رایانش ابری (Cloud Computing) چیست؟ – بخش ۱

Cloud یا همان ابر عبارتی است که امروزه بسیار شنیده می‌شود، تا حدی که در چند سال اخیر معنای واقعی آن نامشخص مانده است. Cloud (ابر) چیست و چه اهمیتی دارد؟ رایانش ابری چه کاربردی می‌تواند داشته باشد؟ برای پاسخ به این سوال‌ها با ادامه‌ی مطلب همراه باشید.

تولد Cloud و رایانش ابری

با اینکه رایانش ابری (Cloud Computing) واژه ای مربوط به قرن 21ام است، اما ایده‌ی آن به سال‌های قبل تر و دقیق تر بگوییم، به سال 1950 میلادی بر می‌گردد. همان روزهایی که اتاق‌های سرور پر از کامپیوترهای بسیار قوی و غول پیکر بودند، کامپیوترهایی که از طریق ترمینال‌های اشتراکی، بین کاربران مختلف به اشتراک گذاشته می‌شدند، در حالیکه بیشتر پردازش‌ها در خود همان کامپیوترها انجام می‌شد.

با در ذهن داشتن این ایده، فقط کافی است که یک فاصله‌ی اینترنت را میان ترمینال‌ها و ابر کامپیوترها تصور کنید، پس از آن متوجه می‌شوید نتیجه‌ی حاصل شباهت بسیار زیادی به رایانش ابری، ذخیره سازی ابری (Cloud Storage) و سایر سرویس‌های ابری امروزی دارد.

یک Cloud یا ابر در واقع تعداد زیادی از کامپیوترها هستند که به هم متصل شده اند و به عنوان یک اکوسیستم عمل می‌کنند. ابرها پیکربندی شده اند تا یک یا چندین سرویس مختلف (مانند ذخیره سازی داده‌ها، تحویل محتوا یا اپلیکیشن ها) را ارائه کنند و کاربران نیز می‌توانند از راه دور به این سرویس‌ها دسترسی داشته باشند.

نتیجه این خواهد بود که کاربران می‌توانند بدون سر و کله زدن با تنظیمات و پیکربندی Cloud به آن دسترسی داشته و از آن استفاده نمایند.

اما چرا واژه‌ی “Cloud” یا همان ابر برای نام گذاری این تکنولوژی انتخاب شده؟ پاسخ این سوال را هیچکس به طور قطع نمی‌داند، اما به دست آوردن یک پاسخ قابل قبول برای آن چندان هم دور از ذهن نیست. وقتی از راه دور به توده‌ی عظیمی از واحدهای منحصر به فرد نگاه کنیم، آن‌ها را به صورت یک ابر (شیء) واحد می‌بینیم. برای این منظور دسته ای از ملخ‌ها یا خفاش‌ها را تصور کنید. حال این تصور می‌تواند به خوبی به کامپیوترها هم تعمیم داده شود.

انواع Cloud و مفهوم آن ها

ابرها به طور معمول به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند : آرایش یا زیرساخت (Deployment) و سرویس (Service).

از دید زیرساختی، ابرها به 4 گروه مختلف تقسیم می‌شوند :

Private Cloud (ابر خصوصی) : این دسته از ابرها فقط توسط یک نهاد یا سازمان واحد مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما با وجود این، باز هم ابر باید خارج از محدوده ی مکانی آن نهاد باشد تا به عنوان ابر طلقی شود. می‌توان به صورت داخلی (توسط سازمانی که از آن استفاده می‌کند) یا به وسیله‌ی شخص یا مرکزی دیگر، یک ابر خصوصی را مدیریت کرد.

Public Cloud (ابر عمومی) : همان طور که از نامش پیداست، ابر عمومی برای استفاده‌ی عموم کاربران به وجود می‌آید. از لحاظ ساختاری، به غیر از محدودیت در افرادی که می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند، تفاوت زیادی بین ابر عمومی و ابر خصوصی وجود ندارد. یک مثال شناخته شده از این نوع ابر ها، DropBox است.

Hybrid Cloud (ابر ترکیبی یا آمیخته) : وقتی که یک ارائه کننده سرویس‌های ابری، ترکیبی از سرویس عمومی و خصوصی ابری را ارائه کند، به آن ابر آمیخته یا هیبردی می‌گوییم. برای مثال زمانی می‌تواند این اتفاق رخ دهد که دو ابر جدا از هم برای به اشتراک گذاشتن عملکردهای خود به یکدیگر می‌پیوندند یا اینکه یک شرکت خاص برای ارائه‌ی سرویس‌های جدید به رشد و گسترش خود روی می‌آورد.

Community Cloud (ابر اجتماعی) : وقتی که یک ابر خصوصی میان چند واحد یا سازمان مختلف به اشتراک گذاشته شود، به آن یک ابر اجتماعی می‌گویند. یا از دید دیگر می‌توان گفت که ابر اجتماعی یک ابر نیمه عمومی است که به تعدادی واحد و سازمان خاص محدود شده است.

منتظر بخش بعدی و ادامه این مقاله باشید…