تاکسی های پرنده ایرباس تا سال ۲۰۲۰ در آسمان

تاکسی های پرنده آماده پرواز هستند؛ شرکت ایرباس قراردادی برای آغاز آزمایش “پروژه واهانا” در سال آینده امضا کرده و امیدوار است اولین محصول این پروژه را تا سال ۲۰۲۰ به معرض نمایش بگذارد.

گویا آی تی – تاکسی های پرنده آماده پرواز هستند؛ شرکت ایرباس قراردادی برای آغاز آزمایش “پروژه واهانا” در سال آینده امضا کرده و امیدوار است اولین محصول این پروژه را تا سال ۲۰۲۰ به معرض نمایش بگذارد.

• شرکت ایرباس در پروژه هاوانا، در حال ساخت یک هواپیمای بدون خلبان است.
• MTSI قرار دادی با ایرباس امضا کرده که به موجب آن مسئولیت “آزمایش پرواز و برد پروازی” این هواپیمای خودکار را به عهده می گیرد.
• این شرکت وسیله نقلیه ای را آزمایش خواهد کرد که برای جابجایی بار و مسافر طراحی شده است. این آزمایش ها در سه سایت آزمون در اورگان انجام می شود.
• نمونه اولیه این هواپیما باید تا سال ۲۰۱۷ آماده شود و ایرباس امیدوار است اولین مدل آن را تا سال ۲۰۲۰ به معرض نمایش بگذارد.

رویای ایرباس برای ساخت تاکسی های پرنده بدون راننده، یک گام دیگر به واقعیت نزدیک شد.
ایرباس با شرکت MTSI قرارداد بسته تا “آزمایش پرواز و برد” یک وسیله نقلیه پرنده تک سرنشین و بدون راننده را انجام دهد. این وسیله هم بارها را حمل می کند و هم مسافران را.
A3، پایگاه پروژه های پیشرفته و مشترک گروه ایرباس در سیلیکون ولی، در اوایل امسال از
“پروژه واهانا” پرده برداری کرد و اعلام کرد امیدوار است تا سال ۲۰۱۷ یک نمونه اولیه از این پرنده را با اندازه واقعی بسازد و مدل نهایی را تا سال ۲۰۲۰ آماده نماید.
SOAR Oregon، یک آژانس توسعه اقتصادی است که به این پروژه پیوسته و یک قراداد فرعی با شرکت MTSI (شرکت فناوری های مدرن) امضا کرده است.
این آژانس در انجام آزمایش روی وسیله مذکور، که بار و مسافر را همزمان جابجا می کند، در یکی از سه سایت آزمایشی واقع در اورگان، یعنی پندلتون، وارم اسپرینگز و تیالموک، کمک خواهد کرد.

MTSI می گوید قراردادی که با پروژه واهانا امضا کرده، “فاز آلفای” این پروژه را پوشش می دهد.
MTSI روند آزمایش های پروازی را هدایت کرده و SOAR Oregon در زمینه آزمایش های مربوط به برد هواپیما و موارد دیگر خدمت می کند.
مدیر بازرگانی و مدیر داخلی MTSI، پائول لینل، در بیانیه ای اعلام کرده است “گروه MTSI از اینکه به عنوان سرپرست بخش آزمایش های پروازی پروژه واهانا انتخاب شده به خود می بالد”.
“واهانا به دنبال شرکایی بود که تجربه زیادی در آزمایش پرواز و آزمایش برد هواپیماهای بدون سرنشین داشته باشند و بتوانند از این پروژه نوآورانه حمایت کنند. و این ویژگی ها را در MTSI و SOAR Oregon یافت”.

MTSI علاوه بر بازاریابی تجاری، در عرصه مهندسی و فناوری هم خدماتی به صنعت دفاعی و جامعه اطلاعاتی ایالات متحده ارائه می دهد.
پروژه واهانا در اوایل امسال آغاز شده و یکی از اولین پروژه های انجام شده در A3، پایگاه پروژه های پیشرفته و مشارکتی گروه ایرباس در سیلیکون ولی، می باشد.
رودین لیاسوف، مدیرعامل A3 در وبسایت واهانا نوشت “در واهانا، ما به شدت مشتاق انجام پروازهای شخصی هستیم. هواپیمایی که می سازیم، به خلبان نیاز ندارد و هدایت آن خودکار می باشد. این هواپیما می تواند به صورت خودکار موانع و هواپیماهای دیگر را شناسایی کرده و از آنها رد شود”.
“این هواپیما برای حمل یک مسافر یا محموله طراحی شده است و هدف ما آن است که این هواپیما را به عنوان اولین هواپیمای مسافربری بدون خلبان به ثبت برسانیم”.
به گزارش CNN Money، مفاهیم به کار رفته در این اظهارنظرها نشان می دهند که این تاکسی هوایی ، به صورت عمودی از زمین بلند شده و بر آن می نشیند، مانند بازوهای شبیه هلی کوپتر، و هر کدام از بال های مورب آن به چهار موتور الکترویکی مجهز شده است.
فضای داخلی این هواپیما به اندازه ای است که یک مسافر را در خود جای می دهد. این مسافر زیر یک سایبان قرار می گیرد که مانند آفتابگیر جلوی کلاه ایمنی موتورسیکلت باز و بسته می شود.

پروژه CityAirbus شرکت ایرباس: تاکسی های پرنده خودکار که به راحتی احضار می شوند.
شرکت ایرباس در ماه آگوست اعلام کرد در حال طراحی تاکسی های پرنده خودکاری به نام CityAIrbus است.
این تاکسی ها، کار خود را با کمک خلبان آغاز می کنند اما زمانی که مقررات ملی اجازه دهند، خودشان پرواز خواهند کرد.
ایرباس در حال ساخت یک هواپیمای الکتریکی خودکار ، مانند تاکسی های پرنده است. او در پروژه ای که “واهانا” نامیده ساخت این هواپیما را آغاز کرده است.
ایده اصلی این پروژه آن است که این هواپیما بتواند برای اهداف تجاری و شخصی مورد استفاده قرار بگیرد”.
در ماه فوریه، ایرباس اعلام کرد پروژه جدیدی به نام Skyways را آغاز کرده که در آن، یک سیستم تحویل بسته در محوطه دانشگاه سنگاپور می سازد.
ایرباس امیدوار است اولین آزمایش پروازی خود را تا سال ۲۰۱۷ در دانشگاه سنگاپور انجام دهد.
لیاسوف می گوید “بسیاری از فناوری های مورد نیاز، از جمله باتری ها، موتورها و قطعات الکترونیکی ارتباطات هوایی، تا حد زیادی تامین شده است”
“استفاده از این فناوری ها در خودروها آغاز شده ، اما هیچ نمونه ای برای کاربرد آنها در هواپیماها وجود ندارد”.
“این یکی از چالش های بزرگی است که می خواهیم هر چه زودتر آن را حل کنیم”.
این شرکت معتقد است یکی از راههای حل این چالش، ساخت وسایل نقلیه گروهی مشابه خودروهای اشتراکی می باشد.
لیاسوف می گوید “ما معتقدیم تقاضای جهانی برای این دسته از هواپیماها، می تواند پشتوانه خوبی برای شکل گیری ناوگانی از میلیون ها دستگاه از این وسایل نقلیه در سراسر جهان باشد”.

“تنها در طی ده سال، می توانیم محصولاتی در این بازار داشته باشیم که سفرهای شهری را برای میلیون ها نفر متحول می سازند”
این پروژه از ماه فوریه رسما آغاز شده و تیم اجرایی آن، که متشکل از توسعه دهندگان و شرکای داخلی و خارجی می باشد، در مورد طرح این وسیله نقلیه به توافق رسیده اند و می خواهند ساخت و آزمایش سیستم های فرعی آن را آغاز کنند.
ایرباس در ماه آگوست اعلام کرد قصد دارد یک وسیله پرنده خودکار جداگانه بسازد. این شرکت گفت که این وسیله جدید را CityAIrbus نامیده و مسافران آن می توانند وسیله نقلیه را با گوشی هوشمند خود احضار کنند.

شرکت ایرباس می گوید بزرگترین چالش موجود در ساخت تاکسی های CityAIrbus، آن است که پرواز آن را خودکار و خودگران سازیم.
این تاکسی ابتدا توسط یک خلبان هدایت می شود، اما زمانی که مقررات ملی اجازه دهند، به یک وسیله نقلیه بدون راننده تبدیل خواهد شد.
شاید ساخت این تاکسی ها چیزی شبیه فیلم های علمی تخیلی باشد، اما تام اندرز، مدیرعامل شرکت ایرباس معتقد است” اگر تصور کنیم که یک روز شهرهای بزرگ ما خودروهای پرنده ای خواهند داشت که در جاده های هوایی حرکت می کنند، کار احمقانه ای انجام نداده ایم”
“در آینده ای نه چندان دور، ما از گوشی های هوشمند خود برای احضار یک تاکسی پرنده کاملا خودکار استفاده خواهیم کرد که بدون هیچ خلبانی، پشت در منزل ما فرود می آید”.
در ماه فوریه، شرکت ایرباس اعلام کرد پروژه جدیدی با نام “Skyways” را آغاز کرده که در آن، یک سیستم تحویل بسته را در محوطه دانشگاه سنگاپور می سازد.
گروهی که روی این پروژه کار می کند امیدوار است با بهره برداری ایمن از این محصول، بتواند به شکل گیری چهارچوب مقرراتی که برای اجرای سیستم های هوایی بدون سرنشین لازم است، کمک کند و به طور بالقوه ای مقبولیت انجام آزمایش های پروازی به همراه مسافر را افزایش دهد.