ساخت جلیقه ضدگلوله با چسبی خاص توسط دانشجوی آمریکایی

یکی از دانشجویان آکادمی نیروی هوایی امریکا ثابت کرد که پروژه‌های مدرسه و دانشگاه صرفا برای رفع تکلیف به دانش‌آموزان و دانشجویان محول نمی‌شوند. این دانشجو موفق شد از پروژه‌ی کلاسی محول شده به خود یک پوشش ضدگلوله بسیار مقاوم تولید کند.

گویا آی تی – در سال ۲۰۱۴ پروژه‌ی محول شده به «هیلی ویر»، دانشجوی سال اول آکادمی نیروی هوایی امریکا، ترکیب اپوکسی، کولار و فیبر کربن برای ساخت یک ماده‌ی ضد گلوله بود؛ این مساله باعث شد که وی این تکلیف ساده‌ی درسی را تبدیل به ساخت یک پوشش ضد گلوله‌ی انعطاف‌پذیر جدید کند.
پوشش‌های ترکیبی چیز جدیدی نیست و تکلیف خانم ویر یک نمونه کاملا معمولی و استاندارد بود اما او به نتیجه‌ی حاصل شده که پوششی کاملا ضد گلوله اما سخت و شکننده بود، راضی نشد. وی با پیروی از توصیه‌ی یکی از استادان مشاور شیمی، اپوکسی را با نوعی سیال کاهش دهنده ضخامت جایگزین کرد.
این خلاقیت هم چیز جدیدی نبود. سیال‌های کاهش‌دهنده‌ی ضخامت متشکل از ذرات نانویی هستند که در پلیمر معلق شده‌ و شبیه مواد پلاستیکی چسبنده‌اند. اگر با شدت بسیار زیاد ضربه‌ای به آنها وارد شود، ویژگی‌های آنها کاملا تغییر کرده و فوق‌العاده سخت و چسبناک خواهند شد.
برای درک بهتر مساله یک توپ خمیری پلاستیکی سیلیکونی را به دست بگیرید و با آن بازی کنید. زمانی که اقدام به شکل دادن آن با دستان می‌کنید جنس آن نرم و لطیف بوده و حتی اگر آن را به حال خود رها کنید، احتمالا شاهد کش آمدن آن خواهید بود. اما اگر با چکش ضربه‌ای ناگهانی به آن بزنید خواهید دید که مانند شیشه متلاشی خواهد شد. از چنین سیال‌هایی در ساخت بخش‌های چرمی موتورسیکلت‌ها و پوشش‌های شخصی نظامی استفاده می‌شود اما ویر متوجه مساله‌ی جدیدی شد.
وی با همکاری «رایان بورک»، پروفسور مطالعات نظامی و استراتژیک، کار روی ایده‌ی خود برای ساخت یک پوشش حفاظتی ترکیبی چسبنده‌ی کولار را آغاز کرد. زمانی که این دو پژوهش‌های فعلی را بررسی کردند متوجه شدند که تا کنون هیچ کس دیگری اقدام به تولید چیزی شبیه ترکیب ویر نکرده است.
ویر و بورک در سال ۲۰۱۶ آزمایش‌های متعددی روی پوشش جدید انجام داده و برای پیدا کردن موثرترین ترکیب، آرایش‌های مختلفی از سه عنصر مذکور را به کار گرفتند. ضمنا آنها سعی کردند برای متوقف کردن هر چه بهتر گلوله‌ها، بهترین ترتیب قرارگیری این سه عنصر روی یکدیگر را هم پیدا کنند. در دسامبر ۲۰۱۶ همه چیز برای تست شلیک آماده بود.
جالب این جا بود که این دو نه تنها موفق به ساخت یک پوشش ضد گلوله شده‌ بودند بلکه این پوشش بسیار مقاوم تر و بزرگ‌تر بود. یک گلوله‌ی ۹ میلی‌متری تقریبا از تمام لایه‌ها عبور کرده و پوشش فیبر کولار آن را متوقف کرد در حالی که گلوله‌ی ۴۰٫ شرکت Smith & Wesson تنها به لایه‌ی سوم کولار رسید و گلوله‌های پرشتاب مگنوم ۴۴٫ حتی موفق به عبور از لایه‌ی اول هم نشدند.
بورک: ”هر چه نیرو قوی‌تر باشد، اثر سخت شدن و ضخیم‌تر شدن پوشش بیشتر خواهد شد.“
ویر که در حال طی کردن مراحل آخر فارغ‌التحصیلی از آکادمی است تحقیقات خود را در دانشگاه «کلمسون»، کالیفرنیای جنونی پیگیری خواهد کرد و در کنار بورک کار تکمیل کردن این فناوری را ادامه خواهد داد. این ترکیب کاربردهای بسیار گسترده‌ای خواهد داشت مثل ساخت تجهیزات شخصی و وسایل نقلیه، چادرهای محافظتی در برابر گلوله‌ها و همچنین سنگرهای ساده و مقاومی که هنگام تیراندازی‌های می‌توان برای محافظت از غیرنظامیان آنها را برپا کرد.