افشای قدرت عجیب پرینترها در جاسوسی از کاربران
سازمان‌های امنیتی آمریکا قادر هستند با بهره گیری از کدهای ردیابی در مدارک چاپ شده توسط چاپگرها که به نظر می‌رسد توسط همه چاپگرها تولید می‌شوند، اطلاعات مهمی را در مورد اسناد و مدارک و حتی اشخاص مختلف به دست بیاورند.
گویا آی تی – یک پیمان‌کار آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا چندی پیش به خاطر فاش کردن بعضی از اطلاعات طبقه‌بندی شده آن در رسانه‌های اجتماعی دستگیر شد. روش ردیابی او همه را به شگفتی واداشت. برای پیدا کردن این شخص، آژانس امنیت ملی از یک چاپگر و سند چاپ شده توسط آن استفاده کرد و در انجام کار خود کاملا موفق ظاهر شد.
چاپگرها با جاسازی کدهای ردیابی در اسناد ، به نوعی اعمال انجام شده توسط کاربران را با جزئیات کامل ثبت میکنند. بنا بر یک گزارش انتشار یافته توسط Quartz، اگرچه در حال حاضر خبر وجود این ویژگی در سراسر دنیا منتشر شده است، ولی در سال ۲۰۰۴ میلادی برای اولین بار و در قالب یک مقاله، شاهد انتشار مطالبی در مورد آن در مجله PCWorld بودیم؛ در این مقاله گفته شده بود چاپگرهای رنگی، الگوهای کدگذاری شده‌ای را در مدارک و اسناد چاپ شده پنهان میکنند که نه تنها شماره سریال خود پرینتر، بلکه زمان و تاریخ چاپ شدن آن را نیز مشخص میکنند.
کدهای ردیابی در اسناد چه ظاهر و قالبی دارند؟
کدهای مخفی مذکور پرینتر در قالب الگوهایی تشکیل شده از نقطه‌های کوچک ثبت می‌شوند که قطر هر نقطه کمتر از یک میلی‌متر بوده و دارای یک سایه زرد رنگ می باشند. هنگامی که این الگو در کنار دیگر مطالب بر روی پس‌زمینه سفید کاغذ ثبت می‌شود، توسط چشم انسان امکان مشاهده آن وجود ندارد. به نظر می‌رسد از مدت ها پیش به کاربران توصیه می‌شده است در مورد این قابلیت چیزی نپرسند و جستجویی نکنند! بر اساس بیانات پیتر کرین (Peter Crean)، به عنوان یک پژوهشگر ارشد در شرکت Xerox که مقاله مجله PCWorld بر اساس گفته‌های وی ساخته شده بود، شرکت تولید کننده تنها هنگامی درباره این قابلیت به مشتریان توضیح می‌داد که آن‌ها از وجود چنین ویژگی باخبر بوده و در مورد آن پرسش میکردند.
بر اساس اظهارات پیتر کرین، آن‌ها در حالت کلی و به ویژه در تبلیغات، در مورد الگوهای کدگذاری شده چاپگرها به مشتریان اطلاعاتی نمی دادند. به فروشندگان جزیی توصیه شده بود اگر یک کاربر مطلع در این مورد پرسشی کرد، از آن تنها به عنوان یک قابلیت امنیتی نام ببرد.
هنگامی ایده رمزنگاری مدارک چاپ شده به وجود آمد که دولت‌ها از امکان سواستفاده از چاپگرهای رنگی برای مقاصد جعل اسناد و یا حتی چاپ پول اظهار نگرانی میکردند. برای نخستین بار ایده قرار دادن کدهای ردیابی در اسناد از سوی ژاپن منتشر شد و به نظر می‌رسد از مدت‌ها پیش به صورت وسیع از این ترفند استفاده می‌شود.
این قابلیت یک استاندارد رسمی نیست و حتی اجباری برای تولید کنندگان چاپگر با هدف جاسازی آن وجود نداشته است، اما آن‌ها در نهایت تصمیم گرفتند این روند را دنبال کنند. در بعضی از کشورها، واردات چاپگرهایی که از عدم استفاده از آن‌ها برای مقاصد غیر قانونی و جعل سند اطمینانی وجود نداشت پیشگیری به عمل می آمد و این موضوع احتمالا یکی از مقاصد برای تشویق تولید کنندگان به جاسازی کدهای ردیابی در اسناد چاپ شده توسط چاپگرهای خود باشد.
گفتنی است روش کدگذاری این الگوها در هر کارخانه متفاوت بوده و امروز از کدهای جدیدتر و پیچیده‌تری در مقایسه با قبل استفاده می‌شود، به گونه ای که اشخاص عادی خیلی سخت‌تر قادر به پیدا کردن آن‌ها خواهند بود.