نشان می دهد که چگونه یک پیشرانه ی سنتی ۱۲ سیلندر حتی در زمانه ای که خودرو های هیبرید پیشتاز هستند با اقتدار باقی می ماند.

البته سرعت در خط مستقیم و مصرف بی رحمانه ی سوخت لامبورگینی ۱۲ سیلندر را نباید از قلم انداخت. گرچه این خوردرو با سیستم فرمانپذیری چهارچرخ به مهندسان این اجازه را داده تا خودرو را در سر پیچ ها متعادل تر کنند اما از صدای زیاد و سوزاندن مقدار زیادی سوخت برای سرعت زیاد چشم پوشید. از مزیت های دیگر چهار چرخ فرمانپذیر این است که میتواند با گرداندن چرخ ها به جهت های مخالف بطور موثری فاصله ی بین دو محور را برای چابکی در سر پیچ های کم سرعت تضمین کند.

آب و هوای بد در والنسیا به لامبورگینی اجازه نداد تا آنچه را در چنته دارد بیرون بریزد. فرقی نمی کند چهار چرخ فرمانپذیر باشد یا خیر، یک پیست پر از آب اجازه نمی دهد تا یک لامبورگینی ۷۳۰ اسب بخاری به سرعتی که باید برسد. مسیرهای جاده ای نیز چنگی به دل نمی زدند و جاده ی کوهستان با برف مسدود شده بود.

وقتی سرانجام پیست باز شد، ایمنی آن توسط مسولان با دقت مورد بررسی قرار گرفت. اما با این حال کاری که بر روی این پرچمدار S جدید شده کاملا مشهود است. کار کردن بر روی حالت جاده ای (Strada) که تداعی کننده ی حسی سنگین است که از LP700-4 می توان دریافت کرد. برخلاف بسیاری از رقبا لامبورگینی به تک کلاچ اتوماتیک دستی نسبت به کلاچ دو زمانه ی سریع تر و نرم تر بسنده کرده است. مهندسان به شما خواهند گفت که این امر به دلایل وزن و جای گیری است اما در حالت های سرعتی بطورعجیبی پیچیده است که بین هفت دنده ی موجود جابجا می شود.

  گرچه در حالت جاده ای مردد، در حالت اتوماتیک پر قدرت و در حالت دستی پدال ها کمی کند عمل میکنند. گشتاور جلو به عقب قدیمی که شکاف ۴۰:۶۰ که به مفهوم کمی انتخاب اما ورود با دقت به پیچ و بعد خارج شدن دقیق از آن است. در آب و هوای بارانی حالت اسپورت هیجان انگیزتر است، ارسال بیش از ۹۰ درصد گشتاور به چرخ های عقبی و این به شما این امکان را می دهد تا در سر پیچ ها توازن بهتری داشته باشید و به فاصله ی موثر محوری و فرمانپذیری چرخ عقب کمک شایانی می کند.

در این حالت کنترل ثبات ماشین ملایم تر شده و نیازمند تغییراتی در شرایط جاده ی لغزنده انجام شود. حالت مسابقه ای این گاو خشمگین را آزاد می کند بطوریکه شما نمیخواهید ماشین را سر پیچ رها کنید از ترس اینکه بی ثبات شود و یک گشتاور ۸۰ درصدی خنثی به چرخ های عقبی بفرستید. شاید این حالت برای یک پیست خشک مناسبتر باشد، وقتی ماشین بطور وحشیانه ای از کنترل خارج می شود بطور اتوماتیک گشتاور به چرخ های جلو منتقل شده تا این عدم ثبات کنترل شود.

آیا این ماشین ارزش خرید دارد؟

با اینکه اونتادور S یک پروسه ی کامل تا متحول شدن را طی کرد که لامبورگینی LP700-4 آپشن های محدودی را در بر میگرفت. شما بجای یک بیماری مرگبار روی چرخ یا دندان درد، سوار یک لامبورگینی با دقتی همچون نوک انگشتان می شوید. این یک Lotus Elise در قالب نکات ظریف و دقیق متعادل نیست، بلکه این یک ماشین با فرمانپذیری فوق العاده، ظاهری عجیب و غریب و قدرت خالصی شخصیتی است.

به عبارت دیگر این وسیله یک ماشین مناسب و سزاوار است بدون هیجانات بیخود که هر ۱۲ سیلندر لامبورگینی باید داشته باشد. بزرگ، متهور و بصورت گستاخانه سریع اینها صفاتی است که میتوان به این سوپر اسپرت لامبورگینی نسبت داد. این خودرو نه تنها نیاز خریدارانش را برآورده می کند بلکه برای کسانی که شیفته ی این اتومبیل هستند نیز حرفی برای گفتن دارد.

دیدگاه تان در رابطه با طراحی و ساخت و البته ماهیت این خودرو چیست؟ آن چه از این مقاله دریافت کرده اید را با گویا آی تی در میان گذاشته و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.