استارشیپ ایلان ماسک چیست؟
استارشیپ ایلان ماسک چیست؟
ایلان ماسک در حال توسعه وسیله نقلیه‌ای می‌باشد که توانایی تغییر دادن سفرهای فضایی را دارد. همانطور که مشخص است، استارشیپ (Starship) یک وسیله‌ی حمل و نقل فضایی است که می‌تواند ۱۰۰ نفر را به سیاره مریخ منتقل کند.
موسس شرکت فضایی خصوصی ایلان ماسک برای ساختن زندگی در چند سیاره تلاش می‌کند. این موضوع با تهدیدهای موجود مانند حمله سیارک به اندازه‌ای بزرگ می‌باشد که می‌تواند بشریت را از بین ببرد.
اگر موشک‌ها در سیارات مستقر شوند، برخی از افراد را با موشک‌های دیگر به مریخ می‌فرستند و اما اگر این عمل با شکست مواجه شود، تمدن بشریت از بین می‌رود.
در سال ۲۰۱۶، یک کارآفرین نظر خود را در یک کنفرانس بین‌المللی در مکزیک بیان کرد: تاریخ در امتداد دو جهت حرکت می‌کند. او گفت: یک راه این است که برای همیشه بر روی زمین بمانیم و سپس یک رویداد انقراض نهایی اتفاق بیافتد، گزینه دیگر تبدیل شدن به یک تمدن فضایی و گونه‌ی چند سیاره‌ای است، که امیدوارم موافق باشید که این راه، راه درستی می‌باشد.
ایلان ماسک اغلب در مورد رویای خود برای ساختن شهرهایی در مریخ صحبت کرده است، او بر این باور است که این شهرک‌ها به تعداد زیادی از مردم نیاز خواهد داشت تا پایدار شوند.
تحقق این رویا به یک وسیله‌ی نقلیه نیاز دارد که وظیفه خود را به خوبی انجام دهد. استارشیپ (Starship) یک ترکیب موشک و فضاپیما است که می‌تواند بیش از ۱۰۰ نفر را به سیاره مریخ برساند.
این سیستم به گونه‌ای طراحی شده است که به طور کامل قابل استفاده مجدد باشد، به این معنی که عناصر سخت‌افزاری اصلی در دریا دور انداخته نمی‌شوند و یا مجاز به سوختن نیستند، همانطور که در برخی سیستم‌های پرتاب دیگر اتفاق می‌افتد، اما در عوض از فضا بازیابی می‌شوند. سپس آنها می‌توانند دوباره نوسازی شوند و دوباره پرواز کنند و هزینه‌های شرکت را کاهش دهند.
استارشیپ (Starship): یک مرور کلی
در پرتاب، سفینه فضایی با نام استارشیپ در بالای موشکی به نام Super Heavy قرار خواهد گرفت.
این سیستم ترکیبی، ۱۲۰ متر (۳۹۴ فوت) ارتفاع دارد.
اجازه بدهید اول سفینه فضایی را بررسی کنیم. این سفینه فضایی با استفاده از شکل مخروطی و باله‌های فرود خود، وسیله فولادی ضد زنگی شبیه به کشتی‌های موشک از عصر طلایی داستان‌های تخیلی است.
در قسمت عقب ۵۰ متر (۱۶۰ فوت) طول شش موتور Raptor است که بسیار کارآمد می‌باشد و همچنین این قسمت در طول یک دهه توسط SpaceX توسعه یافته است. سوخت در مراحل مختلف رخ می‌دهد و طراحی موتور مقدار مصرف سوخت را کاهش می‌دهد.
در وسط این وسیله مخازن سوخت قرار دارند. این گاز متان مایع (CH4) و اکسیژن مایع (O2) را به رپتورز می‌دهد.
متان سوخت است و اکسیژن به عنوان یک اکسید کننده عمل می‌کند و این یک ماده شیمیایی است که باعث سوختن سوخت می‌شود، این ترکیب متالوکس نامیده می‌شود.
انتخاب سوخت برای موتورهای موشک غیر معمول است، اما متان می‌تواند مقدار زیادی نیروی رانشی تولید کند، همچنین با توجه به طرح‌های ایلان ماسک در مریخ، این یک انتخاب محتاطانه است. بنیان گذار SpaceX می‌گوید که CH4 را می‌توان از آب زیر سطحی مریخ و از دی اکسید کربن (CO2)را از اتمسفر، با استفاده از یک فرایند شیمیایی به نام واکنش Sabatier سنتز کرد.
سوختگیری مجدد استارشیپ برای سفر بازگشت به زمین با استفاده از منابع مریخ سطحی از خودکفایی را به ارمغان خواهد آورد و سفرها را هم امکان پذیر و هم به صرفه خواهد کرد.
در جلوی فضاپیما که گاهی اوقات به آن مرحله‌ی بالایی نیز می‌گویند، یک محفظه بار بزرگ وجود دارد که قادر است محموله‌های بزرگ یا افراد را به مقاصدی در اعماق فضا رساند.
اکنون به سمت موشک می‌رویم. Super Heavy با طول ۷۰ متر (۲۳۰ فوت) با ۳۴۰۰ تن (۶٫۸ میلیون پوند) متالوکس برودتی (سرد) پر می‌شود.
این موشک از حدود ۳۲ موتور Raptor تغذیه می‌کند (این مشخصات چندین بار تغییر کرده است.) و باید به بیش از ۷۰ مگاننوتون (۱۶ میلیون پوند) حداکثر رانش برسد. این فضاپیما باید بتواند حداقل ۱۰۰ تن محموله و حداکثر تا ۱۵۰ تن محموله را به مدار پایین زمین منتقل کند.
این باعث خواهد شد که Super Heavy که در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۷۰ برای ماموریت‌های آپولو به کار می‌رفت بسیار قدرتمندتر باشد.
راه‌اندازی و پر کردن مجدد
وقتی که موشک از سکوی پرتاب بالا می‌رود، حرکت سیستم ترکیبی به تدریج به سمت مدار مورد نظر شروع خواهد شد.
وقتی که مرحله بالاتر در فضا جدا می‌شود، Super Heavy در حال سقوط به سمت زمین است.
همانطور که در حال پایین آمدن است، Super Heavy سازه‌های فولادی به نام باله‌های توری را از دو طرف تقویت کننده نصب خواهد کرد که شبیه وافل‌های سیب‌زمینی است. این کار به هدایت مرحله‌ی موشک به سمت سکوی پرتاب آن کمک خواهد کرد تا بتواند دوباره پرواز کند.
پیش از این، SpaceX می‌خواست موتورهای Super Heavy’s سنگین را روشن کند تا آن را به یک فرود دقیق روی شش پای فولاد هدایت کند. SpaceX با مراحل اولیه موشک‌های Falcon 9 خود چیزی مشابه آن انجام داد و آنها را به طور ایمن بر روی سکوی فرود و کشتی‌های بدون سرنشین بعد از پرتاب فرود می‌آورد.
اما این طرز فکر از آن زمان تغییر کرده است: SpaceX اکنون قصد دارد با استفاده از یک بازو در برج پرتاب، تقویت کننده سقوط را به دست آورد.
این ساختاری است که مهندسین و خدمه را با دسترسی به فضاپیما و موشک به هنگام نشستن روی پد قبل از پرتاب، فراهم می‌کند.
در همین حال، مرحله بالاتر استارشیپ را می‌توان بعد از جدایی وارد یک مدار کرد و به آن اجازه داد تا دوباره با سوخت پر شود.
ایلان ماسک در طی سخنرانی افتتاحیه کنفرانس در سال ۲۰۱۷ توضیح داد: اگر فقط با هواپیمای استارشیپ (Starship) به مدار بروید و دوباره پر کردن سوخت را انجام ندهید، بسیار خوب است، شما با ۱۵۰ تن به دور زمین مسطح خواهید رسید و هیچ سوختی برای رفتن به جایی دیگر ندارید.
اگر مخزن‌ها را بفرستید و دوباره در مدار خود پر کنید، می‌توانید همه مخازن را تا بالا پر کنید و ۱۵۰ تن بار را به مریخ ببرید.
برای سوخت گیری مجدد، سفینه فضایی و یا یک کشتی فضایی دیگر به همراه استارشیپ که دور زمین چرخ می‌زدند، فقط به عنوان یک منبع سوخت عمل می‌کنند.
این دو قسمت در عقب کشتی قرار خواهند داشت. ایلان ماسک در سال ۲۰۱۷ گفت: آنها از همان رابط جفت گیری که برای اتصال به تقویت کننده در آسانسور استفاده می‌شود، استفاده می‌کنند.
اینگونه کار برای انتقال سوخت خیلی ساده می‌شود: شما از راننده‌های کنترل برای شتاب در مسیری که می‌خواهید خالی شود، استفاده می‌کنید.