آیا فضا تا بی نهایت ادامه دارد؟

شاید بهترین پاسخ به این سوال این باشد: «نمی دانیم!» همین پاسخ باعث جذابیت بیشتر سوال و شکل گیری نظریه پردازی و تحقیق بیشتر پیرامون آن می گردد.

آن چه ما در مورد فضا می دانیم
گویا آی تی – ما می دانیم که فضا بسیار بزرگ تر از آن چیزی است که در ذهن ما می گنجد. تا پیش از اختراع دستگاه های پیشرفته ی رصد فضا، انسان گمان می کرد که فضا محدود به همان چیزی است که در آسمان شب قابل مشاهده است.
شاید برای نخستین بار این اودین هابل بود که به صورت تخصصی به نقاط نورانی مبهمی پرداخت که در میان ستارگان قابل مشاهده بودند. هابل کشف کرد که این نقاط نورانی، خود ستاره هستند و احتمالاً فاصله ی آن ها با ما بسیار بیش تر از دیگر ستاره هاست. این چنین بود که انسان دریافت فضا محدود به آن چه که ما در آسمان شب می بینیم نمی شود. کشف هابل به اندازه ای مهم بود که پس از آن ناسا نام تلسکوپ فضایی خود را «هابل» گذاشت.
در حقیقت آن چه ما در آسمان شب می بینیم تنها قسمتی از کهکشان راه شیری، یعنی کهکشانی است که زمین در آن واقع شده است. آن چه هابل کشف کرد این بود که علاوه بر کهکشانی که زمین در آن واقع است، کهکشان های دیگری هم وجود دارند. این کهکشان ها خود شامل ستارگان، سیارات و اجزای دیگری هستند. بعضی از این کهکشان ها از کهکشان راه شیری کوچک تر و برخی دیگر بسیار بزرگ تر از آن هستند. به عنوان مثال یکی از کهکشان هایی که هابل به بررسی آن پرداخت آندرومدا نام داشت. بدین گونه بود که کشف هابل تصور بشر را از فضا بهبود بخشید.

آن چه برای ما قابل مشاهده است
همان طور که گفتیم در حال حاضر در مورد بی نهایت بودن فضا نمی توان اظهار نظر قطعی کرد. ما نمی توانیم بی نهایت را ببینیم چرا که برای دید ما محدودیت هایی وجود دارد. قسمتی از فضا که بشر قادر به دیدن آن است «چهان قابل مشاهده» خوانده می شود. قطر فضای قابل مشاهده در حال حاضر برای بشر ۹۳ میلیارد سال نوری است. چنین فضایی به اندازه ای وسیع است که تصور آن حتی برای متخصصین نیز دشوار است.
خورشید از زمان پیدایش خود تا کنون تنها ۲۰ بار به دور کهکشان راه شیری چرخیده است. حال تصور کنید که کهکشان راه شیری برای طی مسافت ۹۳ میلیارد سال نوری باید ۳۰۰٫۰۰۰ بار چرخش کامل داشته باشد!
همان طور که ما در مرکز «جهان قابل مشاهده» خود هستیم، ممکن است موجودات دیگر در فضایی که برای ما قابل مشاهده نیست، وجود داشته و آن ها نیز «جهان قابل مشاهده» خود را داشته باشند.

چرا دانشمندان گمان می کند فضا ادامه دار است؟
بسیاری از دانشمندان بر این باورند که فضا ادامه دار است و این به سبب شکل فضاست. بنا به نظر این دانشمندان شکل فضا تخت است. تخت بودن شکل فضا باعث می شود تا اگر دو موشک از زمین به سمت فضا در یک خط مستقیم شروع به حرکت کنند، هرگز به یکدیگر برخورد نداشته باشند. در صورتی که فضا شکل دیگری می داشت ممکن بود این دو موشک در نهایت با یکدیگر برخورد کنند.