شروعی تازه با طعم تکرار | نقد بازی Call of Duty: Ghosts

از سال 2008 شاهد این هستیم که هر نسخه از سری محبوب Call of Duty یا پسوند Modern Warfare داشته یا Black Ops. شرکت Infinity Ward بعد از تمام کردن قاطع داستان در نسخه سوم Modern Warfare بهترین موقعیت را داشت تا نفس تازه ای به این سری قدیمی بدمد. با ساخت Ghosts، این استودیو دنیای جدیدی را به ما معرفی می کند که پر است از شخصیت های جدید و بدین ترتیب سری بازی های «ندای وظیفه» وارد نسل جدید کنسول ها می شود. یکی از چیزهایی که این استودیو نتوانسته از پس آن بر بیاید این است که تغییر چندانی در المان های گیم پلی بازی دیده نمی شود و این به خودی خود نکته منفی محسوب می شود.

Ghosts حتی روی PS4 (و به احتمال زیاد روی Xbox One) هم حسی مانند دیگر بازی های سری Call of Duty القا می کند. هر کدام از این نسخه های قبلی حداقل یک ویژگی مثبت داشتند؛ برای مثال Modern Warfare 2 به خوبی مفهوم Killstreak را گسترده تر کرد و یا Black Ops II مراحل داستانی چند بخشی را برای اولین بار استفاده کرد. اما متاسفانه Ghosts ویژگی منحصر به فردی ندارد که مختص خودش باشد.

البته مدهای جدیدی برای بخش چند نفره وجود دارند؛ مد Grind بخش Headhunter بازی Halo را با بخش Kill Confirmed خود Call of Duty ترکیب کرده و برخی لحظات هیجان انگیز را به وجود آورده که در آن باید پلاک شناسایی افراد را جمع آوری کنید. مد Blitz هم سریع و لذت بخش است. در این مد بازی کنان باید در مناطق مشخص شده بدوند و از شر گلوله های دشمن هم در امان بمانند. یا مد Search and Rescue که نسخه تغییر یافته یکی از مدهای محبوب این سری است و به بازی کنان این امید را می دهد که بعد از کشته شدن هم دوباره به محل نبرد برگردند. این مدهای جدید می توانند بسیار سرگرم کننده و لذت بخش باشند ولی تنها چیزی که احساس می کنیم تفاوت پیدا کرده اند تنها نحوه امتیازگیری است.

Infinity Ward قبل از عرضه بازی زیاد روی محیط های قابل تخریب نقشه های چند نفره Ghosts مانور می داد اما این لحظات به سختی می توانند تاثیری قابل حس روی مسابقه بگذارند. ممکن است یک ایستگاه سوخت گیری گاز از بین برود، بعضی از درها باز یا بسته شوند یا قسمت های خاصی از دیوارها خراب شوند؛ اما مسئله اینجاست که این اتفاقات هیچ وقت چیزهای طبیعی و یا ضروری برای بهبود مبارزات به شمار نمی روند. بدون وجود هلی کوپترها، جت های جنگی و هواپیماها کوچک کنترل از راه دور که مدام روی سرتان در حال گشت و گذار باشند، در Ghosts خیلی کم اتفاق می افتد که چند ثانیه بعد از وارد شدن به نقشه (به اصطلاح Spawn شدن) کشته شوید.

یکی دیگر از بخش های چند نفره بخش Squads است که هدف بلند والایی را دنبال می کند ولی هنگام بازی کردن متوجه خواهید شد که چندان لذت بخش نیست. در این بخش بازی کنان این قابلیت را دارند که 10 سرباز مختلف طراحی کنند که هر کدام اسلحه ها و مهمات جدا از هم دارند. این سربازان را می توان در چندین مد به بازی گرفت که در بیشتر آنها پای یک یا چند بازیکن واقعی هم در میان است و در بعضی دیگر نیز تنها سربازان کنترل شده توسط هوش مصنوعی حضور دارند. همان طور که قابل پیش بینی به نظر می رسد، سروکله زدن با چندین و چند منوی مختلف برای تنظیم سربازانی که توسط هوش مصنوعی کنترل می شوند حتی نزدیک به لذتی نمی شود که می توان هنگام بازی کردن دیگر مدها در خود میدان نبرد به دست آورد.

علی رغم بخش Squads که خوب از آب در نیامده، مد دیگری به نام Extinction اضافه شده که یک مد مشارکتی (Co op) بسیار خوب است. درست است که تنها به یک نقشه بزرگ محدود می شود ولی این که با سه نفر دیگر تشکیل یک تیم بدهید و با موج های موجودات بیگانه و لانه هایشان که با گذشت زمان سخت تر هم می شوند، مبارزه کنید، بسیار لذت بخش و سرگرم کننده است.

خوشبختانه یا متاسفانه شرکت سازنده نسخه قبلی یعنی Treyarch در ساخت بخش داستانی Black Ops II دست به انجام چندین ریسک مختلف زد که از جمله آنها می توان به انتخاب ها در طول داستان بازی، پایان های مختلف و مراحل نا امیدکننده Strike Force اشاره کرد. Infinity Ward به جای اینکه این مسیر را ادامه دهد تصمیم گرفت تا برای بخش داستانی Ghosts مسیر ساده تری را در پیش بگیرد. کاراکترهای جدید خالی از هر گونه شخصیت پردازی خوب هستند و داستان کلی هم آنقدر کلیشه ای است که به نظر می رسد یک قسمت از سری کمدی South Park باشد که می خواهد فیلم های اکشن را به تمسخر بگیرد. همه المان های اکشن های کلیشه ای در Ghosts وجود دارند: پدر سرسخت ولی مهربانی که دو پسرش تنها چیزهایی هستند که در کل دنیا دارد، صحبت های ملودرامیک قبل از مرگ و سربازی که زمانی یک سرباز نمونه شناخته می شده و حالا به آدم بدها ملحق شده است.

به همان اندازه که داستان احمقانه است، از داستان بازی لذت بردم و دلیلش هم همین احمقانه بودن است. Ghosts یک بازی اکشن بزرگ و خز است که هیچ تلاشی نمی کند تا بیشتر از آن چیزی که هست، خود را نمایش دهد. به جای پرداختن به جنبه های پیچیده تکنولوژیک سری Modern Warfare، داستان Ghosts خیلی ساده و در مورد منفجر کردن هر چیزی که سر راهتان بیاید است. کوتاه است و هیچ زمانی را در ساخت شخصیت کاراکتر ها تلف نمی کند و می خواهد هر چه سریع تر شما را به صحنه هیجان انگیز و پر از اتفاق بعدی از جمله صحنه تعقیب و گریز یا انفجار ایستگاه فضایی ببرد.

Call of Duty: Ghosts پتانسیل این را داشت که بیشتر از آن چیزی که در حال حاظر هست، باشد. به عنوان اولین شماره از این زیرعنوان روی کنسول های نسل جدید و اولین نسخه از یک برند جدید، بسیار نا امیدکننده بود که ببینیم حتی بیشتر از نسخه های قبلی شبیه یک عنوان معمولی از این سری است. هرچند حتی بدون آن ویژگی خاص که در موردش صحبت کردیم و بدون حس هویت، Ghosts هنوز هم یک بازی لذت بخش است و این را مدیون بدنه قابل اعتماد و صیقل داده شده Call of Duty است که در همه این سال ها شاهد آن بوده ایم.

منبع