تفاوت رواندرمانگر و روانشناس
روان درمانگر کسی است از راه مکالمه به درمان مشکلات عاطفی و بیماری های روانی افراد می پردازند. روانپزشکان، روانشناسان، مشاوران و گاهی مددکاران اجتماعی جزو روان درمانگران هستند و وظایف و توانایی های هرکدام با دیگری متفاوت است. آنها می توانند با افراد، زوج ها، گروه ها یا خانواده ها کار کنند.
یک روان درمانگر چه می کند؟
روان درمانگر از صحبت کردن با افراد استفاده می کند تا برای داشتن زندگی بهتر و سالم تر به آنان کمک کند. در جلسه ی ارزیابی و سنجش، درمانگر با بررسی سوابق پزسکی شما تلاش میکند شما و شرایطتان را بشناسد و درمان مناسب را به شما پیشنهاد کند.. این به آنها اجازه می دهد بهترین سبک درمان را تعیین کنند.
روان درمانگران می توانند هم بزرگسالان و هم کودکان را درمان کنند که به آنها روانشناس کودک گفته می شود. ممکن است برنامههای کوتاهمدتی برای درمان مشکلات فوری یا برنامههای درمانی بلندمدت برای درمان چالشهای پیچیدهتر وجود داشته باشد.
روان درمانی احساسات و رفتار را بهبود می بخشد و با تغییرات مثبت در بدن و مغز همراه است. آن ها با شما همراهی می کنند تا:
- درمورد مشکل خود صحبت کنید
- بهتر متوجه ابعاد مختلف مشکل شوید
- راه حل مناسبی بیابید
- خود، تصمیمات، تقکر و احساساتتان را تحلیل کنید
- رفتار خود را تغییر دهید
- توانایی جدبدی بیاموزید
یک روان درمانگر چه مدرک تحصیلی دارد؟
روان درمانگران آموزش های ویژه ای در زمینه روانشناسی و مشاوره دیده اند. آن ها تحصیلات تکمیلی دکتری یا حدالافل کارشناسی ارشد را گذرانده و دوره های کارآموری عملی را سپری کرده اند. روان پزشکان پروانه طبابت، و روان شناسان پروانه نظام روانشناسی دارند.
تفاوت رواندرمانگر و دکتر روانشناس
رواندرمانگر فردی است که بهعنوان پزشک یا روانشناس، آموزشهای ویژه و اضافه تری نیز دیده است. اولین رواندرمانگر شناخته شده زیگموند فروید و اولین مکتب رواندرمانی روانکاوی بود. در واقع همه رواندرمانگران، روانشناس هستند ولی همه روانشناسان رواندرمانگر نیست و تکنیک های رواندرمانی یا رویکرد خاصی را بلد نیست و بعضا به کار پژوهش و سایر فعالیت ها می پردازند.
امروزه مکتبهای رواندرمانی بسیاری وجود دارند، بسیاری از آنها متفاوت هستند، که همگی بر رابطه با مراجع تأکید میکنند، که فقط شامل مکالمه میشود.
روان درمانی یک مداخله روانشناختی است؛ مکانیزمی که هدف آن رسیدگی به سلامت و بیماری است. به عبارت دیگر، روان درمانی به شما کمک می کند تا برخی از مسائل عاطفی را حل کنید یا جنبه های خاصی را که شما را آسیب پذیر می کند، اصلاح کنید. بنابراین، اگر مشکلی با اضطراب، افسردگی، اختلالات خوردن یا سایر مسائل مشابه دارید، باید از یک روان درمانگر کمک بخواهید.
تفاوت روان پزشکان و روانشناسان
اگرچه روانشناس بالینی و روانپزشک خوب هدف اساسی یکسانی دارند، آموزش، دیدگاه و روش کار آن ها متفاوت است.
مهم ترین تفاوت این است که روانپزشکان پزشکان مجوز پزشکی دارند و از روش های درمانی پزشکی برای ارزیابی و درمان استفاده می کنند و می توانند دارو تجویز کنند.
روانشناسان اجازه و توانایی تجویز دارو را ندارند. در عوض روانشناسان آموزشهای گستردهای در زمینه اجرای آزمون روانشناختی، امتیازدهی، تفسیر و گزارشدهی میبینند، در حالی که روانپزشک خوب در تستهای روانشناختی آموزش ندیدهاند. علاوه بر این، روانشناسان چندین سال را در مقطع کارشناسی ارشد سپری می کنند و برای انجام تحقیقات رفتاری آموزش می بینند و می توانند تحقیق و تجزیه و تحلیل های آماری پیشرفته طراحی کنند.
آن ها دانش های پایه و اطلاعات پزشکی لازم برای تشخیص احتمالی تفاوت مشکلات ناشی از بیماری های پزشکی یا عصبی که با علائم روانشناختی اولیه مانند افسردگی، اضطراب، یا بروز می کنند، با اختلالات صرفا روانشناختی را دارند.
روان شناسان در زمینه های مختلفی مانند سلامت، مشاوره خانواده، کودک و نوجوان، صنعتی و سازمانی و روان شناسی بالینی تخصص دارند و مراجعینی را ملاقات می کنند که با مشکلی در حوزه تخصص آنان مواجه شده است.
روانشناس بالینی
روانشناسان بالینی در انواع تکنیک های درمانی آموزش دیده اند، اما ممکن است در درمان برخی اختلالات یا کار با جمعیت های خاصی تخصص داشته باشند. به عنوان مثال، یک روانشناس بالینی ممکن است در یک یا چند زمینه مرتبط مانند درمان سوء مصرف مواد، سلامت روان کودک، سلامت روان بزرگسالان یا سلامت روان سالمندان تخصص داشته باشد. روانشناسان بالینی در قالب رویکردهای روانشناسی فعالیت می کنند که از جمله آنها می توان به طرحواره درمانگر و روانکاو اشاره کرد.
روانشناس شناختی
روانشناسان شناختی نحوه تفکر افراد را بررسی می کنند، از جمله موضوعاتی مانند تصمیم گیری و حل مسئله. این روانشناسان به نحوه پردازش، یادگیری، ذخیره، شناسایی و استفاده از اطلاعات توسط مغز توجه می کنند.
آن ها در زمینه مشکلاتی مانند مشکلات حافظه، رشد زبان، توجه، حل مسئله یا ناتوانی های یادگیری توانمند هستند.
روانشناس تربیتی
این روانشناسان نحوه یادگیری افراد و فرآیند آموزشی را مطالعه می کنند. آن ها به توسعه راهبردهای آموزشی و تکنیک های آموزشی نیز توجه دارند. استعدادهای درخشان یا ناتوانی های یادگیری را مطالعه می کنند.
آن ها به تأثیر عوامل اجتماعی، شناختی و عاطفی بر فرآیندهای یادگیری، استعداد های درخشان و ناتوانی های یادگیری می پردازند. آن ها می توانند به کودکان و نوجوانان در زمینه تحصیلات و به والدین برای فرزندپروری کمک کنند.
روانشناس سلامت
روانشناسان سلامت بر چگونگی تأثیر روانشناسی، زیست شناسی، طبقه اجتماعی و رفتار بر سلامتی، بیماری و به طور کلی کیفیت زندگی تمرکز دارند. هدف آن ها رفاه و بهبود سلامت روانی و جسمی افراد است.
برخی از متخصصان در این زمینه کارهای بالینی را انجام می دهند. آن ها در زمینه رواندرمانی، انجام ارزیابیهای روانشناختی مختلف، آموزش روشهای مقابلهای مختلف به افراد و آموزش رفتارهای سالم به مراجعان کار می کنند.