کلاسیک(نقد بازی Duke Nukem 3D)
مدتی است که خبری از بازی های رایانه ای خوب نیست و فعلا بازی خور ها در محدوده ی زمانی خاصی به سر می برند که خیلی جالب نیست و به قول معروف این دورن همان دوران خشک سالی در دنیای بازی خور ها و بازی های رایانه ای است.
اما این مشکل پیش آمده که به زودی هم حل می شود، آنقدر ها هم بد نیست و در این حین که بازی جدیدی در بازار پیدا نمی شود، وقت مرور کردن برخی بازی های خوب و رفتن سراغ بازی های کلاسیک و قدیمی است.
این بار قصد دارم یکی از آن بازی ها که در زمان خودش بسیار درخشید و واقعا یک خاطره ی خوب را در ذهن تمام بازی خور ها ثبت کرد، بازی Duke Nukem 3D است.
در این مقاله قرار است این بازی اول شخص و بسیار خوش ساخت را نقد و بررسی کنم، پس با من همراه شوید…
این بازی برای اولین بار در سال 1996و برای سیستم عامل DOS معرفی شد و بعد ها برای گوشی های تلفن همراه با سیستم عامل های IOS و آندروید عرضه آمد.
در وهله ی اول باید این بازی را پدر سبک بازی های اول شخص دانست، خبر های زیادی نیز مبنا بر اینکه این بازی اولین بازی اول شخص بوده و سبک اول شخص را بوجود آورده ، شنیده شده است.
بازی سه بعدی دوک که در سال 1996 معرفی شد، دارای یک گیم پلی بی نظیر برای زمان خودش بود. گرافیک کاملا سه بعدی بازی با طراحی عناصر محیطی بسیار خلاقانه است.
در این بازی عناصری مانند، معماها، ذخیره ی آیتم ها و بدست آوردن سلاح های مدرن و جدید، جزو جدا نشدنی ها در بازی هستند. همانطور که گفته شد عنصر معما چیزی است که بسیاری از بازیخور ها از بودن آن در بازی دوک می نالند! عمده ی این معماها،بازی شامل پیدا کردن کارت هایی است که مجوز شما برای ورود به منطقه ی بعدی از بازی را فراهم می کنند. کارت های آبی، زرد و قرمز همان کلید های اصلی برای پیشرفت شما در بازی هستند. در دوک همه چیز امکان دارد، به این معنا که شما با زدن دکمه ی “اکشن” در بازی می توانید از اجسام مختلف عکس العمل های مختلف ببینید. این امر در پیدا کردن کلید ها بسیار کارآمد است، اما نکته ی قابل توجه، پنهان بودن بسیاری از دکمه ها، رابط ها و حتی کلید هایی که ممکن است شما را وارد مسیر تازه ای به جز راه اصلی بازی کنند، است. در این بازی باید در هر کجا که قدم می گذارید، تیز بین باشید و هوشیارانه به جستجوی چیزی که کمترین احتمال دید را دارد، بپردازید.
در دوک شما نقش یک ابر قهرمان را بازی می کنید که قصد دارد جهان را از موجودات شیطانی نجات دهد، داستان بازی دوک در آن زمان، جزو بکر ترین موضوع ها برای یک بازی رایانه ای بود. در این بازی همه چیز نمادین است. مراحل مختلف هستند و دشمنان با توجه به مراحل دارای تنوع. در پایان هر بخش شما با غول آخر هایی مبارزه می کنید که بسیار سخت می میرند. خوک ها نقش عمده ی دشمنان را بازی می کنند و با لباس پلیس جلوی شما ظاهر می شوند. خوک ها همانند انسانی می مانند که فقط کله ی خوک جایگزین سر آنها شده است، دشمن های مختلف با ظاهر های تخیلی زیادی نیز در طول بازی وجود دارند و بیشتر به بیگانگانی می خورند که در فیلم های علمی-تخیلی دیده اید، هم چنین عناصر شیطان پرستی و فراماسونی در این بازی به وضوح دیده می شود. در واقع شما وارد جهنمی شدید از جنس زمین ! ترکیب عناصر های خوب و بد در کنار هم و ایجاد یک شخصیت پردازی فوق العاده برای ستایش کردن این بازی کافیست.
مبارزه ها واقعا هیجان انگیز اند ! برای نشانه گرفتن دشمنان احتیاجی به بردن دقیق هدف روی آنها نیست، تنها کاری که باید کنید گرفتن دکمه ی شلیک است ! سلاح های مختلفی در بازی بدست می آورید که شامل : شاتگان، آر پی جی، مسلسل و سایر سلاح های تخیلی می شوند که کارایی مشابهی دارند، ولی زمانی که مهمات کم می آورید،لگد کوبیدن به دشمنان با آن کفش محکم لذت دیگری دارد.
بازی فکری است و مراحل کوتاه، اما همین جستجو برای پیدا کردن کارت های رنگی، مراحل را بسیار طولانی تر جلوه می دهد. هوش مصنوعی دشمنان هم جای تحسین دارد. من واقعا به شرکت بازی سازی 3D Realms برای ساخت دوک سه بعدی نسخه ی داس، تبریک می گویم. اسرار بر نسخه ی قدیمی دوک، افتضاح آخرین شماره از این بازی است ! آخرین شماره ی بازی واقعا بد بود و خاطره ی خوب گذشته را به کلی از بین برد. نسخه ی اصلی و قدیمی بازی با نسخه های جدیدتر آن، اصلا قابل قیاس نیست.
پیدا کردن راه های مخفی، برای بدست آوردن مهمات و سلامتی نیز از جمله معماهای فرعی بازی هستند. بخش دیگری از معماها، حل کردن پازل هایی است که بیشتر با احتمالات سر و کار دارند، به این معنا که شما باید با شانس و احتمال یک پازل را حل کنید و هیچ راهنما و سر نخی برای حل آنها وجود ندارد.
خلاصه اینکه بازی دوک ناکم سه بعدی، یک اثر خوب، ماندگار و خوش ساخت است که پیشنهاد می کنم آنرا بازی کنید. کسانی که گوشی های آندروید دارند و یا از هواداران اپل هستند، می توانند نسخه ی اصلی بازی را دریافت و بر روی گوشی های خود بازی کنند، اما کنترل کمی سخت است و تا عادت کنید کمی زمان می برد.
یادش بخیر !
ممنون از شما
از اون عکسهای بازی میگذاشتی، تا حس و حال بازی را درست منتقل کنی.
مهمترین عامل پیشرفت در این بازی معماها نبودند دوست عزیز، ما دنبال چیزهای با ارزشتری بودیم.. 🙂
منظورت رو متوجه ام :دی ولی خب سایت در خطز فیلترینگ قرار می گرفت اونوقت !!!
واقعاً من عاشق این بازی بودم !
من هنوزم بازيش ميکنم
من با اين بازي + دوم 3 ترس تا مغز استخوان رو حس کردم و برا هميشه در ذهنم باقي ميمونن هر دوشون را 5-6 بار تموم کردم يادشون جاويدان از مطلب شما هم ممنون
یادش به خیر واقعا احساس خوبی به ادم میداد مرسی دمت گرم
جدا بازی فوقالعاده ای بود . باید بگم بیشتر بازی های تحت داس و بازی های معاصر ، الگوی ساختشون از بازی doom بود .که جدا محشر بود . چرا دیگه هیچوقت اینجور بازی ها تکرار نمی شن 🙁
چون که بیشتر الگو های ساخت یه بازی نو آورانه الان دیگه کشف شده و ساخت یه بازی با ویژگی هایی جدید که کل گیمپلی رو تحت الشعاع قرار بده اون رو جذاب کنه،الان کار هر کسی نیست و بیشتر بازی ها الان نوعی clone هستند بنابر این تنها کاری که می تونیم بکنیم لذت بردن از نسخه اریجینال اونهاست!